Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Niech mi pan powie jeszcze tylko jedno – odezwał się Harry. – Czy to dzieje się naprawdę, czy tylko w mojej głowie? (…) - Ależ oczywiście to dzieje się w twojej głowie, Harry, tylko skąd, u licha, wniosek, że wobec tego nie dzieje się to naprawdę?

- Niech mi pan powie jeszcze tylko jedno – odezwał się Harry. – Czy to dzieje się naprawdę, czy tylko w mojej głowie? (…) - Ależ oczywiście to dzieje się w twojej głowie, Harry, tylko skąd, u licha, wniosek, że wobec tego nie dzieje się to naprawdę?

Znów owinęłam się szczelnie w swoją własną osobowość.

Znów owinęłam się szczelnie w swoją własną osobowość.

Świat przeszkadza mi w życiu.

Świat przeszkadza mi w życiu.

Jesteśmy sami do końca, nie pomogą ani alkohol, ani narkotyki, ani sprawdzanie, co tam na Facebooku, ani genitalia.

Jesteśmy sami do końca, nie pomogą ani alkohol, ani narkotyki, ani sprawdzanie, co tam na Facebooku, ani genitalia.

Trzecia godzina. Trzecia to zawsze za późno, albo za wcześnie, na to, co się chce robić.

Trzecia godzina. Trzecia to zawsze za późno, albo za wcześnie, na to, co się chce robić.

Czasami masz ochotę ich ranić. Tych, którzy kochają cię za mocno.

Czasami masz ochotę ich ranić. Tych, którzy kochają cię za mocno.

Na to, aby się nie nudzić, należy nie myśleć, że może być nudno. Zupełnie tak, jak nie należy się obawiać, że się nie zaśnie, kiedy człowiek boi się bezsenności.

Na to, aby się nie nudzić, należy nie myśleć, że może być nudno. Zupełnie tak, jak nie należy się obawiać, że się nie zaśnie, kiedy człowiek boi się bezsenności.

Ważne jest przecież tylko to: samotność, wielka wewnętrzna samotność. Trzeba się na to zdobyć – zagłębić się w siebie i całymi godzinami nikogo nie widywać. Być samotnym tak, jak było się samotnym, będąc dzieckiem, w otoczeniu dorosłych i ich spraw, które wydawały się ważne i wielkie, ponieważ ci duzi wyglądali na bardzo czymś zaabsorbowanych i ich poczynania były dla nas zupełnie niepojęte. (…) to czemu nie spoglądać dalej na to wszystko jak dziecko, jak na coś obcego, za horyzont mając zawsze głębie własnego świata, rozległość własnej samotność, co sama jest pracą, rangą i zawodem? Czemu mielibyśmy chcieć zamienić mądre nieporozumienie dziecka na niechęć i pogardę? Wszak nieporozumienie oznacza bycie samemu, natomiast niechęć i pogarda – udział w tym, od czego człowiek chce się za ich pomocą odseparować.

Ważne jest przecież tylko to: samotność, wielka wewnętrzna samotność. Trzeba się na to zdobyć – zagłębić się w siebie i całymi godzinami nikogo nie widywać. Być samotnym tak, jak było się samotnym, będąc dzieckiem, w otoczeniu dorosłych i ich spraw, które wydawały się ważne i wielkie, ponieważ ci duzi wyglądali na bardzo czymś zaabsorbowanych i ich poczynania były dla nas zupeł...

Nie, nie uciekniesz od nas i nigdy nie będziesz inny; na zawsze pozostaniesz taki, jaki byłeś dotąd, z tymi wątpliwościami, z wiecznym niezadowoleniem z siebie, z daremnymi próbami poprawy i upadkami oraz wiecznym oczekiwaniem szczęścia, którego nie osiągnąłeś i które jest dla ciebie niemożliwe.

Nie, nie uciekniesz od nas i nigdy nie będziesz inny; na zawsze pozostaniesz taki, jaki byłeś dotąd, z tymi wątpliwościami, z wiecznym niezadowoleniem z siebie, z daremnymi próbami poprawy i upadkami oraz wiecznym oczekiwaniem szczęścia, którego nie osiągnąłeś i które jest dla ciebie niemożliwe.

Nie ma sensu kochać kogoś, obok kogo można się budzić rano jedynie od przypadku do przypadku.

Nie ma sensu kochać kogoś, obok kogo można się budzić rano jedynie od przypadku do przypadku.

[...] przyjaciel nie może być ani mężczyzną ani kobietą. Ty jesteś dla mnie czymś trzecim - i tym samym chcę być dla ciebie.

[...] przyjaciel nie może być ani mężczyzną ani kobietą. Ty jesteś dla mnie czymś trzecim - i tym samym chcę być dla ciebie.

Najgorsze co można uczynić kobiecie, Davidzie, to pozbawić ją dumy.

Najgorsze co można uczynić kobiecie, Davidzie, to pozbawić ją dumy.

Miłość to coś, co umiera. A gdy umrze,rozkłada się i staje się glebą dla nowej miłości, żyje w niej tajemnym życiem - i w gruncie rzeczy w miłości nie ma śmierci.

Miłość to coś, co umiera. A gdy umrze,rozkłada się i staje się glebą dla nowej miłości, żyje w niej tajemnym życiem - i w gruncie rzeczy w miłości nie ma śmierci.

Wszystko na świecie, wszystko, co się dzieje i czym ludzie się zajmują, ma na swój sposób jakiś sens. Ale samo życie nie ma żadnego sensu i nie może go mieć. Bo wtedy nie mogłoby go być.

Wszystko na świecie, wszystko, co się dzieje i czym ludzie się zajmują, ma na swój sposób jakiś sens. Ale samo życie nie ma żadnego sensu i nie może go mieć. Bo wtedy nie mogłoby go być.