Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Duża część książki to ilości, wielkości, procenty, masy, wartości innymi słowy liczby z przeróżnymi jednostkami z tyłu następujące po sobie niemal ciurkiem. (Nomen omen) kopalnia wiedzy o materiałach, zasobach i energii.

Trudno się to czyta, raczej przegląda, lecz można znaleźć interesujące fakty. Dla mnie takimi były np. średnia powierzchnia domu w USA w 1950 r. - 100 m2 i w 2005 r. - 220 m2, czy to, że w ok. 2050 r. Chiny będą miały ogromny problem ze starzeniem się słabej jakości betonu użytego w okresie boomu budowlanego, również w takich projektach jak tamy i mosty.

Duża część książki to ilości, wielkości, procenty, masy, wartości innymi słowy liczby z przeróżnymi jednostkami z tyłu następujące po sobie niemal ciurkiem. (Nomen omen) kopalnia wiedzy o materiałach, zasobach i energii.

Trudno się to czyta, raczej przegląda, lecz można znaleźć interesujące fakty. Dla mnie takimi były np. średnia powierzchnia domu w USA w 1950 r. - 100...

W "Zbyt wielcy by upaść. Kronika walki, jaką Wall Street i Waszyngton stoczyły wspólnie, by uchronić przed upadkiem system finansowy. I siebie" mogliśmy podziwiać rozważnych i dzielnych prezesów oraz urzędników ratujących świat. Książka Lewisa jest prequelem tamtych wydarzeń i rysuje bohaterów w nieco innych barwach.

Świetne pióro, lekko się czyta mimo dość ciężkiej problematyki.

W "Zbyt wielcy by upaść. Kronika walki, jaką Wall Street i Waszyngton stoczyły wspólnie, by uchronić przed upadkiem system finansowy. I siebie" mogliśmy podziwiać rozważnych i dzielnych prezesów oraz urzędników ratujących świat. Książka Lewisa jest prequelem tamtych wydarzeń i rysuje bohaterów w nieco innych barwach.

Świetne pióro, lekko się czyta mimo dość ciężkiej...

Książka dziennikarza New York Timesa ukazująca kulisy kryzysu w 2008 r. Mniej jest w niej ekonomii, a więcej polityki; poznajemy, co nieco przytłacza, mnóstwo zaangażowanych w ratunkowe działania osób: dyrektorów instytucji finansowych, pracowników administracji rządowej i Fedu. Akcja toczy się tu od rozmowy do rozmowy.

Widać napracowanko, jednak poleciłabym tę pozycję jedynie zainteresowanym. Chyba tylko jeden bohater został przedstawiony w negatywniejszym świetle, reszta jest szczerze zatroskana o kraj, akcjonariuszy i podległych pracowników, niekoniecznie w tej kolejności.

Książka dziennikarza New York Timesa ukazująca kulisy kryzysu w 2008 r. Mniej jest w niej ekonomii, a więcej polityki; poznajemy, co nieco przytłacza, mnóstwo zaangażowanych w ratunkowe działania osób: dyrektorów instytucji finansowych, pracowników administracji rządowej i Fedu. Akcja toczy się tu od rozmowy do rozmowy.

Widać napracowanko, jednak poleciłabym tę pozycję...