Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dostałam tę książkę w pracy. Otworzyłam ją na chybił-trafił, zaczęłam czytać. I pewnie czytałabym do końca, gdyby nie to, że do pokoju wszedł interesant. Już czuję, że połknę ją jednym haustem.
To książka nie tylko o żonie korespondenta wojennego. To książka o żonach, których mężowie realizują siebie w dalekich, odległych stronach, podejmując niebezpieczne wyzwania - nie tylko na wojnach.

Dostałam tę książkę w pracy. Otworzyłam ją na chybił-trafił, zaczęłam czytać. I pewnie czytałabym do końca, gdyby nie to, że do pokoju wszedł interesant. Już czuję, że połknę ją jednym haustem.
To książka nie tylko o żonie korespondenta wojennego. To książka o żonach, których mężowie realizują siebie w dalekich, odległych stronach, podejmując niebezpieczne wyzwania - nie...

Zaintrygował mnie tytuł tej książki, gdyż sama, w wieku 13 lat zostałam bez matki. Moja mama również zmarła na raka.

Książka nie jest łatwa ani przyjemna, ale myślę, że warto ją przeczytać dla tych, które zostały sierotami - bo mogą się w wielu kwestiach utożsamiać z kobietami, z którymi rozmawia H. Edelman, ale również dla tych, które wciąż mają swoje mamy obok siebie - by mogły się oswoić z myślą, że jednak ryzyko istnieje zawsze.

Po wielu latach doszłam do wniosku, że sieroty są w pewnym sensie "elitą", szczególnie tych, którzy stracili matkę lub ojca w dzieciństwie. "Elitą" dzieci, które od momentu śmierci bliskiej osoby stały się innymi osobami.
Wspomnienie tamtego bolesnego wydarzenia nasila się szczególnie, gdy dowiaduję się, że znów ktoś znany, lubiany, młody odchodzi i pozostawia po sobie małe dzieci.
Nie przeżywam tego traumatycznie, bo z traumy już wyrosłam, rany się zagoiły - minęło 30 lat... Dziwne uczucie - przekraczać wiek, w którym mama umarła, a ja nadal żyję...
Od śmierci mamy dzieciństwo już nie egzystowało. Od tej pory nie było czasu na głupoty i zabawy. Zaczęły się obowiązki. I tęsknota z natrętnym pytaniem "dlaczego to właśnie ja zostałam sama?", pretensją do Boga - "czemu właśnie mnie to zrobiłeś?“. Musiałam szybciej, niż moje rówieśniczki dojrzeć, zająć się bratem, prowadzeniem domu, ojcem, który z bólu i tęsknoty zaczął pić...
W ten sposób stawałam się "inna".
Później przyszły następne pytania: „Mamo, dlaczego cię nie ma teraz, kiedy najbardziej cię potrzebuję? Przecież dorastam. Przeżywam pierwszą miłość. Studia. Wychodzę za mąż. Mamo, mam dzieci - twoje wnuczki. Obie są takie piękne i zdolne. Gdybyś tylko mogła je zobaczyć!“

Wierzę, że Ona to widzi, gdyż czuję, że śle do nas z nieba swoje znajome anioły, by chroniły mnie i moją rodzinę.
Wiem, że nie jestem jedyna wśród "innych". Do tej "elity" należą tysiące dzieci, już dorosłych, mających swoje rodziny. Ale innych - w pewien sposób napiętnowanych i wykreowanych przez samo życie...

Zaintrygował mnie tytuł tej książki, gdyż sama, w wieku 13 lat zostałam bez matki. Moja mama również zmarła na raka.

Książka nie jest łatwa ani przyjemna, ale myślę, że warto ją przeczytać dla tych, które zostały sierotami - bo mogą się w wielu kwestiach utożsamiać z kobietami, z którymi rozmawia H. Edelman, ale również dla tych, które wciąż mają swoje mamy obok siebie -...

Pierwsze rozdziały były nawet ciekawe.
Pani Wałęsowa opisuje szare życie w czasach komunizmu.
Powróciły obrazy z dzieciństwa - kolejki w sklepach, kartki na żywność, czarno-biała telewizja, a w niej - zamiast Wieczorynki - gen. Jaruzelski...

Jednak nie mogę dokończyć tej książki, bo od momentu przewrotu i wejścia ustroju demokratycznego do Polski, autorka powtarza jak mantrę pewne spostrzeżenia, wraca do tych samych wydarzeń, o których rozprawiała w poprzednich rozdziałach.

Tak więc, początkowo byłam zafascynowana, ale im bardziej wgłębiam się w tą lekturę, tym bardziej jestem rozczarowana.

Pierwsze rozdziały były nawet ciekawe.
Pani Wałęsowa opisuje szare życie w czasach komunizmu.
Powróciły obrazy z dzieciństwa - kolejki w sklepach, kartki na żywność, czarno-biała telewizja, a w niej - zamiast Wieczorynki - gen. Jaruzelski...

Jednak nie mogę dokończyć tej książki, bo od momentu przewrotu i wejścia ustroju demokratycznego do Polski, autorka powtarza jak...

Rewelacja. Bardzo trafiony tytuł.

Rewelacja. Bardzo trafiony tytuł.

Fajne, lekkie reportaże...

Fajne, lekkie reportaże...

Wartka akcja, dynamiczny bieg wydarzeń.
Najgorsze jest to, że to, co opisuje narratorka jest bardzo prawdopodobne i aktualne. Nigdy nie wiadomo...

Wartka akcja, dynamiczny bieg wydarzeń.
Najgorsze jest to, że to, co opisuje narratorka jest bardzo prawdopodobne i aktualne. Nigdy nie wiadomo...