Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Było to moje pierwsze spotkanie z Murakamim i mogę bez wahania to powiedzieć - spotkanie bardzo udane. Niezwykła, hipnotyzująca książka, pochłaniająca czytelnika bez reszty. Emanuje nocnym chłodem i razi neonowym światłem szyldów podejrzanych lokali. Postacie są tu niezwykle wyraziste, prawdziwe, bezpretensjonalne - aż chciałoby się pogawędzić z Takahashim (nad sałatką z kurczaka i grzankami, strasznie chrupiącymi) czy z Mari (mimo ryzyka usłyszenia paru uszczypliwych komentarzy). Noc jest porą niesamowitą, a w ciągu tych paru godzin, mimo opadających ze zmęczenia powiek, słowa płyną lżej, a emocje są silniejsze. Po zmierzchu jest jak nocna pogawędka z nowo poznaną osobą, której twarzy następnego poranka nie będziemy dokładnie pamiętać. Jest to również fascynująca metafora pustki, jaką może nosić w sobie człowiek. Krótko mówiąc - piękna, mądra, niebanalna rzecz.

Było to moje pierwsze spotkanie z Murakamim i mogę bez wahania to powiedzieć - spotkanie bardzo udane. Niezwykła, hipnotyzująca książka, pochłaniająca czytelnika bez reszty. Emanuje nocnym chłodem i razi neonowym światłem szyldów podejrzanych lokali. Postacie są tu niezwykle wyraziste, prawdziwe, bezpretensjonalne - aż chciałoby się pogawędzić z Takahashim (nad sałatką z...