Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzięki Ninatece zapoznałam się z "obszernymi fragmentami" tej książki czytanymi przez Magdalenę Cielecką.. i jak dla mnie to jeden wielki chaos i trochę dziwna ta historia. Po całą książkę raczej nie sięgnę.

Dzięki Ninatece zapoznałam się z "obszernymi fragmentami" tej książki czytanymi przez Magdalenę Cielecką.. i jak dla mnie to jeden wielki chaos i trochę dziwna ta historia. Po całą książkę raczej nie sięgnę.

Książka jest chyba klasyką wprowadzenia w świat filozofii nie czysto podręcznikowo a troszkę.. ciekawiej?
Przez historie małej dziewczynki możemy się sporo dowiedzieć o filozofach i rozmyślać nad trudnymi pytaniami.
I niby wszystko fajnie, tylko jakoś niebardzo chce mi się przez to przebrnąć :/ Póki co nie dowiem się o co chodziło z Hildą.

Książka jest chyba klasyką wprowadzenia w świat filozofii nie czysto podręcznikowo a troszkę.. ciekawiej?
Przez historie małej dziewczynki możemy się sporo dowiedzieć o filozofach i rozmyślać nad trudnymi pytaniami.
I niby wszystko fajnie, tylko jakoś niebardzo chce mi się przez to przebrnąć :/ Póki co nie dowiem się o co chodziło z Hildą.

Książka może być interesująca nawet dla ludzi, którzy nie są Świadkami Jehowy. Możemy się pośmiać, możemy zastanowić czemu tak się zachowują lub po prostu wiedzieć jak się bronić przed niekończącym się "nawracaniem" i zapraszaniem do ich wspólnoty.
Dla Świadków jest to podstawowy podręcznik rozmawiania z ludźmi ;) Jest tam opisane wszystko co potrzebne czyli jak zacząć rozmowę, jak nie pozwolić na zamknięcie sobie drzwi przed nosem, jak zachęcić do wstąpienia w szeregi wyznawców itd.
Jest długa, więc niekoniecznie wszystkim będzie chciało się ją czytać do końca, ale nawet fragmenty mogą naświetlić pewne sprawy ;D

Książka może być interesująca nawet dla ludzi, którzy nie są Świadkami Jehowy. Możemy się pośmiać, możemy zastanowić czemu tak się zachowują lub po prostu wiedzieć jak się bronić przed niekończącym się "nawracaniem" i zapraszaniem do ich wspólnoty.
Dla Świadków jest to podstawowy podręcznik rozmawiania z ludźmi ;) Jest tam opisane wszystko co potrzebne czyli jak zacząć...

Pierwsza część jakoś mi pasowała ale przez drugą już nie mogłam przebrnąć bo dla mnie była nudna i skończyłam na ok. 180 str. :)

Pierwsza część jakoś mi pasowała ale przez drugą już nie mogłam przebrnąć bo dla mnie była nudna i skończyłam na ok. 180 str. :)

Gdybym chciała wyrazić swoje uczucia dałabym 3 gwiazdki. Nie zrobię tego, bo nie chce psuć średniej "arcydzieła naszego wieszcza".

Jestem też zdania, że jeśli ktoś czytał tylko daną część to niech wypowiada się pod nią a nie pod całością. Bo różnice są znaczne.

Najbardziej nie lubię tych szaleństw Konrada. Może dlatego, że to lektura i nie mogę po prostu przeczytać, stwierdzić że dla mnie to chaos, i odłożyć. Muszę wnikliwie analizować wszelkie zdania pod wszystkimi kontekstami mając nadzieję, że nie zapytają o to na maturze. To nie moja epoka, nie mój gatunek, nie moja tematyka i chyba nigdy nie sięgnęłabym po tą książkę gdyby nie to, że z reguły lubię czytać książki i jestem nauczona, że czyta się lektury a nie ich streszczenia. I odkrywam, że w przypadku takich lektur to źle! Może jestem jakaś głupia czy rozkojarzona, ale nie potrafiłam przez duże fragmenty (do 150 str.) zrozumieć o co w ogóle chodzi ;) No przepraszam, chyba nie ten język, nie te czasy.

Gdybym chciała wyrazić swoje uczucia dałabym 3 gwiazdki. Nie zrobię tego, bo nie chce psuć średniej "arcydzieła naszego wieszcza".

Jestem też zdania, że jeśli ktoś czytał tylko daną część to niech wypowiada się pod nią a nie pod całością. Bo różnice są znaczne.

Najbardziej nie lubię tych szaleństw Konrada. Może dlatego, że to lektura i nie mogę po prostu przeczytać,...