Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wychowałem się nad rzeką Bóbr. Jako dziecko, obserwując piżmaki, marzyłem, żeby kiedyś tak obserwować bobry, w tamtych czasach wydawało się, że to już na zawsze nierealne. Pierwsze tamy i żeremia bobrów zobaczyłem w Puszczy Dulowskiej pod Krakowem, ale pierwszego żywego bobra, już jako dorosły człowiek, właśnie na Bobrze.
Adam Robiński w swojej książce opisuje jak do tego mogło dojść i komu zawdzięczam tą możliwość. Czuć w książce to, że nie powstała tylko za biurkiem, ale że autor przedeptał i przebrodził wiele kilometrów zgłębiając temat.
Z niecierpliwością czekam na kolejną książkę autora.

Wychowałem się nad rzeką Bóbr. Jako dziecko, obserwując piżmaki, marzyłem, żeby kiedyś tak obserwować bobry, w tamtych czasach wydawało się, że to już na zawsze nierealne. Pierwsze tamy i żeremia bobrów zobaczyłem w Puszczy Dulowskiej pod Krakowem, ale pierwszego żywego bobra, już jako dorosły człowiek, właśnie na Bobrze.
Adam Robiński w swojej książce opisuje jak do tego...

"W lipcu ojciec mój wyjeżdżał do wód i zostawiał mnie z matką i starszym bratem na pastwę białych od żaru i oszałamiających dni letnich".

Opowiedziana w książce historia snuje się jak dym z jesiennego ogniska lub płynie jak wolna, meandrująca rzeka, mogła się równie dobrze wydarzyć, jak i po prostu narratorce przyśnić. Cukrówka jest miasteczkiem będącym całym światem, mimo że na uboczu pojawiają się inne miejsca, jakiś Kraków, Nowy Jork, Bielsko, to można się razem z narratorką zastanawiać “czy na drugim brzegu Zmornicy coś jest”.

Ja uwielbiam tak napisane książki, takie przeskakiwanie w czasie dziania się historii, mimo, że czasem się gubię, to po prostu spokojnie cofam się o kilka kartek i czytam od nowa. W końcu, czy czytamy na wyścigi? Całe szczęście, że autorka nie wyjaśniła wszystkiego do końca, że zostawiła pewien margines na baśniowe zakończenie historii.

Mam nadzieję, że pani Dominika coś jeszcze pisze.

"W takim razie lepiej zostać tu, czekać i patrzeć na wzgórze.

Jest takie piękne".

"W lipcu ojciec mój wyjeżdżał do wód i zostawiał mnie z matką i starszym bratem na pastwę białych od żaru i oszałamiających dni letnich".

Opowiedziana w książce historia snuje się jak dym z jesiennego ogniska lub płynie jak wolna, meandrująca rzeka, mogła się równie dobrze wydarzyć, jak i po prostu narratorce przyśnić. Cukrówka jest miasteczkiem będącym całym światem, mimo...

Kiedy przeczytałem informację o książce, zacząłem się zastanawiać, czy na pewno chcę ją przeczytać. Fakt pojawienia się brata Nikodema wydał mi się mocno naciągany, ale zaryzykowałem i przeczytałem. No cóż... uważam, że gdyby historia skończyła się na drugim tomie udanym rytuałem stanowiłaby zgrabną zamkniętą całość, a tak wszystko jest aż do przesady zagmatwane i udziwnione. Sama historia ampułek wszelakich (czy ktoś się doliczył ile ich faktycznie jest?) żywo przypomina mi interes opisywany przez Beniamina Rappaporta Jakubowi Goldbergowi w skeczu “Sęk” kabaretu Dudek. Bohaterowie wyglądają jakby mieli po lat kilkadziesiąt a nie kilkanaście - tyle mają za uszami. Wszyscy wszystko wiedzą, ale nikt nic nie mówi.

Będę mocno rozczarowany, jeżeli w tomie czwartym nie pojawi się inwazja kosmitów urządzających sobie piknik na skraju drogi do Czarcisławia - serio!

Plus książki jest taki, że czyta się ją całkiem przyjemnie.

Kiedy przeczytałem informację o książce, zacząłem się zastanawiać, czy na pewno chcę ją przeczytać. Fakt pojawienia się brata Nikodema wydał mi się mocno naciągany, ale zaryzykowałem i przeczytałem. No cóż... uważam, że gdyby historia skończyła się na drugim tomie udanym rytuałem stanowiłaby zgrabną zamkniętą całość, a tak wszystko jest aż do przesady zagmatwane i...