Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Styl pisania jest tutaj mocno młodzieżowy, co jest w sumie zrozumiałe, bo w końcu narrację prowadzi zbuntowana nastolatka. Jest to jednak do przeżycia.
Niestety dość nierealne jest to, że 16 latki zbawiają świat, ale mimo to naprawdę przyjemnie i szybko mi się czytało. Trochę taka bajeczka ale fajna.
Książka jest luźna, szybka i przyjemna. Porusza ważne kwestie.
Uważam, że każda nastolatka powinna tę książkę przeczytać.

Styl pisania jest tutaj mocno młodzieżowy, co jest w sumie zrozumiałe, bo w końcu narrację prowadzi zbuntowana nastolatka. Jest to jednak do przeżycia.
Niestety dość nierealne jest to, że 16 latki zbawiają świat, ale mimo to naprawdę przyjemnie i szybko mi się czytało. Trochę taka bajeczka ale fajna.
Książka jest luźna, szybka i przyjemna. Porusza ważne kwestie.
Uważam, że...

Książka bardzo męcząca, dziwie się, ze jest lektura szkolna, bo ciężko mi się czytało opowieść o tak zakręconym i rozgadanym dziecku. Bardzo irytująca, ale to klasyk, wiec przeczytałam.

Książka bardzo męcząca, dziwie się, ze jest lektura szkolna, bo ciężko mi się czytało opowieść o tak zakręconym i rozgadanym dziecku. Bardzo irytująca, ale to klasyk, wiec przeczytałam.

Zamysł fabuły naprawdę dobry i ciekawy.
Wykonanie już nieco gorsze. Całość jest napisana dość infantylnie. Nastolatki nie wyzywają się wiecznie od suk i ich jedynym tematem nie jest seks. Tak samo ciągłe niezdecydowanie Sam czy jej wieczne chodzenie za tłumem. Irytująca główna bohaterka nie pomaga w czytaniu. Nie jest to najlepsza książka, ale do przebrnięcia.

Zamysł fabuły naprawdę dobry i ciekawy.
Wykonanie już nieco gorsze. Całość jest napisana dość infantylnie. Nastolatki nie wyzywają się wiecznie od suk i ich jedynym tematem nie jest seks. Tak samo ciągłe niezdecydowanie Sam czy jej wieczne chodzenie za tłumem. Irytująca główna bohaterka nie pomaga w czytaniu. Nie jest to najlepsza książka, ale do przebrnięcia.

Wszystkie opowiadania mimo, że są inne to mają te same schematy:
- bezsensowne opisy miejsc i ludzi, które i tak się potem do niczego nie przydają
- urywanie historii w połowie
- nieudane próby "młodzieżowego" tonu pisania
- nuda
- akcja dzieje sie za szybko
Wyróżniając najgorszych; Leigh Bardugo miała potencjał ze stworzeniem historii miłosnej opartej na fantasy, ale to zepsuła. U Niny LaCour historia zamiast się rozwinąć została ucięta. Zamiast opisywać matematykę i nauczyciela na pikniku wolałabym poczytać więcej o głównej bohaterce. Libba Bray stworzyła coś gdzie bohaterzy zachowują się jakby byli już w połowie książki; nie byłam w stanie nadążyć. Francesca Lia Block napisała jedno wielkie fanfiction. Dziewczyna w klubie zauważa chłopaka, on podchodzi, zabiera ją, znika, potem znowu się pojawia i zaprasza ją na imprezę. Resztę możecie sobie sami dopowiedzieć. Cassandra Clare stworzyła coś innego niż reszta i zapowiadało się to naprawdę dobrze. Szkoda tylko, że miała na rozwinięcie kilkadziesiąt stron, bo musiała od razu przejść do sedna co zepsuło cały klimat. Zakończenie książki uratował Lev Grossman. Opowiadanie było autentycznie ciekawe, ze zwrotami akcji. Chodziło tam o coś więcej niż wakacyjną miłość.
Podsumowując 1/12 to niezbyt dobry wynik. A szkoda, bo autorzy w swoich indywidualnych książkach wcale nie są tacy źli.

Wszystkie opowiadania mimo, że są inne to mają te same schematy:
- bezsensowne opisy miejsc i ludzi, które i tak się potem do niczego nie przydają
- urywanie historii w połowie
- nieudane próby "młodzieżowego" tonu pisania
- nuda
- akcja dzieje sie za szybko
Wyróżniając najgorszych; Leigh Bardugo miała potencjał ze stworzeniem historii miłosnej opartej na fantasy, ale to...

Piękna książka, to napewno. Jednakże podoba mi się najmniej ze wszystkich dzieł Reginy. Jest tu aż za dużo Boga. Każda lekcja opiera się na wierze, w pozostałych książkach jest to bardziej dyskretnie napisane.
Jest to zdecydowanie najbardziej pobożna książka autorki.
I zdecydowanie najbardziej pobożna książka jaką ja czytałam.
Przez niektóre rozdziały nie mogłam przebrnąć, bo w każdym zdaniu musiało się znaleźć słowo Bóg. Mam wrażenie, że rozdziały dzielą się tutaj na te o raku, Bogu i te ciekawe. W pozostałych książkach było inaczej, ciekawiej.
Zagiętych mam 11 lekcji, tyle mi sie spodobało.

Piękna książka, to napewno. Jednakże podoba mi się najmniej ze wszystkich dzieł Reginy. Jest tu aż za dużo Boga. Każda lekcja opiera się na wierze, w pozostałych książkach jest to bardziej dyskretnie napisane.
Jest to zdecydowanie najbardziej pobożna książka autorki.
I zdecydowanie najbardziej pobożna książka jaką ja czytałam.
Przez niektóre rozdziały nie mogłam...

Książka jest naprawdę smutna i przygnębiająca przez długi czas; ciężko się ją czyta.
Z początku nie podobał mi się wątek z kotami, bo można było znaleźć sensowniejszą wymówkę na pozostanie Cody w mieście. Jednak po czasie to właśnie te kotki zbliżają do siebie ją i Bena. Podoba mi się ta ich dziwna relacja.
Książka jest napisana w taki sposób, że czujemy ból głównej bohaterki, chcemy dowiedzieć się dlaczego Meg nie powiedziała co się u niej działo.
Poszukiwania osoby, która pomogła w samobójstwie nadały tempa książce i wprowadziły ciekawy wątek, skończyły się smutasy a zaczęła się akcja.
Sama Cody została wykreowana na naprawdę odważną postać. Koniec końców poznaje ona smutną prawdę, ale według mnie była to najlepsza prawda dla niej.
Epilog chwycił za serce.

Książka jest naprawdę smutna i przygnębiająca przez długi czas; ciężko się ją czyta.
Z początku nie podobał mi się wątek z kotami, bo można było znaleźć sensowniejszą wymówkę na pozostanie Cody w mieście. Jednak po czasie to właśnie te kotki zbliżają do siebie ją i Bena. Podoba mi się ta ich dziwna relacja.
Książka jest napisana w taki sposób, że czujemy ból głównej...

Wieczna rywalizacja Anabel i Arthura stała się już męcząca w tej części. Ogólnie było dosyć nudno, brakowało mi tych zwrotów akcji z poprzednich książek. Sytuacje były dość przewidywalne a nowych wątków było bardzo mało. Wieczne gadanie o tym samym nie jest niczym dobrym w książkach. Ostatnie rozdziały uratowały całość, bo niesamowicie trzymały w napięciu i skończyły się lepiej niż przewidywałam. Szkoda tylko, że wątek ferii wiosennych był tak często poruszany w książce (sprawa Rasmusa przede wszystkim) a koniec końców nie wiemy jak sprawy się potoczyły. Podsumowując, miłe zakończenie trylogii, ale bez szału.

Wieczna rywalizacja Anabel i Arthura stała się już męcząca w tej części. Ogólnie było dosyć nudno, brakowało mi tych zwrotów akcji z poprzednich książek. Sytuacje były dość przewidywalne a nowych wątków było bardzo mało. Wieczne gadanie o tym samym nie jest niczym dobrym w książkach. Ostatnie rozdziały uratowały całość, bo niesamowicie trzymały w napięciu i skończyły się...

Książka mimo, że nie jest w całości o pracy jak obiecuje autorka to chwyciła mnie za serce. Każdą lekcje czytałam z ogromnym zafascynowaniem. Wszystkie opowieści jak zwykle w punkt, idealnie pasują do każdego rozdziału i sentencji. Czytając mam ochotę poznać wszystkich tych cudownych ludzi, których opisuje Regina.
Bardzo chciałabym być tak spokojną i uduchowioną osobą mimo, że jestem niewierząca.
Książka dodaje motywacji i dzięki niej żyje mi się lepiej.
Mamy tu 50 rozdziałów, a ja w 14 zagięłam kartki, bo są bliskie memu sercu.

Książka mimo, że nie jest w całości o pracy jak obiecuje autorka to chwyciła mnie za serce. Każdą lekcje czytałam z ogromnym zafascynowaniem. Wszystkie opowieści jak zwykle w punkt, idealnie pasują do każdego rozdziału i sentencji. Czytając mam ochotę poznać wszystkich tych cudownych ludzi, których opisuje Regina.
Bardzo chciałabym być tak spokojną i uduchowioną osobą...

W drugiej części tej trylogii autorka daje nam jasno do zrozumienia, ze Henry jest bohaterem, a Grayson obiektem westchnień. Szkoda, ze jest to aż tak narzucone, bo czytając zaczynałam shipowac Liv z jej bratem XD. Ogólnie historia jest bardzo ciekawa, wiele nowych watkow jest rozwiniętych. Autorka zadbała również o zaskakujące zwroty akcji (przynajmniej ja niektórych się nie spodziewałam). Bohaterzy są super wykreowani, czyta się dobrze nawet o tych złych. Jedyne co mnie denerwowało to wieczne sprawy rodzinne Henrego, których mimo jego ciągłych tłumaczeń nie potrafię zrozumieć, są dla mnie zbędne w książce.
Wielki plus dla Kerstin Gier za notke na końcu na końcu ze smaczkami o 3 części.

W drugiej części tej trylogii autorka daje nam jasno do zrozumienia, ze Henry jest bohaterem, a Grayson obiektem westchnień. Szkoda, ze jest to aż tak narzucone, bo czytając zaczynałam shipowac Liv z jej bratem XD. Ogólnie historia jest bardzo ciekawa, wiele nowych watkow jest rozwiniętych. Autorka zadbała również o zaskakujące zwroty akcji (przynajmniej ja niektórych się...

Genialna książka z nieprzesadzoną fantastyką. Napisana szybko czytającym się językiem. Bohaterowie dobrze wykreowani, a cała książka mega wciąga. Z każdą stroną coraz bardziej wtajemniczamy się w ideę snów. Poza tym idealnie wpleciony wątek miłosny głównej bohaterki. No i nie zapominajmy oczywiście o przepięknej okładce i całym wykończeniu książki. Petarda. Polecam każdemu.

Genialna książka z nieprzesadzoną fantastyką. Napisana szybko czytającym się językiem. Bohaterowie dobrze wykreowani, a cała książka mega wciąga. Z każdą stroną coraz bardziej wtajemniczamy się w ideę snów. Poza tym idealnie wpleciony wątek miłosny głównej bohaterki. No i nie zapominajmy oczywiście o przepięknej okładce i całym wykończeniu książki. Petarda. Polecam każdemu.

Pierwsza historia mimo, że nieco skomplikowana i dziwna to była przyjemna w czytaniu z przewidywalną końcówką. Za to John Green i Lauren Myracle to totalna klapa. Opowieści, które mimo normalnego podłoża mają absurdalne zdarzenia. Czytało się je bynajmniej źle. Nie mogę zrozumieć dlaczego autorzy nie postawili na wydarzenia bardziej codzienne, tylko woleli opisywać np. zjeżdżanie z górki na planszy do twistera, aby być pierwszymi pod drzwiami restauracji pełnej cheerleaderek. Brzmi absurdalnie prawda? Spodziewałam się czegoś zupełnie innego i lepszego.
Jedyną rekompensatą jest fakt, że każda historia się ze sobą łączy. Wielkie brawa dla autorów, że potrafili stworzyć coś razem. Niestety tyle dobrego o tej książce.

Pierwsza historia mimo, że nieco skomplikowana i dziwna to była przyjemna w czytaniu z przewidywalną końcówką. Za to John Green i Lauren Myracle to totalna klapa. Opowieści, które mimo normalnego podłoża mają absurdalne zdarzenia. Czytało się je bynajmniej źle. Nie mogę zrozumieć dlaczego autorzy nie postawili na wydarzenia bardziej codzienne, tylko woleli opisywać np....

Fenomenalna książka. Historia o jakiej nigdy nie słyszałam napisana w taki sposób, że czyta się ją z prędkością światła. Urzekł mnie tytuł, który ma drugie dno i pasuje genialnie. Bohaterowie są bardzo ciekawie przedstawieni, a cała książka ma wiele tajemnic przez co nie da się od niej oderwać.

Fenomenalna książka. Historia o jakiej nigdy nie słyszałam napisana w taki sposób, że czyta się ją z prędkością światła. Urzekł mnie tytuł, który ma drugie dno i pasuje genialnie. Bohaterowie są bardzo ciekawie przedstawieni, a cała książka ma wiele tajemnic przez co nie da się od niej oderwać.

Podobał mi się sposób pisania głównej bohaterki, zupełnie jakbym była jej najlepszą przyjaciółką. Historia o dziewczynie w trudnej sytuacji, którą naprawia ktoś zupełnie nieprzewidywalny. Samą książkę bardzo przyjemnie mi się czytało. Mimo tego, że została wydana w latach 90. myślę, że nadal jest na czasie i każda młoda dziewczyna powinna ją przeczytać.

Podobał mi się sposób pisania głównej bohaterki, zupełnie jakbym była jej najlepszą przyjaciółką. Historia o dziewczynie w trudnej sytuacji, którą naprawia ktoś zupełnie nieprzewidywalny. Samą książkę bardzo przyjemnie mi się czytało. Mimo tego, że została wydana w latach 90. myślę, że nadal jest na czasie i każda młoda dziewczyna powinna ją przeczytać.

Książka ma przede wszystkim piękne przesłanie. Wbrew pozorom miło czyta się rozmyślania nastolatka płci męskiej, który dla znajomych jest duszą towarzystwa. Historia mogłaby być ciekawsza, bo zdarzenia w niej zawarte są raczej przewidywalne. Nie podobały mi się również wstawki o science fiction, bo moim zdaniem niczego tu nie wniosły.

Książka ma przede wszystkim piękne przesłanie. Wbrew pozorom miło czyta się rozmyślania nastolatka płci męskiej, który dla znajomych jest duszą towarzystwa. Historia mogłaby być ciekawsza, bo zdarzenia w niej zawarte są raczej przewidywalne. Nie podobały mi się również wstawki o science fiction, bo moim zdaniem niczego tu nie wniosły.