Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka! Głównie dlatego , że wbrew temu czego można by się spodziewać to nie jest książka o "Przyjaciołach". To jest książka o uzależnieniu i borykaniu się z własnymi słabościami. A tych Perry miał (albo pewnie wciąż ma) wiele. To czyni te autobiografie opowieścią o człowieku z krwi i kości, a nie o gwieździe popularnego serialu. Godna polecenia!

Świetna książka! Głównie dlatego , że wbrew temu czego można by się spodziewać to nie jest książka o "Przyjaciołach". To jest książka o uzależnieniu i borykaniu się z własnymi słabościami. A tych Perry miał (albo pewnie wciąż ma) wiele. To czyni te autobiografie opowieścią o człowieku z krwi i kości, a nie o gwieździe popularnego serialu. Godna polecenia!

Lekkie i zabawne, ale lepiej już zajrzeć na bloga , bo treści tu niewiele;)

Lekkie i zabawne, ale lepiej już zajrzeć na bloga , bo treści tu niewiele;)

Wierzę w siłę banału, bo uważam, że czasem proste sprawy uświadamiamy sobie w pełni dopiero kiedy zostają one opisane prostymi slowami. Ale jeśli macie inaczej niż ja i banał kuje Was w oczy , to odpuśćcie sobie te książkę, bo w zasadzie tym właśnie jest - stekiem banałów na temat zycia. Niby prawdziwym , ale na pewno w najmniejszym stopniu nie odkrywczym.

Wierzę w siłę banału, bo uważam, że czasem proste sprawy uświadamiamy sobie w pełni dopiero kiedy zostają one opisane prostymi slowami. Ale jeśli macie inaczej niż ja i banał kuje Was w oczy , to odpuśćcie sobie te książkę, bo w zasadzie tym właśnie jest - stekiem banałów na temat zycia. Niby prawdziwym , ale na pewno w najmniejszym stopniu nie odkrywczym.

Warto. Jest tu trochę banałów, ale całość się broni , zwłaszcza że to faktycznie jest rozmowa , a nie wywiad. Zabawne , jak Tusk przestrzelił w ocenie Zelenskiego.

Warto. Jest tu trochę banałów, ale całość się broni , zwłaszcza że to faktycznie jest rozmowa , a nie wywiad. Zabawne , jak Tusk przestrzelił w ocenie Zelenskiego.

Wartościowa pozycja, choć ilość poruszonych tematów sprawia, że niektóre potraktowane są bardzo skrótowo.

Wartościowa pozycja, choć ilość poruszonych tematów sprawia, że niektóre potraktowane są bardzo skrótowo.

Tak jak w części pierwszej Pasierski zgrabnie klei intrygę, umiejętnie gubi tropy i jeśli nie jesteście super przenikliwi(ja nie jestem) to nie domyślicie się raczej o co w tej historii chodzi. Mówiąc krótko jest tu wszystko co powinien mieć porządny kryminał.

Tak jak w części pierwszej Pasierski zgrabnie klei intrygę, umiejętnie gubi tropy i jeśli nie jesteście super przenikliwi(ja nie jestem) to nie domyślicie się raczej o co w tej historii chodzi. Mówiąc krótko jest tu wszystko co powinien mieć porządny kryminał.

Pomysł na książkę fajny, może niezbyt oryginalny, ale fajny. Niestety większość rozmów dotyczy miłości jedynie w małej części, skupiając się raczej na opowiadaniu życiorysow rozmówców. Chyba nie o to chodziło. Są tu oczywiście fragmenty lepsze (Wilczyńscy;Jagielscy), ale też takie w których nie ma o miłości literalnie ani słowa. No, może że 2 zdania.

Niestety zawód - spodziewałem się czegoś więcej.

Pomysł na książkę fajny, może niezbyt oryginalny, ale fajny. Niestety większość rozmów dotyczy miłości jedynie w małej części, skupiając się raczej na opowiadaniu życiorysow rozmówców. Chyba nie o to chodziło. Są tu oczywiście fragmenty lepsze (Wilczyńscy;Jagielscy), ale też takie w których nie ma o miłości literalnie ani słowa. No, może że 2 zdania.

Niestety zawód -...

Wow! Wielkie zaskoczenie, książka jest znakomita, może tylko tyle, że za krótka.

Wow! Wielkie zaskoczenie, książka jest znakomita, może tylko tyle, że za krótka.

Jest takie powiedzenie, że "mądrego to i miło posłuchać", które jak ulał pasuje do tej książki. Nie zawsze jest to lektura łatwa, momentami Lem jest opryskliwy (zwłaszcza w części rozmów przeprowadzonych pod koniec życia pisarza), ale dopiero po przeczytaniu tego wywiadu - rzeki uświadomiłem sobie w pełni, to co od lat wiedzą na Zachodzie, że Lem to nie pisarz science fiction, lecz filozof. Warto, chociaż czasem trzeba czytać z encyklopedia pod pachą.

Jest takie powiedzenie, że "mądrego to i miło posłuchać", które jak ulał pasuje do tej książki. Nie zawsze jest to lektura łatwa, momentami Lem jest opryskliwy (zwłaszcza w części rozmów przeprowadzonych pod koniec życia pisarza), ale dopiero po przeczytaniu tego wywiadu - rzeki uświadomiłem sobie w pełni, to co od lat wiedzą na Zachodzie, że Lem to nie pisarz science...

Sporo tu ciekawych spostrzeżeń i na pewno warto, ale tak jak pisało wiele osób wcześniej - seksizm i momentami duża łopatologia profesora są uderzające.

Sporo tu ciekawych spostrzeżeń i na pewno warto, ale tak jak pisało wiele osób wcześniej - seksizm i momentami duża łopatologia profesora są uderzające.

W książce Brinkmannna bliska mi jest pochwała przeciętności (przynajmniej ja tak to odbieram), którą głosi. Podobnie jak autor uważam coaching za jedną z największych plag naszych czasów, ale w tej akurat książce nie znajduję odpowiedzi czym zastąpić tę szkodliwą pseudofilozofię. Spodziewałem się czegoś więcej.

W książce Brinkmannna bliska mi jest pochwała przeciętności (przynajmniej ja tak to odbieram), którą głosi. Podobnie jak autor uważam coaching za jedną z największych plag naszych czasów, ale w tej akurat książce nie znajduję odpowiedzi czym zastąpić tę szkodliwą pseudofilozofię. Spodziewałem się czegoś więcej.

Dla fanów obowiązkowa, ale nie tylko fanów Kultu ale muzyki rockowej ogólnie. Mnóstwo tu nazwisk, dat i wydarzeń, czasem bez podstawowej wiedzy trudno ogarnąć. Nie mniej warto, wywiad jest bardzo ciekawy, choć nieco chaotycznie prowadzony, Kazimierz wyraża też wiele razy opinie na tematy inne niż muzyczne i to chyba jest najbardziej interesujące.

Dla fanów obowiązkowa, ale nie tylko fanów Kultu ale muzyki rockowej ogólnie. Mnóstwo tu nazwisk, dat i wydarzeń, czasem bez podstawowej wiedzy trudno ogarnąć. Nie mniej warto, wywiad jest bardzo ciekawy, choć nieco chaotycznie prowadzony, Kazimierz wyraża też wiele razy opinie na tematy inne niż muzyczne i to chyba jest najbardziej interesujące.

Genialne. Warto czytać komiksy choćby po to żeby poznać twórczość Gartha Ennisa.

Genialne. Warto czytać komiksy choćby po to żeby poznać twórczość Gartha Ennisa.

To jedna z tych książek, które są tak dobre, że nie warto w nich zmienić choć jednego słowa. Genialna, bogata w szczegóły historia polityczno - społeczna Ameryki Południowej. Rewelacja.

To jedna z tych książek, które są tak dobre, że nie warto w nich zmienić choć jednego słowa. Genialna, bogata w szczegóły historia polityczno - społeczna Ameryki Południowej. Rewelacja.

"Czterech jeźdźców" potraktowałem jako wprowadzenie do czytania książek panów Dawkinsa, Denneta, Hitchensa i Harrisa. Polecam takie podejście każdemu kto jest w podobnej do mojej sytuacji czyli nie czytał jeszcze "Boga urojonego" etc. Czy "Czterej..." zawodzą? Nie, ale nie jest to też rzecz wybitna czy otwierająca oczy. Ot, kilku gości rozmawia o ateizmie i religiach, żadnego tematu nie zglebiajac, slizga się tylko po powierzchni tematów. Wlasnie forma książki - zapis rozmowy nie będącej wywiadem, bez moderatora zadajacego pytania( próbuje w te rolę wejść Hitchens i wywiązuje się z niej całkiem nieźle) sprawia, że dyskusja nie prowadzi do wielu sensownych wniosków i generalnie niewiele z niej wynika.

"Czterech jeźdźców" potraktowałem jako wprowadzenie do czytania książek panów Dawkinsa, Denneta, Hitchensa i Harrisa. Polecam takie podejście każdemu kto jest w podobnej do mojej sytuacji czyli nie czytał jeszcze "Boga urojonego" etc. Czy "Czterej..." zawodzą? Nie, ale nie jest to też rzecz wybitna czy otwierająca oczy. Ot, kilku gości rozmawia o ateizmie i religiach,...

Gdyby nie absurdalne, dla mnie absolutnie fatalne i nie do przełknięcia zakończenie, to byłby komiks po prostu genialny. Ale i tak dzięki dekonstrukcji komiksowych mitów i rewelacyjnemu klimatowi (mnie się strasznie kojarzył z serią "Preacher") należy się ocena 9. Jest tu i komiksowa klasyka i post apo, i postacie rodem z westernu z Eastwoodem. Super się bawiłem czytając.

Gdyby nie absurdalne, dla mnie absolutnie fatalne i nie do przełknięcia zakończenie, to byłby komiks po prostu genialny. Ale i tak dzięki dekonstrukcji komiksowych mitów i rewelacyjnemu klimatowi (mnie się strasznie kojarzył z serią "Preacher") należy się ocena 9. Jest tu i komiksowa klasyka i post apo, i postacie rodem z westernu z Eastwoodem. Super się bawiłem...

Nie palę już od jakiegoś czasu, wiec nie stosowałem "metody" na sobie, ale zawsze chciałem przeczytać książkę Carra. Ponieważ zewsząd słychać że samo jej przeczytanie daje niesamowite efekty a kilku znajomych polecało, postanowiłem sprawdzić o co chodzi. No cóż... W książce banał goni banał i banalem pogania. Myślę że większość palaczy zdaje sobie sprawę że wszystkiego o czym pisze autor. Nie da się jednak ukryć, że niektórych rzeczy nie byłem świadomy i tu plus dla autora. Kolejny za dużą porcję optymizmu który się stąd po prostu wylewa ale co w tej akurat tematyce jest sensowne. Jest to zarazem minus, bo ciągłe powtarzanie "dasz radę!", "uda Ci się" itd jest mocno irytujące i zalatuje tanim couchingiem. Rozumiem że lektura może komuś pomóc rzucić fajki, ale sam nie wiem czy podziałalo by na mnie. Pozostawiam bez oceny.

Nie palę już od jakiegoś czasu, wiec nie stosowałem "metody" na sobie, ale zawsze chciałem przeczytać książkę Carra. Ponieważ zewsząd słychać że samo jej przeczytanie daje niesamowite efekty a kilku znajomych polecało, postanowiłem sprawdzić o co chodzi. No cóż... W książce banał goni banał i banalem pogania. Myślę że większość palaczy zdaje sobie sprawę że wszystkiego o...

Książka polecona przez kumpla z zastrzeżeniem że kolejne części serii są znacznie lepsze i że przez "Gambit" po prostu trzeba przebrnąć. Nie wiem jeszcze czy w ogóle zabiorę się za kolejne książki Pana Cholewy, ale lektura Gambitu była naprawdę ciężkim doświadczeniem.

Niestety książka jest naprawdę marna i o ile czuć że opowieść miałaby nawet szanse na fajne rozwinięcie (naprawdę ciekawy prolog i w sumie końcówka) to wszystko rozbilo się o braki pisarskie autora. Zabrakło pomysłu jak przygody wojsk Unii Europejskiej przedstawić ciekawie i z sensem. Brak tu czegoś na czym warto by zawiesić oko, bo ciągłe i potwornie jednostajne opisy bitew z pewnością tym czymś nie są. Poza tym : drętwe dialogi, plytcy bohaterowie i jak na literaturę SF wyjątkowo kiepsko zbudowany świat.

Słowem :to dość lekkie, ale momentami potwornie nużące czytadełko do którego warto zajrzeć tylko jeśli naprawdę nie macie nic innego do roboty.

Książka polecona przez kumpla z zastrzeżeniem że kolejne części serii są znacznie lepsze i że przez "Gambit" po prostu trzeba przebrnąć. Nie wiem jeszcze czy w ogóle zabiorę się za kolejne książki Pana Cholewy, ale lektura Gambitu była naprawdę ciężkim doświadczeniem.

Niestety książka jest naprawdę marna i o ile czuć że opowieść miałaby nawet szanse na fajne rozwinięcie...

Zawsze miałem słabość do historii alternatywnej, jednak niezwykle trudno było mi znależć pozycje nie będące przydługimi bajeczkami o minimalnej dozie prawdopodobieństwa. Aż tu wreszcie "Zwrotnice dziejów" . Tezy stawiane przez autorów są niekiedy śmiałe, ale każda wydaje się być mocno przemyślana. Czytając miałem wrażenie, że wszystkie opisywane sytuacje mogły rzeczywiście się wydarzyć, a przecież o to w takich książkach chodzi. Ponadto jest to pozycja bardzo lekka w lelturze, może to kwestia formy (wywiad/rozmowa), ale przeczytałem ją szybciutko. No i dowiedziałem się kilku ciekawostek o których nie miałem pojęcia. Dlaczego ocena 8, a nie 10? "Zwrotnice" są po prostu za krótkie. Mam nadzieję na kontynuację :-)

Zawsze miałem słabość do historii alternatywnej, jednak niezwykle trudno było mi znależć pozycje nie będące przydługimi bajeczkami o minimalnej dozie prawdopodobieństwa. Aż tu wreszcie "Zwrotnice dziejów" . Tezy stawiane przez autorów są niekiedy śmiałe, ale każda wydaje się być mocno przemyślana. Czytając miałem wrażenie, że wszystkie opisywane sytuacje mogły...

Rewelacyjną chociaż na pewno nie rewolucyjna powieść. Pewnie są lektury z gatunku sci-fi o wiele ambitniejsze, ale "Przebudzenie " jest za to całkiem udanym kompromisem między lekką space operą, a literaturą z pretensjami do opowiedzenia o "czymś wiecej" językiem nauki. Naukowe zwroty i slownictwo się pojawiają, ale nie przycmiewaja najważniejszego czyli opowieści. Za to duży plus, na razie jestem oczarowany tym światem.

Rewelacyjną chociaż na pewno nie rewolucyjna powieść. Pewnie są lektury z gatunku sci-fi o wiele ambitniejsze, ale "Przebudzenie " jest za to całkiem udanym kompromisem między lekką space operą, a literaturą z pretensjami do opowiedzenia o "czymś wiecej" językiem nauki. Naukowe zwroty i slownictwo się pojawiają, ale nie przycmiewaja najważniejszego czyli opowieści. Za...