Opowieść dla przyjaciela

Nie wiem, jak ocenić.
Przygnębiająca.

Nie wiem, jak ocenić.
Przygnębiająca.

"Opowieść dla przyjaciela" czytałam jakiś czas temu, ale do dziś pamiętam ogromne wrażenie, jakie na mnie zrobiła. Jest to mieszanina uczuć - miłości, strachu, oswajania śmierci przez młodą, niezwykle wrażliwą dziewczynę. Do dzisiaj pamiętam przejmujące słowa kończące kolejny wpis w tym dzienniku: "I jeszcze tylko ja, i mój niepokój, i noc".

"Opowieść dla przyjaciela" czytałam jakiś czas temu, ale do dziś pamiętam ogromne wrażenie, jakie na mnie zrobiła. Jest to mieszanina uczuć - miłości, strachu, oswajania śmierci przez młodą, niezwykle wrażliwą dziewczynę. Do dzisiaj pamiętam przejmujące słowa kończące kolejny wpis w tym dzienniku: "I jeszcze tylko ja, i mój niepokój, i noc".

Maleńka to książeczka...
Ile tutaj uczuć ile miłości, wszystko jest takie kruche, delikatne... w każdym słowie... w każdym wersie emocje się przelewają, napełniając po brzegi człowieczą duszę.

Do wielokrotnego czytania.

"Zdarzenia, o których chcę ci opowiedzieć, znasz równie dobrze jak ja, moje słowa mają być tylko drogowskazem, który powiedzie cię w znajomym kierunku. Daj rękę, pójdziemy wstecz po naszych wspólnych śladach, pozwól, że poprowadzę cię raz jeszcze."

Maleńka to książeczka...
Ile tutaj uczuć ile miłości, wszystko jest takie kruche, delikatne... w każdym słowie... w każdym wersie emocje się przelewają, napełniając po brzegi człowieczą duszę.

Do wielokrotnego czytania.

"Zdarzenia, o których chcę ci opowiedzieć, znasz równie dobrze jak ja, moje słowa mają być tylko drogowskazem, który powiedzie cię w znajomym kierunku....

Śmierć i jej słudzy (cierpienie, choroba, rozpacz, strach, zwątpienie, sama jej bliska obecność i bezwzględność) kontra nieujarzmione pragnienie życia. Aż do nierozsądku. Plus wrażliwość na piękno człowieka i natury. Ogromna ciekawość świata i ludzi, głód wiedzy i odwaga.
Obawiam się, że i tak - starcie bez szans powodzenia, gdyby nie sprzymierzeniec silniejszy od śmierci: miłość. Rodziców (szczególna więź z matką), lekarzy (niezmordowany w walce profesor), męża, tytułowego przyjaciela, macierzyńskich towarzyszek ze szpitalnych sal i wielu, wielu innych osób...

A to wszystko piękną poetycką prozą...

Zaskakujące odkrycie: wielu z nas podzieli dziś radość i doceni dar jakim jest... odzyskana możliwość swobodnego oddechu...

PS.
@Monika - dziękuję! To Twoja opinia zachęciła mnie do odnowienia znajomości z lat młodości. Zupełnie nie pamiętałam ile skarbów skrywają te pożółkłe lekko strony...

Śmierć i jej słudzy (cierpienie, choroba, rozpacz, strach, zwątpienie, sama jej bliska obecność i bezwzględność) kontra nieujarzmione pragnienie życia. Aż do nierozsądku. Plus wrażliwość na piękno człowieka i natury. Ogromna ciekawość świata i ludzi, głód wiedzy i odwaga.
Obawiam się, że i tak - starcie bez szans powodzenia, gdyby nie sprzymierzeniec silniejszy od śmierci:...

Najpiękniejsza z książek, jakie miałam okazje czytać. Po brzegi naładowana emocjonalnie. Zdecydowanie najważniejsza na mojej półce z książkami. Chyba nikt nie miał takiego daru do mówienia o uczuciach jak Poświatowska.

Najpiękniejsza z książek, jakie miałam okazje czytać. Po brzegi naładowana emocjonalnie. Zdecydowanie najważniejsza na mojej półce z książkami. Chyba nikt nie miał takiego daru do mówienia o uczuciach jak Poświatowska.

Nietuzinkowa, wspaniała, jedyna w swoim rodzaju. Jest to lektura poruszająca, niosąca ze sobą setki wzruszeń i wspomnień. Jest to jedyna książka, którą przeczytałam już 32 razy. Tyle razy wracałam do niej, z ogromnym sentymentem. Polecam z całego serca :)

Maj 2021 - przeczytałam w ciągu jednego dnia, znając niektóre fragmenty na pamięć.

“Cisza przyjacielu, rozdziela bardziej niż przestrzeń. Cisza przyjacielu nie przynosi słów, cisza zabija nawet myśli."

Nietuzinkowa, wspaniała, jedyna w swoim rodzaju. Jest to lektura poruszająca, niosąca ze sobą setki wzruszeń i wspomnień. Jest to jedyna książka, którą przeczytałam już 32 razy. Tyle razy wracałam do niej, z ogromnym sentymentem. Polecam z całego serca :)

Maj 2021 - przeczytałam w ciągu jednego dnia, znając niektóre fragmenty na pamięć.

“Cisza przyjacielu, rozdziela...

Skrzętnie nakreślona autobiografia, piękny i precyzyjny język uczuć, ale... trochę bez większego pozytywnego zaskoczenia. Mimo całej sympatii do Poświatowskiej, książką się znudziłem. Być może to po prostu proza zbyt damska.

Skrzętnie nakreślona autobiografia, piękny i precyzyjny język uczuć, ale... trochę bez większego pozytywnego zaskoczenia. Mimo całej sympatii do Poświatowskiej, książką się znudziłem. Być może to po prostu proza zbyt damska.

Przepiękna historia o niesamowicie ciekawej postaci jaką była Haśka. Miłość przeplata się z cierpieniem i ogromną chęcią do brania z życia garściami w poczuciu ulotności chwili.

Przepiękna historia o niesamowicie ciekawej postaci jaką była Haśka. Miłość przeplata się z cierpieniem i ogromną chęcią do brania z życia garściami w poczuciu ulotności chwili.

Moja Biblia.

Moja Biblia.

Kiedy nie bardzo wiesz, czy lubisz poezję, czy ją rozumiesz - warto spróbować dowiedzieć się o Poetce czegoś więcej.
Opowieść dla przyjaciela to piękna prawdziwa książka, doskonale obrazująca emocje młodego człowieka w obliczu choroby.
Łapczywie chwytająca życie dziewczyna, ciesząca się drobiazgami, dzieli się swoją wrażliwością z człowiekiem, który jako jedyny zdaje się w pełni ją rozumieć.
Po tej lekturze, wiersze Haliny Poświatowskiej stają się bardziej zrozumiałe, dostają drugie życie, a sama jej postać nabiera intensywnych kolorów.
Polecam, zwłaszcza osobom borykającym się z problemem, który uważają za nie do rozwiązania. Może pojawią się dzięki tej lekturze inne myśli?
Piękna, wzruszająca i choć pisana prozą to jednak liryczna opowieść.

Kiedy nie bardzo wiesz, czy lubisz poezję, czy ją rozumiesz - warto spróbować dowiedzieć się o Poetce czegoś więcej.
Opowieść dla przyjaciela to piękna prawdziwa książka, doskonale obrazująca emocje młodego człowieka w obliczu choroby.
Łapczywie chwytająca życie dziewczyna, ciesząca się drobiazgami, dzieli się swoją wrażliwością z człowiekiem, który jako jedyny zdaje się w...