Ostatnia noc w Tremore Beach
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Tytuł oryginału:
- La última noche en Tremore Beach
- Wydawnictwo:
- Czarna Owca
- Data wydania:
- 2016-01-13
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-01-13
- Liczba stron:
- 392
- Czas czytania
- 6 godz. 32 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380150362
- Tłumacz:
- Maria Mróz
- Tagi:
- Irlandia kompozytor koszmar literatura hiszpańska małżeństwo niebezpieczeństwo obsesja poszukiwanie sensu życia rozstanie samotność strach tajemnica thriller
Kompozytor Peter Harper bardzo przeżywa rozwód. W poszukiwaniu wyjścia z życiowego impasu wynajmuje dom na odludnej plaży w Irlandii i w samotności próbuje odzyskać siły twórcze i kontrolę nad własnym życiem. Niespodziewanie zostaje rażony piorunem. Przeżywa, ale w jego głowie pojawiają się niepokojące myśli. Ich bohaterami są najbliższe mu osoby: dzieci, przyjaciele, a także niezwykła kobieta, Judie, która osiedliła się w sąsiedniej wsi. Makabryczne wizje stają się jeszcze bardziej niepokojące, kiedy Peter odkrywa, że zarówno przyjazne małżeństwo Leo i Marie, jak i Judie mają swoje tajemnice…
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Książki autora
Podobne książki
Oficjalne recenzje
Oto nasz (prze)rażony bohater
Mikel Santiago, jak uświadamia nas na czwartej stronie okładki wydawca, nazywany jest hiszpańskim Stephenem Kingiem. Takie porównania, często stosowane na wyrost, a nierzadko zwyczajnie mijające się z prawdą, potrafią niekiedy odstraszyć, zamiast przyciągnąć potencjalnych czytelników. Czy tym razem porównanie jednego nazwiska z innym - rozpoznawalnym i jednym z najbardziej znanych w literackim światku - wyszło powieści na dobre? Czy porównania te wyrosły z autentycznych podobieństw, czy może „hiszpański Stephen King” to poniekąd kolejna ofiara szumnych i ostatnio coraz mniej znaczących dla czytelników analogii? Sprawdzimy to, ale po kolei.
„Ostatnia noc w Tremore Beach” nie opiera się z pewnością na unikalnym, niespotykanym dotąd schemacie czy oryginalnej fabule. Ani historia, ani sam koncept nie wyrwą z marazmu żadnego czytelnika tonącego w miernych według niego opowieściach, odrzucającego każdy tytuł z nastawieniem: nihil novi sub sole. Ale też wątpię, aby autorowi taki właśnie cel przyświecał. Natomiast, jeśli - jak sądzę - tworząc swoją powieść, pragnął dać ludziom rozrywkę, wciągnąć ich w opowiadaną historię i sprawić, aby choć przez moment poczuli niepokojący klimat, to myślę, że mu się udało. Santiago prowadzi swojego czytelnika przez niewielką czasoprzestrzeń, ale mieści w niej wszystko co potrzebne do rozbudzenia w czytelniku zainteresowania - jest tu bohater z nie do końca połataną przeszłością, który próbuje rozpocząć swoje życie na nowo, jest nowa miłość na horyzoncie, kariera wisząca na włosku, wydarzenie, które zmienia bieg zdarzeń i w końcu jego tajemnicze, nie do końca dla nas jasne konsekwencje, które stanowią główny fundament tej powieści.
Na swojego bohatera autor wybrał mężczyznę, którego nazwał Peter Harper, po czym obdarzył go dwójką dzieci, byłą żoną, a także zapaścią twórczą, która nie pomaga mu w niełatwej karierze kompozytora muzycznego. Oto nasz przerażony bohater. Pisarz wysyła więc kompozytora do pewnej niewielkiej mieściny, umieszcza go w domu przy plaży, otacza niewielką grupą ludzi… i tu wkraczamy my, czytelnicy. Poznajemy Petera Harpera jako człowieka smutnego, pełnego niewypowiedzianych lęków i braku chęci do czegokolwiek. Jego małżeństwo się rozpadło, z dziećmi widuje się rzadko, a kariera… no cóż, miał szansę, aby jego nazwisko było rozpoznawalne, ale od dawna już nie stworzył nic nowego, nic, co uczyniłoby go znowu muzykiem na szczycie. Jego życie towarzyskie po przeprowadzce do Irlandii ogranicza się do minimum - widuje się z jedynymi sąsiadami, którzy mieszkają nieopodal, Leo i Marie, a także zaczyna spędzać coraz więcej czasu z Judie, młodą kobietą, do której często uciekają jego myśli. Leniwy, spokojny, ale i w pewnym sensie zastany żywot Petera przerywa incydent, który sprawi, że mężczyzna przestanie zasypiać spokojnie, a jego dni również stracą wiele z dotychczasowej beztroski i bylejakości. Wracając z kolacji u swoich sąsiadów (a przecież coś od początku podpowiadało mu, aby w ogóle nie wychodził tego dnia z domu) w samym środku potężnej burzy, zostaje rażony piorunem i niemal cudem unika śmierci - i w ten sposób nasz (prze)rażony bohater staje przed nami już w pełnej krasie. I choć Harper ma wszelkie powody ku temu, aby o tym strasznym incydencie zapomnieć, bo z medycznego punktu widzenia nic poważnego mu się nie stało, a bóle głowy powinny po jakimś czasie minąć, kompozytor prędko odkrywa, że burza, której stał się mimowolną ofiarą, zmieniła w nim więcej, niż potrafią dostrzec inni, niż potrafi i chce zrozumieć on sam.
Peter Harper od czasu porażenia piorunem doświadcza dziwnych, niepokojących, przerażających, a przede wszystkim niechcianych wizji, które psują jego radość, relacje z innymi ludźmi i zaburzają jego pojęcie o tym, co i kiedy jest prawdą, co dzieje się rzeczywiście, a co jest jedynie wytworem jego wyobraźni, częścią wizji, o które wcale się nie prosił. Co gorsza, bohaterem tych wizji jest nie tylko on sam, ale stają się nimi również otaczający go ludzie - jego przyjaciele, kobieta, w której zaczyna się zakochiwać, a także jego dzieci, które w tym prawdziwym świecie przyjeżdżają do niego w odwiedziny. Mężczyzna, chcąc nie chcąc, zaczyna wierzyć, że owe wizje nie są przypadkowe i pozbawione choćby krzty prawdy; ulega im i ostatecznie próbuje zrozumieć, stara się dotrzeć do ich źródła, bo wierzy, że w ten sposób uchroni bliskich, dla których dziwaczne wizje Petera nie są zbyt łaskawe. Możliwe, że w ten sposób dowie się czegoś, czego wiedzieć nie powinien, odkryje coś, co miało pozostać tajemnicą, jednak czy w odkrywaniu prawdy o bliskich nam ludziach może kryć się coś złego?
„Ostatnia noc w Tremore Beach” to powieść, w której klimat, grający tu niebagatelną rolę, budowany jest konsekwentnie od samego początku. Mikel Santiago zadbał o to, abyśmy bez względu na pogodę czy aktualny humor bohaterów odczuli niemal na własnej skórze niepokój, mrok i makabryczność wizji, których doświadcza Peter. Prowadząc narrację pierwszoosobową, pisarz sprawia, że w pewnym momencie czytelnik sam może zagubić się w prawdziwości bądź fałszu obserwowanych wydarzeń, nie wie bowiem, co jest autentycznym obrazem będącym wycinkiem ze świata przestawionego, a co jest wytworem umysłu człowieka, którego poraził piorun. Taki zabieg tylko wzmaga zainteresowanie czytelnika, pogłębia chęć poznania prawdy i oczywiście ułatwia utożsamienie się z bohaterem, kibicowanie mu i odczuwanie jego emocji jako własnych. Ten typ narracji sprawdza się bardzo dobrze w powieści Santiago również przez wzgląd na ważne powiązania i stosunki z innymi bohaterami - Marie i Leo, dziećmi, Judie. Czytelnik musi zdawać sobie sprawę z łączących ich więzi, aby w pełni zrozumieć upór mężczyzny w jego dążeniu do zrozumienia wizji i jego dziwną wiarę w to, że nie są one przypadkowe.
Powieść Mikela Santiago może i nie jest odkrywczą opowieścią z dreszczykiem, ale i nie pretenduje do takiego miana. Spełnia zadanie, które zapewne postawił przed sobą pisarz, bo czyta się ją dobrze, z zaciekawieniem, a bywa także, że strony same przewracają nam się w rękach. I wcale nie przyczynia się do tego burzowy wiatr hulający tu i ówdzie w powieści. Styl hiszpańskiego pisarza jest lekki, przyjemny i sprzyja odbieraniu emocji poszczególnych bohaterów; dobrze zespolił się z pierwszoosobową narracją i czymś niezrozumiałym, co spotkało głównego bohatera. Jego wizje, bodaj najważniejsze w całej powieści, bo konstruujące ją i pchające kolejne wydarzenia w wyznaczonym kierunku, są odpowiednio klimatyczne - straszne, ale nie groteskowe, nieprawdopodobne, ale jedynie chwilowo, dopóki nie uświadomimy sobie, że jedyne, co dzieli je od spełnienia, to właśnie ich wydarzenie się. Ważna jest w nich symbolika, powracające przedmioty i osoby. Te wizje to zresztą największy i najważniejszy plus „Ostatniej nocy w Tremore Beach”.
Jak natomiast po lekturze powieści wypadają porównania do twórczości pisarza z Maine? No cóż… choćbyśmy wzbraniali się rękami i nogami - nie sposób ich nie zauważyć. Dla niektórych będą to nienachalne analogie umilające lekturę, dla innych mogą okazać się nieudane, przez co obniżą oni książce notę - to oczywiście rzecz gustu. Jednak nienaturalnym byłoby przyznanie, że takich podobieństw nie ma. Można je zauważyć nie tylko w sposobie opowiadanej historii, w jakiś sposób w jej konstrukcji i tematyce, ale także w elementach bardziej szczegółowych. Można nawet podać konkretne tytuły autorstwa Stephena Kinga, których echa pobrzmiewają nam w głowie (oczywiście biorąc pod uwagę ich znajomość) podczas lektury „Ostatniej nocy w Tremore Beach”; wymienić można chociażby takie powieści jak: „Martwa strefa”, „Ręka mistrza” czy „Przebudzenie”. Jako przypadku czy zbiegu literackich okoliczności nie zaliczyłabym również tego, że u Santiago (co prawda na jednej stronie, wspomniany w jednym zdaniu, ale zawsze) pojawia się niejaki pastor Callahan i jeśli wydaje Wam się, że już gdzieś słyszeliście to nazwisko, to macie rację, ponieważ ojciec Callahan to jedna z kluczowych postaci w „Miasteczku Salem” Kinga. Znajomo brzmi również wspominane u Santiago kilkukrotnie Derry, które jako fikcyjne miasteczko było oczywiście siedzibą Tego w „To”. I tu również znaczenia nie ma fakt, że Hiszpanowi chodzi o prawdziwe, irlandzkie Londonderry, które dopiero w 1611 roku, po osiedleniu się tam protestantów z Londynu, otrzymało ten przedrostek. Zresztą spór o nazwę jest dość ciekawy i toczy się do tej pory, stąd pewnie w powieści pada właśnie nazwa skrócona, choć oficjalnie nieaktualna. Po licznych podobieństwach jednak i wtrąceniu tak znanego w Kingowym światku nazwiska jak Callahan, niełatwo uwierzyć, że Derry zostało wybrane przez pisarza przypadkowo. Gdybyśmy w to uwierzyli, Peter Harper musiały uwierzyć, że jego wizje są również dziełem przypadku, a wtedy ta historia potoczyłaby się zapewne całkiem inaczej.
Mikel Santiago, podobnie jak niejednokrotnie robił to Stephen King, umieszcza akcję swojej powieści w niewielkiej miejscowości, dzięki czemu jego bohater na własnej skórze odczuwa wady i zalety przynależności do małej społeczności. I również podobnie jak autor wydanego niedawno „Bazaru złych snów” wplata wątki nadnaturalne i niewiarygodne, ale robi to finalnie właśnie po to, aby podkreślić, że największe zagrożenie czeka na nas nie w ciemnych kątach, które kryć mają jakoby przerażające istoty z dziecięcych koszmarów, ale w drugim człowieku. Na tym realnym i jak najbardziej prawdziwym świecie. I kto wie, może to dobrze, że wciąż nie dociera do nas jego i nasze okrucieństwo, że wciąż potrzebujemy nieprawdopodobnego tła, aby pojąć to, co prawdopodobne - przerażające, ale możliwe.
Sylwia Sekret
46 
OPINIE i DYSKUSJE
Czytałem jedną książkę tego autora już wcześniej, i tamta pozycja mnie nie zachwyciła, jak ta.
Bardzo fajna książka, z ciekawym tematem, z fajnymi bohaterami i co najważniejsze, z bardzo szybko płynącą akcją.
Zaskakująco ciekawa. Polecam zdecydowanie.
Czytałem jedną książkę tego autora już wcześniej, i tamta pozycja mnie nie zachwyciła, jak ta.
Pokaż mimo toBardzo fajna książka, z ciekawym tematem, z fajnymi bohaterami i co najważniejsze, z bardzo szybko płynącą akcją.
Zaskakująco ciekawa. Polecam zdecydowanie.
Trzymający w napięciu doskonały thriller, w którym główny bohater ma zdolność przewidywania przyszłości.
Trzymający w napięciu doskonały thriller, w którym główny bohater ma zdolność przewidywania przyszłości.
Pokaż mimo toPeter Harper jest kompozytorem, który wynajmuje dom w odludnym miejscu, aby dojść do siebie po trudnym rozwodzie. Zarówno miejsce jak i niezwykłe wydarzenia sprawią, że jego życie przewróci się do góry nogami.
„Ostatnia noc w Tremore Beach” bardzo mi się spodobała ze względu na klimat, jaki utkał Mikel Santiago – tajemnica, niepewność, zagrożenie, osaczenie. W pewnym momencie napięcie było niczym naprężona żyłka wędkarska, na której szamoce się ryba. Przełykasz ślinę i się zastanawiasz: Kto wygra, a kto przegra?
Powieść byłaby jeszcze bardziej udana, gdyby autor na końcu nie wyłożył wszystkich kart na stół. Gdyby zarówno główny bohater jak i czytelnik pozostali z domysłami i podejrzeniami odnośnie pewnych osób …
Peter Harper jest kompozytorem, który wynajmuje dom w odludnym miejscu, aby dojść do siebie po trudnym rozwodzie. Zarówno miejsce jak i niezwykłe wydarzenia sprawią, że jego życie przewróci się do góry nogami.
więcej Pokaż mimo to„Ostatnia noc w Tremore Beach” bardzo mi się spodobała ze względu na klimat, jaki utkał Mikel Santiago – tajemnica, niepewność, zagrożenie, osaczenie. W pewnym...
Pełen sekretów i tajemnic pobyt Petera w wynajętym domu na plaży w jednym z miasteczek Irlandii zaciekawił mnie. Dodatkowo towarzyszy niesamowitym zdarzeniom pogoda irlandzka, która odzwierciedla to, co się dzieje w głowie Petera; sztormy, burze. Ma on bowiem dar widzenia rzeczy z wyprzedzeniem; widzi niezwykłe rzeczy. Zanim nie trafił go piorun, nie miał za wiele sytuacji, w których ten dar się ujawniał. Zdarzało się to rzadko. W domu nad plażą chciał wypocząć po przeżyciach związanych z rozwodem i odzyskać wenę twórczą, był kompozytorem. Czy to możliwe żeby to się udało? Pewnej nocy, jego starsza przyjaciółka z sąsiedzkiego domu stuka do domu Petera i prosi go o pomoc. On wsiada w samochód i znajduje ją śpiącą w swoim domu. To pierwsza z tajemniczych scen. Powoli odkrywamy zaskakującą prawdę o sąsiadach i dziewczynie Petera. Często jesteśmy zaskoczeni następującymi po sobie wydarzeniami; i zastanawiamy się co jest prawdą, a co tylko dzieje się w głowie Petera. Mnie ten horror czy też thriller podobał się, czytałam z zaciekawieniem i współczułam głównemu bohaterowi.
Pełen sekretów i tajemnic pobyt Petera w wynajętym domu na plaży w jednym z miasteczek Irlandii zaciekawił mnie. Dodatkowo towarzyszy niesamowitym zdarzeniom pogoda irlandzka, która odzwierciedla to, co się dzieje w głowie Petera; sztormy, burze. Ma on bowiem dar widzenia rzeczy z wyprzedzeniem; widzi niezwykłe rzeczy. Zanim nie trafił go piorun, nie miał za wiele...
więcej Pokaż mimo toNa początek opis z okładki: "Mikel Santiago nazywany jest hiszpańskim Stephenem Kingiem." - nie ma brutalnych, mocnych, ohydnych opisów. King jest znany przede wszystkim z horrorów, a ta książka obok horroru nawet nie stała. Opisy są bardzo rozległe, ale nie tak obrazowe jak u mistrza grozy. Jedyne w czym autor przypomina mi p. Stephena to częste odbieganie od głównego tematu.
Zwykle po 100 str. książka niezależnie od grubości, chociaż minimalnie mnie wciąga. Tutaj tak się nie stało. Zamysł był w porządku, ale czuję się rozczarowana, być może przez sugestię podobieństwa do Stephena Kinga nastawiłam się na coś zupełnie innego. Szczerze mówiąc miałam 3 podejścia do tej książki, w końcu ją doczytałam do końca, ale nie polecam jej.
Na początek opis z okładki: "Mikel Santiago nazywany jest hiszpańskim Stephenem Kingiem." - nie ma brutalnych, mocnych, ohydnych opisów. King jest znany przede wszystkim z horrorów, a ta książka obok horroru nawet nie stała. Opisy są bardzo rozległe, ale nie tak obrazowe jak u mistrza grozy. Jedyne w czym autor przypomina mi p. Stephena to częste odbieganie od głównego...
więcej Pokaż mimo toOsiem lat małżeństwa pęka jak mydlana bańka. Mrok ogarnia twoje życie i nic już zrobić nie możesz. Nie zatrzymasz miłości siłą, nie zmusisz jej, by nadal cię kochała, bo twoje miejsce zajął już ktoś inny. Dobrze wiesz, że tak naprawdę samego siebie nie można przymusić do pokochania innego człowieka. Myślałeś, że szczęście, które cię spotkało zostanie na zawsze z tobą. Głupcze, przecież my nieustanie się zmieniamy i nic nie jest trwałe. To, co ci zostało, to tylko chwile, które pamiętasz. Miłość trzeba pielęgnować, dbać o nią, by nie uschła. A ty wielki kompozytor światowej sławy, egocentryczny dupek, który żył tylko po to, by tworzyć, a później jedynie po to, aby podsycać swoją przeklętą próżność. „Byłem gównianym mężem i gównianym ojcem…”
Zagubiony w życiu artysta, któremu piekło rozwodu odebrało wenę twórczą wyjeżdża do Irlandii, by tam w wynajętym na odludziu domu w samotności odzyskać siły twórcze i pozbierać się po życiowych niepowodzeniach. Nie licząc pary sześćdziesięcioletnich sąsiadów jest właściwie sam w swojej samotni na irlandzkim wybrzeżu. Z czasem nawiązuje znajomość z Judie. Dziewczyna mieszka w sąsiedniej wsi i ma jakiś sekret, jakaś część jej życia była tym, o czym się nie mówi. Wymarzone odludne miejsce często nawiedzają burze i mocne wyładowania atmosferyczne. Podczas jednej z gwałtownej ulewy i gradobicia Peter zostaje rażony piorunem i traci przytomność. Świat po przebudzeniu nie jest już taki sam, mężczyzna skarży się na silne bóle głowy. „Widzę rzeczy, których nie ma”
"Ostatnia noc w Tremore Beach" to jeden z takich thrillerów, które uwielbiam, które sprawiają, że czas płynie szybciej i szybciej chcę czytać, by dowiedzieć się czy to faktycznie piorun popsuł coś w głowie mężczyzny? Autor zastosował tu przemyślany zabieg z narracją jednoosobową, a to z kolei znakomicie odzwierciedla myśli i uczucia głównego bohatera. Były chwile, kiedy zastanawiałem się czy Peter faktycznie zwariował? Ludzki umysł ciągle jest zagadką i wielu takich przypadkach nauka okazuje się bezradna. Świetnie autor manipuluje moimi myślami ukazując nie tylko konsekwencje wypadku porażenia piorunem ale i to silne przywiązanie syna do matki oraz skutki jej nagłego odejścia.
Powieść podzielona jest na trzy części, części dzielą się na mniejsze rozdziały i troszkę zaskoczyła mnie trzecia makabryczna w opisy część, ale to było potrzebne i w moim przekonaniu naprawdę wiarygodne. Chylę głowę przed Santiago za umiejętność budowania atmosfery osamotnienia i osaczenia.
Osiem lat małżeństwa pęka jak mydlana bańka. Mrok ogarnia twoje życie i nic już zrobić nie możesz. Nie zatrzymasz miłości siłą, nie zmusisz jej, by nadal cię kochała, bo twoje miejsce zajął już ktoś inny. Dobrze wiesz, że tak naprawdę samego siebie nie można przymusić do pokochania innego człowieka. Myślałeś, że szczęście, które cię spotkało zostanie na zawsze z tobą....
więcej Pokaż mimo toCiekawa powieść z klimatem! Lubię takie :) Czułam sympatię do niemal każdej postacì (oprócz oprychów oczywiście). Bardzo mnie intrygowało, jak to rzeczywiście jest z tymi wizjami głównego bohatera...Czy okażą się prawdziwe, czy trafi do czubków? Czy Leo i Marie są w porządku, czy to jacyś podstępni dranie? Polecam tym, którzy nie oczekują wypruwania flaków, czy dekapitacji :))
Ciekawa powieść z klimatem! Lubię takie :) Czułam sympatię do niemal każdej postacì (oprócz oprychów oczywiście). Bardzo mnie intrygowało, jak to rzeczywiście jest z tymi wizjami głównego bohatera...Czy okażą się prawdziwe, czy trafi do czubków? Czy Leo i Marie są w porządku, czy to jacyś podstępni dranie? Polecam tym, którzy nie oczekują wypruwania flaków, czy dekapitacji :))
Pokaż mimo toWIELKOBUKOWE BEZSENNE BINGO wyzwanie 2019: KLĄTWY I MROCZNE PRZEPOWIEDNIE
Następny "thriller" słaby jak siki pająka.
Grozy człowiek nie uświadczył, szczątkowe napięcie opadało z zawrotną prędkością, miłość rosła wokół nas a w zakończeniu brakowało tylko jednorożców pierdzących muffinkami.
Tajemniczy sąsiedzi głównego bohatera?? NO BŁAGAM. Ci ludzie byli do przejrzenia w moment. Czytelnik siedzący w kryminalno-thrillerowych klimatach wiedział praktycznie od razu co jest grane i liczył na zwrot akcji - miało się okazać, że nie mam racji! Miały mi kapcie spaść z wrażenia!!!
Serio - wierzyłam do końca, że zaraz, za chwileczkę, za momencik, na następnej stronie dostanę porażenia z wrażenia, strzeli mnie jasny piorun (...if You know what I mean...) i będę mogła śmiało stwierdzić, że to jest właśnie kawał cholernie dobrej literatury.
A co dostałam? Tęczową kupę w papierku z napisem "hiszpański Stephen King".
Nuda panie, szkoda czasu.
WIELKOBUKOWE BEZSENNE BINGO wyzwanie 2019: KLĄTWY I MROCZNE PRZEPOWIEDNIE
więcej Pokaż mimo toNastępny "thriller" słaby jak siki pająka.
Grozy człowiek nie uświadczył, szczątkowe napięcie opadało z zawrotną prędkością, miłość rosła wokół nas a w zakończeniu brakowało tylko jednorożców pierdzących muffinkami.
Tajemniczy sąsiedzi głównego bohatera?? NO BŁAGAM. Ci ludzie byli do przejrzenia w...
Wbrew pozorom jest ciekawa. Kiedy przeczytałam opinie, że książka jest podobna stylem do Kinga to odechciało mi sie czytać, ponieważ mi bardzo trudno czyta się książki Kinga i myślałam, że z tą będzie podobnie. Jednak mile jestem zaskoczona, że tak szybko się ją czyta. Nie jest to może wielka rewelacja, ale pozycja w miarę ciekawa. Były momenty nudne, szczególnie na początku książki, jak i momenty ciekawe. A końcówka pełna napięcia.
Wbrew pozorom jest ciekawa. Kiedy przeczytałam opinie, że książka jest podobna stylem do Kinga to odechciało mi sie czytać, ponieważ mi bardzo trudno czyta się książki Kinga i myślałam, że z tą będzie podobnie. Jednak mile jestem zaskoczona, że tak szybko się ją czyta. Nie jest to może wielka rewelacja, ale pozycja w miarę ciekawa. Były momenty nudne, szczególnie na...
więcej Pokaż mimo toTa pozycja wpadła mi w ręce na wyprzedaży książek nad morzem. W głównej mierze
zaintrygowała mnie okładka, która w połączeniu z nadmorskim klimatem sprawiła, że miałam
jeszcze większą ochotę przeczytać książkę hiszpańskiego Stephena Kinga- Mikela Santiago.
Tym razem autor przedstawia historię Petera Harpera, posiadającego dwoje potomków
oraz byłą żonę. Główny bohater jest uzdolnionym kompozytorem, który od dłuższego czasu
cierpi na brak weny. W związku z tym przeprowadza się do domu znajdującego się na plaży
w Tremore Beach z nadzieją, że to właśnie tam odnajdzie iskrę do tworzenia.
Spokojne i poukładanie życie Petera przerywa incydent, który wywraca wszystko go góry
nogami. Niepokojące wizje, które stają się coraz bardziej realistyczne nie pozwalają
bohaterowi na odróżnienie snu od jawy, a jego zachowanie momentami pozwala czytelnikowi
odnieść wrażenie, że jest on niepoczytalny. Jednak czy to na pewno szaleństwo? Może wizje
znaczą coś więcej…
Fabuła książki podzielona została na trzy części, a te z kolei na mniejsze rozdziały.
Każda część pokazuje nam życie bohatera na różne sposoby. W pierwszej narrator
przedstawia Petera i jego sąsiadów. Powoli naprowadza również na trop, który będzie
towarzyszył czytelnikowi przez resztę książki. W następnej części wraz z głównym
bohaterem odkrywamy jego życie, które tak bardzo zmieniło się. Natomiast w ostatniej części
ukazane są najbardziej makabryczne momenty z życia bohaterów. Uważam, że to właśnie
trzecia część jest najciekawsza i czyta się ją z zapart5ym tchem..
Niektórym czytelnikom mogą nie przypaść do gustu obszerne opisy, które często nie
wnoszą istotnych dla fabuły treści, ale są wartością same w sobie. Na pewno atutem tej
opowieści jest klimat owiany tajemnicą, niepewnością, a momentami nawet grozą. Myślę, że
książka jest godna polecenia.
Ta pozycja wpadła mi w ręce na wyprzedaży książek nad morzem. W głównej mierze
więcej Pokaż mimo tozaintrygowała mnie okładka, która w połączeniu z nadmorskim klimatem sprawiła, że miałam
jeszcze większą ochotę przeczytać książkę hiszpańskiego Stephena Kinga- Mikela Santiago.
Tym razem autor przedstawia historię Petera Harpera, posiadającego dwoje potomków
oraz byłą żonę. Główny bohater jest...