Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbyt rozwleczona historia. Mizdrzenie się Roberta i królowej było momentami nużące. Ciekawe jest jednak przedstawienie Elżbiety I - zazwyczaj przedstawia się ją jako wspaniałą władczynię. Pani Gregory, która ewidentnie nie pała sympatią do Tudorów, przedstawia ją jako głupią dzierlatkę. Chociaż z drugiej strony... może dopiero uczyła się gry politycznej? Przekonam się, czy moja teoria się sprawdzi, czytając kolejne tomy.
Strasznie mi było przykro z powodu Amy, znałam jej historie wcześniej, ale mimo wszystko... Niektórzy mówią, że męcząca postać. Ale! Ja wierzę, że można kochać aż tak bardzo...

Zbyt rozwleczona historia. Mizdrzenie się Roberta i królowej było momentami nużące. Ciekawe jest jednak przedstawienie Elżbiety I - zazwyczaj przedstawia się ją jako wspaniałą władczynię. Pani Gregory, która ewidentnie nie pała sympatią do Tudorów, przedstawia ją jako głupią dzierlatkę. Chociaż z drugiej strony... może dopiero uczyła się gry politycznej? Przekonam się, czy...

Po raz kolejny przekonuję się, że romans to gatunek, którego powinnam unikać jak ognia. Kolejny wysłuchany audiobook, który frustrował mnie okrutnie. Dosłuchalam do końca, czekając na tę lepszą część "wojenną", o której czytałam w komentarzach.
Na plus - styl autorki. I to w zasadzie tyle. Historia bardziej mdła od wiadra koglu-moglu. Naiwność i pretensjonalność głównej bohaterki - okropna. Cała ta miłość... w zasadzie nie wiem, na czym się opierała. Chyba na pociągu fizycznym, bo mądrych dialogów pomiędzy bohaterami - brak. Denerwuje mnie też bardzo wykorzystywanie tragicznych wydarzeń historycznych do opisywania idiotycznych romansów rodem z Harlequinów. Bo gdyby zabrać otoczkę wojny - w książce nie zostaje nic.
Pozycja nie dla mnie, ale rozumiem jej poczytność i wysoką ocenę. Ludzie lubią takie proste historie z tragedią w tle, które kończą się happy endem.

Po raz kolejny przekonuję się, że romans to gatunek, którego powinnam unikać jak ognia. Kolejny wysłuchany audiobook, który frustrował mnie okrutnie. Dosłuchalam do końca, czekając na tę lepszą część "wojenną", o której czytałam w komentarzach.
Na plus - styl autorki. I to w zasadzie tyle. Historia bardziej mdła od wiadra koglu-moglu. Naiwność i pretensjonalność głównej...

Jestem fanką podcastów true crime, więc (poza jedną) sprawy były mi doskonale znane. Nie szukałam jednak w tej pozycji nowości, a spojrzenia na zbrodnie okiem literata. Cztery opowiadania naprawdę trzymają dobry poziom. Dwa z nich to nieporozumienie jak dla mnie. Historii opisanej przez Martę Guzowską nie byłam w stanie dokończyć nawet. Ciągłe powtarzanie o dwóch kasztanach w kieszeni było dla mnie nie do przełknięcia. Wojciech Chmielarz chyba opisał prawdę w opowiadaniu - spieszyło mu się, prawie przespał termin, musiał napisać kilkadziesiąt stron, żeby wywiązać się z umowy, więc... napisał na kolanie w jeden wieczór, dał żonie do przeczytania i wkleił rozmowy z nią, żeby naklepać stron. Gdyby nie te dwa opowiadania - oceniłabym na 7 lub 8, ale jednak te dwa opowiadania to 1/3 książki.

Jestem fanką podcastów true crime, więc (poza jedną) sprawy były mi doskonale znane. Nie szukałam jednak w tej pozycji nowości, a spojrzenia na zbrodnie okiem literata. Cztery opowiadania naprawdę trzymają dobry poziom. Dwa z nich to nieporozumienie jak dla mnie. Historii opisanej przez Martę Guzowską nie byłam w stanie dokończyć nawet. Ciągłe powtarzanie o dwóch kasztanach...

Dobrze, że nie zraziłam się do autora po przeczytaniu jego książki o wampirze z Zagłębia. Tę historię czyta się o wiele lepiej (a właściwie słucha w moim przypadku). Fabularyzowana opowieść o przerażającym Joachimie Knychale wzbudzą w człowieku wiele emocji, głównie tych złych. Nie rozumiem, jak takie potwory mogą powstawać... a tłumaczenia ciężkim dzieciństwem i pomówieniem o gwałt... porażka. Rozumiem, że przeżycia z dzieciństwa wpływają na nas, jednak główny bohater potrafił tworzyć poprawne relacje z kobietami - więc jak to było panie Knychała? Chyba szukał pan jakiegoś uzasadnienia dla swoich chorych zbrodni.
Ogromny plus za wstawianie informacji o Śląsku i użycie gwary. Pochodzę z Siemianowic Śląskich, znam większość miejsc, o których była mowa, więc książka ta była przerażającą, ale jakże fascynującą podróżą po Śląsku.

Dobrze, że nie zraziłam się do autora po przeczytaniu jego książki o wampirze z Zagłębia. Tę historię czyta się o wiele lepiej (a właściwie słucha w moim przypadku). Fabularyzowana opowieść o przerażającym Joachimie Knychale wzbudzą w człowieku wiele emocji, głównie tych złych. Nie rozumiem, jak takie potwory mogą powstawać... a tłumaczenia ciężkim dzieciństwem i...

Ależ ja się wymęczyłam przy tej książce! Miałam wrażenie, że kilka informacji było powtarzanych wciąż i wciąż: żona, która wrobiła, dukające przyznanie się do zabicia 26 kobiet, zły Gurgul, wyrabiająca policja... Nie wiem, czy to kwestia tego, że słuchałam audiobooka, ale nie potrafiłam odnaleźć się w tej książce. Informacje rozrzucone, milion wtrąceń, np. o Bogdanie Arnoldzie, brak chronologii jakiejkolwiek. Forma wypowiadania się oskarżonego również doprowadzała mnie do szewskiej pasji - co to za niemota była? Czym oni go straszyli, że wypowiadał się w ten sposób?
Nie polecam, o samym Marchwickim jest tam mało informacji. Doceniam, że autor zrobił ogromny research, ale... historia, która mogła wciągnąć i od której można by się nie oderwać - ciągnie się jak flaki z olejem.

Ależ ja się wymęczyłam przy tej książce! Miałam wrażenie, że kilka informacji było powtarzanych wciąż i wciąż: żona, która wrobiła, dukające przyznanie się do zabicia 26 kobiet, zły Gurgul, wyrabiająca policja... Nie wiem, czy to kwestia tego, że słuchałam audiobooka, ale nie potrafiłam odnaleźć się w tej książce. Informacje rozrzucone, milion wtrąceń, np. o Bogdanie...

Dla mnie forma i treść to mistrzostwo świata. Słucham audiobooka i połączenie stylu i lektora - jakbym siedziała w głowie Pękalskiego. Przerażająca opowieść o życiu jednej z najgorszych gnid jakie wydała nasza ziemia (przepraszam za emocje, ale jak przeczytacie - sami zrozumiecie).

Dla mnie forma i treść to mistrzostwo świata. Słucham audiobooka i połączenie stylu i lektora - jakbym siedziała w głowie Pękalskiego. Przerażająca opowieść o życiu jednej z najgorszych gnid jakie wydała nasza ziemia (przepraszam za emocje, ale jak przeczytacie - sami zrozumiecie).

Do połowy książka wciągnęła mnie niesamowicie - ostatkiem sił oderwałam się w nocy od książki, wiedząc, że następnego dnia idę do pracy. Im mniej racjonalnie się robiło - tym mniej mnie ciągnęło, ale i domyślałam się mniej więcej zakończenia. Dobra książka czytana dla rozrywki, nie jakiś szczególnych przeżyć.

Do połowy książka wciągnęła mnie niesamowicie - ostatkiem sił oderwałam się w nocy od książki, wiedząc, że następnego dnia idę do pracy. Im mniej racjonalnie się robiło - tym mniej mnie ciągnęło, ale i domyślałam się mniej więcej zakończenia. Dobra książka czytana dla rozrywki, nie jakiś szczególnych przeżyć.

Bardzo rzetelna relacja o Katyniu, losach rodzin. Spodziewałam się tylko informacji o zbrodni katyńskiej, ale jest to kompendium wiedzy na temat sytuacji politycznej w tamtych czasach oraz podaję przyczyny "przymknięcia oka" państw Antanty na zbrodnie stalinowskie.

Bardzo rzetelna relacja o Katyniu, losach rodzin. Spodziewałam się tylko informacji o zbrodni katyńskiej, ale jest to kompendium wiedzy na temat sytuacji politycznej w tamtych czasach oraz podaję przyczyny "przymknięcia oka" państw Antanty na zbrodnie stalinowskie.

Polecam każdemu, kogo interesuje tematyka życia w łagrach. Chociaż zdecydowanie bardziej monumentalnym i szczegółowym dziełem jest genialny "Archipelag gułag" ta książka również zasługuje na przeczytanie. Idealny język i sarkazmy, które podkreślają niedorzeczność tamtych czasów.

Polecam każdemu, kogo interesuje tematyka życia w łagrach. Chociaż zdecydowanie bardziej monumentalnym i szczegółowym dziełem jest genialny "Archipelag gułag" ta książka również zasługuje na przeczytanie. Idealny język i sarkazmy, które podkreślają niedorzeczność tamtych czasów.

Słuchałam audiobooka i być może to była przyczyną tego, że książka wydała mi się bardzo chaotyczna. Nie uderza mnie fakt "odczłowieczenia" więźniów, którzy np. czekali na transporty do gazu, żeby się najeść i znaleźć coś dla siebie. Myślę, że wielu takie myśli przychodziły do głowy, bo po prostu każdy chciał przeżyć. Zaskakujące było jednak ukazanie, wręcz obsesyjne, potrzeb seksualnych.

Słuchałam audiobooka i być może to była przyczyną tego, że książka wydała mi się bardzo chaotyczna. Nie uderza mnie fakt "odczłowieczenia" więźniów, którzy np. czekali na transporty do gazu, żeby się najeść i znaleźć coś dla siebie. Myślę, że wielu takie myśli przychodziły do głowy, bo po prostu każdy chciał przeżyć. Zaskakujące było jednak ukazanie, wręcz obsesyjne,...

Bardzo okrojone historie, przedstawiające w telegraficznym skrócie postacie morderców. Dobra pozycja do wejścia w świat zbrodni. Dla mnie zdecydowanie zbyt pobieżnie traktująca temat. Plus za to, że czyta się naprawdę szybko.

Bardzo okrojone historie, przedstawiające w telegraficznym skrócie postacie morderców. Dobra pozycja do wejścia w świat zbrodni. Dla mnie zdecydowanie zbyt pobieżnie traktująca temat. Plus za to, że czyta się naprawdę szybko.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Krawczuka i, mimo niskiej oceny, na pewno nie ostatnie! Temat nudny, ale to nie wina autora. Co prawda spodziewałam się głębszego wejścia w mitologię rzymską, ale zdałam sobie sprawę, że to ja źle zrozumiałam tytuł ;-) Uzupełniłam wiedzę, ale nie była to fascynująca lektura. Autor zrobił świetną robotę.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Krawczuka i, mimo niskiej oceny, na pewno nie ostatnie! Temat nudny, ale to nie wina autora. Co prawda spodziewałam się głębszego wejścia w mitologię rzymską, ale zdałam sobie sprawę, że to ja źle zrozumiałam tytuł ;-) Uzupełniłam wiedzę, ale nie była to fascynująca lektura. Autor zrobił świetną robotę.

Sięgnęłam po twórczość Lee Childa zachęcona pozytywnymi opiniami w jednej z grup książkowych. Słuchałam audiobooka i może to spowodowało, że jakoś tak... nie zachwyciła mnie ta pozycja. Nie mam problemu z wszechwiedzącymi detektywami, bo lubię twórczość Jo Nesbo czy Chrisa Cartera, ale nie mogłam jakoś polubić ani pana Reachera (nie wiem, czy tak się pisze :P), ani Pani detektyw. Przeczytam jeszcze drugi tom, może seria mnie wciągnie ;)

Sięgnęłam po twórczość Lee Childa zachęcona pozytywnymi opiniami w jednej z grup książkowych. Słuchałam audiobooka i może to spowodowało, że jakoś tak... nie zachwyciła mnie ta pozycja. Nie mam problemu z wszechwiedzącymi detektywami, bo lubię twórczość Jo Nesbo czy Chrisa Cartera, ale nie mogłam jakoś polubić ani pana Reachera (nie wiem, czy tak się pisze :P), ani Pani...

Pierwsze dwa tomy super, trzeci jakby pisany bardziej na siłę, historie jakieś takie beż polotu.

Pierwsze dwa tomy super, trzeci jakby pisany bardziej na siłę, historie jakieś takie beż polotu.

Na plus - dużo informacji o życiu żony Charlesa, dużo ciekawych informacji z życia lotnika, język ok, dygresje dla mnie ciekawe, ale wiele osób mogą zniechęcić.
Na minus: rozwleczona pierwsza część książki i skrocone interesujące wątki, np. porwanie syna.
Ogólnie dobra książka, ale trzeba nastawić się na wiele dygresji ;)

Na plus - dużo informacji o życiu żony Charlesa, dużo ciekawych informacji z życia lotnika, język ok, dygresje dla mnie ciekawe, ale wiele osób mogą zniechęcić.
Na minus: rozwleczona pierwsza część książki i skrocone interesujące wątki, np. porwanie syna.
Ogólnie dobra książka, ale trzeba nastawić się na wiele dygresji ;)

Mistrzostwo świata! Lepszego audiobooka nie słuchałam nigdy. Fascynująca podróż w zycie potwora, bo człowiekiem nazwać go nie można. Fenomenalny styl, który rewelacyjnie podkreślił Krzysztof Czeczot. Dla fanów true crime niesamowita gratka ;)

Mistrzostwo świata! Lepszego audiobooka nie słuchałam nigdy. Fascynująca podróż w zycie potwora, bo człowiekiem nazwać go nie można. Fenomenalny styl, który rewelacyjnie podkreślił Krzysztof Czeczot. Dla fanów true crime niesamowita gratka ;)

Oceniam jako nauczyciel. Książka nieprzydatna w klasach 1-3 do samodzielnego czytania przez uczniów ze względu na swoją objętość. Dla klas 2 i 3 - zbyt dziecinna. Sama historia... hmm... mocno naciągana, patrząc na współczesność. Nie rozumiem, dlaczego ta pozycja znalazła się w kanonie lektur. Mamy świetnych współczesnych autorów literatury dziecięcej.
Plus za to, że książka daje możliwość poruszenia równych tematów, np. życie na wsi kilkadziesiąt lat temu, pozycja dziecka, konsupcjonizm, kultura góralska, pamiętnik, listy, redakcja, prasa dziecięca itp.
Dodatkowo czytałam wydanie ilustrowane przez p. Gulewicza i, chociaż lubię jego twórczość, tutaj wydawała mi się toporna i wulgarna.

Oceniam jako nauczyciel. Książka nieprzydatna w klasach 1-3 do samodzielnego czytania przez uczniów ze względu na swoją objętość. Dla klas 2 i 3 - zbyt dziecinna. Sama historia... hmm... mocno naciągana, patrząc na współczesność. Nie rozumiem, dlaczego ta pozycja znalazła się w kanonie lektur. Mamy świetnych współczesnych autorów literatury dziecięcej.
Plus za to, że...

Do momentu znalezienia scenariusza nawet mi się podobało, chociaż byłam coraz bardziej zaciekawiona tym, jak autor wytlumaczy dziurę w ziemi po klinice (słuchałam audiobooka i do tej pory nie wiem, co się z klinika stało... chyba mi to umknęło). Wytłumaczenie historii było dla mnie jednak bezsensowne. Nie kupuję tego. 5 gwiazdek, bo Książka nie jest zła, ale w którymś momencie zaczyna nudzić, a wyczekiwane zakończenie jest dla mnie absurdalne.

Do momentu znalezienia scenariusza nawet mi się podobało, chociaż byłam coraz bardziej zaciekawiona tym, jak autor wytlumaczy dziurę w ziemi po klinice (słuchałam audiobooka i do tej pory nie wiem, co się z klinika stało... chyba mi to umknęło). Wytłumaczenie historii było dla mnie jednak bezsensowne. Nie kupuję tego. 5 gwiazdek, bo Książka nie jest zła, ale w którymś...

Jedyną ciekawą (w miarę, bo często wypowiedzi dublują się lub kompletnie nic nie wnoszą) jest część, w której pojawiają się wypowiedzi likwidatorów. Książka przegadana strasznie, w kółko pisane to samo. Nie polecam.

Jedyną ciekawą (w miarę, bo często wypowiedzi dublują się lub kompletnie nic nie wnoszą) jest część, w której pojawiają się wypowiedzi likwidatorów. Książka przegadana strasznie, w kółko pisane to samo. Nie polecam.

Ocenę wystawiam książce, nie postaci. Książka bardzo zła. Czekałam na kawał historii opowiedzianej z pierwszej ręki. Dostałam laurkę w peerelowskim stylu. Sam temat ratowania dzieci to jeden rozdział i to dość króciutkie. Wartościowe są wypowiedzi p. Ireny i fakty historyczne, jednak drażniło mnie niemiłosiernie wciskanie wszędzie podziękowań itp. Rozumiem, że kobieta dokonała niemożliwego. Tylko właśnie o tym niemożliwym chciałam poczytać... Zawiodłam się i to bardzo.

Ocenę wystawiam książce, nie postaci. Książka bardzo zła. Czekałam na kawał historii opowiedzianej z pierwszej ręki. Dostałam laurkę w peerelowskim stylu. Sam temat ratowania dzieci to jeden rozdział i to dość króciutkie. Wartościowe są wypowiedzi p. Ireny i fakty historyczne, jednak drażniło mnie niemiłosiernie wciskanie wszędzie podziękowań itp. Rozumiem, że kobieta...