Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobno czasem warto uciec, wyjechać w podróż, czasem zatoczyć koło i wrócić w to samo miejsce, aby zrozumieć sens wydarzeń i odnaleźć swoje miejsce na ziemi. Dokładnie w takim momencie życia poznajemy główną bohaterkę książki Emily. Dziewczyna ucieka przed skrywaną przed całym światem prawdą o jej rodzinie i o przeszłości, trudnej, bolesnej, która wywarła ogromny wpływ na jej psychikę. Sprzedaje mieszkanie w mieście i przeprowadza się do starego drewnianego domku bo babci na skraju lasu. Dom po babci to dla niej pozytywne wspomnienia i miejsce, które ma jej przynieść ukojenie i spokój. Decyzja o ucieczce na wieś, to dla niej odzyskanie wolności i władzy nad własnym losem. Dzień wypełnia jej praca nad swoją pierwszą wymarzoną książką, oraz codzienne spacery po lesie. Emily to postać niezwykle skryta, zamknięta w sobie. Dookoła siebie wybudowała mur, zamknęła się przed światem. Trochę sfrustrowana, nie wierzy w siebie i czuje się gorsza od innych. Wydaje jej się, że ludzie dookoła niej są bardziej wartościowi, ponieważ dokonali czegoś w swoim życiu, a ona czuje się samotna i niespełniona.
Na szczęście na drodze bohaterki stają coraz to nowe postacie zabawiając świat ciepłem i kolorami, co wpływa na zmianę dziewczyny. Poznajemy Alicję, szaloną i piękną przyjaciółkę Emily. Alicja to niezwykle taktowna postać. Nie zadaje niewygodnych pytań. Wie kiedy wycofać się z dyskusji, kiedy zamilknąć. To bardzo pozytywna postać, pomimo licznych pomyłek sercowych. Jest dla Emily prawdziwym skarbem i wsparciem. Kolejną ciekawą postacią jest sąsiadka Emily, pani Gertruda Lowson. To mądra starsza kobieta, która w swoim życiu przeżyła już nie jedno i stara się ze wszystkich sił pomóc dziewczynie swoimi naprawdę mądrymi radami. Kobieta była kiedyś słynną śpiewaczką operową i pozornie odnosiła same sukcesy. Dopiero na starość zdała sobie sprawę z tego, co tak naprawdę jest w życiu ważne i co bezpowrotnie straciła. Stojąc można powiedzieć nad grobem ma pretensje do siebie za źle podjęte przez nią w życiu decyzje.
Oprócz Alicji i pani Gertrudy na drodze samotnej, zamkniętej w sobie Emily, stają inne pozytywne postacie. Któregoś dnia Emily poznaje Jacoba, utalentowanego architekta. To poukładany, fascynujący facet, który ma urodę, doskonałą pracę i prestiż. Od chwili poznania Jacob przychodzi codziennie do Emily na kawę. Początkowo zwyczajne rozmowy i zwyczajny rytuał picia kawy nie zapowiadają, aby ich relacje miały się pogłębić. On jest dużo starszym, światowym człowiekiem, który chce poznać prawdę o niej. Ona z całych sił próbuje nie dopuścić do siebie kogokolwiek. Nigdy nikogo nie kochała i nie zna tego uczucia. Trochę dziwią ją pojawiąjące się emocje, nie odkryła jeszcze swojej kobiecości. Czy związek tych, zupełnie odmiennych ludzi, żyjących w dwóch pozornie odmiennych światach jest w ogóle możliwy? Jakie wydarzenia sprawią, że Emily opuści swoją skorupę i zacznie żyć? Czy odrzuci swoje dziwactwa i zacznie żyć pełnią życia?
Książka Złamane pióro to przede wszystkim próba poradzenia sobie z traumatyczną przeszłością, która nie daje o sobie zapomnieć. To również poznawanie samej siebie. Dojrzewanie do kobiecości oraz nieznanych wcześniej uczuć miłości. O tym, że zawsze nawet w największym smutku znajdziemy jeszcze gdzieś obok dobre, życzliwe osoby chcące nam bezinteresownie pomóc. W książce najbardziej urzekły mnie niemal sielskie opisy łąk, lasów i szemrzących strumyków. Osoby, które kochają klimaty starych drewnianych chatek przy lesie, gdzie słychać tylko śpiew ptaków będę usatysfakcjonowane. No i ta miłość…czy faktycznie jest w stanie przełamać wszelkie bariery…?

Podobno czasem warto uciec, wyjechać w podróż, czasem zatoczyć koło i wrócić w to samo miejsce, aby zrozumieć sens wydarzeń i odnaleźć swoje miejsce na ziemi. Dokładnie w takim momencie życia poznajemy główną bohaterkę książki Emily. Dziewczyna ucieka przed skrywaną przed całym światem prawdą o jej rodzinie i o przeszłości, trudnej, bolesnej, która wywarła...