Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od tego, że jestem z siebie dumna, bo to pierwsza książka, którą czytałam po angielsku bez wcześniejszego przeczytanie polskiej wersji. I chyba po raz pierwszy muszę powiedzieć, że bardziej podoba mi się polska okładka, ale nie oceniamy książek po okładkach, tylko po treści. A co do tego nie mam zarzutów. Tym razem spotykamy się z Dean'em i Allie. Całość można podsumować jako genialny początek, dobry środek i genialne zakończenie. Rozbrajał mnie każdy opis relacji Dean'a z Dakotą, która była po prostu przeurocza. Nie zostało nic innego jak sięgnąć po kolejny tom.

2022: wracam do tych książek jak do starych przyjaciół. Może nie jest to literatura najwyższych lotów, co nie zmienia faktu, że niezwykle przyjemnie się to czyta.

Zacznę od tego, że jestem z siebie dumna, bo to pierwsza książka, którą czytałam po angielsku bez wcześniejszego przeczytanie polskiej wersji. I chyba po raz pierwszy muszę powiedzieć, że bardziej podoba mi się polska okładka, ale nie oceniamy książek po okładkach, tylko po treści. A co do tego nie mam zarzutów. Tym razem spotykamy się z Dean'em i Allie. Całość można...

Czy można kogoś kochać i nienawidzić jednocześnie? Ile razy powinniśmy dać drugą szansę? Colleen Hoover postanowiła napisać historię bazując na własnych doświadczeniach, przez co książka jest bardziej osobista. Podobało mi się łączenie wydarzeń, które mają miejsce teraz i czytania listów z przeszłości. Pomimo że fabuła nie jest jakaś wymagająca to daje do myślenia.
2022
Czytając tą książkę ponownie 4 lata później, odebrałam ją zupełnie inaczej. Bardziej przeżywałam kolejne decyzje bohaterki i mogłam lepiej zrozumieć jej położenie, dlatego zmieniam ocenę na 7/10.

Czy można kogoś kochać i nienawidzić jednocześnie? Ile razy powinniśmy dać drugą szansę? Colleen Hoover postanowiła napisać historię bazując na własnych doświadczeniach, przez co książka jest bardziej osobista. Podobało mi się łączenie wydarzeń, które mają miejsce teraz i czytania listów z przeszłości. Pomimo że fabuła nie jest jakaś wymagająca to daje do myślenia....

Autorka zdecydowanie mnie kupiła. Nie da się czytać jej książek bez uśmiechu na twarzy. Nie jest ta historia z nie wiadomo jakim plot twist'em, ale co z tego? Książka jest świetna na wakacje, czyta się szybko i przyjemnie. Z całą pewnością nie jest to moje ostanie spotkanie z twórczością Elle Kennedy.

Autorka zdecydowanie mnie kupiła. Nie da się czytać jej książek bez uśmiechu na twarzy. Nie jest ta historia z nie wiadomo jakim plot twist'em, ale co z tego? Książka jest świetna na wakacje, czyta się szybko i przyjemnie. Z całą pewnością nie jest to moje ostanie spotkanie z twórczością Elle Kennedy.

Czytając śmiałam się do łez, żarty autorki zdecydowanie trafiły w mój gust. Może i jest to kolejna dość schematyczna powieść, ale co ja poradzę, że w lecie kocham zaczytywać się właśnie w takich książkach. Główny motyw trochę podobny do "Do wszystkich chłopców, których kochałam", w sensie, że też mamy przystojniaka i szarą myszkę, która chce zwrócić uwagę innego chłopaka. Naprawdę warto przeczytać.

Czytając śmiałam się do łez, żarty autorki zdecydowanie trafiły w mój gust. Może i jest to kolejna dość schematyczna powieść, ale co ja poradzę, że w lecie kocham zaczytywać się właśnie w takich książkach. Główny motyw trochę podobny do "Do wszystkich chłopców, których kochałam", w sensie, że też mamy przystojniaka i szarą myszkę, która chce zwrócić uwagę innego chłopaka....

Okładka zdecydowanie najmniej mi się podoba jeśli chodzi o cały cykl, ale środek jest świetny. Tym razem spotykamy się z Franco, perkusistą zespołu. Bardzo podoba mi się, że autorka każdą kolejną powieść zaczyna od miejsca w którym skończyła się poprzedni. Zakochałam się w trylogii. Znacie to uczucie, gdy czytanie dobrą książkę i już chcecie znać zakończenie, a jednocześnie nie chcecie by to był już koniec. Tak właśnie się czułam przez ostatnie kilka rozdziałów. Końcówka mnie absolutnie rozbroiła. Polecam każdemu i chyba przez następne tygodnie będę to mówić wszystkim.

Okładka zdecydowanie najmniej mi się podoba jeśli chodzi o cały cykl, ale środek jest świetny. Tym razem spotykamy się z Franco, perkusistą zespołu. Bardzo podoba mi się, że autorka każdą kolejną powieść zaczyna od miejsca w którym skończyła się poprzedni. Zakochałam się w trylogii. Znacie to uczucie, gdy czytanie dobrą książkę i już chcecie znać zakończenie, a jednocześnie...

Cieszę się,że autorka nie poszła w stronę Colleen Hoover i nie opowiedziała tego samego z punktu widzenia Gus`a. Historia toczy się dalej, ukazuje jak chłopak radzi sobie po śmierci przyjaciółki. Książka nie tak dobra jak "Promyczek", ale nadal warta uwagi. Momentami autorka chciała za bardzo i wyszedł trochę Gray.

2021:podnoszę ocenę, za pierwszym razem byłam chyba za młoda na takie intymne sceny, teraz nie widzę w tych opisach nic wulgarnego. Teraz zauważam jak dobra jest to książka. Ukazuje jak trudno wrócić do normalności po stracie osoby, którą się kochało, jak trudna jest walka o odnalezienie siebie w nowej rzeczywistości. Podsumowując GENIALNA

Cieszę się,że autorka nie poszła w stronę Colleen Hoover i nie opowiedziała tego samego z punktu widzenia Gus`a. Historia toczy się dalej, ukazuje jak chłopak radzi sobie po śmierci przyjaciółki. Książka nie tak dobra jak "Promyczek", ale nadal warta uwagi. Momentami autorka chciała za bardzo i wyszedł trochę Gray.

2021:podnoszę ocenę, za pierwszym razem byłam chyba za...

Nie da się przeczytać tej książki bez paczki chusteczek obok. Na palcach jednej ręki mogę policzyć ile razy jakaś książka mnie wzruszyła. Przy Promyczku płakałam jak głupia. Pomimo, że znałam zakończenie, wiedziałam co się stanie (te spojlery) i tak byłam zaskoczona. Kocham, kocham, kocham ten beznadziejny wyciskacz łez. Od razu zabieram się za kolejną część (to będzie zarwana noc).

2021: Ta książka za każdym razem staje się coraz lepsza i wciąż ostatnie 100-150 stron płakałam jak głupia. Kim Holden stworzyła legendę. Kocham całym serduszkiem.

Nie da się przeczytać tej książki bez paczki chusteczek obok. Na palcach jednej ręki mogę policzyć ile razy jakaś książka mnie wzruszyła. Przy Promyczku płakałam jak głupia. Pomimo, że znałam zakończenie, wiedziałam co się stanie (te spojlery) i tak byłam zaskoczona. Kocham, kocham, kocham ten beznadziejny wyciskacz łez. Od razu zabieram się za kolejną część (to będzie...

Czy jest coś gorszego niż nastoletnia ciąża? Nastoletnia ciąża, kiedy jesteś anorektyczką wyrzuconą z domu przez rodziców. Książka porusza trudny temat zaburzeń odżywiania. Hedda jest zagubiona, chce skończyć z chorobą, jednak okazuje się to niełatwe. Gdzieś z tyłu głowy wciąż słyszy głos nakazujący jej głodzić się. Główna bohaterka okazała się silną młodą kobietą, która gdzieś po drodze zgubiła drogę. Dlaczego takich książek nie ma jako lektury szkolne? Książek, które mówią o problemach nastolatków. Bo z całym szacunkiem Mickiewicz czy Sienkiewicz nie trafiają do ludzi w tym wieku (sprawdzone na sobie).

edit 2021:
książka czytana ponownie, wciąż uważam, że jest świetna. Uderzyła we mnie jeszcze mocniej niż za pierwszym razem.

Czy jest coś gorszego niż nastoletnia ciąża? Nastoletnia ciąża, kiedy jesteś anorektyczką wyrzuconą z domu przez rodziców. Książka porusza trudny temat zaburzeń odżywiania. Hedda jest zagubiona, chce skończyć z chorobą, jednak okazuje się to niełatwe. Gdzieś z tyłu głowy wciąż słyszy głos nakazujący jej głodzić się. Główna bohaterka okazała się silną młodą kobietą, która...

Niestety najgorsza z całego cyklu. Czekałam na coś co idealnie zakończy całą serię, będzie takim wypełnieniem, ale nic takiego się nie wydarzyło. Wiedząc, że Sabrina będzie w ciąży z Tuck'iem, nie myślałam o niczym innym jak tylko o tym, kiedy ona mu to powie, kiedy sama się dowie, co zepsuło całe "napięcie" wokół tego. Z bólem serca muszę przyznać, że po prostu spodziewałam się więcej.

Niestety najgorsza z całego cyklu. Czekałam na coś co idealnie zakończy całą serię, będzie takim wypełnieniem, ale nic takiego się nie wydarzyło. Wiedząc, że Sabrina będzie w ciąży z Tuck'iem, nie myślałam o niczym innym jak tylko o tym, kiedy ona mu to powie, kiedy sama się dowie, co zepsuło całe "napięcie" wokół tego. Z bólem serca muszę przyznać, że po prostu...

Chciałam dać tej serii szansę, sięgnęłam po drugi tom z myślą, że już gorzej być nie może, a jednak może. Nie wiem, co kierowało wszystkimi nastolatkami 5-6 lat temu, że te książki były tak chętnie czytane. Chyba dobrze, że faza na wampiry i wilkołaki skończyła się dawno temu.

Chciałam dać tej serii szansę, sięgnęłam po drugi tom z myślą, że już gorzej być nie może, a jednak może. Nie wiem, co kierowało wszystkimi nastolatkami 5-6 lat temu, że te książki były tak chętnie czytane. Chyba dobrze, że faza na wampiry i wilkołaki skończyła się dawno temu.

Nie spodziewałam się fajerwerków po tej książce, a mimo to rozczarowała mnie. Gdzieś w połowie z przyzwoitej historii zmieniła się w absurdalnie głupi twór. Przestałam już nawet próbować zrozumieć bohaterów, akcja dzieje się w ekspresowym tempie i momentami jest po prostu (powtórzę się) głupia. Pomińmy fakt, że autorka skacze w przedstawiani rzeczywistości i w jednym momencie bohater rozmawia z jedną osobą w jednym miejscu, zdanie później jest kompletnie gdzie indziej.

Nie spodziewałam się fajerwerków po tej książce, a mimo to rozczarowała mnie. Gdzieś w połowie z przyzwoitej historii zmieniła się w absurdalnie głupi twór. Przestałam już nawet próbować zrozumieć bohaterów, akcja dzieje się w ekspresowym tempie i momentami jest po prostu (powtórzę się) głupia. Pomińmy fakt, że autorka skacze w przedstawiani rzeczywistości i w jednym...

Gdy tylko zobaczyła tę książkę w księgarni, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Całkowicie nie spodziewałam się, że autorka postanowi opowiedzieć tą historię od początku, tylko z punktu widzenia Tylera. Akcja przerywana jest opisami z dzieciństwa chłopaka. Czytając tę książkę można lepiej zrozumieć zachowanie nastolatka i to co działo się w jego głowie. Autorka pokazała nam jego zupełnie inną stronę, co mnie osobiście bardzo przypadło do gustu. Widzimy Tylera, który jest niedojrzały, porywczy, arogancki, bezmyślny, może momentami nawet głupi w swoim postępowaniu, ale jest prawdziwy, tylko zagubiony. Książka jest idealnym dopełnieniem serii (mam nadzieję, że autorka nie poleci na fali popularności i nie napisze kolejnych x tomów, bo się sprzedają).

Gdy tylko zobaczyła tę książkę w księgarni, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Całkowicie nie spodziewałam się, że autorka postanowi opowiedzieć tą historię od początku, tylko z punktu widzenia Tylera. Akcja przerywana jest opisami z dzieciństwa chłopaka. Czytając tę książkę można lepiej zrozumieć zachowanie nastolatka i to co działo się w jego głowie. Autorka pokazała nam...

Bardzo długo czaiłam się na tą książkę (praktycznie od premiery). Jak w końcu ją dorwałam pochłonęłam całą w jeden wieczór. Styl Greena jest lekki i przyjemny, a jednocześnie ma w sobie to coś, co nie pozwala ci odłożyć książki, aż nie zobaczysz ostatniego zdania. Może jest momentami infantylny, ale wciąż chce się więcej jego twórczości.

Bardzo długo czaiłam się na tą książkę (praktycznie od premiery). Jak w końcu ją dorwałam pochłonęłam całą w jeden wieczór. Styl Greena jest lekki i przyjemny, a jednocześnie ma w sobie to coś, co nie pozwala ci odłożyć książki, aż nie zobaczysz ostatniego zdania. Może jest momentami infantylny, ale wciąż chce się więcej jego twórczości.

Jakoś do powieści o wampirach nigdy mnie nie ciągnęło, ale stwierdziłam, że jak nie przeczytam "Zmierzchu" teraz to już nigdy po niego nie sięgnę. Grafomaństwo w czystej postaci, w tej książce po prostu nic się nie dzieje przez 400 stron. Całą książkę można streścić w jednym zdaniu, a i tak nie jestem pewna czy ktoś w ogóle chciałby to czytać. Bohaterowie są infantylni i po prostu zwyczajnie denerwujący.

Jakoś do powieści o wampirach nigdy mnie nie ciągnęło, ale stwierdziłam, że jak nie przeczytam "Zmierzchu" teraz to już nigdy po niego nie sięgnę. Grafomaństwo w czystej postaci, w tej książce po prostu nic się nie dzieje przez 400 stron. Całą książkę można streścić w jednym zdaniu, a i tak nie jestem pewna czy ktoś w ogóle chciałby to czytać. Bohaterowie są infantylni i po...

Anna Bellon ma specjalne miejsce w moim serduszku. Nadal nie dowierzam, że jest ona Polką. Książka trochę słabsza od poprzednich i (jak zwykle) muszę się doczepić, po co kolejna część? Dla mnie ta historia mogłaby zostać zamknięta już w tym momencie. Całość była dobra, ale bez szału.

Anna Bellon ma specjalne miejsce w moim serduszku. Nadal nie dowierzam, że jest ona Polką. Książka trochę słabsza od poprzednich i (jak zwykle) muszę się doczepić, po co kolejna część? Dla mnie ta historia mogłaby zostać zamknięta już w tym momencie. Całość była dobra, ale bez szału.

Do przeczytania tej książki zabrałam się po obejrzeniu filmu, co było błędem. Osobiście ekranizacja przypadła mi bardziej do gustu, ponieważ nie było w niej zbędnych treści (jak np. opisy statku z bardzo dokładnymi nazwami itp. które rozumieją tylko osoby "siedzące w temacie"). Sama historia jest niesamowita i aż trudno uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę.

Do przeczytania tej książki zabrałam się po obejrzeniu filmu, co było błędem. Osobiście ekranizacja przypadła mi bardziej do gustu, ponieważ nie było w niej zbędnych treści (jak np. opisy statku z bardzo dokładnymi nazwami itp. które rozumieją tylko osoby "siedzące w temacie"). Sama historia jest niesamowita i aż trudno uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę.

Colleen Hoover i jej twórczości nie trzeba nikomu przedstawiać. Jej książki mają trafiać do młodych ludzi i uświadamiać im rzeczy, których czasami nie mają świadomości. Książka jest dobrze napisana, ale z sympatii do autorki mogę być (jestem) nieobiektywna. Polubiłam w większości bohaterów. Jedna mała uwaga, że można było przyśpieszyć trochę końcówkę, albo chociaż sprawić by była bardziej ciekawa.

Colleen Hoover i jej twórczości nie trzeba nikomu przedstawiać. Jej książki mają trafiać do młodych ludzi i uświadamiać im rzeczy, których czasami nie mają świadomości. Książka jest dobrze napisana, ale z sympatii do autorki mogę być (jestem) nieobiektywna. Polubiłam w większości bohaterów. Jedna mała uwaga, że można było przyśpieszyć trochę końcówkę, albo chociaż sprawić...

Nie spodziewałam się, że kiedykolwiek wrócę do tej serii, ale stało się. O dziwo Tessa nie irytowała mnie aż tak bardzo jak w poprzednich częściach, co nie oznacza, że się polubiłyśmy. Wciąż widać, że autorka nie ma najlepszego warsztatu i musi jeszcze trochę książek napisać, zanim dojdzie do pisana dla bardziej wymagających czytelników, ale widzę światełko w tunelu (bardzo ciemnym tunelu).

Nie spodziewałam się, że kiedykolwiek wrócę do tej serii, ale stało się. O dziwo Tessa nie irytowała mnie aż tak bardzo jak w poprzednich częściach, co nie oznacza, że się polubiłyśmy. Wciąż widać, że autorka nie ma najlepszego warsztatu i musi jeszcze trochę książek napisać, zanim dojdzie do pisana dla bardziej wymagających czytelników, ale widzę światełko w tunelu (bardzo...

Doszłam do połowy i nie zamierzam czytać dalej. Niestety jest to typowy zapychacz w stylu dwie poprzednie książki się spodobały to napiszę jeszcze jedną.

Doszłam do połowy i nie zamierzam czytać dalej. Niestety jest to typowy zapychacz w stylu dwie poprzednie książki się spodobały to napiszę jeszcze jedną.