Richard H. Thaler

Thalera należy czytać jako kronikę upadku ekonomii. W 1949 Mises wydaje Ludzkie Działanie i cóż opisuje w pierwszej części swego dzieła? Przestrogę przed myleniem ekonomii z matematyką! Tymczasem Zachowania Niepoprawne to bohaterska opowieść Thalera o tym, jak walczył z infekcją nauk przyrodniczych w ekonomii... stosując się do zasad nauk przyrodniczych! Otóż autor narzeka raz za razem, że ekonomiści nie widzą Człowieka, a Ekona. Gdyby przeczytał nomen omen Ludzkie Działanie, to nie musiałby podpierać się Keynesem. Nie zrozumcie mnie źle, behawioralizm jest ciekawym działem nauki, poszerzającym nasze zrozumienie świata. Nie jest on jednak rewolucyjną zmianą, chyba że w skorumpowanym nepotycznym półświatku akademickim. Pojawiają się tu liczne problemy merytoryczne, bo duża część założeń dotyczących domniemanej racjonalności opiera się na matematyzmie i tautologicznym rachunku statystycznym, żądając żeby stanowił on ostateczny punkt odniesienia dla racjonalnego człowieka. Nic dziwnego że Thaler uznaje szkołę Chicagowską za libertariańską (sic!) a kończy swoją książkę w punkcie wyjścia, wyrażając nadzieję że behawioryści stworzą modele matematyczne opisujące ludzkie wybory... Pomijając wszędobylskie manipulacje logiką, przeskoki w rozumowaniu i wybujałe ego autora, Zachowania Niepoprawne to ciekawa lektura, która przynosi garść inspiracji i realnych odkryć naukowych. Nie jest to książka naukowa, a raczej wspomnienia doświadczeń Thalera z przeróżnych konferencji, projektów, polemik i eksperymentów. Stąd ma pewną wartość hisotryczną, jednak nie należy zapominać że jest jedynie gawędą podstarzałego profesora, który całą karierę spędził w swojej wieży z kości słoniowej z resztą kolegów akademików. Polecam najpierw czytać chociażby Kahnemana.