Pomysł wydaje się ciekawy, jednakże styl trochę drażniący. Trochę samozaparcia i można to przeczytać.

Pomysł wydaje się ciekawy, jednakże styl trochę drażniący. Trochę samozaparcia i można to przeczytać.

Pomysł fajny. Wciągnęło mnie, nawet polecałem innym i gdzieś po ponad połowie nie starczyło mi sił. Magia zniknęła na dobre.

Pomysł fajny. Wciągnęło mnie, nawet polecałem innym i gdzieś po ponad połowie nie starczyło mi sił. Magia zniknęła na dobre.

Tym razem mamy do czynienia z mieszanką dwóch stylów, Neala Stephensona i Nicole Galland. A jest to mieszanka historii, nauki połączonej z fikcją oraz z nutką humoru. Historia skupia się na rządowej agencji, która odkrywa możliwości podróży w czasie za pomocą magii. Motyw znany z wielu innych dzieł, ale w tej pozycji autorzy przedstawili to w bardzo nietypowy sposób, wręcz zaskakujący.

Z pewnością DODO jest mniej naukowe, od jego wcześniejszych powieści, lecz nadal poczujemy umiejętności Neala w zakresie wkomponowania trudnych koncepcji naukowych w fabułę i zrobienia z nich użytku. Właśnie w tym zakresie czuć tutaj styl Neala, z lekką nutką humoru i cynizmu, co nadaje książce charakteru. Z kolei Nicole, znana przede wszystkim z pisania powieiści historycznych, wniosła do książki pewną delikatność z unikaniem nadmiernego opisywania naukowych aspektów magii i historii. Przekłada się to na dużo przystępniejszy obraz powieści.

W powieści przemierzymy różne epoki, od purytanów, po Anglię elżbietańską i każda z nich ma swój unikalny charakter, poczujemy klimat danej epoki, z zakreślonymi bohaterami żyjącym w każdej z nich.

Fabuła przez większą połowę jest swego rodzaju wprowadzeniem, a nabiera tempa dopiero w późniejszych rozdziałach, gdy organizacja staje się bardziej wpływowa, a konsekwencje ich działań są coraz bardziej widoczne.

W książce z sukcesem została połączona historia oraz fikcyjna nauka, przekształcając znane nam motywy w coś świeżego i zarazem trochę zabawnego. Z pewnością nie jest to arcydzieło, ale na pewno godna uwagi pozycja, w której możemy poczuć lekki dreszczyk emocji, zawieszając na chwile trochę nasza wiarę w wymyślone światy, i poddając się klimatowi tej pozycji, tak jakby to była prawda, lub mogła być prawda. Wszystko jest napisane bardzo przekonująco i wydaje się realne.

Z pewnością to udane połączenie historii i fantastyki naukowej z pewnym przebijającym kiczem i żerowaniem na różnych stereotypach.

Pozycja warta przeczytania. Polecam.

Tym razem mamy do czynienia z mieszanką dwóch stylów, Neala Stephensona i Nicole Galland. A jest to mieszanka historii, nauki połączonej z fikcją oraz z nutką humoru. Historia skupia się na rządowej agencji, która odkrywa możliwości podróży w czasie za pomocą magii. Motyw znany z wielu innych dzieł, ale w tej pozycji autorzy przedstawili to w bardzo nietypowy sposób, wręcz...

Jedna z najweselszych książek SF jakie czytałem. Świetny pomysł, świetne wykonanie i wydanie.

Jedna z najweselszych książek SF jakie czytałem. Świetny pomysł, świetne wykonanie i wydanie.

"Wzlot i upadek D.O.D.O." to współczesna baśń o czarownicach, magii, podróżach w czasie i fizyce kwantowej (jednak w nieprzesadnie naukowym ujęciu),z dużym dodatkiem "obyczajówki korporacyjnej", sprowadzającej się rozwoju i funkcjonowania tajnej agencji rządowej. A dodatkowo - to książka ze spojlerem w tytule ;)

Na początku zobaczyłem, że do książki dołączony jest spis postaci oraz objaśnienia skrótów i nabrałem obaw, że będzie to równie ciężka przeprawa, jak w przypadku "Peanatemy". Obawy były jednak przedwczesne, bo okazało się, że "Wzlot i upadek D.O.D.O" czyta się lekko i przyjemnie, dominuje w niej akcja, z bardzo ciekawymi twistami fabularnymi, wielowarstwowa dzięki skokom w czasie do różnych epok historycznych. Również narracja jest prowadzona w różnorodnym stylu, bo autor prowadzi czytelnika poprzez wpisy z dzienników poszczególnych bohaterów, jak również odsłaniając ich korespondencję służbową - bardzo ciekawy zabieg. Postaci drugoplanowych jest mnóstwo, ale są charakterystyczne i świetnie zarysowane, więc nie ma żadnego problemu z ich rozróżnianiem (spis na końcu książki uważam za zbędny).

W sumie bardzo dobra, chociaż trochę nierówna książka, ma słabsze fragmenty, gdzie akcja nieco "siada", ale przy takiej objętości tekstu raczej trudno było tego uniknąć. Na pewno warta przeczytania - ode mnie ocena 7+.

"Wzlot i upadek D.O.D.O." to współczesna baśń o czarownicach, magii, podróżach w czasie i fizyce kwantowej (jednak w nieprzesadnie naukowym ujęciu),z dużym dodatkiem "obyczajówki korporacyjnej", sprowadzającej się rozwoju i funkcjonowania tajnej agencji rządowej. A dodatkowo - to książka ze spojlerem w tytule ;)

Na początku zobaczyłem, że do książki dołączony jest spis...

Jedna z tych książek, które odkrywa się zupełnym przypadkiem, a które zachwycają i zostawiają ślad w pamięci. Świetnie skonstruowana, przemyślana, starcie fantasy i scifi, efekt motyka, fizyka kwantowa, podróże w czasie, tajne organizacje, no super

Jedna z tych książek, które odkrywa się zupełnym przypadkiem, a które zachwycają i zostawiają ślad w pamięci. Świetnie skonstruowana, przemyślana, starcie fantasy i scifi, efekt motyka, fizyka kwantowa, podróże w czasie, tajne organizacje, no super

Z opinia na temat tej książki zeszło mi się chwilę ... bo nie jestem fanem czarownic i podobnych. Ale w całości książka jest bardzo dobrze napisana i świetnie się ją czyta. Bywały momenty ze nie mogłem iść spać bo skończył się rozdział 😆

Z opinia na temat tej książki zeszło mi się chwilę ... bo nie jestem fanem czarownic i podobnych. Ale w całości książka jest bardzo dobrze napisana i świetnie się ją czyta. Bywały momenty ze nie mogłem iść spać bo skończył się rozdział 😆

Moja druga przeczytana książka Stephensona. O ile pierwsza to była dla mnie tragedia to ta mnie pozytywnie zaskoczyła. Długo się do niej zabierałem, bo nie spodziewałem się niczego ciekawego, ale byłem zaskoczony. Wartka akcja, ciekawy sposób narracji (czy to w formie dziennika, listu, wymiany wiadomości na czacie, czy tradycyjnej narracji) - interesujące urozmaicenie. Samo historia ciekawa, chociaż na końcu akcja bardzo mocno przyśpiesza, co moim skromnym zdaniem psuje cały obraz. Za szybko się wszystko dzieje, przez co historia jest trochę trudna do zrozumienia i może naciągana.

Moja druga przeczytana książka Stephensona. O ile pierwsza to była dla mnie tragedia to ta mnie pozytywnie zaskoczyła. Długo się do niej zabierałem, bo nie spodziewałem się niczego ciekawego, ale byłem zaskoczony. Wartka akcja, ciekawy sposób narracji (czy to w formie dziennika, listu, wymiany wiadomości na czacie, czy tradycyjnej narracji) - interesujące urozmaicenie. Samo...

Niestety zmusiłam się do dokończenia. Chaos formy. Ja rozumiem wprowadzoną w ten sposób atrakcyjność, ale nie wyszło. "Poemat" przekartkowany do końca bez czytania... Miałam wrażenie, że kolejne wydarzenia wynikały z burzy mózgów poprzedniego wieczora. Brak gracji i elegancji. Książka zaczęła się i skończyła na pomyśle.

Niestety zmusiłam się do dokończenia. Chaos formy. Ja rozumiem wprowadzoną w ten sposób atrakcyjność, ale nie wyszło. "Poemat" przekartkowany do końca bez czytania... Miałam wrażenie, że kolejne wydarzenia wynikały z burzy mózgów poprzedniego wieczora. Brak gracji i elegancji. Książka zaczęła się i skończyła na pomyśle.

Widać tego samego Neala, co przy opisie korporacyjnych procedur w związku z użytkowaniem papieru toaletowego z Zamieci czy procesu ustalania zbalansowanej wartości finansowej i emocjonalnej przy dzieleniu spadku po zmarłym krewnym z Reamde. Jest w tej książce zawarta dawka właśnie takiego, typowo stephensonowskiego humoru. Na pewno także nadal to gatunek techno-geek (fizyka, IT).

Nicole Galland dokłada się z historycznym i lingwistycznym zacięciem naukowym.

Słabo wypada tylko wątek miłosny, tutaj trochę zawodzi warsztat, na szczęście to tylko jeden z wielu wątków zawartych w książce.

Największa perełka dla mnie: Halloween party.
Trzeba też pamiętać, że to jest pierwsza część dylogii, toteż po zbudowaniu świata i doprowadzenia do rozwinięcia wszystkich wątków historia nie jest zakończona, po prostu jej ciąg dalszy jest w drugim tomie.

Widać tego samego Neala, co przy opisie korporacyjnych procedur w związku z użytkowaniem papieru toaletowego z Zamieci czy procesu ustalania zbalansowanej wartości finansowej i emocjonalnej przy dzieleniu spadku po zmarłym krewnym z Reamde. Jest w tej książce zawarta dawka właśnie takiego, typowo stephensonowskiego humoru. Na pewno także nadal to gatunek techno-geek...