Historia Ireny Sendlerowej, która podczas II wojny światowej uratowała około 2500 żydowskich dzieci z getta i organizowała pomoc dla Żydów. Co zaskakujące, jej "działalność" dla szerszego grona została odkryta stosunkowo późno i zawdzięczamy to czterem amerykańskim uczennicom.
Książka Anny Mieszkowskiej opisuje heroiczną postawę Ireny Sendlerowej, która z narażeniem życia zawsze za życiem się opowiadała, szczególnie tych najmłodszych. Autorka pokazuje nie tylko okrucieństwo wojny, ale przywraca także pamięć innych osób, którzy wraz z Sendlerową organizowali pomoc dzieciom. Mnie osobiście uderza wielka świadomość tych ludzi, że ich praca nie kończyła się wraz z przeprowadzeniem dzieci na aryjską stronę, że otaczali straumatyzowane dzieci czułością, opieką i próbowali im dać namiastkę beztroskiego dzieciństwa.
Sendlerowa jest daleka od tego, by nazywać ją bohaterką. Podkreśla wagę miłości i dobra.
Warto także poświęcić uwagę przypisom autorki.
Książka bardzo ważna, szczególnie na dzisiejsze czasy. Jedynym zgrzytem jest dla mnie okładka. Powinna znaleźć się na niej pani Irena, a nie odtwórczyni filmowej roli.

Historia Ireny Sendlerowej, która podczas II wojny światowej uratowała około 2500 żydowskich dzieci z getta i organizowała pomoc dla Żydów. Co zaskakujące, jej "działalność" dla szerszego grona została odkryta stosunkowo późno i zawdzięczamy to czterem amerykańskim uczennicom.
Książka Anny Mieszkowskiej opisuje heroiczną postawę Ireny Sendlerowej, która z narażeniem życia...

„Naród, który nie zna swej historii skazany jest na jej powtórne przeżycie.”

Bądźmy dobrzy!
Pamietajmy !

„Naród, który nie zna swej historii skazany jest na jej powtórne przeżycie.”

Bądźmy dobrzy!
Pamietajmy !

Moja wiedza na temat II wojny światowej jest znikoma, tak samo jak o innych wydarzeniach z historii Popski i świata. Znam podstawowe fakty, bez wielu szczegółów. Spowodowało to, że nie miałam świadomości kim była Irena Sendlerowa. A była to osoba naprawdę niezwykła. Dokonała czegoś, czego nikt nie dokonał na taką skalę i co wydaje się wręcz niemożliwe - wręcz masowa pomoc w czasach masowej zagłady.

Książka jest dokumentem życia tej postaci, jej świadectwem i pomnikiem. Poprzez zbiór artykułów, relacji, wspomnieni listów od wielu świadków uświadamia czytelnika ile siostra Jolanta zrobiła dla poszczególnych ludzi i ile to znaczyło dla społeczności żydowskiej. Irena Sendlerowa zrobiła to co uważała, że powinna i nie domagała się podziękowań i laurów, które otrzymała po wielu latach.

To wszystko powoduje, że po lekturze tej książki człowiek czuje smutek i wzruszenie, ale również szczęście, że pomimo ciężkich czasów wojny ludzie potrafili pomóc sobie nawzajem.

Jedynym minusem książki jest nadmierna próba wystawienia pomnika pani Irenie, która wydaje się wymuszona. Pomnik oczywiście się należy, jest to faktem niezaprzeczalnym i właśnie dlatego mnie to raziło podczas czytania - ta postać broni się sama sobą, swoją postawą i czynami. Wystarczyłoby skupić się na faktach i relacjach świadków, każdy czytelnik samodzielnie wystawi indywidualny pomnik Irenie Sendlerowej.

Moja wiedza na temat II wojny światowej jest znikoma, tak samo jak o innych wydarzeniach z historii Popski i świata. Znam podstawowe fakty, bez wielu szczegółów. Spowodowało to, że nie miałam świadomości kim była Irena Sendlerowa. A była to osoba naprawdę niezwykła. Dokonała czegoś, czego nikt nie dokonał na taką skalę i co wydaje się wręcz niemożliwe - wręcz masowa pomoc w...

Ocenę wystawiam książce, nie postaci. Książka bardzo zła. Czekałam na kawał historii opowiedzianej z pierwszej ręki. Dostałam laurkę w peerelowskim stylu. Sam temat ratowania dzieci to jeden rozdział i to dość króciutkie. Wartościowe są wypowiedzi p. Ireny i fakty historyczne, jednak drażniło mnie niemiłosiernie wciskanie wszędzie podziękowań itp. Rozumiem, że kobieta dokonała niemożliwego. Tylko właśnie o tym niemożliwym chciałam poczytać... Zawiodłam się i to bardzo.

Ocenę wystawiam książce, nie postaci. Książka bardzo zła. Czekałam na kawał historii opowiedzianej z pierwszej ręki. Dostałam laurkę w peerelowskim stylu. Sam temat ratowania dzieci to jeden rozdział i to dość króciutkie. Wartościowe są wypowiedzi p. Ireny i fakty historyczne, jednak drażniło mnie niemiłosiernie wciskanie wszędzie podziękowań itp. Rozumiem, że kobieta...

Anna Mieszkowska "Dzieci Ireny Sendlerowej",

Po raz pierwszy o Irenie Sendlerowej usłyszałam w chwili, kiedy prasa zaczęła publikować informacje o tym, że amerykańskie uczennice przygotowały o niej przedstawienie teatralne. Te natomiast odgrywane potem wiele razy, otrzymało dalsze życie w świadomości coraz większego kręgu osób w Stanach Zjednoczonych. Informacja o nim dotarła też do polskich dziennikarzy, a w końcu również do samej Ireny Sendlerowej, której spokojne, wtedy już ponad dziewięćdziesięcioletnie już życie, stanęło do góry nogami.

Wcześniej jej historię znali tylko nieliczni, dzięki amerykańskim nastolatkom usłyszał o niej świat. Początkowo sceptycznie nastawiona do publikacji czegokolwiek na swój temat Irena Sendlerowa, zdecydowała się opowiedzieć swoją historię, której efektem jest ta książka. Z dziewczętami, które jako pierwsze głośno zaczęły opowiadać historię uratowania przez nią 2500 żydowskich dzieci, spotkała się potem jeszcze kilkukrotnie.

Jedna z ocalonych, Elżbieta Ficowska odbierając w Waszyngtonie w 2003 roku pod nieobecność Ireny Sendlerowej Nagrodę im. Jana Karskiego wypowiedziała niezwykle ważne słowa: "Moje życie zawdzięczam Bogu, moim żydowskim Rodzicom, mojej polskiej Mamie i Irenie Sendlerowej. Na ogół ludzie nie dziwią się, że żyją, ja też się nie dziwię."

2500 późniejszych życiorysów ocalonych, wiąże się jednak z dużo większą ilością rodzinnych dramatów. Dotyczących nie tylko wojny, okupacji, strachu przed wywiezieniem do obozów zagłady, ale też ogromem cierpienia, którego doświadczały rodziny rozstające się ze swoimi dziećmi. W obliczu braku ratunku dla siebie, chciały ocalić chociaż dziecko, oddając je pod opiekę obcym osobom. Nie mając jednocześnie żadnych gwarancji, że będzie bezpieczne i nic mu się nie stanie.

Dzięki licznym wcześniej niepublikowanym wspomnieniowym notatkom, autorka książki oddaje głos swojej bohaterce. Ta natomiast nie wypełnia sobą całego planu, usuwa się w cień, przytaczając również zasługi wielu innych osób zaangażowanych w proces przerzucania dzieci poza mury getta. W końcu obie dopuszczają również do głosu kilkunastu ocalonych, których dramaty rodzinne, powojenne traumy czy niechęć do dzielenia się swoimi przeżyciami trwały niejednokrotnie całe życie.

Irena Sendlerowa stała się inspiracją dla młodych, fascynując swoją postawą kolejne pokolenia, które wojnę znały tylko z podręczników historii. Tym większy szacunek dla nastoletnich Amerykanek, że przywróciły światu historię Ireny Sendlerowej.

Anna Mieszkowska "Dzieci Ireny Sendlerowej",

Po raz pierwszy o Irenie Sendlerowej usłyszałam w chwili, kiedy prasa zaczęła publikować informacje o tym, że amerykańskie uczennice przygotowały o niej przedstawienie teatralne. Te natomiast odgrywane potem wiele razy, otrzymało dalsze życie w świadomości coraz większego kręgu osób w Stanach Zjednoczonych. Informacja o nim...

II Wojna Światowa, okupacja niemiecka, Holokaust są ważną i tragiczną częścią naszej historii. Bezpośrednich świadków tamtych wydarzeń, osób które przeżyły wojnę i okupację z każdym rokiem jest coraz mniej. Pozostają nam książki historyczne, biografie, pisemne świadectwa tamtych lat, pokazujące nam czym jest wojna, jakie niesie ze sobą nieszczęścia i tragedie dla milionów ludzi. Jedną z nich jest książka „Dzieci Ireny Sendlerowej” (wydanie IV z 2009 r. wydawca MUZA SA) autorstwa Anny Mieszkowskiej.

Czytając omawianą książkę, poznajemy historie Ireny Sendlerowej, niesamowitej kobiety, która narażając swoje życie i bliskich osób, podczas okupacji niemieckiej w trakcie zagłady uratowała 2500 dzieci z Getta Warszawskiego. Anna Mieszkowska pisząc książkę opierała się na listach, pamiętnikach, rozmowach z uratowanymi osobami czy wywiadach przeprowadzonych z samą Ireną Sendlerową.

Wciągająca, poruszająca książka, pobudzająca do refleksji nad człowieczeństwem. Trudne do wyobrażenia cierpienie, strach, niemoc, ból i inne uczucia odczuwane przez ludzi żyjących mrocznych, wojennych czasach. Następne siła, moc i odwaga osób takich jak Pani Irena Sendlerowa, niosących pomoc,nadzieję bliźnim w potrzebie, ratując im życie. Czytając historie z okresu wojny, zastanawiam się jak bym się zachował i nie jestem wstanie sobie tego wyobrazić. Jednocześnie bardziej doceniam swoje życie, bez wojen, przemocy. Również jestem zły na nasz ludzki gatunek, nie potrafiący uczyć się na własnej historii. Nadal w wielu miejscach na ziemi, mamy konflikty i wojny powodujące śmierć, cierpienie i głód dla wielu milionów ludzi. „Dzieci Ireny Sendlerowej” zaliczam do zbioru lektur obowiązkowych, aby ludzie pamiętali czym jest wojna, do czego prowadzi nienawiść do innych ludzi, totalitaryzm.

„Ludzi dzieli się na dobrych i złych. Narodowość, rasa, religia nie mają znaczenia. Tylko to, jakim kto jest człowiekiem.”

„To obowiązek podania ręki tonącemu, każdemu kto jest w potrzebie.”

II Wojna Światowa, okupacja niemiecka, Holokaust są ważną i tragiczną częścią naszej historii. Bezpośrednich świadków tamtych wydarzeń, osób które przeżyły wojnę i okupację z każdym rokiem jest coraz mniej. Pozostają nam książki historyczne, biografie, pisemne świadectwa tamtych lat, pokazujące nam czym jest wojna, jakie niesie ze sobą nieszczęścia i tragedie dla milionów...

Czy książka może kogoś uczynić lepszym człowiekiem? Myślę, że tak i mam głęboką nadzieję, że dzięki tej książce ja również stanę się lepszym człowiekiem.

Czy książka może kogoś uczynić lepszym człowiekiem? Myślę, że tak i mam głęboką nadzieję, że dzięki tej książce ja również stanę się lepszym człowiekiem.

Uwielbiam tematykę wojenną bardzo fajnie napisana Książka

Uwielbiam tematykę wojenną bardzo fajnie napisana Książka

Irena Sendlerowa nazywana matką dzieci Holocaustu uratowała z Getta Warszawskiego 2500 dzieci. To fakt ogólnie znany, ale czy na pewno? Ja sama, aż wstyd się przyznać, dopiero w liceum dowiedziałam się,że był ktoś taki jak Irena Sendlerowa za sprawą filmu z 2009 roku. Filmu oczywiście nie obejrzałam. To trochę przerażające i smutne, że od najmłodszych lat nie poznaje się historii takich ludzi jak Irena Sendlerowa,Stanisława Bussoldowa, czy Jadwiga Bilwin, którzy z narażoniem życia, zdrowia i własnej rodziny ratowały dzieci, te które z działaniami wojennymi nie miały nic wspólnego.

Irena Sendlerowa nazywana matką dzieci Holocaustu uratowała z Getta Warszawskiego 2500 dzieci. To fakt ogólnie znany, ale czy na pewno? Ja sama, aż wstyd się przyznać, dopiero w liceum dowiedziałam się,że był ktoś taki jak Irena Sendlerowa za sprawą filmu z 2009 roku. Filmu oczywiście nie obejrzałam. To trochę przerażające i smutne, że od najmłodszych lat nie poznaje się...

Bardzo dobrze udokumentowana pozycja,opierająca się na wywiadach z Irena Sendlerową,jej pamietnikach,listach,oraz na rozmowach z osobami ,które uratowała.Autorka odmalowuje osobę bardzo skromną,która była prawdziwą bohaterką,choć nie lubiła tego słowa.Miała sie za zwyczajną osobę,jakich wiele.Przez lata nie opowiadała o tym co przeżyła,nawet gdy dosięgły ja prześladowania ze strony władz.Wymownym tego przykładem jest pytanie jej córki,która wówczas bya dzieckiem:"mamo,co takiego zrobiłaś,że tak nas nienawidzą?" a po latach pytanie ze strony wnuczki "Babciu,co takiego zrobiłas,że chcą o tobie pisać zagraniczni dziennikarze?"...Historia rozpoczyna się od czterech amerykańskich nastolatek,które chcąc zrobić szkolny projekt zainteresowały się losem Ireny Sendlerowej i na podstawie udokumentowanych wiadomości,do których dotarły,napisały dziesięciominutową sztukę przedstawiającą lata wojny i działalności Sendlerowej-pt."Życie w słoiku".W książce zamieszczony został tekst tej sztuki jak również fragmenty listów wymienianych między dziewczętami i Sendlerową.Poza tym opisane jest zycie,praca i działalnośc konspiracyjną kobiety,która wielokrotnie narażała życie swoje i swojej rodziny by pomagać osobom,które miały byc skazane na śmierć.Nejednokrotnie zamieszczane cytaty wywołują ściskanie serca i głębokie wzruszenie.

Bardzo dobrze udokumentowana pozycja,opierająca się na wywiadach z Irena Sendlerową,jej pamietnikach,listach,oraz na rozmowach z osobami ,które uratowała.Autorka odmalowuje osobę bardzo skromną,która była prawdziwą bohaterką,choć nie lubiła tego słowa.Miała sie za zwyczajną osobę,jakich wiele.Przez lata nie opowiadała o tym co przeżyła,nawet gdy dosięgły ja prześladowania...