Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznaję, że trochę pod wpływem bieżących wydarzeń (wojna na Ukrainie) sięgnęłam po Dostojewskiego. Lektura niełatwa 'zmuszająca do refleksji natury religijno-filozoficznej, a także odkrywająca w pewnym stopniu tę inność rosyjskiej duszy. Nie jestem w stanie czytając Dostojewskiego oderwać się od bieżących wydarzeń i uznać uniwersalizm tego pisarza.

Przyznaję, że trochę pod wpływem bieżących wydarzeń (wojna na Ukrainie) sięgnęłam po Dostojewskiego. Lektura niełatwa 'zmuszająca do refleksji natury religijno-filozoficznej, a także odkrywająca w pewnym stopniu tę inność rosyjskiej duszy. Nie jestem w stanie czytając Dostojewskiego oderwać się od bieżących wydarzeń i uznać uniwersalizm tego pisarza.

Całkiem ciekawa i zgrabnie skonstruowana powieść na poprawę nastroju.

Całkiem ciekawa i zgrabnie skonstruowana powieść na poprawę nastroju.

Zbyt ideologiczne podejście do ważnego przecież tematu. Bardzo żałuję, że Pani Olga Tokarczuk jest tak daleka od moich przekonań, bo to rzeczywiście dobra pisarka jest. Ciężko czyta się coś, z czym się fundamentalne nie zgadzasz. 😟

Zbyt ideologiczne podejście do ważnego przecież tematu. Bardzo żałuję, że Pani Olga Tokarczuk jest tak daleka od moich przekonań, bo to rzeczywiście dobra pisarka jest. Ciężko czyta się coś, z czym się fundamentalne nie zgadzasz. 😟

Lubię taką literaturę. Bardzo odpowiada mi styl pisarki. Nie zgadzam się z większością jej publicznych wypowiedzi ale nie stanowi to powodu, dla którego nie miałabym cenić kunsztu noblistki. Mam swój dom dzienny do którego dopuszczam przyjaciół i bliskich mi ludzi ale mam także swój dom nocny, do którego wstępu nie ma nikt, w nim mieszkają moje marzenia, sny, wyobrażenia. Różni się on od domu nocnego Pani Olgi. Ona nas czytelników do tego domu wypuściła. Gdybym miała Jej talent, też mogłabym to zrobić. Dotychczas przeczytałam zaledwie dwie książki OT. Ta jest trzecią, chociaż na półce przeczekała kilka lat. Trzeba było Nobla abym sobie o niej przypomniała.

Lubię taką literaturę. Bardzo odpowiada mi styl pisarki. Nie zgadzam się z większością jej publicznych wypowiedzi ale nie stanowi to powodu, dla którego nie miałabym cenić kunsztu noblistki. Mam swój dom dzienny do którego dopuszczam przyjaciół i bliskich mi ludzi ale mam także swój dom nocny, do którego wstępu nie ma nikt, w nim mieszkają moje marzenia, sny, wyobrażenia....

Wakacyjne czytało, które można śmiało skrócić do rozmiarów opowiadania. Nie mam nic przeciwko takiej lekturze pod warunkiem, że nie jest napisana tak żenującym stylem.
Oto próbki:
1. Przyjaciele szybko rozebrali się do kąpielówek i zanurzyli w słonych falach Morza Bałtyckiego.
2. Niebieska koszula w kratę opinała ciało Deca, a podwinięte rękawy odsłaniały umięśnione i opalone przedramiona.

Wakacyjne czytało, które można śmiało skrócić do rozmiarów opowiadania. Nie mam nic przeciwko takiej lekturze pod warunkiem, że nie jest napisana tak żenującym stylem.
Oto próbki:
1. Przyjaciele szybko rozebrali się do kąpielówek i zanurzyli w słonych falach Morza Bałtyckiego.
2. Niebieska koszula w kratę opinała ciało Deca, a podwinięte rękawy odsłaniały umięśnione i...

„To jest książka podróżnicza. To będzie książka o podróżach i wrażeniach. Komu się to nie podoba, niech odłoży ją już teraz”
Po przeczytaniu tego ostrzeżenia autora nie wiedziałam o jakich wrażeniach, bo przecież prawie wszystkie książki podróżnicze poza przewodnikami są książkami o wrażeniach z podróży.
Międzymorze nie jest jednak książką podróżniczą. To pełen odniesień politycznych obraz frustracji autora przepełnionej wyraźną niechęcią do obecnie rządzących. Wrażenia autora piszącego z takiej perspektywy niezbyt mnie interesują ale doczytałam żeby móc o tej książce merytorycznie podyskutować w DKK.

„To jest książka podróżnicza. To będzie książka o podróżach i wrażeniach. Komu się to nie podoba, niech odłoży ją już teraz”
Po przeczytaniu tego ostrzeżenia autora nie wiedziałam o jakich wrażeniach, bo przecież prawie wszystkie książki podróżnicze poza przewodnikami są książkami o wrażeniach z podróży.
Międzymorze nie jest jednak książką podróżniczą. To pełen odniesień...

Książka, którą każdy powinien przeczytać.

Książka, którą każdy powinien przeczytać.

Ciekawa dobrym stylem napisana powieść - pierwsza część sagi. Pozycja zdecydowanie wyróżniająca się wśród wielu podobnych.

Ciekawa dobrym stylem napisana powieść - pierwsza część sagi. Pozycja zdecydowanie wyróżniająca się wśród wielu podobnych.

Nie lubię takich powieści pisanych przez pisarki, które sprawiają wrażenie jakby ukończyły kurs pisania czytadeł. Żadnych emocji we mnie ta historia nie wzbudza. Następnych tomów już nie przeczytam.

Nie lubię takich powieści pisanych przez pisarki, które sprawiają wrażenie jakby ukończyły kurs pisania czytadeł. Żadnych emocji we mnie ta historia nie wzbudza. Następnych tomów już nie przeczytam.

Bardzo ciekawe rozmowy Aleksandra Laskowskiego z prawdziwą gwiazdą scen operowych świata Aleksandrą Kurzak. Książka powstała na podstawie rozmów odbytych w latach 2013-2014. Jestem fanką opery i szczególnie bliska moim zainteresowaniom jest ta książka. Okazuje się, że na wiele spraw związanych z tą dziedziną sztuki i jej interpretacji mam identyczne lub podobne zdanie. Ostatnio byłam na koncercie Aleksandry Kurzak w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Jest to naprawdę wielka Artystka. Polecam zarówno książkę jak też zachęcam do posłuchania nagrań, transmisji spektakli operowych w kinach i telewizji oraz do odwiedzenia najbliższego teatru operowego

Bardzo ciekawe rozmowy Aleksandra Laskowskiego z prawdziwą gwiazdą scen operowych świata Aleksandrą Kurzak. Książka powstała na podstawie rozmów odbytych w latach 2013-2014. Jestem fanką opery i szczególnie bliska moim zainteresowaniom jest ta książka. Okazuje się, że na wiele spraw związanych z tą dziedziną sztuki i jej interpretacji mam identyczne lub podobne zdanie....

Takie kryminały, a raczej powieści detektywistyczne uwielbiam. Umiejętnie budowany nastrój, dbałość o szczegóły, inteligentnie skonstruowana intryga, postaci z krwi i kości, szczegółowe i plastyczne opisy miejsc dla osób znających Londyn pozwalają się przenieść w wyobraźni w środek akcji.

Takie kryminały, a raczej powieści detektywistyczne uwielbiam. Umiejętnie budowany nastrój, dbałość o szczegóły, inteligentnie skonstruowana intryga, postaci z krwi i kości, szczegółowe i plastyczne opisy miejsc dla osób znających Londyn pozwalają się przenieść w wyobraźni w środek akcji.

Lubię Isię i ta szczera rozmowa nie przekraczającą nadmiernie granicy prywatności bardzo mi się podobała. Mam córki w wieku Agnieszki i Uli i chwilami wydawało mi się że czytam historię mojej rodziny. Agnieszka to bardzo mądra i niesłusznie często krytykowana dziewczyna. Dodatkowego smaczku tej lekturze dodał fakt, że czytałam ją w dniu ślubu Isi i Dawida. Polecam ale szukający sensacji mogą się nieco rozczarować.

Lubię Isię i ta szczera rozmowa nie przekraczającą nadmiernie granicy prywatności bardzo mi się podobała. Mam córki w wieku Agnieszki i Uli i chwilami wydawało mi się że czytam historię mojej rodziny. Agnieszka to bardzo mądra i niesłusznie często krytykowana dziewczyna. Dodatkowego smaczku tej lekturze dodał fakt, że czytałam ją w dniu ślubu Isi i Dawida. Polecam ale...

"Tylko ludzie wystarczająco szaleni by sądzić że mogą zmienić świat, są tymi, którzy go zmieniają". Biografia geniusza, którego nieskrepowana wyobraźnia i olbrzymia intuicja przyczyniły się do powstania produktów z pogranicza technologii i sztuki. Taka filozofia działania przyświecała Jobsowi i pozwoliła mu odnieść sukces bez wyrzeczenia się tego, co było dla niego najważniejsze: dać światu dobry produkt, być nastawionym na rozwój, a nie wyłącznie na krótkotrwały sukces finansowy, zbudować firmę, która przetrwa.
Świetna książka pokazująca Jobsa bez upiększeń jako człowieka z "krwi i kości", interesująca zarówno w warstwie psychologicznej, jak i historyczno-faktograficznej. Gorąco polecam.

"Tylko ludzie wystarczająco szaleni by sądzić że mogą zmienić świat, są tymi, którzy go zmieniają". Biografia geniusza, którego nieskrepowana wyobraźnia i olbrzymia intuicja przyczyniły się do powstania produktów z pogranicza technologii i sztuki. Taka filozofia działania przyświecała Jobsowi i pozwoliła mu odnieść sukces bez wyrzeczenia się tego, co było dla niego...

Cudowny powrót do czasów dzieciństwa.

Cudowny powrót do czasów dzieciństwa.

Nie czytałam Harrego Portera ale przyznam, ze Pani Rowling ma talent pisarski. Całkiem zgrabna powieść kryminalna jej wyszła. Zachęcona zabieram się za Trafny Wybór.

Nie czytałam Harrego Portera ale przyznam, ze Pani Rowling ma talent pisarski. Całkiem zgrabna powieść kryminalna jej wyszła. Zachęcona zabieram się za Trafny Wybór.

Książka, którą pożyczyłam jako następna w kolejce osób oczekujących z niecierpliwością i tak zaczytana, że okładka odpada. W dodatku dostałam wszystkie 3 części. I tutaj zaczął się problem. Tej powieści nie da się czytać. Dotrwałam do 300 strony, ostatnie 100 kartkując. Gdzie jej rzekoma epickość oparta wyłącznie na dialogach? Nieporadność językowa nie wiem, czy pisarki, czy tłumacza, czy każdego z nich po trochu. Niewiarygodna zarówno w warstwie psychologicznej, jak i faktograficznej, chociaż przyznaję pierwsze strony, czas i miejsce akcji wzbudzają nadzieję...Nie wiem, jak przyznam się w pracy, że szkoda mi było czasu na to czytadło. Aha, żeby nie było, że się wymądrzam, lubię literaturę popularną. :)

Książka, którą pożyczyłam jako następna w kolejce osób oczekujących z niecierpliwością i tak zaczytana, że okładka odpada. W dodatku dostałam wszystkie 3 części. I tutaj zaczął się problem. Tej powieści nie da się czytać. Dotrwałam do 300 strony, ostatnie 100 kartkując. Gdzie jej rzekoma epickość oparta wyłącznie na dialogach? Nieporadność językowa nie wiem, czy pisarki,...

Spokój doskonały wbrew wszystkim przeciwnościom i czajacej się za progiem wojnie. Ucieczka a w końcu powrót do życia od którego się uciekło. Wybieram spokój doskonały.... Och jak lubię prozę Oza!

Spokój doskonały wbrew wszystkim przeciwnościom i czajacej się za progiem wojnie. Ucieczka a w końcu powrót do życia od którego się uciekło. Wybieram spokój doskonały.... Och jak lubię prozę Oza!

Dawno, a może nawet nigdy, nie przeżywałam takich emocji podczas czytania. Powieść jest nimi tak naładowana, że aż momentami boli...
Z punktu widzenia osoby wierzącej w Boga chciałoby się pomodlić za Juda i Willema: Panie przyjmij ich do Twojego Królestwa pomimo, że w Ciebie nie wierzyli...

Dawno, a może nawet nigdy, nie przeżywałam takich emocji podczas czytania. Powieść jest nimi tak naładowana, że aż momentami boli...
Z punktu widzenia osoby wierzącej w Boga chciałoby się pomodlić za Juda i Willema: Panie przyjmij ich do Twojego Królestwa pomimo, że w Ciebie nie wierzyli...

Czytałam ją dosyć długo, najczęściej w pociągu w drodze do i z pracy więc kto czytał, ten wie jak było to niewygodne ze względu na rozmiary książki, jej objętość oraz niewielką czcionkę. Powiem tak: podobała mi się (nawet bardzo) ale czytelniczym rajem bym tego nie określiła. Fakt, że trudno mi ją porównać do czegokolwiek innego z dotychczas przeczytanych.

Czytałam ją dosyć długo, najczęściej w pociągu w drodze do i z pracy więc kto czytał, ten wie jak było to niewygodne ze względu na rozmiary książki, jej objętość oraz niewielką czcionkę. Powiem tak: podobała mi się (nawet bardzo) ale czytelniczym rajem bym tego nie określiła. Fakt, że trudno mi ją porównać do czegokolwiek innego z dotychczas przeczytanych.

Moje dzieciństwo i młodość (rocznik 1956) spędziłam w Elblągu. Miasto uważałam za swoje, chociaż moi rodzice przybyli tutaj z terenów wschodnich. Po lekturze tej książki zaczęłam rozumieć ludzi, którzy jak pamiętam przybywali z licznymi wycieczkami z Niemiec do tego nieciekawego, zniszczonego przez wojnę miasta. Oni przyjeżdżali do swojej małej ojczyzny. My świętowaliśmy co roku 10 lutego wyzwolenie Elbląga przez armię radziecką, chodziliśmy ulicami Diaczenki, Armii Czerwonej (dzisiaj Królewiecka), braliśmy udział w akademiach ku czci, zapalaliśmy znicze na cmentarzu poległych czerwonoarmiejców, a tak naprawdę to miasto nie zostało wyzwolone, tylko zdobyte niszczącym szturmem. Lektura obu tomów tej zbeletryzowanej, opartej na źródłach historycznych opowieści o mieście i ludziach wstrząsnęła mną. Bardzo ciekawym zabiegiem autora jest ukazanie tej historii z punktu widzenia niemieckich i polskich mieszkańców i obrońców Elbląga oraz jego zdobywców - Rosjan.
W latach 70-tych odnalezione zostały zdjęcia na szkle przedwojennego Elbląga, który jak się okazało był pięknym miastem o architekturze podobnej do Gdańska. Dzisiaj starówka jest sukcesywnie odbudowywana ale za czasów mojej młodości praktycznie nie istniała. Miasto zostało przecież zrównane z ziemią.

Moje dzieciństwo i młodość (rocznik 1956) spędziłam w Elblągu. Miasto uważałam za swoje, chociaż moi rodzice przybyli tutaj z terenów wschodnich. Po lekturze tej książki zaczęłam rozumieć ludzi, którzy jak pamiętam przybywali z licznymi wycieczkami z Niemiec do tego nieciekawego, zniszczonego przez wojnę miasta. Oni przyjeżdżali do swojej małej ojczyzny. My świętowaliśmy co...