Książka opisująca przebieg kryzysu w Ameryce lat 1929-33. Skupiona wokół tezy, że winę za tak długą depresję ponosi w całości interwencjonizm państwowy. Dużej krytyce poddawany jest przede wszystkim prezydent Herbert Hoover.
Zabrakło mi w niej choćby jednego rozdziału o tym jak i dlaczego kryzys został w końcu zażegnany.

Książka opisująca przebieg kryzysu w Ameryce lat 1929-33. Skupiona wokół tezy, że winę za tak długą depresję ponosi w całości interwencjonizm państwowy. Dużej krytyce poddawany jest przede wszystkim prezydent Herbert Hoover.
Zabrakło mi w niej choćby jednego rozdziału o tym jak i dlaczego kryzys został w końcu zażegnany.

Swietna analiza swiatowego kryzysu z 1929 roku. Wiedza, analiza faktow i jezyk autora to cos absolutnie wyjatkowego. Niech was nie zmyla zdjecia Rothbarda, na ktorych wyglada na milego starszego pana. Brutalna weryfikacja krytykow kapitalizmu, zostal z nich tylko popiol. Mistrz.

Swietna analiza swiatowego kryzysu z 1929 roku. Wiedza, analiza faktow i jezyk autora to cos absolutnie wyjatkowego. Niech was nie zmyla zdjecia Rothbarda, na ktorych wyglada na milego starszego pana. Brutalna weryfikacja krytykow kapitalizmu, zostal z nich tylko popiol. Mistrz.

Jak ją określił pewien republikański kongresman - "książka, która dowodzi, że Nowy Ład nie zakończył recesji tylko ją pogorszył."

Rothbard do tej pory jawił mi się jako cierpliwy nauczyciel, który wszystko dokładnie tłumaczy. Jednak w tej książce poznałem go jako naukowca, który z pasją docieka prawdy i nie zważa już na mój komfort. WIELKI KRYZYS W AMERYCE to rozprawa naukowa, gdzie czytelnik po zapoznaniu się z częścią pierwszą traktującą o austriackiej teorii cyklu, zostaje rzucony na głęboką wodę i zalany mnóstwem informacji, danych liczbowych, oraz nazwisk. Dlatego przed sięgnięciem po lekturę warto być zorientowanym zarówno w ekonomii austriackiej, jaki i historycznych wydarzeniach lat dwudziestych, trzydziestych, oraz faktach dotyczących osób takich jak na przykład: Warburg, Swope, Baruch, czy Norman, którzy odegrali różne role w tym dramacie, może nie tak eksponowane jak prezydenci Hoover i Roosevelt, ale jednak znaczące (w różnych jego aktach).
W Wikipedii możemy przeczytać, że prezydent Herbert Hoover (…) „wypowiadał się krytycznie na temat ingerencji administracji centralnej w sprawy biznesu” itd.
Czy rzeczywiście leseferyzm był charakterystyczny dla amerykańskiej władzy podczas wielkiego kryzysu (1929-33) i dopiero prezydentura Roosevelta zmieniła to nastawienie?
W książce znajdziemy odpowiedź na to pytanie, a także dowiemy jakie były przyczyny wielkiego kryzysu, jego etapy, przebieg i decydujące momenty.
Ja miałem nawet „deja vu”, ale może nie będę tego rozwijał, niech każdy sobie sam w trakcie czytania popatrzy oczami wyobraźni i odpowie, czy widzi jakieś podobieństwa? (przeczytane lipiec 2020)
A czego (mi) zabrakło?
Wprowadzonego 1 maja 1933 rozporządzenia wykonawczego (UNDER EXECUTIVE ORDER OF THE PRESIDENT) 6102 i dalszego ciągu…

Jak ją określił pewien republikański kongresman - "książka, która dowodzi, że Nowy Ład nie zakończył recesji tylko ją pogorszył."

Rothbard do tej pory jawił mi się jako cierpliwy nauczyciel, który wszystko dokładnie tłumaczy. Jednak w tej książce poznałem go jako naukowca, który z pasją docieka prawdy i nie zważa już na mój komfort. WIELKI KRYZYS W AMERYCE to rozprawa...

Jeżeli ktoś wypowiada się krytycznie na temat kapitalizmu, jest bardzo prawdopodobne, że jako przykład jego zawodności poda Wielki Kryzys. Będzie mówił coś w stylu: tak właśnie kończy się zostawianie rynku bez żadnego nadzoru. I tu pojawia się pytanie - czy aby na pewno tak było? Autor tej książki twierdzi, że nie. Stawia nawet tezę, iż to właśnie ingerowanie państwa w gospodarkę spowodowało olbrzymią zapaść. Aby udowodnić ten pogląd, wyjaśnia pojęcia ekonomiczne powiązane z omawianym zagadnieniem oraz przedstawia chronologiczny ciąg wydarzeń i procesów poprzedzających kryzys. Rozważania te oparte są na założeniach austriackiej szkoły ekonomii. Przyznaję, że jest to trudne i wymagające dzieło, ale przebrnięcie przez nie na pewno pozwoli czytelnikowi w mniejszym lub większym stopniu zrozumieć przyczyny Wielkiego Kryzysu.

Jeżeli ktoś wypowiada się krytycznie na temat kapitalizmu, jest bardzo prawdopodobne, że jako przykład jego zawodności poda Wielki Kryzys. Będzie mówił coś w stylu: tak właśnie kończy się zostawianie rynku bez żadnego nadzoru. I tu pojawia się pytanie - czy aby na pewno tak było? Autor tej książki twierdzi, że nie. Stawia nawet tezę, iż to właśnie ingerowanie państwa w...

Zdecydowanie dla ekonomistów, nie dla ,,historyków"

Zdecydowanie dla ekonomistów, nie dla ,,historyków"

Wniosek jaki idzie z tej książki mocno nastawia się na twierdzenie że państwo w kwestii pieniężnej(w dniu obecnym) generuje więcej szkód niż pożytku - co prawdą nie jest ponieważ system uległ bardzo dużej zmianie i inflacyjne błędy nie są powtarzane przez rozwinięte państwa. Kiedyś poprzez niezrozumienie tematu faktycznie mogło tak być - jednak Rothbard nie uwzględnia pozytywnych zmian jakie nastąpiły po kryzysie. To że kiedyś było źle nie oznacza że i dzisiaj faktycznie jest tak samo źle, a czytając książkę wydaje się iż autor utożsamia to co było z dniem obecnym m.in nie wskazując na zmiany jakie nastąpiły, że państwo zrozumiało poważny błąd w swoich działaniach.

Wniosek jaki idzie z tej książki mocno nastawia się na twierdzenie że państwo w kwestii pieniężnej(w dniu obecnym) generuje więcej szkód niż pożytku - co prawdą nie jest ponieważ system uległ bardzo dużej zmianie i inflacyjne błędy nie są powtarzane przez rozwinięte państwa. Kiedyś poprzez niezrozumienie tematu faktycznie mogło tak być - jednak Rothbard nie uwzględnia...

http://zakatek-arrasa.blogspot.com/2016/05/wielki-kryzys-w-ameryce-rothbard.html

Wielki Kryzys w Ameryce pokazuje jak działa państwo ogarnięte dziejową misją, które chcąc dobrze robi jednak źle. Państwo, które zaczyna rościć sobie prawa do działania tam, gdzie nie powinno się mieszać. Politycy obiecują złote góry, a społeczeństwo się na to nabiera. Nie trzeba być Balcerowiczem żeby rozumieć skąd państwo ma pieniądze, które wydaje. Że jeżeli komuś się coś daje, to komuś trzeba zabrać. Że zobowiązania powinien płacić każdy, a nie tylko wybrani. Kryzys 1929, Kryzys 2008, ciekawe kiedy będzie powtórka?

http://zakatek-arrasa.blogspot.com/2016/05/wielki-kryzys-w-ameryce-rothbard.html

Wielki Kryzys w Ameryce pokazuje jak działa państwo ogarnięte dziejową misją, które chcąc dobrze robi jednak źle. Państwo, które zaczyna rościć sobie prawa do działania tam, gdzie nie powinno się mieszać. Politycy obiecują złote góry, a społeczeństwo się na to nabiera. Nie trzeba być...

Wielu ludzi po usłyszeniu słowa „ekonomia”, naturalnie się krzywi. Powstał bowiem mit o nieprzystępności i zawiłości tej dziedziny wiedzy. Faktycznie coraz częściej poniektórzy uczeni próbują ująć ekonomię w liczbach. Ale czy tak naprawdę ludzkie działanie, bo tym jest ta nauka, można objąć w liczbach? W dodatku, podstawowa wiedza z zakresu tej dziedziny pozwala z politowaniem patrzeć na polityków, którzy próbują uszczęśliwić obywateli za ich własne pieniądze. Nie wspominając już o głosowaniu na nich.

W literaturze, doprawdy, wszelakiej, istnieje pogląd, iż za kryzysy z 1929 i 2008 roku odpowiedzialny jest kapitalizm. „Kapitalizm nie sprostał” - powiadają niektórzy. Z wyjaśnieniem, cóż takiego sprośnego zrobił ów kapitalizm, jest już niestety trudniej. Pozostaję zatem domniemywać, że autorzy tych opinii nie mają najzwyczajniej wiedzy. A prawda była zupełnie inna, co udowadnia ta pozycja.

Rok po roku Rothbard przedstawia, jakimi poczynaniami państwo wpłynęło na wielki kryzys amerykański. Fundamentalną przyczyną była popularna wówczas błędna teoria stabilizacji monetarnej i blisko związana z nią ekspansja kredytowa, wywoływana przez państwową Rezerwę Federalną, która absolutnie cen nie stabilizowała, powodując wzrost cen. A że ceny stanowią istotną funkcję informacyjną dla przedsiębiorców, postanowili oni produkować więcej, zwabieni iluzorycznym popytem i zyskiem przy wzrastających stawkach. Tak utworzył się kryzys nadpodaży i spadających cen. Symptomatycznie było w roku 2008, aczkolwiek w tym przypadku bańka urosła na rynku nieruchomości. Któż wtedy prowadził ekspansywną i błędną politykę kredytową? Otóż znowu kochane państwo amerykańskie przy pomocy programów stworzonych jeszcze przez prezydenta Roosevelta. Zatem nie kapitalizm, a interwencjonizm państwowy odpowiada za kryzys. Warte zapamiętania.

Ponadto, jak zdałem sobie sprawę, ile dolar stracił na wartości oraz jak zwiększyła się rola rządu, to przeraziłem się. Wysyłka listu 85 lat temu kosztowała w Ameryce 2 centy, a rząd federalny miał budżet 4-5 mld dolarów. Dziś USA ustalają budżet rzędu 1,1 biliona dolarów. Różnica niewątpliwie robi wrażenie.

Wielu ludzi po usłyszeniu słowa „ekonomia”, naturalnie się krzywi. Powstał bowiem mit o nieprzystępności i zawiłości tej dziedziny wiedzy. Faktycznie coraz częściej poniektórzy uczeni próbują ująć ekonomię w liczbach. Ale czy tak naprawdę ludzkie działanie, bo tym jest ta nauka, można objąć w liczbach? W dodatku, podstawowa wiedza z zakresu tej dziedziny pozwala z...

Wnioski zrozumiałe, niektóre przesłanki również, w gąszczu jednak tabelek, dat i instytucji laik nieobeznany z ekonomią, bankowością, et caetera może się pogubić. Dla średniozaawansowanych.

Wnioski zrozumiałe, niektóre przesłanki również, w gąszczu jednak tabelek, dat i instytucji laik nieobeznany z ekonomią, bankowością, et caetera może się pogubić. Dla średniozaawansowanych.

To chyba jedyna tak szczegółowa analiza przyczyn kryzysu lat 30 w USA i na świecie. Co prawda, Rothbard odrobinę zmarginalizował piramidę finansową powstałą na skutek wprowadzenia w 1922 roku standardu waluty dewizowo-złotej, ale domyślam się, że to ze względu na skupienie się na amerykańskiej stronie kryzysu.
Powiem tyle - rewelacyjna książka, dzieło w sposób dobitny wskazuje prawdziwych prowodyrów kryzysu wykluczając jednocześnie tak często obwiniany "wolny rynek" i standard złota. Warto przestudiować ten tytuł, pomimo używania przez autora języka i pojęć niekoniecznie powszechnie znanych, ale daje satysfakcję i sporą dawkę wiedzy na temat przyczyn wybuchu Wielkiego Kryzysu.

To chyba jedyna tak szczegółowa analiza przyczyn kryzysu lat 30 w USA i na świecie. Co prawda, Rothbard odrobinę zmarginalizował piramidę finansową powstałą na skutek wprowadzenia w 1922 roku standardu waluty dewizowo-złotej, ale domyślam się, że to ze względu na skupienie się na amerykańskiej stronie kryzysu.
Powiem tyle - rewelacyjna książka, dzieło w sposób dobitny...