Gringo wśród dzikich plemion

Najlepsza książka podróżniczo przygodowa jaką kiedykolwiek przeczytałem. 10/10 bez dyskusji. Każdemu bym polecił... w ciemno...serio...warto :)

Najlepsza książka podróżniczo przygodowa jaką kiedykolwiek przeczytałem. 10/10 bez dyskusji. Każdemu bym polecił... w ciemno...serio...warto :)

Książka lekka i przyjemna w odbiorze. Wykonanie na najwyższym poziomie. Kartki mocne, z niestandardowego papieru, piękne zdjęcia oraz ciekawe i zabawne historie autora oraz trochę wiedzy o kulturze odwiedzonych ludów przez pana Cejrowskiego.

Książka lekka i przyjemna w odbiorze. Wykonanie na najwyższym poziomie. Kartki mocne, z niestandardowego papieru, piękne zdjęcia oraz ciekawe i zabawne historie autora oraz trochę wiedzy o kulturze odwiedzonych ludów przez pana Cejrowskiego.

To pierwsza książka Cejrowskiego, jaka wpadła w moje ręce.
Nie wiem czy tylko w tej książce, czy we wszystkich, ale pisze on w sposób dość chaotyczny, jednak wątki poruszane przez Cejrowskiego są mimo wszystko jasne i do ogarnięcia przez czytelnika. Przygody opisane przez autora wydają się czasem wręcz niesamowite, czasem trudno uwieżyć, że coś mogło się wydarzyć rzeczywiście.
Jest to niesamowite jak autor potrafii przenieść czytelnika w odległe miejca i zabrać go w sam środek niezapomnianych przygód.

To pierwsza książka Cejrowskiego, jaka wpadła w moje ręce.
Nie wiem czy tylko w tej książce, czy we wszystkich, ale pisze on w sposób dość chaotyczny, jednak wątki poruszane przez Cejrowskiego są mimo wszystko jasne i do ogarnięcia przez czytelnika. Przygody opisane przez autora wydają się czasem wręcz niesamowite, czasem trudno uwieżyć, że coś mogło się wydarzyć...

Znajdziemy tutaj opowieści krótkie, jak i dłuższe, acz zawsze przynajmniej dobre, bardzo dobre, a często wręcz znakomite!

Co prawda chaotycznie dość podane, co bywa ździebko dla czytelnika frustrujące, jednak Cejrowski każdą swą kolejną tutaj opowiedzianą historią bardzo szybko jest w stanie owego niedoszłego frustrata udobruchać!

Znajdziemy tutaj opowieści krótkie, jak i dłuższe, acz zawsze przynajmniej dobre, bardzo dobre, a często wręcz znakomite!

Co prawda chaotycznie dość podane, co bywa ździebko dla czytelnika frustrujące, jednak Cejrowski każdą swą kolejną tutaj opowiedzianą historią bardzo szybko jest w stanie owego niedoszłego frustrata udobruchać!

Niezwykle wciągająca książka. Przy tym napisana barwnym, często niesztampowym stylem. Czuć dżunglę, słychać ją. Przy okazji dowiadujemy się mnóstwa ciekawych rzeczy o tamtym regionie świata, przyrodzie, ludziach. Książka podróżnicza pierwszej jakości i dodatkowo zachęca, żeby opuścić przynajmniej na chwilę naszą strefę bezpieczeństwa i domowych pieleszy i udać się w poszukiwaniu nowych wrażeń.

Niezwykle wciągająca książka. Przy tym napisana barwnym, często niesztampowym stylem. Czuć dżunglę, słychać ją. Przy okazji dowiadujemy się mnóstwa ciekawych rzeczy o tamtym regionie świata, przyrodzie, ludziach. Książka podróżnicza pierwszej jakości i dodatkowo zachęca, żeby opuścić przynajmniej na chwilę naszą strefę bezpieczeństwa i domowych pieleszy i udać się w...

Jak to u Cejrowskiego - ciekawie, dowcipnie i chaotycznie.

Jak to u Cejrowskiego - ciekawie, dowcipnie i chaotycznie.

Wojciech Cejrowski - tej postaci raczej nie trzeba nikomu przedstawiać. Myślę, że każdy chociaż raz w życiu widział w telewizji jakiś odcinek "Boso przez świat" - no ale właśnie! - w telewizji, a ja byłam ciekawa strony literackiej.

"Gringo wśród dzikich plemion" to książka podróżnicza, w której autor przenosi nas do Ameryki Środkowej i Amazonii. I naprawdę chciałabym opowiedzieć dokładniej o tematyce powieści, ale nie potrafię - to straszny misz-masz! Sugerując się tytułem, nastawiłam się na powieść o indiańskich plemionach, o najgłębszych zakamarkach puszczy amazońskiej, polowaniach, komarach, upale i wilgoci. Początkowo nawet tak było - widziałam Indian, patrzyłam, jak zetknięcie się ze światem zewnętrznym wpływa na ich kulturę. Potem jednak autor postanowił poopowiadać o czymś innym...

A raczej o kimś. Czyli o sobie. Dowiedziałam się stosunkowo mało o opisywanych miejscach - były one raczej fascynującym tłem dla przygód Cejrowskiego. Tak samo Indianie - zlana masa bez imion i cech indywidualnych, służących białemu człowiekowi jako przewoźnik, ciekawy element krajobrazu. Nie zrozumcie mnie źle - autor zwraca uwagę na to, że biali często traktują Indian jak przedmioty, podludzi; ponadto szanuje ich i ich kulturę - jednakże nadal mam wrażenie, że są oni jedynie tłem w tej opowieści, wbrew jakimkolwiek deklaracjom.

Można się za to dużo dowiedzieć o samym Cejrowskim i jego przygodach. Dowiadujemy się więc np. o tym, jak nielegalnie przekraczał granice, w tym raz na książeczkę zdrowia, jak obłaskawił guerrillę dzięki kubańskim pieczątkom, jak okazało się, że w stopie zagnieździł mu się robaczek, jaką szaleńczą i niebezpieczną wyprawę podjął razem z Beatą Pawlikowską. Trzeba przyznać, że są to opowieści ciekawe, ale było ich po prostu za dużo. Dlatego bardziej niż podróżniczą literaturę faktu przypomina to opowieść o samym autorze, który momentami ma więcej szczęścia i sprytu niż Indiana Jones.

Męczyły mnie bardzo szybkie przeskoki zarówno czasowe, jak i geograficzne. Nie zostawaliśmy nigdy zbyt długo w jednym miejscu - był to raczej zbiór anegdot niż ciągła opowieść. Język jest chwilami zabawny, chwilami ironiczny, jednak mimo wszystko dość toporny - a może ja nie potrafiłam się w niego wczuć. Poskutkowało to tym, że czytałam tę książkę znacznie dłużej, niż zakładałam, patrząc na jej objętość.

Na koniec pokuszę się o małe porównanie prozy Cejrowskiego z prozą Pawlikowskiej. Sądzę, że obydwoje mają mocno specyficzny styl, więc jeśli zastanawiacie się, czyją powieść wybrać na spotkanie z literaturą podróżniczą, to odpowiem, że Cejrowski wplata dużo anegdot rodem z Indiany Jonesa, pokazuje więcej sfery urzędowej - przekraczanie granic państwowych, kłopoty z transportem. Z kolei Pawlikowska jest bardziej poetycka - nawet o komarach potrafi pisać w taki poetycki sposób ;) Lektura jej powieści niesamowicie wciąga i o ile przez Cejrowskiego płynęłam, ale pod prąd, to już z Pawlikowską płynęłam zgodnie z nurtem rzeki. Jakiej? Amazonki, oczywiście!

https://arnikaczyta.blogspot.com/2021/09/nie-tylko-o-dzikich-plemionach-wojciech.html

Wojciech Cejrowski - tej postaci raczej nie trzeba nikomu przedstawiać. Myślę, że każdy chociaż raz w życiu widział w telewizji jakiś odcinek "Boso przez świat" - no ale właśnie! - w telewizji, a ja byłam ciekawa strony literackiej.

"Gringo wśród dzikich plemion" to książka podróżnicza, w której autor przenosi nas do Ameryki Środkowej i Amazonii. I naprawdę chciałabym...

Pan Cejrowski świetnie pisze ksiązki, zawsze warto przeczytać.

Pan Cejrowski świetnie pisze ksiązki, zawsze warto przeczytać.

Eeech! Mieć tyle tupetu co pan Wojciech. Z drugiej jednak strony nie lubię jak jest za duszno, to poczytam i tak się spocę z wrażenia.

Eeech! Mieć tyle tupetu co pan Wojciech. Z drugiej jednak strony nie lubię jak jest za duszno, to poczytam i tak się spocę z wrażenia.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Wojciecha Cejrowskiego... i był to strzał w dziesiątkę! Historia podróży opisana i przeżyta przez autora momentami trzyma w napięciu, a momentami rozśmiesza do łez. Jest to bardzo wartościowa praca- przedstawia nam realia życia w miejscach gdzie cywilizacja jeszcze nie dotarła i skłania do przemyśleń na temat tego jak cywilizacja może zaszkodzić dzikim plemionom.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Wojciecha Cejrowskiego... i był to strzał w dziesiątkę! Historia podróży opisana i przeżyta przez autora momentami trzyma w napięciu, a momentami rozśmiesza do łez. Jest to bardzo wartościowa praca- przedstawia nam realia życia w miejscach gdzie cywilizacja jeszcze nie dotarła i skłania do przemyśleń na temat tego jak cywilizacja...