Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z Jerzym Pilchem po okresie wielkiej fascynacji i miłości niezmierzonej przechodziliśmy dosyć długą separację. Separację, która teraz, po lekturze "Wielu demonów", prawdopodobnie skończy się rozwodem. Niejednokrotnie wśród czytających znajomych słyszałam opinie, że grafoman, że cały czas o tym samym, że przynudza. Borniłam, ale bronić przestanę. "Wiele demonów" jest jedną z najsłabszych pozycji Pilcha. Niby język nadal piękny, ale gdzie ten polot, który tak jasno widać było w "Pod Mocnym Aniołem" czy "Spisie cudzołożnic"? Gdzie błyskotliwe frazy, których miejsce zastąpił szyk przestawny, który autor stosuje z uporem maniaka? Gdzie historia? Niestety, tym razem czuję się oszukana.

Z Jerzym Pilchem po okresie wielkiej fascynacji i miłości niezmierzonej przechodziliśmy dosyć długą separację. Separację, która teraz, po lekturze "Wielu demonów", prawdopodobnie skończy się rozwodem. Niejednokrotnie wśród czytających znajomych słyszałam opinie, że grafoman, że cały czas o tym samym, że przynudza. Borniłam, ale bronić przestanę. "Wiele demonów" jest jedną z...

Po przeczytaniu "Procesu" i "Przemiany" przekonana byłam, że Kafki nigdynie polubię. To miało być ostatnie podejście. Nie zawiodłam się. "Zamek" to lektura wymagająca - zarówno czasu, wytrzymałości psychicznej, jak i dojrzałości czytelniczej. Kafka rysuje ponury, przytłaczający obraz człowieka, człowieka uwikłanego w sieć zależności ludzkich, które nieustannie wpływają na jego życie. Każdy najmniejszy ruch innej jednostki, bez względu na to, czy był celowy, czy nie, wpływa na egzystencję innej, wpływa w sposób absurdalny. Jednocześnie każda z tych jednostek jest niewymownie samotna - nawet w chwilach największej bliskości pozostaje sama wobec rzeczywistośc skrajnie obcej i niezrozumiałej. Rzeczywistości, do której należy się przystosować, w obliczu której bunt, indywidualizm, chęć poznania trzeba odłożyć na bok. "Zamek" to obraz tej najbardziej tragicznej prawdy o ludzkiej egzystencji, prawdy, której być może lepiej nie poznawać.

Po przeczytaniu "Procesu" i "Przemiany" przekonana byłam, że Kafki nigdynie polubię. To miało być ostatnie podejście. Nie zawiodłam się. "Zamek" to lektura wymagająca - zarówno czasu, wytrzymałości psychicznej, jak i dojrzałości czytelniczej. Kafka rysuje ponury, przytłaczający obraz człowieka, człowieka uwikłanego w sieć zależności ludzkich, które nieustannie wpływają na...

Powieść cudowna w każdym calu - od fabuły, poprzez język, kończąc na fantastycznych opisach Paryża (których, o dziwo, było mi mało).

Powieść cudowna w każdym calu - od fabuły, poprzez język, kończąc na fantastycznych opisach Paryża (których, o dziwo, było mi mało).