Moskwa — Pietuszki

Bardzo męcząca, ... dla cierpliwych i sympatyków literatury rosyjskiej.

Bardzo męcząca, ... dla cierpliwych i sympatyków literatury rosyjskiej.

Pokaż mimo to

Nie była to łatwa lektura. Główny bohater bowiem cały czas pije, i wraz z nim odczuwamy związany z tym alkoholowy ciężar jego tułaczki do tytułowych Pietuszek. Ponadto czytelnik musi zdobyć się na próbę wyłuskania z tych delirycznych opisów różnych subtelności duszy głównego bohatera, jak się okazuje, niezwykle wrażliwego człowieka.
Dużo nieoczywistości i miejsca na własne interpretacje. Dlatego polecam tę książkę, bo sądzę, że każdy pojmie ją na swój sposób.

Nie była to łatwa lektura. Główny bohater bowiem cały czas pije, i wraz z nim odczuwamy związany z tym alkoholowy ciężar jego tułaczki do tytułowych Pietuszek. Ponadto czytelnik musi zdobyć się na próbę wyłuskania z tych delirycznych opisów różnych subtelności duszy głównego bohatera, jak się okazuje, niezwykle wrażliwego człowieka.
Dużo nieoczywistości i miejsca na własne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Radzieckie "Nic śmiesznego"

Jerofiejew to jeden z moich ulubionych autorów.... Niestety sam zgłébił temat uzależnienia tak głęboko jak tylko się da i bohater jest jego alter ego. Wypierane , niechciane . jest facetem z innej rzeczywistości o którym Jerofiejew pisze ,a którego się wstydził i którego nie chciał znać. To taka sponiewierana część jego jestestwa... Mam wrażenie , że był w stanie pisać o niej tylko na wpół prześmiewczo... Tylko w trzeciej osobie.

Klasyka

Radzieckie "Nic śmiesznego"

Jerofiejew to jeden z moich ulubionych autorów.... Niestety sam zgłébił temat uzależnienia tak głęboko jak tylko się da i bohater jest jego alter ego. Wypierane , niechciane . jest facetem z innej rzeczywistości o którym Jerofiejew pisze ,a którego się wstydził i którego nie chciał znać. To taka sponiewierana część jego jestestwa... Mam wrażenie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najlepsza książka o koszmarze uzależnienia

Najlepsza książka o koszmarze uzależnienia

Pokaż mimo to

Na trzeźwo to pisane raczej nie było. Ale to plus, chaos i surrealizm przemyśleń Wieniczki ma swój urok. Audiobook w wykonaniu Wilhelmiego przez pierwszą minutę irytował, ale koniec końców okazał się wisieńką na torcie, idealnie pasował do bełkotliwych słowotoków autora.

Na trzeźwo to pisane raczej nie było. Ale to plus, chaos i surrealizm przemyśleń Wieniczki ma swój urok. Audiobook w wykonaniu Wilhelmiego przez pierwszą minutę irytował, ale koniec końców okazał się wisieńką na torcie, idealnie pasował do bełkotliwych słowotoków autora.

Pokaż mimo to

Pijacka filozofia i pęd pociągu, starającego się nadążyć prędkości uzewnętrzniających się myśli głównego bohatera. Gdybym chciał przedstawić tę lekturę, jako obraz, posłużyłbym się mniej więcej takim rysunkiem: wielki umysł i błyskotliwy myśliciel w przebraniu alkoholika w podartym i pobrudzonym garniturze, który już dawno zdążył wyjść z mody.

Pijacka filozofia i pęd pociągu, starającego się nadążyć prędkości uzewnętrzniających się myśli głównego bohatera. Gdybym chciał przedstawić tę lekturę, jako obraz, posłużyłbym się mniej więcej takim rysunkiem: wielki umysł i błyskotliwy myśliciel w przebraniu alkoholika w podartym i pobrudzonym garniturze, który już dawno zdążył wyjść z mody.

Pokaż mimo to

Niestety, książka kompletnie nie przypadła mi do gustu, mimo że posiada dość wysokie notowania (według mnie zbyt wygórowane) co było m.in. powodem sięgnięcia po tą pozycję. Te jedyne 190 stron po prostu męczyłam, w oczekiwaniu wypatrując końca tego bezsensownego bełkotu. Już po przeczytaniu kilku stron czułam, że to nie to, ale myślę sobie - akcja może się rozkręci... Nic bardziej mylnego. Szału nie było. Nie czułam bym miała do czynienia z parodią, komedią, jakby tego nie nazwać. Na plus mogę uznać objętość książki, popołudnie wystarczy na przeczytanie - najlepiej jeszcze z czymś wyskokowym pod ręką, można przynajmniej utożsamić się lekko z głównym bohaterem. Osobiście nie polecam, aczkolwiek rozumiem, że innym może się podobać.

Niestety, książka kompletnie nie przypadła mi do gustu, mimo że posiada dość wysokie notowania (według mnie zbyt wygórowane) co było m.in. powodem sięgnięcia po tą pozycję. Te jedyne 190 stron po prostu męczyłam, w oczekiwaniu wypatrując końca tego bezsensownego bełkotu. Już po przeczytaniu kilku stron czułam, że to nie to, ale myślę sobie - akcja może się rozkręci... Nic...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z pozoru bełkotliwa, w rzeczywistości natomiast błyskotliwa i pełna rozpaczy. Doskonały obraz alkoholizmu i radzieckiej rzeczywistości.

Z pozoru bełkotliwa, w rzeczywistości natomiast błyskotliwa i pełna rozpaczy. Doskonały obraz alkoholizmu i radzieckiej rzeczywistości.

Pokaż mimo to

Łzy komsomołki raz, no to chlup.
Esencja rosyjskości w pigułce. "Moskwa - Pietuszki" jest strasznie zabawna i zabawnie straszna, a przy tym tak szczera i mimo wszystko gorzka. Czytając, ma się nadzieję, że ta dziwna, zakrapiana alkoholem podróż nigdy się nie skończy. Polecam

Łzy komsomołki raz, no to chlup.
Esencja rosyjskości w pigułce. "Moskwa - Pietuszki" jest strasznie zabawna i zabawnie straszna, a przy tym tak szczera i mimo wszystko gorzka. Czytając, ma się nadzieję, że ta dziwna, zakrapiana alkoholem podróż nigdy się nie skończy. Polecam

Pokaż mimo to

Naga rosyjska dusza odsłonięta na dłoni narratora tej pijackiej epopei. Ileż tu bólu, ile trafnych obserwacji radzieckiej rzeczywistości - tak dla nas niewyobrażalnie nienormalnej, a dla autora tak naturalnie oczywistej. Dzieło, które coraz trudniej będzie nam już odczytać, na którego bohaterów już niedługo będziemy spoglądali jak obserwator z innego wymiaru, z innej rzeczywistości.

Naga rosyjska dusza odsłonięta na dłoni narratora tej pijackiej epopei. Ileż tu bólu, ile trafnych obserwacji radzieckiej rzeczywistości - tak dla nas niewyobrażalnie nienormalnej, a dla autora tak naturalnie oczywistej. Dzieło, które coraz trudniej będzie nam już odczytać, na którego bohaterów już niedługo będziemy spoglądali jak obserwator z innego wymiaru, z innej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to