Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Komu możemy w życiu ufać? Rodzinie? A jeśli rodzina nigdy nie była taka, jak myślisz? Jeśli po kilkunastu latach nie wiesz nawet kim są? Przyjaciołom? Wszystko co im o sobie opowiadałaś, zbywali kpiącym uśmiechem, ale to wszystko była prawda. Ty nic o sobie nie wiesz, nie poznajesz ludzi, których uważasz za rodzinę, każdy jest ci właściwie obcy. W takiej sytuacji znalazła się Karou. Mieszka w Pradze choć nie jest Czeszką(a więc skąd pochodzi?), ma jaskrawo niebieskie włosy a na ciele mnóstwo tatuaży(w tym jeden, które ma od zawsze- a więc od kiedy?), choć zachowuje pozory zwykłego życia, większość czasu spędza na wykonywaniu zleceń tajemniczego Brimstone'a, który przy okazji jest chimerą (połączeniem człowieka i zwierzęcia), ale Karou nie jest chimerą. Nie jest tez człowiekiem. A więc kim? Czemu nikt nie może jej powiedzieć? Karou dzieli czas między studia plastyczne a wykonywanie zleceń od Brimstone'a, podczas których płaci absurdalne sumy za...zęby. Ludzkie, zwierzęce, kobiece, męskie- każde przydadzą się Dealerowi Marzeń (bo tak nieoficjalnie nazywa się Brimstone'a- za zęby obdarowuje chętnych życzeniami). Gigantyczna kolekcja zębów, chimery i drzwi przenoszące w każdy zakątek świata. Ale to dopiero początek! Podczas jednej z akcji drogę Karou przecina anioł. Jest najpiękniejsza istotą, jaką Karou kiedykolwiek widziała, ma gigantyczne skrzydła, przerażająco ostry miecz i najwyraźniej zamierza ją zabić.Jego oczy błyszczą jak płomień, ale nie taki który daje ciepło, tylko taki który trawi błyskawicznie wszystko na swojej drodze. A jednocześnie są bezlitosne i chłodne jak lód. Karou wie, że to już koniec, więc jak udało jej się ujść z życiem? Pojawienie się anioła zapoczątkowuje serie przerażająco niecodziennych zdarzeń, które prowadza do wielkiej wojny. Ale czy na pewno??? "Córka dymu i kości" to powieść którą mogę polecić z czystym sumieniem nawet jeśli nie czyta się fantasy i nie lubi romansów. Zadaje pytania o sens naszego istnienia, wojny oraz pojęcia dobra i zła. Zdecydowanie jestem za!!!

Komu możemy w życiu ufać? Rodzinie? A jeśli rodzina nigdy nie była taka, jak myślisz? Jeśli po kilkunastu latach nie wiesz nawet kim są? Przyjaciołom? Wszystko co im o sobie opowiadałaś, zbywali kpiącym uśmiechem, ale to wszystko była prawda. Ty nic o sobie nie wiesz, nie poznajesz ludzi, których uważasz za rodzinę, każdy jest ci właściwie obcy. W takiej sytuacji znalazła...