"Miłość z kamienia". Grażyna Jagielska. #wyzwanieabecadlozpiecaspadlo
Grażyna Jagielska, żona słynnego korespondenta wojennego Wojciecha Jagielskiego. I już wpadam w pułapkę opisując autorkę jako czyjąś żonę :(
Grażyna Jagielska dziennikarka, kobieta autodestrukcyjnie zakochana w Wojciechu Jagielskim.
"Miłość z kamienia" to w moim poczuciu książkowa autoterapia autorki, kobiety która żyła w takiej symbiozie ze swoim mężem, że przejęła jego wojenne traumy.
W książce opowiada o tych tramach, o swoim postrzeganiu świata podczas dwudziestoletniej kariery dziennikarskiej męża z perspektywy pobytu w szpitalu psychiatrycznym.
Poruszająca opowieść.
Na szczęście dla mnie - tylko czyjaś opowieść.....

"Miłość z kamienia". Grażyna Jagielska. #wyzwanieabecadlozpiecaspadlo
Grażyna Jagielska, żona słynnego korespondenta wojennego Wojciecha Jagielskiego. I już wpadam w pułapkę opisując autorkę jako czyjąś żonę :(
Grażyna Jagielska dziennikarka, kobieta autodestrukcyjnie zakochana w Wojciechu Jagielskim.
"Miłość z kamienia" to w moim poczuciu książkowa autoterapia autorki,...

Ta książka od dawna była na mojej liście tych do przeczytania i tak czułam, że mnie stłamsi lekko. Trudno przejść obok niej obojętnie. Pozostawia po sobie pytania i brak zerojedynkowych rozwiązań, daje do myślenia. Kilka fragmentów, myśli, musiałam sobie zostawić na potem. Jedyne co dziwne, to wydanie - jakimś cudem brakuje w moim stron od 113-130 😱 za to mam podwójnie strony 131-145. Gdyby ktoś się zechciał podzielić brakującą treścią, to byłabym wdzięczna 😅

Ta książka od dawna była na mojej liście tych do przeczytania i tak czułam, że mnie stłamsi lekko. Trudno przejść obok niej obojętnie. Pozostawia po sobie pytania i brak zerojedynkowych rozwiązań, daje do myślenia. Kilka fragmentów, myśli, musiałam sobie zostawić na potem. Jedyne co dziwne, to wydanie - jakimś cudem brakuje w moim stron od 113-130 😱 za to mam podwójnie...

Nie jest to książka która jest lekka i przyjemna. Ale na pewno jest to książka o Miłości i poświęceniu. Chwyta i nie chce puścić. Czytając i podziwiając pracę i książki Wojciecha Jagielskiego nie zastanawiałam się jakim kosztem to wszystko powstało, wszystkie laudacje wydają się teraz puste i niewystarczające. Niby wiemy, że za każdym wielkim mężczyzną stoi kobieta ale czy tak naprawdę, naprawdę zdajemy sobie sprawę jakie ona ponosi koszty tej wielkości?

Nie jest to książka która jest lekka i przyjemna. Ale na pewno jest to książka o Miłości i poświęceniu. Chwyta i nie chce puścić. Czytając i podziwiając pracę i książki Wojciecha Jagielskiego nie zastanawiałam się jakim kosztem to wszystko powstało, wszystkie laudacje wydają się teraz puste i niewystarczające. Niby wiemy, że za każdym wielkim mężczyzną stoi kobieta ale czy...

Grażyna Jagielska „Miłość z kamienia”

O książce dowiedziałam się od Tomka Michniewicza, który w swojej audycji w Radiu 357 często poleca ciekawe pozycje książkowe i filmowe nie wspominając o muzycznych. Powiedział, że ta książka zmieniła jego podejście do zawodu reportera…no i tym zdaniem mnie zaintrygował. Ja bardzo lubię reportaże, a tu taka sugestia od mojego mistrza reportażu, więc od razu sięgnęłam do książki.

…i doznałam szoku…

Grażyna Jagielska to żona korespondenta wojennego Wojciecha Jagielskiego, który jako reporter był na 53 wojnach. Widziałam go często w relacjach w telewizji i czytałam jego reportaże w Gazecie Wyborczej. Słyszałam o jego wielu nagrodach, jakie otrzymywał za swoją pracę. Niezwykły, odważny człowiek, który z narażeniem życia jeździł w niebezpieczne rejony świata, aby relacjonować dla nas najświeższe informacje, takie z pierwszej ręki. „Matka Agora” daje to trzeba się jej odwdzięczać – często pada z jego ust takie stwierdzenie, które od razu zapala u mnie pomarańczowe światło.

A żona czeka za każdym razem na męża. Choć może tylko na początku czeka z takim wyczekiwaniem, słucha opowieści z wojny, stara się przeżywać razem z mężem jego wyprawy. Przecież są takie niesamowite, dają satysfakcję, bo przecież nikt inny, tylko on: był, widział, zrobił najlepszy reportaż itd.
Czytając to, uświadomiłam sobie, że tak mówi człowiek zakochany w swojej pracy, ale …chyba też taki, który przekroczył zdrowe granice zapominając o rodzinie.
Grażyna Jagielska przeżywała te wojny tak, jakby sama na nich była. Strach i lęk zaczaił się w jej ciele i został w nim na wiele lat, nie dając spokoju, doprowadzając do choroby psychicznej. W końcu wylądowała w klinice, gdzie leczyła się z zespołu stresu bojowego.

I to czekanie na telefon…zadzwoni mąż czy zadzwonią, że coś się stało z mężem…

Książka bardzo sugestywna. Dotknęła moich emocji. Czułam i widziałam opisywane przez nią sytuacje, choć pewnie to tylko jeden procent tego, co sama autorka przeżyła.

Od razu po przeczytaniu książki, obejrzałam film Ewy Bukowskiej, która nakręciła „53 wojny” z wybitną dla mnie rolą Magdaleny Popławskiej.

Wielu z nas miało kogoś, kto był w Iraku czy w Afganistanie, albo ma w rodzinie żołnierza. Dyscyplina i lojalność. Posłuszeństwo.
Ja taką osobę znam. Przeszła przez piekło tych dwóch wojen…i to jest już inna osoba…i ta namiastka normalności, kiedy na prześcieradłach rysują domowe przedmioty, aby udawały dom rodzinny...tu lodówka, tam telewizor...tylko człowiek bliski jedynie po drugiej stronie słuchawki...

Polecam tę książkę, ale już wiem, że nie każdy będzie mógł ją przeczytać…

AleBabka AleBabka

Ps. Bardzo szanuję ludzi, którzy opowiadają trudne historie o swoim życiu, aby dać nadzieję i wsparcie innym. Były takie momenty w książce, w których bardzo chciałam przytulić jej autorkę, po prostu i po ludzku być z nią.

Ps.2 Chętnych zapraszam do posłuchania rozmowy Tomka Michniewicza z Wojtkiem Jagielskim, który w szczerej rozmowie opowiada o tym jak zrezygnował z wyjazdów, z pracy w gazecie i o chorobie żony, oraz o tym, co teraz myśli na temat tego, co się wydarzyło w jego życiu. Można znaleźć ją na Internecie.

Grażyna Jagielska „Miłość z kamienia”

O książce dowiedziałam się od Tomka Michniewicza, który w swojej audycji w Radiu 357 często poleca ciekawe pozycje książkowe i filmowe nie wspominając o muzycznych. Powiedział, że ta książka zmieniła jego podejście do zawodu reportera…no i tym zdaniem mnie zaintrygował. Ja bardzo lubię reportaże, a tu taka sugestia od mojego mistrza...

Myślę, że nigdy dość opowiadania o problemach i kłopotach psychicznych, póki świat całkiem nie zrozumie, że warto prosić o pomoc nie tylko lekarzy internistów czy dermatologów.
Mam jednak dość duże zarzuty, że ta publikacja jest poszatkowana do tego stopnia, że przestaje być czytelna. Rozumiem, że był to zabieg celowy, moim zdaniem jednak, mało czytelny.

Myślę, że nigdy dość opowiadania o problemach i kłopotach psychicznych, póki świat całkiem nie zrozumie, że warto prosić o pomoc nie tylko lekarzy internistów czy dermatologów.
Mam jednak dość duże zarzuty, że ta publikacja jest poszatkowana do tego stopnia, że przestaje być czytelna. Rozumiem, że był to zabieg celowy, moim zdaniem jednak, mało czytelny.

Przejmująca książka, czytając przeplatałam serialem "Fauda", ciężkie połączenie, ale warto obie pozycje mieć zaliczone! Pani Grażynie współczuję.

Przejmująca książka, czytając przeplatałam serialem "Fauda", ciężkie połączenie, ale warto obie pozycje mieć zaliczone! Pani Grażynie współczuję.

Książka (bo właściwie nie wiem, co to – chyba najbliżej jej do pamiętnika) bardzo ciekawa, przejmująca, choć mam takie poczucie, że spodziewałam się czegoś nieco innego. Grażyna Jagielska opowiada o swoim życiu u boku męża, korespondenta wojennego. Opowiada o tym, jak jego zawód wpłynął właśnie na nią – kobieta zmagała się z zespołem stresu bojowego, choć to przecież jej mąż przez wiele lat bywał w niebezpiecznych, ogarniętych wojną miejscach. Podczas gdy on przebywał w Gruzji, Czeczenii, Osetii Południowej czy Afganistanie, ona coraz bardziej odklejała się od rzeczywistości i skulona na podłodze w łazience wyobrażała sobie śmierć męża i moment, gdy ktoś zadzwoni, aby ją o tym poinformować – wyobrażała to sobie kilka razy dziennie, czasami sama zaczynała w tę śmierć wierzyć, po to, żeby mieć pewność, że będzie gotowa, że udźwignie to, gdy faktycznie jej mąż zginie. Trudno sobie wyobrazić, nawet po przeczytaniu tej książki, jak ciężko było jej na co dzień, zarówno gdy mąż był na kolejnej wojnie, jak i gdy akurat był w domu. Trudno sobie wyobrazić, jak to jest żyć przez wiele lat w tak ogromnym strachu i jak to jest coraz bardziej pogrążać się przez niego w chorobie. Książka Grażyny Jagielskiej to bardzo intymny zapis jej myśli, emocji, lęków, które opisuje z perspektywy osoby leczącej się w klinice psychiatrycznej. Wojciech Jagielski jest bodaj najwybitniejszym współczesnym korespondentem wojennym, wielokrotnie nagradzanym pisarzem reportażystą, człowiekiem, który widział i przeżył wiele wojen, jest więc niesamowicie przykro i po prostu źle na myśl, że jego sukcesy okupione były cierpieniem bliskich mu osób (bardzo rzadko pojawia się też jego syn, o którym Jagielska najczęściej pisze „dziecko”, co też jest uderzające),że tak odbiły się na zdrowiu jego żony, że właściwie – nie ukrywajmy – zmarnował swoje małżeństwo i poświęcił miłość na rzecz pracy. Bije z tej książki głęboki smutek i poczucie beznadziei. I pozostaje pytanie, czy ta miłość z kamienia jest warta takiego smutku i cierpienia.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Książka (bo właściwie nie wiem, co to – chyba najbliżej jej do pamiętnika) bardzo ciekawa, przejmująca, choć mam takie poczucie, że spodziewałam się czegoś nieco innego. Grażyna Jagielska opowiada o swoim życiu u boku męża, korespondenta wojennego. Opowiada o tym, jak jego zawód wpłynął właśnie na nią – kobieta zmagała się z zespołem stresu bojowego, choć to przecież jej...

Moje książki wyglądają jak nowe, prosto z księgarni, rzadko kiedy są zagniecione, o kreśleniu nie ma zazwyczaj mowy. Zazwyczaj, w przeważającej mierze, która potwierdza tę regułę. Nie dotyczy to tej książki. Ta książka ma wiele zagiętych kartek, wiele podkreśleń ołówkiem. Ta książka stała się dla mnie niezwykle ważna.
Ogólnie nie wierzę w przeznaczenie, w pisany nam gdzieś u góry los, ale mam wrażenie, że ta książka czekała na mnie, na konkretny moment w moim życiu żeby mi pomóc zrozumieć pewne rzeczy, które nastąpiły w moim życiu. Książkę tę bowiem miałam od bardzo długiego czasu wpisaną na listę do przeczytania i to tylko i wyłącznie dlatego, że Wojciech Jagielski to mój ulubiony reportażysta. Uznałam więc dawno temu, że fajnie byłoby przeczytać książkę nie napisaną przez niego ale przez osobę mu najbliższą, zapewne opisującą go i jego wyprawy. No ale ta miłość w tytule, zniechęcająca jeśli ktoś nie przepada za romansami, książkę więc zawsze odkładałam na później. Aż do teraz... Czytałam tę książkę i miałam wrażenie, że czytam o sobie... Nie, nie żyję z korespondentem wojennym, ale przez ostatnie dwa lata żyłam z kimś na którego tak jak autorka i bohaterka wciąż czekałam, dla kogo się wciąż poświęcałam bo niby jego potrzeby zawsze były istotniejsze. I tak jak bohaterka po początkowym szczęściu i fascynacji pod koniec mimo że z jednej strony nie wyobrażałam sobie życia bez niej to i bycie z nią oznaczało strach i ból, takie błędne koło... Autorka świetnie poradziła sobie z opisem relacji damsko - męskiej, problemów które pojawiają się w trakcie związku, takich przyziemnych, ale i niespotykanych dla przeciętnego czytelnika, i chyba pokazała nam jak wygląda prawdziwa miłość. Pozycja naprawdę warta przeczytania.

Moje książki wyglądają jak nowe, prosto z księgarni, rzadko kiedy są zagniecione, o kreśleniu nie ma zazwyczaj mowy. Zazwyczaj, w przeważającej mierze, która potwierdza tę regułę. Nie dotyczy to tej książki. Ta książka ma wiele zagiętych kartek, wiele podkreśleń ołówkiem. Ta książka stała się dla mnie niezwykle ważna.
Ogólnie nie wierzę w przeznaczenie, w pisany nam gdzieś...

Bardzo ciekawie napisane wspomnienia, dobrze się czyta. Uświadamia jak można nabawić stresu bojowego nie będąc nigdy na wojnie. Polecam!

Bardzo ciekawie napisane wspomnienia, dobrze się czyta. Uświadamia jak można nabawić stresu bojowego nie będąc nigdy na wojnie. Polecam!

Subtelna, intymna opowieść o życiu w cieniu śmierci.

Subtelna, intymna opowieść o życiu w cieniu śmierci.