Jeszcze niedawno przy okazji książki Piotra Zychowicza, że gdybanie przy historii to co prawda rzecz bardzo fajna i interesująca, ale kompletnie pozbawiona sensu...ale jest gdybania i GDY-BA-NIE, a gdy się to robi tak jak ta dwójka...

Przede wszystkim duet historyk-dziennikarz nie gdybają tak naprawdę, ale rozkładają na czynniki pierwsze wszystkie okoliczności, jakie miały miejsce i doprowadził do trzech - tak ważnych w historii Polski wydarzeń. A następnie poprzez intelektualną debatę, rozmowę, wymianę argumentów przenikliwie rysują na nam obraz alternatywnej rzeczywistości.

Na prawdę lubię szukać "dziury w całym" w naukowych (ale nie tylko) wywodach. Tutaj jednak, pomimo moich usilnych starań, nie mam się do czego przyczepić. Mało tego, chciałbym takich rozmów czytać więcej, ponieważ od razu rośnie mi inteligencja (tak, wiem, ze jedynie mi się zdaje, ale jakie miłe to uczucie!)

Jeszcze niedawno przy okazji książki Piotra Zychowicza, że gdybanie przy historii to co prawda rzecz bardzo fajna i interesująca, ale kompletnie pozbawiona sensu...ale jest gdybania i GDY-BA-NIE, a gdy się to robi tak jak ta dwójka...

Przede wszystkim duet historyk-dziennikarz nie gdybają tak naprawdę, ale rozkładają na czynniki pierwsze wszystkie okoliczności, jakie miały...

Świetnie zaprezentowana namiastka historii Polski, w której zaprezentowano w sposób przystępny i wciągający, a do tego wypełniony ciekawostkami, wybrane pełne emocje chwile z życia naszego kraju. Jako domorosłego historyka i fana historii kontrfaktycznej cieszy mnie, iż ten sektor poznawania realiów zaczyna zdobywać szersze uznanie, także wśród wcześniej negatywnie nastawionego światka akademickiego.

Bezsprzecznie w przyswajaniu wiedzy pomaga forma wywiadu, która odrywa nas od żmudnego przebijania się przez ściany tekstu zwykłych podręczników i pozwala w trakcie dialogu na swobodną wymianę myśli, spostrzeżeń i wiedzy.

Na początku nieco rozdarty byłem między potrzebą zaspokojenia mojej wybujałej fantazji a przyziemnym snuciem wizji opartych na sensownych przesłankach i delikatnych zmianach zwrotnic dziejów. Szybko jednak wyzbyłem się oporów i dałem się ponieść tej książce, zgadzając się, iż snucie prawdziwie fantastycznych alternatywnych historii ma swoje miejsce w innych dziełach; cieszę się, że ta książka przybrała taką formę. Oby powstawało więcej takich tytułów.

I w tym wszystkim chyba najgorsze jest to, że ta lektura jest słodkogorzka dla każdego Polaka. Możemy być dumni z naszego kraju dzisiaj, i tego co zdołaliśmy przetrwać jako naród, ale ogromny niesmak pozostaje względem niektórych wyborów naszych przodków…

Świetnie zaprezentowana namiastka historii Polski, w której zaprezentowano w sposób przystępny i wciągający, a do tego wypełniony ciekawostkami, wybrane pełne emocje chwile z życia naszego kraju. Jako domorosłego historyka i fana historii kontrfaktycznej cieszy mnie, iż ten sektor poznawania realiów zaczyna zdobywać szersze uznanie, także wśród wcześniej negatywnie...

Dlaczego nikt tak nie uczy historii w polskich szkołach?
Nikt nigdy nie wytłumaczył mi w bardziej przystępny sposób zagadnień związanych z rozbiciem dzielnicowym, Krzyżakami czy Konstytucją 3 maja.
Powinien ją przeczytać każdy nauczyciel historii żeby dowiedzieć się w jaki sposób uczyć dzieci i opowiadać o historii, tak żeby była ciekawa i przystępna. A nie ciągle wymigiwać się przepełnionym programem, bo książke przeczytałem w 4h, a dowiedziałem się więcej o historii Polski niż przez 60 godzin lekcyjnych w szkole.

Oczywiście można się nie zgadzać z pewnymi tezami, ale pamiętajmy o tym, że to trochę zabawa na zasadzie: "co by było gdyby".
Mam nadzieję, że Panowie napiszą kolejną część.

Dlaczego nikt tak nie uczy historii w polskich szkołach?
Nikt nigdy nie wytłumaczył mi w bardziej przystępny sposób zagadnień związanych z rozbiciem dzielnicowym, Krzyżakami czy Konstytucją 3 maja.
Powinien ją przeczytać każdy nauczyciel historii żeby dowiedzieć się w jaki sposób uczyć dzieci i opowiadać o historii, tak żeby była ciekawa i przystępna. A nie ciągle...

Książka to rozmowa redaktora z historykiem. Już na wstępie oznajmiają, że to nie alternatywna wizja historii Polski, tylko co by było gdyby. Krzywousty nie dzieli państwa między swoich synów. Scentralizowany kraj nie potrzebuje Krzyżaków, albo Zygmunt Stary niszczy zakon i włącza Prusy Zakonne do Korony. Państwo pruskie nie powstaje i jakie ma to przełożenie na losy Europy. Autorzy nie wybiegają daleko na przód z wizją, bo już to fantastyka. Prawie każdy zastanawiał się, co by się stało gdyby zrobił y zamiast x, a co losów Polski to tym bardziej.

Książka to rozmowa redaktora z historykiem. Już na wstępie oznajmiają, że to nie alternatywna wizja historii Polski, tylko co by było gdyby. Krzywousty nie dzieli państwa między swoich synów. Scentralizowany kraj nie potrzebuje Krzyżaków, albo Zygmunt Stary niszczy zakon i włącza Prusy Zakonne do Korony. Państwo pruskie nie powstaje i jakie ma to przełożenie na losy Europy....

Świetna książka! Chciałbym, żeby w taki sposób uczono historii w szkole.
Można oczywiście mieć inne zdanie co do niektórych propozycji Pana Profesora, co do zdarzeń już mocno odległych od danej "zwrotnicy", ale ta książka właśnie polega na gdybaniu i "co by było gdyby". Nawet dla osób nieorientujących się szczegółowo w temacie omawianych wydarzeń książka będzie ciekawa, ponieważ rozmówcy szczegółowo przypominają, co się wydarzyło. Zadający pytanie nie zawsze się zgadza z prof. Chwalbą, i całe szczęście, przez co rozmowa jest ciekawa i sama się napędza.

Świetna książka! Chciałbym, żeby w taki sposób uczono historii w szkole.
Można oczywiście mieć inne zdanie co do niektórych propozycji Pana Profesora, co do zdarzeń już mocno odległych od danej "zwrotnicy", ale ta książka właśnie polega na gdybaniu i "co by było gdyby". Nawet dla osób nieorientujących się szczegółowo w temacie omawianych wydarzeń książka będzie ciekawa,...

Ciekawa pozycja. Trudno mi przyjąć postawę: szkoda, że zdarzyło się to, co zdarzyło, bo gdyby zdarzyło się coś innego to byłoby lepiej.
Tak w życiu nie można myśleć.
Książka pokazuje pewne fakty w kontekście skutków, jakie te fakty uczyniły.
Można polemizować, ale z większością należy się zgodzić.
Szczególnie bolesny jest fakt Konstytucji 3 Maja. Nie jest to dla większości wygodne. Świętujemy ten dzień, wychwalamy twórców. A prawdę, że skutek tego Polska przestała Istnieć, pomijamy. Autorzy ciekawie pokazali, jak to by mogło być bez tego.
Może mamy taka cechę. Lubimy świętować porażki (IX 39, Powstanie Warszawskie). Zwycięstwa świętujemy że wstydem (Bitwa Warszawska). To chyba jest skutek Konstytucji 3 Mają i rozbiorów.

Ciekawa pozycja. Trudno mi przyjąć postawę: szkoda, że zdarzyło się to, co zdarzyło, bo gdyby zdarzyło się coś innego to byłoby lepiej.
Tak w życiu nie można myśleć.
Książka pokazuje pewne fakty w kontekście skutków, jakie te fakty uczyniły.
Można polemizować, ale z większością należy się zgodzić.
Szczególnie bolesny jest fakt Konstytucji 3 Maja. Nie jest to dla...

Choć nie jestem fanką książek w formie wywiadów-rzeki, to "Zwrotnice dziejów" czytało mi się całkiem dobrze. A gdyby to była normalna książka, a nie wywiad, to byłaby to wręcz świetna lektura ;). Bo pomysł jest naprawdę fajny, poziom szczegółowości historycznej również. Chwalba i Harpula w swojej rozmowie przedstawili siedem alternatywnych scenariuszy polskiej historii, dotyczących wydarzeń od XII do XVIII wieku - choć oczywiście rozpatrywane skutki sięgały często i wieku XX. Co by było, gdyby nie było testamentu Krzywoustego, a zatem Konrad Mazowiecki nie sprowadził do Polski Krzyżaków? Co by było, gdyby królem Rzeczpospolitej został Jan Zamoyski? Co by było, gdyby nie uchwalono Konstytucji 3 maja? I kilka innych scenariuszy... Jak w życiu nie lubię "gdybania", tak alternatywne historie Polski zaproponowane przez Chwalbę i Harpulę naprawdę mnie zaciekawiły.
Zwłaszcza, że Chwalba, jak na historyka przystało, unika wymyślania nierealnych scenariuszy. Jeśli ktoś umarł, to nie bierzemy go pod uwagę, jeśli ktoś prowadził politykę nastawioną na konkretny cel, zakładamy, że dalej by go to interesowało, itp. Każde "co by było, gdyby" ma wiarygodną podkładkę historyczną - to nie fantazja czy science fiction, to po prostu... alternatywna historia :). Forma wywiadu-rzeki sprawia, że nie da się uniknąć pewnej subiektywności - zwłaszcza ze strony Harpuli, który od początku przyjmuje stanowisko "propiastowskie". Choć rozumiem, dlaczego, to jego wstawki mnie irytowały. Naprawdę wolałabym po prostu czytać ciągiem przemyślenia i analizy Chwalby. Mimo to uważam, że pomysł na książkę był świetny i z przyjemnością zapoznałabym się z dalszymi scenariuszami, gdyby kiedyś powstały... ;)

Choć nie jestem fanką książek w formie wywiadów-rzeki, to "Zwrotnice dziejów" czytało mi się całkiem dobrze. A gdyby to była normalna książka, a nie wywiad, to byłaby to wręcz świetna lektura ;). Bo pomysł jest naprawdę fajny, poziom szczegółowości historycznej również. Chwalba i Harpula w swojej rozmowie przedstawili siedem alternatywnych scenariuszy polskiej historii,...

Bardzo dobra książka pokazująca jak historia Polski mogła - w mniejszym lub większym stopniu - zmienić się. Podobało mi się racjonalne podejście autorów do wyznaczania przypuszczalnych różnic w naszej historii. Nie było bajkopisania i sztucznego skracania czy wydłużania życia konkretnych postaci, czy dodawania nowych, wymyślonych osób.

Bardzo dobra książka pokazująca jak historia Polski mogła - w mniejszym lub większym stopniu - zmienić się. Podobało mi się racjonalne podejście autorów do wyznaczania przypuszczalnych różnic w naszej historii. Nie było bajkopisania i sztucznego skracania czy wydłużania życia konkretnych postaci, czy dodawania nowych, wymyślonych osób.

Idealna pozycja dla każdego pasjonata historii (i nie tylko)

Idealna pozycja dla każdego pasjonata historii (i nie tylko)

Jatam lubię alternatywną historię. A w tym wypadku to nie są jakieś fantasmagorie, tylko logiczne, rzetelne dywagacje. Książka w formie wywiadu. Podobało mi się.

Jatam lubię alternatywną historię. A w tym wypadku to nie są jakieś fantasmagorie, tylko logiczne, rzetelne dywagacje. Książka w formie wywiadu. Podobało mi się.