Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka koncentruje się na badaniach genetycznych starych znalezisk i wyciąga z nich daleko idące wnioski. Zbyt daleko idące moim zdaniem, ale kto dziennikarce zabroni?

Na podstawie rozmieszczenia haplogrup żeńskiego mtDNA buduje koncepcję społeczeństw Europy zbudowanych na wielkich migracjach, które uzupełniały się i dzieliły swoim kulturowym dziedzictwem. I tak np., z faktu, że owe haplogrupy wraz z kulturą rolnictwa przemieściły się nawet do Skandynawii wyciąga pochopne wnioski, o migracji rolników na tereny północnej Europy aż z Syrii. Nie zauważa sprzeczności płynącej z historii jej własnego rodu. Otóż badania jej przodków na podstawie męskiego DNA wykazały ich bardzo małą mobilność (zaledwie kilkadziesiąt kilometrów na kilkaset lat), natomiast żeńskie mtDNA okazało się pochodzić z rejonu Szkocji sprzed około 1000 lat. W tym przypadku autorka bogatsza w wiedzę o wyczynach wikingów wyciąga prawidłowy wniosek o prawdopodobnym pochodzeniu przodkini z handlu niewolnikami. Dziwne, że takie podejrzenie nie powstaje u niej przy owych wcześniejszych owianych mgłą przemieszczeniach DNA.

Mimo to zaletą książki, jest sporo informacji o najnowszych osiągnięciach archeogenetyki. Ciąży na niej niestety polityczny bagaż współczesnych uprzedzeń związanych z migracjami i niewypowiedziana chęć udowodnienia ich kulturotwórczej roli. Być może, patrząc globalnie, tak to w historii ludzkiej bywało. Lokalnie patrząc, wzbogacanie kultur czy to przez Hunów, Węgrów czy Mongołów wygląda na ogół inaczej ale o tym paleoantropologia nam nie powie z braku źródeł.

Styl pisarski autorki mi nie podszedł. Lubię konkrety, a pompowanie książki opisami swoich wojaży czy anegdotami o naukowych animozjach nijak się miało do meritum, ale może dla innych czytelników będzie to zaletą.

Autorka koncentruje się na badaniach genetycznych starych znalezisk i wyciąga z nich daleko idące wnioski. Zbyt daleko idące moim zdaniem, ale kto dziennikarce zabroni?

Na podstawie rozmieszczenia haplogrup żeńskiego mtDNA buduje koncepcję społeczeństw Europy zbudowanych na wielkich migracjach, które uzupełniały się i dzieliły swoim kulturowym dziedzictwem. I tak np., z...

hmm, tytuł trochę mylący, bo w istocie jest to raczej z makijażem o PRL, a w każdym razie przez zmiękczającą pończochę. Autor jest historykiem o wyważonych poglądach i to czuć w tych esejach, które przynoszą sporo informacji i wiedzy, ale zawsze z niedosytem, a przy tym są jakieś takie... nijakie. Niemniej warto zapoznać się z tą ksiązką, zwłaszcza jak ktoś nie żył w PRLu.

hmm, tytuł trochę mylący, bo w istocie jest to raczej z makijażem o PRL, a w każdym razie przez zmiękczającą pończochę. Autor jest historykiem o wyważonych poglądach i to czuć w tych esejach, które przynoszą sporo informacji i wiedzy, ale zawsze z niedosytem, a przy tym są jakieś takie... nijakie. Niemniej warto zapoznać się z tą ksiązką, zwłaszcza jak ktoś nie żył w PRLu.

Autor jest wyważonym historykiem i taka też jest jego praca nt negocjacji i przygotowań do Okrągłego Stołu, a następnie "mimowolnego" rozkładu pzprowskiej dyktatury. Poznajemy kulisy polityczne i wielkie przelicytowanie się komunistycznej władzy w ułożeniu się z opozycją. Dowiadujemy się też, dlaczego i kto został do opozycji, a w konsekwencji do elit "zaliczony" a kto pominięty i przemilczany, co miało wielki wpływ na polityczny kształt III RP.
Wiele obecnych polskich sporów ma swoje źródło w epoce "reglamentowanej rewolucji".

Autor jest wyważonym historykiem i taka też jest jego praca nt negocjacji i przygotowań do Okrągłego Stołu, a następnie "mimowolnego" rozkładu pzprowskiej dyktatury. Poznajemy kulisy polityczne i wielkie przelicytowanie się komunistycznej władzy w ułożeniu się z opozycją. Dowiadujemy się też, dlaczego i kto został do opozycji, a w konsekwencji do elit "zaliczony" a kto...

Ciekawe spojrzenie na historię polityki polskiej w okresie rozbiorów i powstań. Można się z tym spojrzeniem nie zgadzać, ale trudno zaprzeczyć, że nie pobudza do myślenia. Uczy przede wszystkim, że historia nie jest jednoznaczna i zawsze można ją różnie interpretować, a ogólnie przyjęta wersja historii jest często bardziej wynikiem naszych uprzedzeń i emocji. Nie można też zapominać w jakim momencie historii zostały zaprezentowane tezy autora.

Ciekawe spojrzenie na historię polityki polskiej w okresie rozbiorów i powstań. Można się z tym spojrzeniem nie zgadzać, ale trudno zaprzeczyć, że nie pobudza do myślenia. Uczy przede wszystkim, że historia nie jest jednoznaczna i zawsze można ją różnie interpretować, a ogólnie przyjęta wersja historii jest często bardziej wynikiem naszych uprzedzeń i emocji. Nie można też...

Jedna z najlepszych książek historycznych, jakie czytałem już jako kilkunastoletni chłopak, i która miała duży wpływ na moje zainteresowania historią. Najlepiej czytało mi się ją wyrywkowo, podczas szukania konkretnych informacji. Najczęsciej kończyło się to tym, że wciągała mnie na kilkanaście, kilkadziesiąt stron, a o szukanej informacji zapominałem. Po latach wróciłem do niej i widziałem już sporo wad. Przede wszystkim ograniczoną i wybiórczą bazę źródłową, pomijanie wielu istotnych uwarunkowań. Nie jest to też studium tyranii, bo sprawy wewnętrzne po zdobyciu władzy są praktycznie pominięte. Jeżeli jednak chcemy zdobyć szczegółowe informacje o drodze do władzy, a później polityce zagranicznej i strategicznych kolejach wojny, to książka jest bezkonkurencyjna. Końcówka przynosi też sporo informacji nt. późnej osobowości Hitlera i jego rosnącej alienacji. Polecam.

Jedna z najlepszych książek historycznych, jakie czytałem już jako kilkunastoletni chłopak, i która miała duży wpływ na moje zainteresowania historią. Najlepiej czytało mi się ją wyrywkowo, podczas szukania konkretnych informacji. Najczęsciej kończyło się to tym, że wciągała mnie na kilkanaście, kilkadziesiąt stron, a o szukanej informacji zapominałem. Po latach wróciłem do...

Typowa cegła historyczna. Nudno, ale na wysokim merytorycznym poziomie. Jedna z niewielu pozycji, która oprócz dziejów politycznych, próbuje także naświetlić codzienne życie Kozaków. Mimo wszystko sporo niedosytu,ale wynikającego raczej z braku bazy źródłowej (z pustego i Salomon nie naleje). Dobry punkt wyjścia do bardziej szczegółowych studiów.

Typowa cegła historyczna. Nudno, ale na wysokim merytorycznym poziomie. Jedna z niewielu pozycji, która oprócz dziejów politycznych, próbuje także naświetlić codzienne życie Kozaków. Mimo wszystko sporo niedosytu,ale wynikającego raczej z braku bazy źródłowej (z pustego i Salomon nie naleje). Dobry punkt wyjścia do bardziej szczegółowych studiów.

Książka warta przeczytania. Mi bliska, bo na studiach pisałem pracę o uzurpacji Eugeniusza i była jednym z niewielu opracowań, które traktują o tym wydarzeniu. Obejmuje bardzo istotny, a w gruncie rzeczy pomijany moment historyczny, obejmujący polityczne zwycięstwo chrześcijaństwa i uznania go za religię państwową oraz delegalizacji religii pogańskich. Np. taki skromny fakt, dekret że niechrześcijanin nie mógł dziedziczyć majątku. Proste? Sam zostałbym chrześcijaninem:)) Krawczuk stawia tezę, że ten okres jest faktycznym i kulturowym zamknięciem ery antyku.

Książka warta przeczytania. Mi bliska, bo na studiach pisałem pracę o uzurpacji Eugeniusza i była jednym z niewielu opracowań, które traktują o tym wydarzeniu. Obejmuje bardzo istotny, a w gruncie rzeczy pomijany moment historyczny, obejmujący polityczne zwycięstwo chrześcijaństwa i uznania go za religię państwową oraz delegalizacji religii pogańskich. Np. taki skromny...

Nie podobało mi się. Ciężko odnieść się do tak obszernego i wielowątkowego tekstu, więc posłużę się zewnętrzną recenzją, która najlepiej oddaje szereg wątpliwości jakie wzbudziły we mnie wywody autora: http://racjonalista.tv/zachod-ma-sie-dobrze-wbrew-bajaniom-morrisa-i-fegusona/
Ponadto tekst jak dla mnie zbyt rozwlekły, bezładny i w wielu aspektach zbyt powierzchowny. Bardziej świecidełko niż solidny naukowy materiał (mam na myśli nie tony faktografii, a koncepcje które słabo z niej wynikają).
Zresztą, czy nawet jeśli zokcydentalizowane Chiny z zachodnim modelem akumulacji kapitału i kulturą pracy ponad potrzeby (i siły), prześcigną kiedyś USA i Europę, to nadal będą Wschodem?

Nie podobało mi się. Ciężko odnieść się do tak obszernego i wielowątkowego tekstu, więc posłużę się zewnętrzną recenzją, która najlepiej oddaje szereg wątpliwości jakie wzbudziły we mnie wywody autora: http://racjonalista.tv/zachod-ma-sie-dobrze-wbrew-bajaniom-morrisa-i-fegusona/
Ponadto tekst jak dla mnie zbyt rozwlekły, bezładny i w wielu aspektach zbyt powierzchowny....

Nie chce mi się wierzyć, że autor jest historykiem, chyba że domorosłym. Przeczytałem dwa pierwsze rozdziały i mam dość. Z wynurzeń tego Pana w oczy bije, że nie ma on pojęcia o metodologii i krytyce historycznej. Nie ma w ogóle pojęcia o pracy historyka, o czym świadczy choćby passus o IPN na 33 stronie.
Mało nie spadłem z krzesła, jak przeczytałem że Prasłowanie dotarli do Odry w I tysiącleciu p.n.e. Potem ziemiach polskich mieszkali Scytowie, Skandynawowie, Germanie, ale potem znowu Słowianie, a w końcu jakiś mało zrozumiały passus o orle w godle, którego to orła otrzymaliśmy od Genzeryka(???). Widać, że wiedza autora to miszmasz różnych pozycji historycznych i "historycznych" z różnych okresów historiografii, i nie radzi on sobie z rozbieżnościami, krytyką i spójnym połączeniem wchłoniętych informacji.
Szkoda czasu i głowy, w której dyletanckie rozważania mogą tylko namieszać.

Nie chce mi się wierzyć, że autor jest historykiem, chyba że domorosłym. Przeczytałem dwa pierwsze rozdziały i mam dość. Z wynurzeń tego Pana w oczy bije, że nie ma on pojęcia o metodologii i krytyce historycznej. Nie ma w ogóle pojęcia o pracy historyka, o czym świadczy choćby passus o IPN na 33 stronie.
Mało nie spadłem z krzesła, jak przeczytałem że Prasłowanie dotarli...

Wczesny Fromm (1930)
Analiza rozwoju i zmian dogmatu chrystologicznego w oparciu o teorię psychoanalityczną odniesioną do mas społecznych. Stosowanie metody psychoanalitycznej w odniesieniu do grup społecznych budzi pewne wątpliwości, ale przypomnijmy, że ta metoda przyniosła autorowi olbrzymi sukces w wyjaśnianiu fenomenu faszyzmu w pracy "Ucieczka od wolności".

Fromm dokonuje analizy przekształceń dogmatu chrystologicznego, który w swej pierwotnej wersji poprzez bunt wobec autorytarnego Boga Ojca symbolizującego władzę, odpowiadał radykalnym postawom i potrzebom psychologicznym biednych i odrzuconych warstw społeczeństwa. Warstw które odrzucały państwo i rzeczywistość społeczną i oczekiwały rychłego eschatologicznego końca. W miarę przystępowania do chrześcijaństwa osób z klas średnich i wyższych oraz słabnięcia eschatologicznych nadziei, dogmat ewoluuje w kierunku akceptacji istniejącego porządku społecznego wyrażając się w sformułowaniu dogmatu św. Trójcy i pełnej jedności Chrystusa i Boga Ojca (pocz IVw.). Fromm analizuje szereg odłamów chrześcijańskich w pierwszych trzech wiekach, dowodząc, że ich doktryny zaspokajały oczekiwania psychologiczne poszczególnych warstw w zależności od ich pozycji w społeczeństwie. Doktryny zbyt radykalne dla warstw uprzywilejowanych lub zbyt "ugodowe" dla mas, zostały wyparte przez rozwój tego dogmatu, który zapewnił satysfakcję psychologiczną wszystkim grupom społecznym. Mowa o pojednaniu z autorytarnym Bogiem Ojcem, który zstąpił pod postacią człowieka by cierpieć i swym cierpieniem zapewnić zbawienie.

Książkę polecam. Każda strona, to powód do zatrzymania się i pomyślenia nad tezami autora. Można je przyjąć lub odrzucić, ale nie można przejść obojętnie.

Wczesny Fromm (1930)
Analiza rozwoju i zmian dogmatu chrystologicznego w oparciu o teorię psychoanalityczną odniesioną do mas społecznych. Stosowanie metody psychoanalitycznej w odniesieniu do grup społecznych budzi pewne wątpliwości, ale przypomnijmy, że ta metoda przyniosła autorowi olbrzymi sukces w wyjaśnianiu fenomenu faszyzmu w pracy "Ucieczka od wolności".

Fromm...

Trudno jest oceniać utwór, tak daleki od oryginału, jak polska edycja Mein Kampf. Dość powiedzieć, że oryginał liczy ok. 800 stron, a polskie wydanie ok. 250. Oprócz daleko posuniętego wyboru z tekstu, otrzymujemy wtórne tłumaczenie z wydania angielskiego. Jak twierdzi wydawca, nie została również zachowana wierność wobec stylu autora, ponieważ chodziło o pokazanie poglądów Hitlera i uniknięcie problemów wynikających z zagmatwanego stylu i składni. W rezultacie jest to wydanie o niejasnej relacji z pierwowzorem, które nie jest ani źródłem historycznym ani literackim przekładem.

Co do poglądów autora to wielokrotnie były one juz komentowane i mieszane z błotem. Sądzę jednak, że trzeba spojrzeć na nie pod kątem epoki w jakiej zostały sformułowane. Okres pomiędzy wojnami światowymi był czasem rozkwitu teorii narodowych i rasistowskich oraz formowania się w większości państw europejskich różnego typu systemów autorytarnych. Poglądy Hitlera w żadnej mierze nie odstają od ówczesnego mainstreamu.

Czy warto sięgnąć po tę pozycję? Warto poczekać na nową, całościową edycję z profesjonalnym tłumaczeniem. Nawet wtedy pozycja będzie interesująca tylko jako źródło historyczne. Ci, którzy zwiedzeni czarnym pijarem i cenzurą, jakiej poddano książkę, spodziewają się czegoś ciekawego lub szokującego okrutnie się rozczarują. Śmierć z nudów może być ostatnią zbrodnią Hitlera zza grobu.

Trudno jest oceniać utwór, tak daleki od oryginału, jak polska edycja Mein Kampf. Dość powiedzieć, że oryginał liczy ok. 800 stron, a polskie wydanie ok. 250. Oprócz daleko posuniętego wyboru z tekstu, otrzymujemy wtórne tłumaczenie z wydania angielskiego. Jak twierdzi wydawca, nie została również zachowana wierność wobec stylu autora, ponieważ chodziło o pokazanie poglądów...

Encyklopedyczne przedstawienie różnych wierzeń na terenie cesarstwa rzymskiego. Powierzchownie, ale wartościowe informacyjnie.

Encyklopedyczne przedstawienie różnych wierzeń na terenie cesarstwa rzymskiego. Powierzchownie, ale wartościowe informacyjnie.