Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny tom Dworów, z tym, że teraz głównymi bohaterami zostali Nesta i Kasjan. Nie ukrywam, że z niecierpliwością czekałam na tą część, gdyż Maas w poprzednich tomach dała nadzieję, że ich wątek zostanie poprowadzony bardzo ciekawie.
I tak oto, mamy Nestę, która walczy ze swoimi demonami, odcięła się od sióstr i całego Dworu Nocy, a swoje smutki topi w alkoholu. W końcu, aby jej pomóc Feyra wraz z rodziną decydują się siłą przenieść ją do Domu Wiatru, gdzie ma trenować z Kasjanem i pracować w bibliotece.
Maas bardzo powierzchownie podeszła do tematu traumy, walki z lękami, depresji. Na przestrzeni całego pierwszego tomu jest to okazane, ale moim zdaniem jest tego zdecydowanie za mało. Plusem jest to, że Nesta znalazła przyjaciółki, zrozumiała, że nie ona jedna przeżyła traumę, że w końcu zrozumiała, że nie jest sama, ale ciągle nie jest to na pierwszym planie. Maas zdecydowanie za wiele czasu poświęca tutaj na seks. Kilka scen erotycznych byłoby fajnych, ale Nesta i Kasjan wszystko sprowadzają do spraw łóżkowych (nie licząc ostatniego rozdziału, który jest najlepszym momentem w całej książce).
Kasjan całkowicie stracił swój charakter. Lata za Nestą, jakby przez 500 lat nie miał żadnej kobiety.
Na plus postanie Gwym i Emerie oraz ich relacja z Nestą. Bardzo fajnie poprowadzony motyw przyjaźni i tego, jak one wzajemnie starają się sobie pomóc wyjść z traumy. Wielkim pozytywem jest również pomysł Nesty na powołanie kobiecej armii.
Z kolei największym minusem całej tej części jest Rhysand i zatajenie przed Feyrą tego, że jej poród wiąże się z ryzykiem utraty życia.
Pozostałe postacie drugoplanowe całkowicie straciły swój charakter: Amrena nie potrafi nic więcej poza dogryzaniem, Elaina w sumie nie wiadomo po co jest.
Podsumowując bardzo słaba część. Wszystkie momenty kiedy coś się dzieje są króciutkie i słabe, a większość tej książki to sceny seksu albo myślenia o seksie.

Kolejny tom Dworów, z tym, że teraz głównymi bohaterami zostali Nesta i Kasjan. Nie ukrywam, że z niecierpliwością czekałam na tą część, gdyż Maas w poprzednich tomach dała nadzieję, że ich wątek zostanie poprowadzony bardzo ciekawie.
I tak oto, mamy Nestę, która walczy ze swoimi demonami, odcięła się od sióstr i całego Dworu Nocy, a swoje smutki topi w alkoholu. W końcu,...

Muszę przyznać, że sięgadając po Zorzę Polarną miałam mieszane uczucie, byłam wręcz pewna, że książka nie jest już dla mnie i szybko ją odłożę. Jednak zupełnie się pomyliłam. Nie jest to typowa książka dla dzieci, ale całkiem dobra fantastyka.

Największym plusem dla mnie są bohaterowie, a przede wszystkim Lyra. W końcu mamy odważną dziewczynę, która musi stawiać czoła różnym wyzwaniom i przeciwnościom. Co najważniejsze w dużej mierze działa ona sama, owszem ma pomocników, ludzi wokół niej, którzy jej pomagają, ale decyzje podejmuje ona sama. Następnie rodzice Lyry, czyli lord Asriel i pani Coulter. Są postaciami niejednoznacznymi i koniec końców okazuje się, że są zupełnie inni niż myśleliśmy wcześniej.

Świat wykreowany przez Pullmana jest bardzo bogaty. Nie brakuje tutaj magicznych stworzeń, wiedźm czy ożywionych niedźwiedzi i nie można zapomnieć o dajmonach, które symbolizują duszę człowieka. Sama idea wieloświata jest fwykreowana w ciekawy sposób.

Książka nie jest idealny, czasami akcja dzieje się zbyt szybko, a Lyra ma zaskakująco dużo szczęścia, jednak nie są to takie wady, które bardzo przeszkaszają w odbiorze.

Muszę przyznać, że sięgadając po Zorzę Polarną miałam mieszane uczucie, byłam wręcz pewna, że książka nie jest już dla mnie i szybko ją odłożę. Jednak zupełnie się pomyliłam. Nie jest to typowa książka dla dzieci, ale całkiem dobra fantastyka.

Największym plusem dla mnie są bohaterowie, a przede wszystkim Lyra. W końcu mamy odważną dziewczynę, która musi stawiać czoła...

Główną bohaterką jest tutaj nastoletnia Shirin, córka perskich imigrantów. Dziewczyna, z własnej woli nosi hidżab, co jest powodem jej prześladowań w szkole. Bohaterka sama izoluje się od rówieśników, nie próbuje ich do siebie przekonać. Jednak jest ktoś kto próbuje ją poznać – Ocean.
Mafi w swojej książce dotyka niezwykle ważnych problemów – tolerancji, uprzedzeń, braku akceptacji czy alienacji społecznej. Nie można zapomnieć, że akcja powieści rozgrywa się zaledwie 2 lata po zamachu terrorystycznym na World Trade Center, przez co trudno jest uczniom spojrzeć na Shirin inaczej niż na kogoś kto ma coś wspólnego z zamachowcami.
Autorka wspaniale okazuje sytuację dziewczyny, to jak ona się czuje, jak próbuje sobie radzić z brakiem akceptacji wśród rówieśników. Jej jedyną odskocznią jest muzyka, która zagłusza negatywne opinie i breakdance. Lata izolacji sprawiają, że trudno jest jej zaufać Oceanowi przez co ciągle stara się odepchnąć od siebie chłopaka. Sam Ocean nie poddaje się, na różne sposoby stara się dotrzeć do dziewczyny, mimo iż sam ma problemy rodzinne.
Mimo tego, iż Mafi świetnie okazuje smutny świat Shirin i dotyka ciężkich tematów książka jest jednak przeznaczona dla nastolatków. Wydaje mi się, że w pewnym wieku każdy zdaje sobie sprawę z tego, że nie każdy muzułmanin jest terrorystą, że nie należy nikogo oceniać bez wcześniejszego poznania go. Dla mnie sam wątek uprzedzeń i prześladować był idealnie poprowadzony, ale za to całkowicie nie interesowało mnie uczucie głównych bohaterów. Mimo, iż związek Shirin z Oceanem w znacznym stopniu pomógł jej przezwyciężyć swoje lęki to schemat w stylu „kochamy się, ale nie możemy być razem” jakoś mi tutaj nie pasował.
Pozycja bardzo dobra dla nastolatków, starsi czytelnicy mogą trochę się nudzić.

Główną bohaterką jest tutaj nastoletnia Shirin, córka perskich imigrantów. Dziewczyna, z własnej woli nosi hidżab, co jest powodem jej prześladowań w szkole. Bohaterka sama izoluje się od rówieśników, nie próbuje ich do siebie przekonać. Jednak jest ktoś kto próbuje ją poznać – Ocean.
Mafi w swojej książce dotyka niezwykle ważnych problemów – tolerancji, uprzedzeń, braku...

Pomysł na książkę bardzo fajny, ale wykonanie marne. Największym minusem tej książki to bohaterowie – nijacy, a na dodatek zachowują się jak dzieci. Tak, wiem, że to o nastolatkach, ale tutaj mamy do czynienia z postępowaniem 10latków. Oprócz tego są po prostu nudni i puści, zero jakiś głębszych przemyśleń.
Fabuła też nijaka, przez większość książki nic się nie dzieje, a dodatkowo autorka zasypuje nas zbędnymi informacjami.
Czasami miałam wrażenia, że czytam opowiadania szóstoklasistów.

Pomysł na książkę bardzo fajny, ale wykonanie marne. Największym minusem tej książki to bohaterowie – nijacy, a na dodatek zachowują się jak dzieci. Tak, wiem, że to o nastolatkach, ale tutaj mamy do czynienia z postępowaniem 10latków. Oprócz tego są po prostu nudni i puści, zero jakiś głębszych przemyśleń.
Fabuła też nijaka, przez większość książki nic się nie dzieje, a...

Kompletnie nie rozumiem zachwytów nad tą serią...
Po pierwsze jest strasznie przewidywalna, mamy tutaj do czynienia ze schematem powielanym wielokrotnie w tego typu literaturze – przeciętna nastolatka nagle dowiaduje się, że dysponuje ogromną mocą bla, bla, bla.
Po drugie bohaterowie. Płytcy i nudni, bez wyrazu. Wszyscy piękni, idealni, bez wad. Nie można tutaj zapomnieć o strasznie irytującej głównej bohaterce Claire, która inteligencją nie grzeszy.
Akcja, a raczej jej brak.
Świat wykreowany przez Clare to w sumie połączenie dobrze znanych nam szablonów z popularnych książek fantasy.
Dodatkowo styl autorki + polskie tłumaczeni dały bardzo mierny wynik. Na Wattpadzie znajdzie się wiele lepiej napisanych opowiadań. Tutaj czasami miałam wrażenie, że czytam coś napisane przez uczennicę podstawówki.
Książka jest skierowana bardziej dla nastolatek, mimo wszystko i tak wśród takiego wyboru książek fantasy dla młodych czytelników jest o wiele więcej dobrych pozycji.

Kompletnie nie rozumiem zachwytów nad tą serią...
Po pierwsze jest strasznie przewidywalna, mamy tutaj do czynienia ze schematem powielanym wielokrotnie w tego typu literaturze – przeciętna nastolatka nagle dowiaduje się, że dysponuje ogromną mocą bla, bla, bla.
Po drugie bohaterowie. Płytcy i nudni, bez wyrazu. Wszyscy piękni, idealni, bez wad. Nie można tutaj zapomnieć o...

Kompletnie nie rozumiem zachwytów nad tą serią...
Po pierwsze jest strasznie przewidywalna, mamy tutaj do czynienia ze schematem powielanym wielokrotnie w tego typu literaturze – przeciętna nastolatka nagle dowiaduje się, że dysponuje ogromną mocą bla, bla, bla.
Po drugie bohaterowie. Płytcy i nudni, bez wyrazu. Wszyscy piękni, idealni, bez wad. Nie można tutaj zapomnieć o strasznie irytującej głównej bohaterce Claire, która inteligencją nie grzeszy.
Akcja, a raczej jej brak.
Świat wykreowany przez Clare to w sumie połączenie dobrze znanych nam szablonów z popularnych książek fantasy.
Dodatkowo styl autorki + polskie tłumaczeni dały bardzo mierny wynik. Na Wattpadzie znajdzie się wiele lepiej napisanych opowiadań. Tutaj czasami miałam wrażenie, że czytam coś napisane przez uczennicę podstawówki.
Książka jest skierowana bardziej dla nastolatek, mimo wszystko i tak wśród takiego wyboru książek fantasy dla młodych czytelników jest o wiele więcej dobrych pozycji.

Kompletnie nie rozumiem zachwytów nad tą serią...
Po pierwsze jest strasznie przewidywalna, mamy tutaj do czynienia ze schematem powielanym wielokrotnie w tego typu literaturze – przeciętna nastolatka nagle dowiaduje się, że dysponuje ogromną mocą bla, bla, bla.
Po drugie bohaterowie. Płytcy i nudni, bez wyrazu. Wszyscy piękni, idealni, bez wad. Nie można tutaj zapomnieć o...

Mógł być naprawdę dobry thriller...
Początek książki zapowiadał się naprawdę obiecująco. Młoda pisarka Lowen dostaje propozycję nie do odrzucenia - ma dokończyć serię kryminałów znanej autorki Verity Crawford, która po tragicznym wypadku nie jest w stanie tego zrobić. Aby zgromadzić materiały potrzebne do pracy główna bohaterka zgadza się zamieszkać w rezydencji pisarki, gdzie odkrywa mroczne sekrety Verity.
Poczatek książki bardzo interesująca, niestety im dalej tym gorzej. Irytują przede wszystkim opisy seksu Verity z mężem, byłoby ok gdyby pojawiły się one raz, dwa, aby podkreślić relacje pomiędzy bohaterami. Jednak powtarzanie tego co kilka styl jest strasznie męczące. Druga połowa książki to już całkowite odejście od początkowych założeń, głównie mamy tutaj rozważania Lowen, o tym jakby to chciała pieprzyć się z Jeremym, aż w końcu do tego dochodzi.
Szkoda, że fabuła potoczyła się w takim, a nie innym kierunku. Mogła to być pierwsza książka Hoover, do której chciałabym kiedyś wrócić. Mimo wszystko plus dla autorki za to, że zdecydowała się podjąć czegoś nowego.

Mógł być naprawdę dobry thriller...
Początek książki zapowiadał się naprawdę obiecująco. Młoda pisarka Lowen dostaje propozycję nie do odrzucenia - ma dokończyć serię kryminałów znanej autorki Verity Crawford, która po tragicznym wypadku nie jest w stanie tego zrobić. Aby zgromadzić materiały potrzebne do pracy główna bohaterka zgadza się zamieszkać w rezydencji pisarki,...

Strasznie nudna i męcząca książka.
Wątek mafijny - tak jakby go nie było. Fabuła to głównie opisy seksu bohaterów (Aria za każdym razem rozpada się na kawałki). Zarówno Luca, jak i Aria są pozbawieni wyrazu, nudni i puści. Sama historia do bólu przewidywalna.
Strona redakcyjna książki też kuleje, znalazłam kilka literówek i bezsensownych powtórzeń.

Strasznie nudna i męcząca książka.
Wątek mafijny - tak jakby go nie było. Fabuła to głównie opisy seksu bohaterów (Aria za każdym razem rozpada się na kawałki). Zarówno Luca, jak i Aria są pozbawieni wyrazu, nudni i puści. Sama historia do bólu przewidywalna.
Strona redakcyjna książki też kuleje, znalazłam kilka literówek i bezsensownych powtórzeń.

Zanim sięgnęłam po tą książkę widziałam wiele pozytywnych opinii, liczyłam więc na historię, która mnie poruszy. Niestety przeliczyłam się i to o wiele. Największym minusem są bohaterowie. Parker, dziewczyna po przejściach, jednak emocjonalnie na poziomie 15latki, z resztą tak samo jak śmiertelnie chory Everett. Brak chemii pomiędzy nimi.
Postacie drugoplanowe nie istnieją.
Pomysł na fabułę ciekawy, ale wykonanie bardzo słabe. Przez pierwszą połowę książki nie dzieje się praktycznie nic, strasznie nudna. Z kolei druga część, która miała nawiązywać do powieści drogi to krótkie przeskakiwanie w kilka miejsc.
Brakuje tutaj bohaterów z krwi i kości, jakiejś racjonalności i konsekwencji w ich zachowaniu.
Miał być wyciskacz łez, a wyszła mgła opowiastka O niczym.

Zanim sięgnęłam po tą książkę widziałam wiele pozytywnych opinii, liczyłam więc na historię, która mnie poruszy. Niestety przeliczyłam się i to o wiele. Największym minusem są bohaterowie. Parker, dziewczyna po przejściach, jednak emocjonalnie na poziomie 15latki, z resztą tak samo jak śmiertelnie chory Everett. Brak chemii pomiędzy nimi.
Postacie drugoplanowe nie...

Kolejna książka z gatunku szkodliwych. Główna bohaterka, ameba umyslowa, rzekoma ofiara przemocy domowej bez żadnej traumy puszcza się z przystojnym motocyklistą. Horse pustak myślący penisem
Sam klub oderwany od rzeczywistości i absurdalny.

Kolejna książka z gatunku szkodliwych. Główna bohaterka, ameba umyslowa, rzekoma ofiara przemocy domowej bez żadnej traumy puszcza się z przystojnym motocyklistą. Horse pustak myślący penisem
Sam klub oderwany od rzeczywistości i absurdalny.

Chyba najbardziej przereklamowana książka roku.
Świat fantastyczny słabo wykreowany. Bohaterowie bez wyrazu, bardzo ciężko ich polubić. Harper jest strasznie irytująca, a Rhen bez wyrazu, charyzmy, którą powinien mieć prawdziwy książę Wątek romantyczny jest nudny, trudno uwierzyć w łączące ich uczucie.
Jedyny plus to zakończenie.

Chyba najbardziej przereklamowana książka roku.
Świat fantastyczny słabo wykreowany. Bohaterowie bez wyrazu, bardzo ciężko ich polubić. Harper jest strasznie irytująca, a Rhen bez wyrazu, charyzmy, którą powinien mieć prawdziwy książę Wątek romantyczny jest nudny, trudno uwierzyć w łączące ich uczucie.
Jedyny plus to zakończenie.

Początkująca pisarka Beck, trafia do księgarni, w której pracuje Joe i staje się jedną z kolejnych obsesji z pozoru cichego i spokojnego chłopaka.
Serial obejrzałam już kilka miesięcy temu i uwielbiam go pomimo wielu absurdów i alogicznych sytuacji, a to głównie za sprawą Pennego Badgleya, który fenomenalnie wcielił się w postać Joe. Teraz, w końcu nadszedł czas na przeczytanie książki.
Największym walorem jest pierwszoosobowa narracja, dzięki której czytelnik może poznać myśli Joe i to, czym się kieruje dokonując kolejnych zbrodni. Mimo, iż teoretycznie jest on złym bohaterem to nie sposób go nie kochać. Sposób w jaki działa został świetnie opisany, z jednej strony wszystko idealnie dopracowane, a z drugiej odrobina nieporadności.
Mimo wszystko książka nie ma wad. Przede wszystkim Joe zbyt często sprowadza wszystko do seksu, momentami spodziewałam się z jego strony głębszych przemyśleń, a nie sprowadzania wszystkiego do seksualności (wszak Joe namiętnie czytał ambitną literaturę!). Akcja czasami była nazbyt rozciągnięta.
Z z całego serca polecam „Ty” zarówno książka jak i serial mega wciągają i nie sposób się od nich oderwać.

Początkująca pisarka Beck, trafia do księgarni, w której pracuje Joe i staje się jedną z kolejnych obsesji z pozoru cichego i spokojnego chłopaka.
Serial obejrzałam już kilka miesięcy temu i uwielbiam go pomimo wielu absurdów i alogicznych sytuacji, a to głównie za sprawą Pennego Badgleya, który fenomenalnie wcielił się w postać Joe. Teraz, w końcu nadszedł czas na...

Początek fajny, jednak nadmiar wątków sprawił, że książka zaczęła mnie męczyć. Byłoby o wiele lepiej gdyby autor więcej uwagi poświęcił na sprawę morderstw tytułowego kasztanowego ludzika.

Początek fajny, jednak nadmiar wątków sprawił, że książka zaczęła mnie męczyć. Byłoby o wiele lepiej gdyby autor więcej uwagi poświęcił na sprawę morderstw tytułowego kasztanowego ludzika.

Pomysł dobry, niestety kiepskie wykonanie.
Największe rozczarowanie to bohaterowie bez wyrazu oraz brak chemii pomiędzy głównymi.
Styl autorki średni, za dużo opisów i bezsensownych przemyśleń postaci.

Pomysł dobry, niestety kiepskie wykonanie.
Największe rozczarowanie to bohaterowie bez wyrazu oraz brak chemii pomiędzy głównymi.
Styl autorki średni, za dużo opisów i bezsensownych przemyśleń postaci.

Powinna być możliwość dodawania minusowych ocen, bo ta książka nie zasługuje nawet na jedną gwiazdkę.

Największą wadą jest przede wszystkim narracja. Chyba lepiej czytałoby się w narracji trzecioosobowej. Przynajmniej zaoszczędziłoby to „przyjemności’ poznawania myśli głównego bohatera. No właśnie – Gordian, drugi największych minus. Buc, burak, prostak traktuje kobiety jako ujście dla swoich problemów Trudne dzieciństwo praktycznie niczym tu nie tłumaczy jego zachowania. Motyw rzekomej fantastyki, czyli jakiegoś tam diabełka w główce Gordiana jest zupełnie niepotrzebny i momentami aż śmieszny.
Postać Kiry trudno jest ocenić, bo jest jej za mało. W dodatku opisywane jest przez Gordiana, więc niczego innego oprócz tego, że jest seksowna i piękna nie dowiemy się.

Sceny seksu wulgarne i obrzydliwe. Styl autorki okropny, język rynsztokowy, dialogi proste i w zasadzie nic z nich nie wynika.

Dziwię się, że ta książka w ogóle została wydana. Naprawdę, czytałam wiele erotyków, gdzie przekleństwa nie dominują

Powinna być możliwość dodawania minusowych ocen, bo ta książka nie zasługuje nawet na jedną gwiazdkę.

Największą wadą jest przede wszystkim narracja. Chyba lepiej czytałoby się w narracji trzecioosobowej. Przynajmniej zaoszczędziłoby to „przyjemności’ poznawania myśli głównego bohatera. No właśnie – Gordian, drugi największych minus. Buc, burak, prostak traktuje kobiety...

Kilka tygodni przed ślubem Raphael prosi swoją narzeczoną, aby opowiedziała mu o swojej przeszłości . Mężczyzna nie zdaje sobie sprawy, że ta informacja zmieni los wielu ludzi.

Książka jest fenomenalna,trzyma w napięciu już od pierwszych stron. Wątek kryminalny jest świetnie rozpisany, jedna zagadka pociąga za sobą kolejną. Nie brakuje zwrotów akcji. Zakończenie zaskakujące.

Książka warta polecenia, czyta się szybko i przyjemnie, nie można się od niej oderwać .

Kilka tygodni przed ślubem Raphael prosi swoją narzeczoną, aby opowiedziała mu o swojej przeszłości . Mężczyzna nie zdaje sobie sprawy, że ta informacja zmieni los wielu ludzi.

Książka jest fenomenalna,trzyma w napięciu już od pierwszych stron. Wątek kryminalny jest świetnie rozpisany, jedna zagadka pociąga za sobą kolejną. Nie brakuje zwrotów akcji. Zakończenie...

Ryan i Abby nie są małżeństwem już od trzech lat. Mężczyzna jednak nigdy nie przestał kochać swojej żony. Kiedy tylko pojawia się ku temu sposobów okazja, a mianowicie rocznica ślubu byłych teściów, postanawia ją odzyskać.

Zdecydowanie to moja ulubiona powieść z serii Chapel Springs. Tym razem autorka zwróciła uwagę na problem trudnego dzieciństwa, a dokładniej tego jak ono kształtuje późniejsze losy człowieka. Abby początkowo sprawia wrażenie chłodnej i zamkniętej w sobie osoby. Dopiero na kolejnych stronach poznajemy jej tragiczną przeszłość i jesteśmy w stanie zrozumieć jej zachowanie. Bardzo dobrze została ukazana przemiana bohaterki, moment w którym zdała sobie ona sprawę z tego, że to co jej się przytrafiło nie jest jej winą.
Ryan jest wspaniałym mężczyzną, takim o jakim marzy wiele kobiet.
Bardzo podobają mi się odniesienia do religii. Nie są ona nachalne, autorka w bardzo subtelny sposób przedstawia przywiązanie całej rodziny McKinley'ów do wartości chrześcijańskich.

Hunter w bardzo przyjemny sposób przedstawiła historię Ryanai i Abby, a jednocześnie zwróciła uwagę na poważne problemy przemocy w rodzinie.

Ryan i Abby nie są małżeństwem już od trzech lat. Mężczyzna jednak nigdy nie przestał kochać swojej żony. Kiedy tylko pojawia się ku temu sposobów okazja, a mianowicie rocznica ślubu byłych teściów, postanawia ją odzyskać.

Zdecydowanie to moja ulubiona powieść z serii Chapel Springs. Tym razem autorka zwróciła uwagę na problem trudnego dzieciństwa, a dokładniej tego...

Książka z gatunku szkodliwych.
Po pierwsze bohaterzy. Faceci lubują się w przemocy, a po za tym to socjapaci i zboczeńcy. Kobiety to ofiary gwałtów, ale mimo to marzą o supermacho i ostrym seksie.
Związek polega na tym, że koleś "ma swoją sukę" i posuwa ją kiedy chce. Jej oczywiście podoba się ten układ.
Samo przedstawienie sekty śmieszne i żenujące.
Dodatkowo przekleństwa na każdej stronie i fatalny styl, chociaż może to wina tłumaczenia/korekty, bo czytałam inne książki Cole i nie były zły.
Lubię darki, ale ten jest dla mnie okropny. Książka jest po prostu płytka, a historia tak oderwana od rzeczywistości, że to aż śmieszne.

Książka z gatunku szkodliwych.
Po pierwsze bohaterzy. Faceci lubują się w przemocy, a po za tym to socjapaci i zboczeńcy. Kobiety to ofiary gwałtów, ale mimo to marzą o supermacho i ostrym seksie.
Związek polega na tym, że koleś "ma swoją sukę" i posuwa ją kiedy chce. Jej oczywiście podoba się ten układ.
Samo przedstawienie sekty śmieszne i żenujące.
Dodatkowo...

W dzieciństwie bajka o Małej Syrence była jedną z moim ulubionych, dlatego z ciekawością sięgnęłam po Wiedźmę morską.
Niestety, bardzo się zawiodłam .
Po pierwsze nijacy bohaterowie. Po drugie akcja sozwijała się bardzo powoli przez co lektura stała się nużąca.
Nie można nie wspomnieć o okrutnym tłumaczeniu i masie błędów stylistycznych, interpunkcyjnych i edytorskich.
Plusy: piękna okładka i sam pomysł

W dzieciństwie bajka o Małej Syrence była jedną z moim ulubionych, dlatego z ciekawością sięgnęłam po Wiedźmę morską.
Niestety, bardzo się zawiodłam .
Po pierwsze nijacy bohaterowie. Po drugie akcja sozwijała się bardzo powoli przez co lektura stała się nużąca.
Nie można nie wspomnieć o okrutnym tłumaczeniu i masie błędów stylistycznych, interpunkcyjnych i...

Jasmine nie jest zwykłą nastolatką. Jej matka a wszelką cenę pragnie chce, aby córka zrobiła wielką karierę, taką o jakiej ona przez całe życia marzyła. Wkrótce dziewczyna poznaje równie zagubionego w życiu Eliota. Wkrótce oboje są ofiarami traumatycznych wydarzeń, w skutek czego na wiele lat tracą ze sobą kontakt.

Książka jest pełna bólu i cierpienia. Opowiedziana historia chwyta za serce. Poruszone tutaj zostały poważne tematy: przemoc domowa (psychiczna), przemoc w szkole, śmierć, żałoba, zachowania autodestrukcyjne.
Bohaterowie są świetnie zarysowani – mowa tutaj głownie o Eliocie, jego rozwój i to w jaki sposób postać ewoluowała był świetnie przedstawione. Trochę brakowało tego u Jasmine. Zdecydowanie na minus dla mnie bohaterzy drugoplanowi – albo w stu procentach dobrzy albo źli.

Warto sięgnąć po Poza rytmem. Historia wzrusza, chwyta za serce i pokazuje, że nawet z najgorszej sytuacji życiowej jest jakieś wyjście.

Jasmine nie jest zwykłą nastolatką. Jej matka a wszelką cenę pragnie chce, aby córka zrobiła wielką karierę, taką o jakiej ona przez całe życia marzyła. Wkrótce dziewczyna poznaje równie zagubionego w życiu Eliota. Wkrótce oboje są ofiarami traumatycznych wydarzeń, w skutek czego na wiele lat tracą ze sobą kontakt.

Książka jest pełna bólu i cierpienia. Opowiedziana...