"Nie śmierć ma ostatnie słowo, ale życie..."
/ks. Adam Boniecki/

Książka zawiera zapis rozmów o sytuacjach granicznych. Przewija się w niej ból i nadzieja.

"Nie śmierć ma ostatnie słowo, ale życie..."
/ks. Adam Boniecki/

Książka zawiera zapis rozmów o sytuacjach granicznych. Przewija się w niej ból i nadzieja.

Pierwsza i druga część przeczytane. Hołownia jest tu tylko w dyskretnych pytaniach, reszta to historie, które mogą przydarzyć się mnie, Tobie... Jak można poradzić sobie z chorobą, śmiercią... co pomaga walczyć albo pogodzić się... Nie z każdą wypowiedzią mogłam się utożsamić ale podziwiam ogrom siły rozmówców. Książki na pewno nie na jeden wieczór.

Pierwsza i druga część przeczytane. Hołownia jest tu tylko w dyskretnych pytaniach, reszta to historie, które mogą przydarzyć się mnie, Tobie... Jak można poradzić sobie z chorobą, śmiercią... co pomaga walczyć albo pogodzić się... Nie z każdą wypowiedzią mogłam się utożsamić ale podziwiam ogrom siły rozmówców. Książki na pewno nie na jeden wieczór.

Jesteśmy tu gośćmi. Z walizką przybywamy na świat i od nas zależy, jakie doświadczenie zbierzemy do dalszej drogi. Nowe historie to porcja nowych doświadczeń, nowych spojrzeń na świat i tego, co nam życie niesie. Miłość, przyjaźń, złość po utracie bliskiej osoby, Bóg, Niebo i…samo życie.

Jesteśmy tu gośćmi. Z walizką przybywamy na świat i od nas zależy, jakie doświadczenie zbierzemy do dalszej drogi. Nowe historie to porcja nowych doświadczeń, nowych spojrzeń na świat i tego, co nam życie niesie. Miłość, przyjaźń, złość po utracie bliskiej osoby, Bóg, Niebo i…samo życie.

"Mam wrażenie, że dziś ludzie lodowacieją, coraz trudniej o uczucia wyższego rzędu, o coś, co kiedyś było naturalnym wyznacznikiem człowieczeństwa, dziś trzeba walczyć. Na cholerę żyć w społeczeństwie do tego stopnia wzajemnie zantagonizowanym. Lepiej zakochać się w lesie i czytać stare książki. Kiedyś ludzie bardziej się lubili."

„Ludzie na walizkach” Szymona Hołowni to zbiór rozmów autora z ludźmi znanymi choćby z telewizji, ale też zupełnie nieznanymi. Każdą z tych osób życie boleśnie doświadczyło. Tak pomyśli przysłuchujący się tym rozmowom. Kilkoro przeżyło śmierć kogoś bliskiego, ktoś zmagał się z alkoholizmem. Jedni całe życie zmagają się z niepełnosprawnością, jeszcze inni z nieuleczalną chorobą. Jedna z osób była molestowana od dziecka. Wśród przepytywanych osób jest też lekarz pracujący w prosektorium oraz księża asystujący zarówno chorym w powolnym odchodzeniu z tego świata jaki i ich rodzinom.
Ci ludzie mówią szczerze, otwarcie o swoich zmaganiach, odczuciach, intymności.
Szymon Hołownia zadając im pytania prowokuje. Przy tym potrafi skłonić swoich rozmówców do szczerych wypowiedzi. Jego dociekliwość jest stanowcza. Ktoś przyznał, że od lat nie był u spowiedzi. Tymczasem spowiada się przed Szymonem Hołownią.
Każda historia jest inna. Niemal z każdej wyłania się człowiek gorzko doświadczony, pokrzywdzony, cierpiący. Mimo tego ci ludzie nie pałają chęcią odwetu, zemsty. Nie zanoszą pretensji. Nie obwiniają kogokolwiek. Nie mają żalu do Pana Boga czy są wierzący czy niewierzący. W swoim bolesnym doświadczeniu upatrują sensu. Nie czują się przegrani.
„Ludzie na walizkach” Szymona Hołowni to swoiste rekolekcje dla każdego. Nie tylko doświadczonego boleśnie przez los, ale zwłaszcza dla tego, któremu się wydaje, że życie nie ma sensu. Warto w nich uczestniczyć. GORĄCO POLECAM!

"Mam wrażenie, że dziś ludzie lodowacieją, coraz trudniej o uczucia wyższego rzędu, o coś, co kiedyś było naturalnym wyznacznikiem człowieczeństwa, dziś trzeba walczyć. Na cholerę żyć w społeczeństwie do tego stopnia wzajemnie zantagonizowanym. Lepiej zakochać się w lesie i czytać stare książki. Kiedyś ludzie bardziej się lubili."

„Ludzie na walizkach” Szymona Hołowni to...

Z Szymonem Hołownią spotykam się już kolejny raz za pośrednictwem jego książek.
Już sam wstęp zasługuje na uwagę i każe przemyśleć swoje priorytety.
„Wszystkich, którym kiedykolwiek zdarzyło się myśleć, że świat nie ma sensu, a ludzie są źli, proszę by przeczytali tę książkę do końca. Przekonają się, jak bardzo się mylili.”*

Mogłabym na tym zakończyć już tę recenzję.
Autor zawarł w książce wybrane 20 rozmowy, które przeprowadziła na antenie programu Religia TV.
Rozmowy z ludźmi znanymi i nieznanymi.
Każda z tych osób otarła się o śmierć własną, przeżyła śmierć kogoś bliskiego lub doświadczyła innego cierpienia (jak chociażby rozmowa z osobą molestowaną).
Trudno te rozmowy komentować, bo każda jest osobistym dramatem.
Dramatem, który pozostawił po sobie Ranę, żal, pustkę, tęsknotę.
Ciężko się z tego uleczyć i trudno się z nim pogodzić. Każdy stara się jakoś sobie poradzić: pogodzić się ze stratą, cierpieniem, śmiercią, wybaczyć, zapomnieć, wytłumaczyć, szukają otuchy, pociechy i nadziei.

Szymon Hołownia jest dla mnie wzorem dziennikarza przeprowadzającego wywiad.
W jego rozmowach ważne są nie tylko odpowiedzi, ale też zadawane pytania, śledzenie toku rozmowy i reakcja na każdą zmianę.
To dla mnie wyznacznik dobrego wywiadu.
Czytałam je z uwagą i przyjemnością pomimo trudnych tematów.
Pozostaję pod wrażeniem i polecam bardzo mocno.

Z Szymonem Hołownią spotykam się już kolejny raz za pośrednictwem jego książek.
Już sam wstęp zasługuje na uwagę i każe przemyśleć swoje priorytety.
„Wszystkich, którym kiedykolwiek zdarzyło się myśleć, że świat nie ma sensu, a ludzie są źli, proszę by przeczytali tę książkę do końca. Przekonają się, jak bardzo się mylili.”*

Mogłabym na tym zakończyć już tę recenzję.
Autor...

Bardzo długo zbierałam się do przeczytania tej książki. Jednak nie żałuję. Tyle rozmów, tyle różnych trudnych sytuacji. Każdy z nas niesie w życiu swój krzyż, swoje cierpienia, problemy, niejednokrotnie spotykamy się ze śmiercią bliskich nam osób. To od nas zależy jak się do niej ustosunkujemy, czy się z pewnymi rzeczami za życia pogodzimy....

Bardzo długo zbierałam się do przeczytania tej książki. Jednak nie żałuję. Tyle rozmów, tyle różnych trudnych sytuacji. Każdy z nas niesie w życiu swój krzyż, swoje cierpienia, problemy, niejednokrotnie spotykamy się ze śmiercią bliskich nam osób. To od nas zależy jak się do niej ustosunkujemy, czy się z pewnymi rzeczami za życia pogodzimy....

Bardzo mądra książka. Niezwykłe wywiady poruszające trudną tematykę chorób, niepełnosprawności, zdrady i śmierci. Polecam każdemu. Książka pozwala przewartościować wiele spraw.

Bardzo mądra książka. Niezwykłe wywiady poruszające trudną tematykę chorób, niepełnosprawności, zdrady i śmierci. Polecam każdemu. Książka pozwala przewartościować wiele spraw.

Pełna wątpliwości sięgnęłam po ten tom „Ludzi na walizkach”. Recenzje czytelników nie powalały. I bardzo jestem zadowolona, że to zrobiłam. Te opowieści, wydawałoby się tak jednakowe, są jednakże zupełnie różne. Niby każda z nich dotyczy śmierci i tego jak ją przeżywamy, jak odbieramy, a jednak każda z nich jest inna. Zupełnie tak jak my. Te rozmowy bulwersują, wzruszają, zadziwiają, zasmucają. Jest pełen przegląd opinii i postaw życiowych. Jest niezgoda na cierpienie, lecz jest również akceptacja. Wartościowa lektura. Polecam.

Pełna wątpliwości sięgnęłam po ten tom „Ludzi na walizkach”. Recenzje czytelników nie powalały. I bardzo jestem zadowolona, że to zrobiłam. Te opowieści, wydawałoby się tak jednakowe, są jednakże zupełnie różne. Niby każda z nich dotyczy śmierci i tego jak ją przeżywamy, jak odbieramy, a jednak każda z nich jest inna. Zupełnie tak jak my. Te rozmowy bulwersują, wzruszają,...

Dwadzieścia wywiadów, dwadzieścia historii niezwykłych ludzi, ludzi którzy zetknęli się ze śmiercią, chorobą nieszczęściem.Tym wszystkim co szlifuje charakter człowieka jak surowy diament.
To rodzice chorych dzieci, lekarze,kapłani towarzyszący odchodzeniu, zasypianiu...
Każda historia inna, ale łączy ich jedno - zadziwiająca radość życia, radość , której nie przeszkadza odejście w inny wymiar ukochanej osoby. To radość, która towarzyszy mozolnemu mocowaniu się z chorobą.
I delikatność, subtelność prowadzącego wywiad Szymona Hołowni, znanego wielu osobom raczej z wesołkowatego programu telewizyjnego niż z poważnych rozmów o tym co trudne, bolesne ale ważne w życiu.
Autor prowadzi rozmowy nie nachalnie, zasypując rozmówcę gradem pytań, to raczej tylko wtrącenia słów mające na celu wydobycie tych wszystkich emocji, które tkwią gdzieś głęboko schowane po trudnych przeżyciach bohaterów.
Bardzo chętnie zapoznam się z pozostałymi książkami autora.

Dwadzieścia wywiadów, dwadzieścia historii niezwykłych ludzi, ludzi którzy zetknęli się ze śmiercią, chorobą nieszczęściem.Tym wszystkim co szlifuje charakter człowieka jak surowy diament.
To rodzice chorych dzieci, lekarze,kapłani towarzyszący odchodzeniu, zasypianiu...
Każda historia inna, ale łączy ich jedno - zadziwiająca radość życia, radość , której nie przeszkadza...

kolejna czesc wzruszających wyznań. A PAn Szymon H. umie słuchać:)

kolejna czesc wzruszających wyznań. A PAn Szymon H. umie słuchać:)