Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor postawił sobie za cel, z jeden strony wyjaśnienie podstawowych różnic między lewicą a prawicą, z drugiej nakreślenie rysu historycznego tych dwóch orientacji, od ich początków sytuujących się w czasie rewolucji francuskiej po wczesne lata dziewięćdziesiąte XX wieku. Mamy tu zatem opis najważniejszych nurtów prawicowych; monarchizmu, konserwatyzmu i chrześcijańskiego nacjonalizmu, oraz lewicowych; komunizmu i socjaldemokracji (które M. Chodakiewicz określa także mianem lewicy rewolucyjnej i ewolucyjnej) a także narodowego socjalizmu, który ku zgrozie lewicowców, autor stawia po stronie lewicy. Ten aspekt książki z pewnością może być uznany za najbardziej kontrowersyjny. Nazizm , jeszcze do niedawna w powszechnej opinii i przekazie medialnym utożsamiany był jednoznacznie z prawicą, nieliczne głosy określały go jako ideologię trudną do sklasyfikowania na klasycznej osi lewica – prawica. Marek J. Chodakiewicz dowodzi w swojej pracy, powołując się na kolektywistyczny i pozbawiony chrześcijańskiej duchowości charakter nazizmu, że ideologii tej znacznie bliżej do lewicy niż prawicy. Druga część książki to historia polskiej prawicy i lewicy, koncentrująca się przede wszystkim na dwudziestoleciu międzywojennym i PRLu. „O prawicy i lewicy” jest bardziej esejem niż suchą i obiektywną pozycja naukową (choć nie brakuje tu przypisów i odniesień do źródeł). Autor nie kryje swoich sympatii, opisując historię dwóch ideologii zachowuje rzetelność, nie powstrzymując się od własnych ocen i komentarzy. Nie jest to dla mnie minus ponieważ znam poglądy M.J Chodakiewicza i w większości się z nimi zgadzam, trzeba jednak zaznaczyć, że jest to pozycja raczej dla osób o konserwatywnym podejściu do życia i polityki.

Autor postawił sobie za cel, z jeden strony wyjaśnienie podstawowych różnic między lewicą a prawicą, z drugiej nakreślenie rysu historycznego tych dwóch orientacji, od ich początków sytuujących się w czasie rewolucji francuskiej po wczesne lata dziewięćdziesiąte XX wieku. Mamy tu zatem opis najważniejszych nurtów prawicowych; monarchizmu, konserwatyzmu i chrześcijańskiego...

Zgodnie z tytułem, autor – współtwórca ONR, który w czasie wojny poniósł śmierć z rąk hitlerowców za pomoc Żydom, dzieli swoją książkę na dwie podstawowe części. Pierwsza jest esejem o historii Europy i Polski widzianej z perspektywy katolika i narodowca. Druga, to zapis poglądów Jana Mosdorfa dotyczących ustroju gospodarczego przyszłej Polski, opartego na solidaryzmie społecznym, wspieraniu drobnej, prywatnej wytwórczości oraz spółdzielczości, nad którymi pieczę ma trzymać narodowy plan gospodarczy. Ustrój polityczny zaś opierać miałby się na kierowniczej roli naczelnika państwa, złożonej z elity intelektualnej i moralnej - Organizacji Narodu oraz samorządów. Pozycja ciekawa przede wszystkim dla ideowych narodowców, ale też z historycznego punkt widzenia, dla zainteresowanych poszukiwaniem trzeciej drogi; między socjalizmem i kapitalizmem, oraz między demokracją a dyktaturą.

Zgodnie z tytułem, autor – współtwórca ONR, który w czasie wojny poniósł śmierć z rąk hitlerowców za pomoc Żydom, dzieli swoją książkę na dwie podstawowe części. Pierwsza jest esejem o historii Europy i Polski widzianej z perspektywy katolika i narodowca. Druga, to zapis poglądów Jana Mosdorfa dotyczących ustroju gospodarczego przyszłej Polski, opartego na solidaryzmie...

Podobnie jak inna powieść K.J. Parker, którą miałem okazję wcześniej przeczytać (Młot), akcja "Składanego noża" rozgrywa się w alternatywnej rzeczywistości pozbawionej elementów fantastycznych. Realia powieściowego świata przywodzą na myśl Republikę Rzymską lub starożytne greckie polis. Główny bohater jest człowiekiem interesu, bankierem, politykiem i przede wszystkim Pierwszym Obywatelem Republiki Wessańskiej. Jak już nadmieniłem, mimo gatunku do którego jest zaliczana, w książce brak jest elementów nadprzyrodzonych , więc i fabuła daleka jest od sztampowej fantastyki. Koncentruje się ona w głównej mierze na politycznych rozgrywkach i walce o ekonomiczne wpływy. Głównego bohatera można darzyć sympatią, nie jest to spiżowy pomnik wzorcowego męża stanu, ale daleko mu też do bycia osobą pozbawioną wszelkich skrupułów, choć stara się być przede wszystkim przewidującym i skutecznym władcą. W moim odczuciu minusem powieści jest konstrukcja fabularna, którą nazwałbym „serialowością”, poszczególne rozdziały bowiem są pewnymi odrębnymi całościami przedstawiającymi kolejne epizody rządów Bassana i jedynie dość luźno łączą się ze sobą, dopiero rozpoczynająca się po ¾ książki wojna przynosi konsekwencje prowadzące do ostatecznego finału. "Składany nóż" zainteresować może osoby, których wspomniana konstrukcja fabuły nie znuży, oraz takie które niekoniecznie oczekują magii i miecza, a raczej powieści na poły historycznej.

Podobnie jak inna powieść K.J. Parker, którą miałem okazję wcześniej przeczytać (Młot), akcja "Składanego noża" rozgrywa się w alternatywnej rzeczywistości pozbawionej elementów fantastycznych. Realia powieściowego świata przywodzą na myśl Republikę Rzymską lub starożytne greckie polis. Główny bohater jest człowiekiem interesu, bankierem, politykiem i przede wszystkim...

Książka niewielkich rozmiarów, która jednak na przestrzeni wieków zyskała sławę elementarza skutecznego przywódcy. Skutecznego w sposób do bólu racjonalny, cyniczny i nie przykładający zbytniej wagi do zasad moralnych. Opisane przez autora metody działania często mogą budzić niesmak, jednak jak sam Machiavelli zastrzega; opisuje świat nie takim jak być powinien, ale takim jakim jest. Znaczną cześć książki stanowią przykłady działania włoskich książąt i władców antycznych które przyniosły im sukces lub klęskę. Ale mamy tu też (i to zaważyło zapewne o ponadczasowości tego dzieła) pewne uniwersalne prawidła skutecznego rządzenia, które odnieść można zarówno do sfery polityki, wojskowości jak i jakiegokolwiek stanowiska kierowniczego. Z treści „Księcia” można wyprowadzić m.in. takie zasady jak „ dziel i rządź”, „polityk nie może być zakładnikiem własnych słów” czy „lepiej budzić lęk niż być kochanym”, to tylko kilka przykładów bo książka Machiavelliego to prawdziwa kopalnia sentencji i krótkich acz dobitnych myśli. Żeby jednak nie traktować wykładni zawartej w „Księciu” jak prawdy objawionej i absolutnej, sam autor przypomina, że nie ma metod stuprocentowo skutecznych, a sposób działania musi być zawsze dostosowany do aktualnych okoliczności.

Książka niewielkich rozmiarów, która jednak na przestrzeni wieków zyskała sławę elementarza skutecznego przywódcy. Skutecznego w sposób do bólu racjonalny, cyniczny i nie przykładający zbytniej wagi do zasad moralnych. Opisane przez autora metody działania często mogą budzić niesmak, jednak jak sam Machiavelli zastrzega; opisuje świat nie takim jak być powinien, ale takim...

Książka, którą można bez przesady określić jako fundamentalną dla polskiej myśli narodowej i patriotycznej. To nie tylko zbiór politycznych poglądów autora, lecz także rozważania historiozoficzne nad dziejami naszego społeczeństwa, refleksja o naturze i zbiorowej psychologii narodów, nad przyczynami naszej niegdysiejszej świetności, a następnie upadku oraz metodami budowy nowoczesnego, prężnego i świadomego narodu. Często pojawia się w kontekście tej książki opinia, że jest ona nadal aktualna. To prawda, wiele tez i myśli sformułowanych przez autora jest ponadczasowa i uniwersalna, uważniejszy czytelnik nawet we fragmentach odnoszących się stricte do minionej rzeczywistości czy polskiej mentalności, sprzed ponad stu lat, znajdzie odbicie wielu aktualnych problemów. Za przykład ponadczasowości „Myśli nowoczesnego Polaka” najtrafniej posłużyć może choćby pierwsze zdanie tej książki , będące jednocześnie niepokojącą diagnozą autora na kwestię stosunku wielu Polaków do swojego kraju: „ Nierzadko spotykam się ze zdaniem że nowoczesny Polak powinien jak najmniej być Polakiem. Jedni powiadają, że w dzisiejszym wieku praktycznym trzeba myśleć o sobie, nie o Polsce, u innych Polska zaś ustępuje miejsca ludzkości” . Pozycji tej nasza myśli polityczna zawdzięcza w dużej mierze, zdefiniowanie racjonalnego i pragmatycznego patriotyzmu. Patriotyzmu, który sam autor na łamach niniejszej książki określa jako moralny stosunek jednostki do narodu, który wypływa także z szacunku człowieka do samego siebie, bowiem tak jak poczucie własnej godności nie pozwala ludziom na pewnym poziomie kraść czy żebrać, tak też, to samo poczucie godności powoduje, że jednostka świadoma przynależności do swojego narodu, wzdryga się przed czerpaniem z jego wiekowego dorobku, nie dając nic w zamian.

Książka, którą można bez przesady określić jako fundamentalną dla polskiej myśli narodowej i patriotycznej. To nie tylko zbiór politycznych poglądów autora, lecz także rozważania historiozoficzne nad dziejami naszego społeczeństwa, refleksja o naturze i zbiorowej psychologii narodów, nad przyczynami naszej niegdysiejszej świetności, a następnie upadku oraz metodami budowy...

Książka w zasadzie tyko formalnie należy do gatunku fantasy, jedynym przejawem fantastyki jest tu bowiem alternatywna rzeczywistość, nie różniąca się jednak niemal w ogóle od realiów epoki renesansu. Oprócz tej powierzchownej otoczki fantasy mamy tu wątki przygodowe, kryminalne, ale także refleksję nad zagadnieniem, które nazwać można psychologią tłumu. Nie jest to powieść przepełniona akcją, lecz potrafi wciągnąć, czego zasługą jest stopniowe i oszczędne odkrywanie realiów otaczającego bohatera świata jak i głównej intrygi. Jeśli już o bohaterze mowa, najmłodszy członek starego, arystokratycznego rodu; Gignomai nie jest z pewnością typowym, szlachetnym bohaterem, tak częstym w fantastycznej czy przygodowej beletrystyce. Choć na początku nic na to nie wskazuje jest to postać z pewnością dwuznaczna, co do której wyborów moralnych,czytelnik z biegiem czasu będzie miał coraz więcej wątpliwości. Gignomaiowi zdecydowanie bliżej, w moim mniemaniu do miana antybohatera. Intrygująca centralna postać, tajemniczość jego motywów oraz ciekawa fabuła to główne atuty tej pozycji.

Książka w zasadzie tyko formalnie należy do gatunku fantasy, jedynym przejawem fantastyki jest tu bowiem alternatywna rzeczywistość, nie różniąca się jednak niemal w ogóle od realiów epoki renesansu. Oprócz tej powierzchownej otoczki fantasy mamy tu wątki przygodowe, kryminalne, ale także refleksję nad zagadnieniem, które nazwać można psychologią tłumu. Nie jest to...

Esej Magierowskiego prochu nie odkrywa. Jest to raczej przybliżenie objawów tytułowego zmęczenia Europy. Nakreślone są najważniejsze wydarzenia polityczne Zachodu ostatnich lat, które tworzą obraz społecznego i ekonomicznego kryzysu. Dobra pozycja dla kogoś kto chce sobie uporządkować przewijające się przez media w ciągu ostatnich 15 lat symptomy, które w rezultacie doprowadziły do obecnego stanu rzeczy na starym kontynencie

Esej Magierowskiego prochu nie odkrywa. Jest to raczej przybliżenie objawów tytułowego zmęczenia Europy. Nakreślone są najważniejsze wydarzenia polityczne Zachodu ostatnich lat, które tworzą obraz społecznego i ekonomicznego kryzysu. Dobra pozycja dla kogoś kto chce sobie uporządkować przewijające się przez media w ciągu ostatnich 15 lat symptomy, które w rezultacie...

Bardzo aktualny esej dotykający jednego z najbardziej palących problemów współczesnego świata zachodniego. Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza koncentruje się na współczesnych relacjach między islamem a chrześcijaństwem i narodami Zachodu. Nie będzie zaskoczeniem dla nikogo, kto zna poglądy Lisickiego, że postawa Europy oraz Kościoła poddana jest tu wyraźnej krytyce, za dominującą w życiu publicznym polityczną poprawność i przesadnie ugodową, czy wręcz bojaźliwą postawę wobec świata arabskiego. Część druga ma już charakter historyczny z lekkim zacięciem teologicznym, pozostając jednak w ramach publicystyki, a nie pracy naukowej. Analizuje relacje i konflikty chrześcijańskiego świata z islamem na przestrzeni minionych wieków oraz różnice w pojmowaniu Boga i roli człowieka w tych dwóch kulturach. Ważna książka naświetlająca ważną dziś tematykę. Czytelników podzielających, choć po części, poglądy konserwatywne z pewnością wciągnie i zainteresuje. Dogmatycy politpoprawności i bezkrytyczni piewcy idei multikulti raczej po nią nie sięgną, a szkoda.

Bardzo aktualny esej dotykający jednego z najbardziej palących problemów współczesnego świata zachodniego. Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza koncentruje się na współczesnych relacjach między islamem a chrześcijaństwem i narodami Zachodu. Nie będzie zaskoczeniem dla nikogo, kto zna poglądy Lisickiego, że postawa Europy oraz Kościoła poddana jest tu wyraźnej...

Szwejk czyli klasyk rubasznego, żołnierskiego humoru. Naiwny poczciwiec przemierza wzdłuż i wszerz Austro-węgierską monarchię otoczony oparami absurdu, wszędobylskimi przejawami niezborności habsburskiego państwa i niebezpośrednią, ale jednak coraz bardziej wyczuwalną grozą wojny. Podobno Hasek pisząc swoje opus magnum w dużej mierze improwizował, co widać w konstrukcji książki. Fabuła jest prosta i służy raczej za tło dla ostrej satyry oraz niekończących się opowiadań i anegdot Szwejka, czasem tylko luźno związanych z toczącymi się wokół niego wydarzeniami, ale zawsze humorystycznych, często w sposób absurdalny. Jest to też powieść antywojenna, na swój specyficzny sposób oczywiście, ponieważ u Haska, nawet opis konających makabrycznie żołnierzy jest groteskowy i nasiąknięty czarnym humorem. Warto poznać losy (i nie raz się nad nimi zaśmiać) najsłynniejszego cesarsko-królewskiego, poczciwego idioty.

Szwejk czyli klasyk rubasznego, żołnierskiego humoru. Naiwny poczciwiec przemierza wzdłuż i wszerz Austro-węgierską monarchię otoczony oparami absurdu, wszędobylskimi przejawami niezborności habsburskiego państwa i niebezpośrednią, ale jednak coraz bardziej wyczuwalną grozą wojny. Podobno Hasek pisząc swoje opus magnum w dużej mierze improwizował, co widać w konstrukcji...

W gruncie rzeczy dość prosta historyjka, opowiedziana prostym językiem. Trzeba przyznać, że Verne stworzył w tej, niewielkich rozmiarów książeczce, ciekawą galerię postaci, od stoickiego Fogga, przez sympatycznego i emocjonalnego Passepartout, po zawziętego Fixa. Przyznam jednak, że pozostaje pewien niedosyt, bo sam wątek podróży dookoła świata, mógł stać się przyczynkiem do zdecydowanie bardziej rozbudowanej powieści przygodowej. Mimo wszystko historia ta stała się na tyle nośnym materiałem, że przed ponad sto lat była wielokrotnie wznawiana i ekranizowana, stając się bodaj najpopularniejszym dziełem francuskiego pisarza. A dziś... pozostaje dość ciekawą opowiastką, pozwalającą zanurzyć się w świat, kiedy nasz glob krył jeszcze wiele tajemnic, a podróże po nim były wielkim wyzwaniem.

W gruncie rzeczy dość prosta historyjka, opowiedziana prostym językiem. Trzeba przyznać, że Verne stworzył w tej, niewielkich rozmiarów książeczce, ciekawą galerię postaci, od stoickiego Fogga, przez sympatycznego i emocjonalnego Passepartout, po zawziętego Fixa. Przyznam jednak, że pozostaje pewien niedosyt, bo sam wątek podróży dookoła świata, mógł stać się przyczynkiem...

Pokaźnych gabarytów książkę Daviesa można by opatrzyć podtytułem: "Powstanie dla początkujących". Nie jest to bynajmniej zarzut, ale podkreślenie stylu w jakim brytyjski historyk kreśli swoją opowieść, stylu wynikającego zapewne w dużej mierze z faktu że pozycja ta, w pierwszej kolejności kierowana była do czytelnika zachodniego. Książka wyraźnie dzieli się na trzy, podobne objętościowo części; opis okupacji od roku '39 po '44 wraz z kształtowaniem się i celami polskiego podziemia, część druga to przebieg samej insurekcji i w końcu ostatni fragment to powojenne losy powstańców. Taka konstrukcja pozwala na spojrzenie na Powstanie Warszawskie z naprawdę szerokiej perspektywy, równie dużą uwagę poświęca autor przyczynom i następstwom tego zrywu jak samemu przebiegowi walk. Język jest tu bardzo przystępny, autor nie zarzuca czytelnika w co drugim zdaniu datami i nazwiskami, podkreślając jedynie te najważniejsze wydarzenia i postacie. Ilość opisów walk w stolicy nie jest przytłaczająca i zbyt szczegółowa, równie wiele miejsca Davies poświęca rozgrywkom dyplomatycznym i politycznemu tłu powstania. Z pewnością jest to pozycja popularnonaukowa z podkreśleniem słowa: popularna, której ambicją jest popularyzacja tematu, a nie odkrywania nieznanych dotąd faktów czy dokumentów. Osoby oczekujące kronikarskiego przedstawienia dzień po dniu, dzielnica po dzielnicy, zmagań o Warszawę mogą więc poczuć niedosyt, lecz dla wszystkich, którzy chcieliby dopiero zacząć zgłębiać ten fragment naszej historii jest to pozycja idealna, nakreślająca przystępnie, na szeroki tle Powstanie i zachęcająca do sięgnięcia po inne traktujące o nim filmy, książki czy artykuły.

Pokaźnych gabarytów książkę Daviesa można by opatrzyć podtytułem: "Powstanie dla początkujących". Nie jest to bynajmniej zarzut, ale podkreślenie stylu w jakim brytyjski historyk kreśli swoją opowieść, stylu wynikającego zapewne w dużej mierze z faktu że pozycja ta, w pierwszej kolejności kierowana była do czytelnika zachodniego. Książka wyraźnie dzieli się na trzy, podobne...

Specyficzne połączenie horroru, fantasy, sci-fi i wykreowanych przez autora mitów. Motywem przewijającym się przez większość zamieszczonych w tomie historii, zgodnie z tytułem, są senne koszmary. Niektóre opowiadania zadziwiają niebywałą fantazją Lovecrafta, jak np. "W poszukiwaniu nieznanego Kadath", które niemal w całości rozgrywa się w mitologiczno-sennym świecie pełnym zmór, sennych koszmarów i innych zdumiewających, fantastycznych stworów. Inne kładą nacisk na pogłębiającą się atmosferę grozy i tajemniczości. To moje pierwsze spotkanie z Lovecraftem, być może nie są to najlepsze opowiadania Samotnika z Providence, niektóre lekko mnie znużyły, inne jednak bardzo przypadły mi do gustu, do tych drugich z pewnością zaliczyłbym utwory, których akcja toczy się w zamglonych, tajemniczych i mrocznych amerykańskich miasteczkach jak np: "Zeznania Radnolpha Cartera" czy "Przypadek Charlesa Dextera Warda", dzięki świetnie zbudowanemu klimatowi potrafią sprawić że trudno się oderwać od czytania.

Specyficzne połączenie horroru, fantasy, sci-fi i wykreowanych przez autora mitów. Motywem przewijającym się przez większość zamieszczonych w tomie historii, zgodnie z tytułem, są senne koszmary. Niektóre opowiadania zadziwiają niebywałą fantazją Lovecrafta, jak np. "W poszukiwaniu nieznanego Kadath", które niemal w całości rozgrywa się w mitologiczno-sennym świecie pełnym...

Pouczająca, niewielkich rozmiarów rozprawka. Ze sposobów radzenia sobie w dyskusjach opisywanych przez autora większości ludzi zdarza się korzystać nawet o tym nie wiedząc. Wszak, jak Schopenhauer stwierdza na łamach niniejszej książeczki, każdy ma swoją przyrodzoną dialektykę. Warto jednak swoją wiedzę w tej dziedzinie pogłębić i usystematyzować, choćby po to, żeby zastanowić się ile razy takiego lub innego fortelu się używało, czy też było się na nie narażonym z kimś się spierając.

Pouczająca, niewielkich rozmiarów rozprawka. Ze sposobów radzenia sobie w dyskusjach opisywanych przez autora większości ludzi zdarza się korzystać nawet o tym nie wiedząc. Wszak, jak Schopenhauer stwierdza na łamach niniejszej książeczki, każdy ma swoją przyrodzoną dialektykę. Warto jednak swoją wiedzę w tej dziedzinie pogłębić i usystematyzować, choćby po to, żeby...

Świetnie napisana monografia największego ludobójstwa w dziejach ludzkości, rozgrywającego się na terenach Polski, Ukrainy, Białorusi, państw bałtyckich i zachodnich obszarach Rosji. Zaletą jest tu na pewno całościowe potraktowanie tragedii milionów ludzi, przedstawicieli różnych nacji, typowanych do eksterminacji z powodów etnicznych, politycznych i ekonomicznych, przez dwóch wielkich (i kilku pomniejszych) tyranów. Autor jest też świadomy, że bardziej niż największe nawet liczby do wyobraźni czytelnika trafiają indywidualne tragedie, dlatego też każdy rozdział, oprócz całościowego przybliżenia poszczególnych etapów historii "skrwawionych ziem" zilustrowany jest opisem gehenny konkretnych, wymienionych z imienia i nazwiska osób, co z pewnością wzmacnia wymowę książki. Język i struktura książki nie są zbyt trudne, dlatego też może po nią bez obaw sięgnąć każdy, nawet nieprzyzwyczajony do literatury popularnonaukowej, czytelnik. Natomiast dla wszystkich zainteresowanych historią XX wieku i próbujących zrozumieć jak można było w jednym momencie zakończyć tyle istnień, jest to pozycja wręcz obowiązkowa.

Świetnie napisana monografia największego ludobójstwa w dziejach ludzkości, rozgrywającego się na terenach Polski, Ukrainy, Białorusi, państw bałtyckich i zachodnich obszarach Rosji. Zaletą jest tu na pewno całościowe potraktowanie tragedii milionów ludzi, przedstawicieli różnych nacji, typowanych do eksterminacji z powodów etnicznych, politycznych i ekonomicznych, przez...

Pozycja pokaźnych rozmiarów, moim zdaniem nieco zbyt pokaźnych, bo miałem wrażenie że powieść została nieco rozciągnięta, bardziej niż to jest potrzebne dla klarownego poprowadzenia akcji. Mimo to czytało się ją dość szybko, czego zasługą jest fabuła, która potrafi zainteresować; zagadka głównego bohatera jest odkrywana bardzo powoli i małymi krokami, poszczególne postacie zmieniają się w toku opowieści, z przyjaciół i sojuszników Thora, we wrogów, lub odwrotnie, zaś sam bohater (a wraz z nim czytelnik) nie raz przekonuje się że nie wszystko jest takie jak się wydawało. Niewątpliwym plusem był też dla mnie mroźny, surowy klimat świata w którym rozgrywa się akcja powieści, a który został sugestywnie w niej odmalowany. Można jednak również ponarzekać, styl Hohlbeina jest dość toporny, zabrakło mi tu choćby nieco humoru, przynajmniej od czasu do czasu, pozwalającego odpocząć od ciężkiej atmosfery, walk i ucieczek. Także nie wszystkie wątki zostały w pełni wyjaśnione, niektóre z nich autor próbował wytłumaczyć tak enigmatycznie i niespójnie że nie wiem czy ma to być zapowiedź jakiegoś ich sensowego rozwiązania w kolejnych tomach cyklu, czy też pisarzowi zabrakło pomysłu i potraktował po macoszemu pewne elementy fabuły. Ogólnie rzecz biorąc jest to po prostu średniak gatunku fantasy, amatorzy tego typu literatury spragnieni wizyt w kolejnych fantastycznych światach mogą po tę powieść sięgnąć, jako po dość przyjemne czytadło. Jeśli jednak ktoś po fantastykę sięga okazyjnie lub dopiero chce poznać ten gatunek może z pewnością znaleźć dużo ciekawszych powieści tego gatunku.

Pozycja pokaźnych rozmiarów, moim zdaniem nieco zbyt pokaźnych, bo miałem wrażenie że powieść została nieco rozciągnięta, bardziej niż to jest potrzebne dla klarownego poprowadzenia akcji. Mimo to czytało się ją dość szybko, czego zasługą jest fabuła, która potrafi zainteresować; zagadka głównego bohatera jest odkrywana bardzo powoli i małymi krokami, poszczególne postacie...

Dla znających twórczość Bronisława Wildsteina podejmowane w tej książce tematy nie będą żadnym novum. Tożsamość narodowa, tradycja, kultura i jej wpływ na życie społeczne, integracja europejska, to zagadnienia, które przewijają się także w tym zbiorze esejów. Dla czytelnika zainteresowanego powyższą tematyką jest to lektura, po którą warto sięgnąć. Niemniej odniosłem wrażenie że objętość książki została sztucznie powiększona poprzez zamieszczenie w niej kilku tekstów o tej samej tematyce, w dużej mierze się dublujących, co powoduje że niektóre fragmenty książki są do siebie bliźniaczo podobne, autor nie uniknął więc powtórzeń czy wręcz autocytatów, które w pewnych fragmentach publikacji mogą powodować znużenie czytelnika.

Dla znających twórczość Bronisława Wildsteina podejmowane w tej książce tematy nie będą żadnym novum. Tożsamość narodowa, tradycja, kultura i jej wpływ na życie społeczne, integracja europejska, to zagadnienia, które przewijają się także w tym zbiorze esejów. Dla czytelnika zainteresowanego powyższą tematyką jest to lektura, po którą warto sięgnąć. Niemniej odniosłem...

Książkę czyta się dobrze, potrafi wciągnąć, akcja jest wartka i pozbawiona dłuższych przestojów. Pałacowe gry i spiski poprzetykane są równie skomplikowanymi i dramatycznymi, intymnymi zawirowaniami tytułowej rodziny. Puzo odmalował tu też obraz mentalności ludzi władzy wczesnego renesansu. Obraz potrafiący wywołać konsternację nawet u ludzi dalekich od idealistycznego postrzegana świata; morderstwa, tortury, gwałty czy nawet kazirodztwo są wśród klasy panującej ówczesnej Europy wręcz na porządku dziennym. Z uwagi na powyższe powieść jest dość brutalna, i chyba słusznie porównywana z Ojcem Chrzestnym, gdyż ród papieża Aleksandra VI faktycznie, wg opisu Mario Puzo jako żywo przypomina mafijną familię. Wydaje się nawet że Rodrigo Borgia był człowiekiem o wiele gorszym niż don Corleone. Mimo wielu zalet ostatnia książka Mario Puzo nie jest pozbawiona wad, wygląda na to że autor niektórych fragmentów po prostu nie dokończył, klika razy miałem wrażenie że zakończenie jakiegoś wątku zostało po śmierci autora dopisane, w sposób pobieżny, tak żeby tylko łączyło się dość spójnie z całością powieści czy też kolejnym rozdziałem. Z pewnością gdyby autor pożył dłużej, książka była by bardziej dopracowana i rozbudowana i miałaby szansę stać się wielkim historycznym freskiem. Mimo to jest to na pewno lektura warta polecenia zarówno dla fanów autora, miłośników powieści mafijnych jak i osób zainteresowanych opisywaną epoką.

Książkę czyta się dobrze, potrafi wciągnąć, akcja jest wartka i pozbawiona dłuższych przestojów. Pałacowe gry i spiski poprzetykane są równie skomplikowanymi i dramatycznymi, intymnymi zawirowaniami tytułowej rodziny. Puzo odmalował tu też obraz mentalności ludzi władzy wczesnego renesansu. Obraz potrafiący wywołać konsternację nawet u ludzi dalekich od idealistycznego...

Fabuła nie jest zbyt skomplikowana czy też wielowątkowa, a język dość prosty ale powieść czyta się bardzo przyjemnie. Miło jest oderwać się od zwykłej rzeczywistości i zanurzyć w świat hobbitów, elfów i goblinów.

Fabuła nie jest zbyt skomplikowana czy też wielowątkowa, a język dość prosty ale powieść czyta się bardzo przyjemnie. Miło jest oderwać się od zwykłej rzeczywistości i zanurzyć w świat hobbitów, elfów i goblinów.

Szybko i przyjemnie się czyta książkę Czernieckiego. Zawiera ona opis podróży autora przez Argentynę, Chile i Boliwię, nie są to co prawda może tak ekstremalne wyprawy jak np. W. Cejrowskiego bo autor powyższej książki poruszał się głównie po miastach i miasteczkach, a także parkach narodowych w wymienionych krajach ale i tak bez przygód się nie obyło więc nie można powiedzieć żeby z "Dalej od Buenos" wiało nudą. Ciekawe anegdoty i opisy południowoamerykańskiej przyrody sprawiają że można choć trochę "liznąć" latynoskiej mentalności i poczuć klimat tego egzotycznego dla nas zakątka świata. A ponadto, podobnie jak inne książki z tej serii, również i ta została przepięknie wydana, wiele doskonałej jakości zdjęć sprawia że pozycja jest też ucztą dla oczu, nie tylko wyobraźni.

Szybko i przyjemnie się czyta książkę Czernieckiego. Zawiera ona opis podróży autora przez Argentynę, Chile i Boliwię, nie są to co prawda może tak ekstremalne wyprawy jak np. W. Cejrowskiego bo autor powyższej książki poruszał się głównie po miastach i miasteczkach, a także parkach narodowych w wymienionych krajach ale i tak bez przygód się nie obyło więc nie można...

Historia bez happy endu. Zamiast szczęśliwego zakończenia u Hłaski króluje cynizm, chciwość i wyrachowanie. Mimo kilku zabawnych momentów, atmosfera opowiadania jest tak przygnębiająca że aż nie do zniesienia.

Historia bez happy endu. Zamiast szczęśliwego zakończenia u Hłaski króluje cynizm, chciwość i wyrachowanie. Mimo kilku zabawnych momentów, atmosfera opowiadania jest tak przygnębiająca że aż nie do zniesienia.