Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój dwulatek uwielbia, sprawia mu wielką frajdę odnajdywanie traktora, pociągu czy motoru na ilustracjach. MI tez oglądanie tej książki sprawia przyjemność, za każdym razem dostrzegam jakiś nowy, interesujący, czasem zabawny szczegół.

Mój dwulatek uwielbia, sprawia mu wielką frajdę odnajdywanie traktora, pociągu czy motoru na ilustracjach. MI tez oglądanie tej książki sprawia przyjemność, za każdym razem dostrzegam jakiś nowy, interesujący, czasem zabawny szczegół.

Czy ktoś tak jak ja bawi się w zgadywanie, w jaki sposób tym razem zostanie wspomniany pewien sklep? ;) Autorka po raz drugi w swoich książkach myli imię Mariusz i Marcin. Może według niej to to samo imię? Czepiam się, wiem :)

Czy ktoś tak jak ja bawi się w zgadywanie, w jaki sposób tym razem zostanie wspomniany pewien sklep? ;) Autorka po raz drugi w swoich książkach myli imię Mariusz i Marcin. Może według niej to to samo imię? Czepiam się, wiem :)

Jestem pełna podziwu dla kreatywności autorki, wymyślić tyle rożnych sposobów na podanie nazwy pewnego sklepu, to nie lada wyczyn! W ostatnich kilku częściach cyklu pojawia się ona bardzo często, w nieoczekiwany sposób, np. w rozmowie o paznokciach kierowniczki tego sklepu. I chyba zabrakło pomysłów i siły na stworzenie ciekawej fabuły.

Jestem pełna podziwu dla kreatywności autorki, wymyślić tyle rożnych sposobów na podanie nazwy pewnego sklepu, to nie lada wyczyn! W ostatnich kilku częściach cyklu pojawia się ona bardzo często, w nieoczekiwany sposób, np. w rozmowie o paznokciach kierowniczki tego sklepu. I chyba zabrakło pomysłów i siły na stworzenie ciekawej fabuły.

Najciekawsza w tej części jest "przemiana" męża Wioli z Marcina na Mariusza. Jestem ciekawa, jak będzie miał na imię w kolejnym tomie, może Marcel? W końcu też na M.

Najciekawsza w tej części jest "przemiana" męża Wioli z Marcina na Mariusza. Jestem ciekawa, jak będzie miał na imię w kolejnym tomie, może Marcel? W końcu też na M.

Zdecydowanie wolę czytać o przygodach innej Joanny. Chmielewskiej. Dużo śmieszniejsze.

Zdecydowanie wolę czytać o przygodach innej Joanny. Chmielewskiej. Dużo śmieszniejsze.

W tej części dowiadujemy się... tego co już wiemy z poprzednich części. Nuda!

W tej części dowiadujemy się... tego co już wiemy z poprzednich części. Nuda!

Kto się spodziewa, że czytając tę książkę pozna alternatywną rzeczywistość, w której losy Polski potoczyły się zupełnie inaczej, dalej rządzą nią Piastowie i słowiańscy bogowie to się srogo rozczaruje. Czytelnik może liczyć tylko na powierzchowny opis kilku słowiańskich świąt i bogów. Oraz na poznanie bohaterki - idiotki, która non stop ślini się na widok rosłego faceta.

Kto się spodziewa, że czytając tę książkę pozna alternatywną rzeczywistość, w której losy Polski potoczyły się zupełnie inaczej, dalej rządzą nią Piastowie i słowiańscy bogowie to się srogo rozczaruje. Czytelnik może liczyć tylko na powierzchowny opis kilku słowiańskich świąt i bogów. Oraz na poznanie bohaterki - idiotki, która non stop ślini się na widok rosłego faceta.

Czy jest ktoś, kto nie odgadł praktycznie na samym początku na czym polega intryga czy też jaki jest motyw?
Czy ktoś odnalazł też błyskotliwy dowcip, który jest wspomniany na okładce książki?

Czy jest ktoś, kto nie odgadł praktycznie na samym początku na czym polega intryga czy też jaki jest motyw?
Czy ktoś odnalazł też błyskotliwy dowcip, który jest wspomniany na okładce książki?

Kto by pomyślał, że z miągwy wyrośnie taki fajny chłopak :) Książka wzbudziła we mnie wiele emocji, ale może to dlatego, że sama od niedawna jestem mamą cudownego Ignasia.

Kto by pomyślał, że z miągwy wyrośnie taki fajny chłopak :) Książka wzbudziła we mnie wiele emocji, ale może to dlatego, że sama od niedawna jestem mamą cudownego Ignasia.

Chętnie przeczytałabym o kolejnych śledztwach Eugeniusza Kuli, nie Huberta Meyera.

Chętnie przeczytałabym o kolejnych śledztwach Eugeniusza Kuli, nie Huberta Meyera.

Nic specjalnego. Bohaterki dość irytujące i momentami po prostu... głupie. Mnie nie rozbawiła. Wolę po raz kolejny przeczytać którąś książkę J. Chmielewskiej.

Nic specjalnego. Bohaterki dość irytujące i momentami po prostu... głupie. Mnie nie rozbawiła. Wolę po raz kolejny przeczytać którąś książkę J. Chmielewskiej.

Dawno nie czytałam książki z tak tragiczną główną bohaterką. Ciężko uwierzyć, że ma ona 30 a nie 16 lat.

Dawno nie czytałam książki z tak tragiczną główną bohaterką. Ciężko uwierzyć, że ma ona 30 a nie 16 lat.

Śmieszy i wzrusza. Mądra i zabawna.A momentami wstrętna i przerażająca. Niesamowita książka.

Śmieszy i wzrusza. Mądra i zabawna.A momentami wstrętna i przerażająca. Niesamowita książka.

Pamiętam, że ta książka bardzo mnie zdenerwował, gdyż losy bohaterek potoczyły się całkiem inaczej niż chciałam i nie potrafiłam się z tym pogodzić:)

Pamiętam, że ta książka bardzo mnie zdenerwował, gdyż losy bohaterek potoczyły się całkiem inaczej niż chciałam i nie potrafiłam się z tym pogodzić:)

To jest to samo, co "Żona podróżnika w czasie", ale po filmie "Zaklęci w czasie", wydano książkę pod nowym tytułem (niezgodnym z tym oryginalnym).

To jest to samo, co "Żona podróżnika w czasie", ale po filmie "Zaklęci w czasie", wydano książkę pod nowym tytułem (niezgodnym z tym oryginalnym).

Bardzo kobieca poezja

Bardzo kobieca poezja

Opowieść o dwójce młodych ludzi, których miłość rozwija się w niesprzyjających warunkach panujących w ówczesnej Polsce.

Opowieść o dwójce młodych ludzi, których miłość rozwija się w niesprzyjających warunkach panujących w ówczesnej Polsce.

Polecam dla kogoś kto lubi sagi, zwłaszcza o norweskich rodzinach

Polecam dla kogoś kto lubi sagi, zwłaszcza o norweskich rodzinach

Piękna książka, ale film na jej podstawie rozczarowuje

Piękna książka, ale film na jej podstawie rozczarowuje

Według mnie najlepsza powieść autorki, jej pozostałe książki nie wywołują już tylu emocji.

Według mnie najlepsza powieść autorki, jej pozostałe książki nie wywołują już tylu emocji.