Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przygnębiającą, ale i wzruszająca. Magia emocji zamknięta w 250 stronach. Zaczyna się może jak tanie romansidło, ale idzie za tym głębsza myśl, która wybrzmiewa dopiero z kolejnymi rozdziałami. Gdzieś w tle majaczy apartheid, ale to tylko otulina dla wewnętrznych problemów bohaterów. Rdzeniem tej historii jest człowiek i problemy stare jak świat.

Przygnębiającą, ale i wzruszająca. Magia emocji zamknięta w 250 stronach. Zaczyna się może jak tanie romansidło, ale idzie za tym głębsza myśl, która wybrzmiewa dopiero z kolejnymi rozdziałami. Gdzieś w tle majaczy apartheid, ale to tylko otulina dla wewnętrznych problemów bohaterów. Rdzeniem tej historii jest człowiek i problemy stare jak świat.

Świetny urywek historii z odległego kontynentu, lecz styl pisania autora sprawia, że nie jest to prosta i przyjemna podróż dla czytelnika

Świetny urywek historii z odległego kontynentu, lecz styl pisania autora sprawia, że nie jest to prosta i przyjemna podróż dla czytelnika

Niestety ta książka łączy obie cechy, których nie cierpię u Hemingwaya: dialogi i romans.

Niestety ta książka łączy obie cechy, których nie cierpię u Hemingwaya: dialogi i romans.

Powrót po latach do sagi Sapkowskiego utwierdził mnie tylko w przekonaniu, że chłop ma talent do pióra jak mało kto w tym kraju. Książka wbrew pozorom dosyć krótka (<300 stron), akcja płynie wartko, a bohaterowie i miejsca zmieniają się nieustannie. Jednak Pan Sapkowski potrafił to wszystko wziąć w garść, czytelnik nie czuję się ani przez moment zagubiony w historii, motywację bohaterów są czytelne, a kierunek w jakim biegnie historia jest jasny, ale jednocześnie pełen zagadek. Sięgam od razu po kolejny tom, bo ten świat żyje i wciąga jak mało który.

Powrót po latach do sagi Sapkowskiego utwierdził mnie tylko w przekonaniu, że chłop ma talent do pióra jak mało kto w tym kraju. Książka wbrew pozorom dosyć krótka (<300 stron), akcja płynie wartko, a bohaterowie i miejsca zmieniają się nieustannie. Jednak Pan Sapkowski potrafił to wszystko wziąć w garść, czytelnik nie czuję się ani przez moment zagubiony w historii,...

Stanley Kubrick stworzył arcydzieło, które nie zestarzało się ani trochę przez 60 lat. Niejednoznaczna, filozoficzna, audiowizualnie ujmująca historia z rozmachem. Książka natomiast okazała się dla mnie zawodem, który obdziera fabułę z aury tajemniczości. Nie ma co wchodzić w szczegóły, ale od tak krótkiej książki oczekuję czegoś więcej niż poprowadzenie fabuły od punktu A do B. Na szczególne wspomnienie zasługuje jednak specjalna przedmowa otwierająca książkę „Wracając do 2001”, która powinna zostać umieszczona na końcu książki. Po jej przeczytaniu traci się jakikolwiek szacunek do postaci Pana Clarke’a, który zarysowany jest jako kapitalistyczny twór tworzący dzieła pod aktualnie panujące trendy społeczne, a fakt że książka była pisana jednocześnie z kręceniem filmu daje do myślenia - kto wniósł większy wkład w to dzieło. Arthur napisał oryginalny zarys pod postacią opowiadania, ale to wizja Kubricka wydaję się bardziej pochylać nad mistycyzmem wszechświata. Nawet jeśli książka w 100% jest autorską wizją, to zdecydowanie obdartą z duszy. Na koniec wypadałoby jednak w moim głębokim rozgoryczeniu docenić kilka rzeczy. Po pierwsze rozwiązania technologiczne się nie zestarzały, po drugie sam pomysł jest bardzo oryginalny i po trzecie struktura książka rozdzielona na miliony lat jest odważna (przy 250 stronach) i Clarke wyszedł z niej obronnym piórem. Nie wrócę raczej nigdy do tej książki, ale dzięki niej doceniłem bardziej adaptacje filmową.

Stanley Kubrick stworzył arcydzieło, które nie zestarzało się ani trochę przez 60 lat. Niejednoznaczna, filozoficzna, audiowizualnie ujmująca historia z rozmachem. Książka natomiast okazała się dla mnie zawodem, który obdziera fabułę z aury tajemniczości. Nie ma co wchodzić w szczegóły, ale od tak krótkiej książki oczekuję czegoś więcej niż poprowadzenie fabuły od punktu A...

Chaotyczna, drętwe dialogi, napisana prostolinijnym językiem. Mimo to oceniam pozytywnie. Czemu?
Od książki bardzo łatwo się odbić przez jej odwróconą strukturę. Początkowa wielowątkowa narracja staja się dosyć uciążliwa i fascynacja przechodzi w zmęczenie. Nie pomaga zdecydowanie brak talentu autora to prowadzenia fabuły. Sama główna historia "kryminalna" praktycznie nie ma opisów, jest strasznie sucho prowadzona, postacie są nijakie. Nagroda jednak przychodzi dopiero w ostatnich 100 stronach. Akcja się zagęszcza, poznajemy odpowiedzi i strzelby Czechowa rozłożone w początkowych rozdziałach w końcu wystrzeliwują dostarczając sumarycznie epickie zakończenie. Niestety mam wrażenie, że pomysł przerósł zdolności warsztatowe. Kilka rozwiązań kuje w oczy (gra komputerowa, czy sposób narracji w końcówce). Sięgnę jednak po kolejny tom z dużą ciekawością, bo oryginalnej fabuły nie można odmówić

Chaotyczna, drętwe dialogi, napisana prostolinijnym językiem. Mimo to oceniam pozytywnie. Czemu?
Od książki bardzo łatwo się odbić przez jej odwróconą strukturę. Początkowa wielowątkowa narracja staja się dosyć uciążliwa i fascynacja przechodzi w zmęczenie. Nie pomaga zdecydowanie brak talentu autora to prowadzenia fabuły. Sama główna historia "kryminalna" praktycznie nie...

Interesujących anegdot da się policzyć na palcach jednej ręki, a poza tym pomieszanie z poplątaniem. Tumult myśli, które nie zostały okiełznane przez prawdopodobnie braki warsztatowe. Autorka przytacza ciekawostki z innych książek, sama nie mając za wiele do zaoferowania. Co więcej owe ciekawostki są tylko hasłami rzucanymi w eter, jakoby wtrącane z kronikarskiego obowiązku. Szkoda, że stanowią najciekawszą część książki i zostały tak potraktowane.
Książkę polecam tylko zagorzałym fanom kina, aby za niewielką sumę dorzucić do swojego arsenału wszechwiedzy kilka historyjek do piwa ( niestety istnieje obawa, że znacie większość z nich przed lekturą).

Interesujących anegdot da się policzyć na palcach jednej ręki, a poza tym pomieszanie z poplątaniem. Tumult myśli, które nie zostały okiełznane przez prawdopodobnie braki warsztatowe. Autorka przytacza ciekawostki z innych książek, sama nie mając za wiele do zaoferowania. Co więcej owe ciekawostki są tylko hasłami rzucanymi w eter, jakoby wtrącane z kronikarskiego...

Jak ktoś lubi Strugackich to się nie zawiedzie. Zakończenie słabe, bo budują trochę za duże oczekiwania w książce, ale mimo wszystko warto sprawdzić

Jak ktoś lubi Strugackich to się nie zawiedzie. Zakończenie słabe, bo budują trochę za duże oczekiwania w książce, ale mimo wszystko warto sprawdzić

Niezwykle zabawna, surrealistyczna książka podzielona na 3 części. Każda opowiada inny przedział czasowy, w którym głównego bohatera spotykają nietypowo typowe wydarzenia. Zdecydowanie nie dla fanów zwięzłych powieści, które zmierzają do satysfakcjonującego końca. To raczej luźnego przygody w świecie magii, gdzie nie raz uśmiechniemy się pod nosem

Niezwykle zabawna, surrealistyczna książka podzielona na 3 części. Każda opowiada inny przedział czasowy, w którym głównego bohatera spotykają nietypowo typowe wydarzenia. Zdecydowanie nie dla fanów zwięzłych powieści, które zmierzają do satysfakcjonującego końca. To raczej luźnego przygody w świecie magii, gdzie nie raz uśmiechniemy się pod nosem

Od pierwszych stron bardzo przyjemnie wciąga. Fabuła posiada liczne zwroty akcji, a wraz z kolejnymi stronami satysfakcjonująco odsłania stare zagadki, jednocześnie dodając w ich miejsce kolejne. Zaczyna się typowo, młody tajemniczy bohater, wielka podróż, trzeba ocalić świat. Takich książek jest masa. Jednakże w miarę postępu autor dodaje kilka ciekawych rozwiązań zdecydowanie uatrakcyjniających te z początku sztampowe motywy. Gdzie jednak tkwi cały szkopuł? Ekspozycja leży. Czas i miejsce to nie jest coś do czego autor przykłada wagę. Podróż między rozdziałami może trwać godzinę, albo tygodnie, a nie odczuwamy, aby to miało jakiekolwiek znaczenie w budowaniu historii. Miasta są sztucznymi makietami, nie czuć ducha świata, a cała historia wypada jak dobry teatrzyk. Brakuje immersji, przywiązania do detali i smaczków, które pozwoliły by książce zapaść w pamięci.

Od pierwszych stron bardzo przyjemnie wciąga. Fabuła posiada liczne zwroty akcji, a wraz z kolejnymi stronami satysfakcjonująco odsłania stare zagadki, jednocześnie dodając w ich miejsce kolejne. Zaczyna się typowo, młody tajemniczy bohater, wielka podróż, trzeba ocalić świat. Takich książek jest masa. Jednakże w miarę postępu autor dodaje kilka ciekawych rozwiązań...

Opus magnum Lema?
Stanisław Lem ciągle mnie zaskakuje - co książka to inny gatunek literacki. Tym razem zaserwował mi pełnokrwisty, zagadkowy thriller. Już od pierwszych stron z pozoru rutynowa misja zmienia się w tajemniczą przygodą przypominającą najlepsze gotyckie powieści. Uczucie grozy, tajemniczości, mroku wylewają się z kolejnych rozdziałów, nie ujmując przy okazji tradycyjnej, głębszej filozoficznej warstwie charakterystycznej dla pióra Pana Lema. Myślę, że to idealna książka na start do zapoznania się z twórczością autora, właśnie ze względu na ten doskonały balans fabuły i nauki. Wrócę do niej z pewnością nie raz, nie dwa...

Opus magnum Lema?
Stanisław Lem ciągle mnie zaskakuje - co książka to inny gatunek literacki. Tym razem zaserwował mi pełnokrwisty, zagadkowy thriller. Już od pierwszych stron z pozoru rutynowa misja zmienia się w tajemniczą przygodą przypominającą najlepsze gotyckie powieści. Uczucie grozy, tajemniczości, mroku wylewają się z kolejnych rozdziałów, nie ujmując przy okazji...

Po wielu latach postanowiłem ponownie sięgnąć po cykl Władca Pierścieni, lecz tym razem w przekładzie Łozińskiego (poprawionego) co było bardzo pozytywnym zaskoczeniem. To tłumaczenie otworzyło mi nowe spojrzenie na cały cykl, ponieważ jego baśniowy charakter przypominał bardziej zapoznawanie się legendarnymi opowieściami, coś co mieszkańcy Shire mogli sobie przekazywać wiele lat później po wydarzeniach z książki. Nie każdemu przypasuje używanie tylu archaizmów, czy zmienność w zakresie nazewnictwa, jednak w wersji poprawionej nie ma już się czego obawiać, gdyż fikuśne nazewnictwo Łozińskiego zostało niemal w całości poprawione na to znane nam chociażby z filmowej trylogii.

Po wielu latach postanowiłem ponownie sięgnąć po cykl Władca Pierścieni, lecz tym razem w przekładzie Łozińskiego (poprawionego) co było bardzo pozytywnym zaskoczeniem. To tłumaczenie otworzyło mi nowe spojrzenie na cały cykl, ponieważ jego baśniowy charakter przypominał bardziej zapoznawanie się legendarnymi opowieściami, coś co mieszkańcy Shire mogli sobie przekazywać...

Bardzo ciekawa wizja post apokaliptycznego świata z jakże zagadkowymi bohaterami. Wszelkie wątki i najbardziej frapujące zagadnienia nie zostają jednak wyjaśnione. Dick lekko zahacza o problemy, a wydarzenia, które wydawać by się mogło, że stanowią oś fabuły zostają ucięte i powodują, że finał jest głęboko niesatysfakcjonujący. Po przeczytaniu kilku jego książek mogę stwierdzić, że jest to stały element jego twórczości, jednak zazwyczaj autor bronił się samą strukturą dzieła i przekazem. Tutaj niestety nie mamy żadnej z tych rzeczy. Może na tamte czasy wizja świata i opis kondycji społecznej po 'zagładzie' wystarczały do miana dobrej książki, ale współcześnie "Doktor Bluthgeld" nie broni się jako wizjonerska książka

Bardzo ciekawa wizja post apokaliptycznego świata z jakże zagadkowymi bohaterami. Wszelkie wątki i najbardziej frapujące zagadnienia nie zostają jednak wyjaśnione. Dick lekko zahacza o problemy, a wydarzenia, które wydawać by się mogło, że stanowią oś fabuły zostają ucięte i powodują, że finał jest głęboko niesatysfakcjonujący. Po przeczytaniu kilku jego książek mogę...

Najlepsza książka na start, aby poznać różne oblicza pisarskiego stylu Lema

Najlepsza książka na start, aby poznać różne oblicza pisarskiego stylu Lema

Po pierwszych dwóch częściach poczułem duże rozczarowanie.
Nie rozumiem tego musu, aby na siłę rozwlekać historię, aż do upadku Husytów. Przez to sama intryga rozwodniła się niemiłosiernie. Losy Reynevana zaczynają być nam obojętne, gdy po raz 100 ktoś go zamyka, gdy w przeciągu kilkudziesięciu stron akcja przesuwa się o kilka dobrych lat, gdy tabor rusza na X wyprawę, która niewiele wnosi do głównej historii. Przez co podwaliny historyczne (które są świetne!) wyrastają na głównego bohatera powieści, ale niestety kosztem jej fabularnej części. Widać, że autor nie miał pomysłu jak to skończyć, bo zrobił to nijak i po najmniejszej linii oporu.

Po pierwszych dwóch częściach poczułem duże rozczarowanie.
Nie rozumiem tego musu, aby na siłę rozwlekać historię, aż do upadku Husytów. Przez to sama intryga rozwodniła się niemiłosiernie. Losy Reynevana zaczynają być nam obojętne, gdy po raz 100 ktoś go zamyka, gdy w przeciągu kilkudziesięciu stron akcja przesuwa się o kilka dobrych lat, gdy tabor rusza na X wyprawę,...

Początek mocno chaotyczny, całkowicie wybijający z rytmu po pierwszym tomie, ale wraz z kolejnymi działami czytelnik docenia tę ekspozycję postaci i miejsc. Ruszając na kampanię wojenną wraz z husyckim taborem znakomicie odnajdujemy się w realiach, wiemy kto jest kim i co zamierza robić, co przy takim natłoku postaci nie jest łatwym zadaniem.

Dla jednym minusem, dla drugich plusem może być zmiana charakteru książki. Przygodowo-awanturniczy charakter powieści zostaje zmieniony na historię 'wyższego' rzędu, o zdecydowanie ważniejszych dla losów świata wydarzeniach. Jednak przeniesienie Reinevana na drugi plan sprzyja zrozumieniu wewnętrznej przemiany bohatera i ugruntowuje jego działanie w imię Kielicha, jednocześnie tlą się w nim resztki przygodowego i porywczego charakteru z 1 tomu.

Na minus - duże skoki czasowe, co było nieuniknione w tak rozległej czasowo powieści. Aczkolwiek po pierwszym tomie gdzie akcja toczy się z dnia na dzień i często wydaję się zbyt gęsta, uważam że w ramach trylogii tempo mogło być lepiej rozłożone

Początek mocno chaotyczny, całkowicie wybijający z rytmu po pierwszym tomie, ale wraz z kolejnymi działami czytelnik docenia tę ekspozycję postaci i miejsc. Ruszając na kampanię wojenną wraz z husyckim taborem znakomicie odnajdujemy się w realiach, wiemy kto jest kim i co zamierza robić, co przy takim natłoku postaci nie jest łatwym zadaniem.

Dla jednym minusem, dla...

Najlepsza książka Dicka.
Czuć w niej mocną inspirację jego narkotycznym uzależnieniem. To co wywyższa to dzieło to spójna wizja i skrupulatne dążenie do przekazania pewnej idei. W swoich pozostałych książkach często zatraca fabularny sens na rzecz myśli przewodniej i koncepcji, którą ma reprezentować, lecz tutaj od pierwszej strony cechuje się konsekwencją. Nie zatraca przy okazji swojego szaleństwa i oryginalności przez co świat niesamowicie wciąga, a finał okazuje się niezwykle satysfakcjonujący.

Najlepsza książka Dicka.
Czuć w niej mocną inspirację jego narkotycznym uzależnieniem. To co wywyższa to dzieło to spójna wizja i skrupulatne dążenie do przekazania pewnej idei. W swoich pozostałych książkach często zatraca fabularny sens na rzecz myśli przewodniej i koncepcji, którą ma reprezentować, lecz tutaj od pierwszej strony cechuje się konsekwencją. Nie zatraca przy...

Jestem pełen podziwu dla zaplecza historyczno-językowego książki, albowiem duży trud i wiedzę przekazał Pan Andrzej w swoim dziele. Co więcej ten trud został podany w tak lekki sposób, że czyta się to jednym tchem. Z pewnością duża zasługa w postaciach, które zarówno są pełne charakteru jak i tajemnicze do ostatnich stron książki.
Jedynym minusem jest przesyt akcji. Dziwnie to brzmi, ale gdy bohaterowie krzyżują swoje drogi po raz enty z tymi samymi postaciami, uznawałem te sytuacje za bardzo kuriozalne.
Nie mniej "Trylogia Husycka" należy do jednych z moich ulubionych serii i wracam do niej co kilka lat, aby przypomnieć sobie okraszone rubasznym humorem perypetie Reinmara.

Jestem pełen podziwu dla zaplecza historyczno-językowego książki, albowiem duży trud i wiedzę przekazał Pan Andrzej w swoim dziele. Co więcej ten trud został podany w tak lekki sposób, że czyta się to jednym tchem. Z pewnością duża zasługa w postaciach, które zarówno są pełne charakteru jak i tajemnicze do ostatnich stron książki.
Jedynym minusem jest przesyt akcji. Dziwnie...

+1 za to, że antalogia to fantastyczny pomysł i chciałbym widzieć więcej takich wydań na polskim rynku.

Małecki - 8/10 - Dosyć skromna, ale jakże klimatyczna historia, pełnia niepokoju i tajemnicy.
Szmidt - 6/10 - Jeśli Małecki był skromy to tutaj mamy rozmach w pełnym tego słowa znaczeniu. Intrygująco, ale czy trzeba wrzucać co chwile znane nazwisko. Przez to nastąpił zbytni przepych i wątki się rozjechały. Szkoda, że jest to zwiastun książki, a nie opowiadanie.
Chutnik - 2/10 - Chyba najgorsze opowiadanie jakie przeczytałem w bardzo długim czasie.
Mróz - 5/10 - Bardzo dobry pomysł, ale warsztat językowy Pana Remigiusza jest słabiutki. Przez co przebieg wydarzeń i logika bohaterów jest co najmniej wątpliwa.
Kańtoch - 6/10 - Niezłe. Określona historia w określonym świecie, idealnie komponuje się w opowiadanie.
Orbitowski -7/10 - Początek niezwykły i zagadkowy. Pierwszy segment opowiadania to absolutny top, ale potem przyszedł brak pomysłu na zakończenie i autor wpadł w błędne koło pchania opowieści w przyszłość.
Zielińska - 6.5/10 - Tak jak u Kańtoch, czyli solidnie wykreowany ułamek alternatywnej rzeczywistości
Jadowska - 6/10 - Jak na opowiadanie to ciut za wolno fabuła płynie.
Żulczyk - 9/10 - Świetne przełamanie antologii. Tempo opowiadania, pomysł, humor - wszystko zagrało.
Dukaj - 8/10 - Ni to opowiadanie, ni to książka. Dukaj to klasa sama w sobie, ale niedosyt pozostał. Chciałoby się jeszcze drugie tyle.

+1 za to, że antalogia to fantastyczny pomysł i chciałbym widzieć więcej takich wydań na polskim rynku.

Małecki - 8/10 - Dosyć skromna, ale jakże klimatyczna historia, pełnia niepokoju i tajemnicy.
Szmidt - 6/10 - Jeśli Małecki był skromy to tutaj mamy rozmach w pełnym tego słowa znaczeniu. Intrygująco, ale czy trzeba wrzucać co chwile znane nazwisko. Przez to nastąpił...

Chyba tylko jedno opowiadanie nie podeszło mi, reszta naprawdę top.

Chyba tylko jedno opowiadanie nie podeszło mi, reszta naprawdę top.