Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przerażający obraz czynów jakich dopuścił się Kościół wraz z praktycznie pozwalającym mu na wszystko Państwem. Skala wyrządzonych krzywd jest wprost niewyobrażalna i tym bardziej cieszy że taka książka powstała. Ruch feministyczny początkowo był dla mnie wręcz oczywistym rozwiązaniem na tyle że kończąc tę pozycję doradziłbym przemianowanie tytułu książki na Irlandki wstają z kolan. Punkt widzenia był w zasadzie jeden. Kobiety. Kobiety i dzieci. Księża molestujący dzieci. Biskupi i Watykan wszystko zamiatający pod dywan. Zakaz aborcji. Zakaz antykoncepcji.
Książkę oceniam wysoko ponieważ staranność opisów różnych wydarzeń, okoliczności, w tym powstawanie ruchów feministycznych (działających nie tylko na rzecz kobiet ale też LGBT) i zobrazowanie do czego prowadzi pozbawienie kobiet podstawowych praw jest czymś co wpłynie chyba na wyobraźnie każdego (z wyjątkiem osób ze skrajnej prawicy). I historie związane m.in. z Janem Pawłem II – co też daje do myślenia, nie pierwszy i pewnie nie ostatni – jaki to był człowiek, daleki od bycia świętym.
Na minus – jak już przeczyta się książkę do końca - praktycznie nic w tej książce nie ma o mężczyznach. Może poza jednym czy dwoma wyjątkami. A tak? Jakby nie istnieli, jakby żadnego nie dotykał temat odbierania również ich dziecka. Jakby absolutnie wszystkie rodziny bezwzględnie reagowały na nieślubne dzieci etc. Im dalej brnąłem w książkę tym częściej miałem wrażenie że mężczyźni (poza tymi którzy byli molestowanymi chłopcami) są tylko księżmi, biskupami, politykami – jakby wszyscy świadomie, z premedytacją działali na szkodę Kobiet, Kobiet które stawały się działaczkami czy Prezydentkami.
Zastanawia mnie też czy ten Sukces nie jest spowodowany tak skrajną sytuacją jaka panowała w Irlandii na początku. Ilość skandali aż po najwyższe stanowiska w hierarchii kościoła na pewno odegrały tutaj rolę katalizatora. Na pewno w kontekście zmian w prawie jest to rewolucja jaka w tym czasie przeszła Irlandia. Pytanie jakie będą tego efekty.
Na wielu polach, Kobiety-Liderki, osiągnęły olbrzymie sukcesy wywierając istotny wpływ na społeczeństwo i naprawdę (nie podważam tego) zasłużenie dużo się o nich wspomina – o ich poświęceniu, przekonaniu, determinacji czy zaangażowaniu. W książce ma się wrażenie że zrobiły to wszystko absolutnie same. Trochę mam niedosyt – jakby mężczyźni byli bezrefleksyjni, nie przechodzącymi żadnej większej zmiany.

Przerażający obraz czynów jakich dopuścił się Kościół wraz z praktycznie pozwalającym mu na wszystko Państwem. Skala wyrządzonych krzywd jest wprost niewyobrażalna i tym bardziej cieszy że taka książka powstała. Ruch feministyczny początkowo był dla mnie wręcz oczywistym rozwiązaniem na tyle że kończąc tę pozycję doradziłbym przemianowanie tytułu książki na Irlandki wstają...

Sporadycznie sięgam po literaturę autorów z Azji - zakładam że jest ona nieco inna niż znana nam powtarzalna beletrystyka, z pomysłem, prowadzona w jakiś oryginalny sposób. Tym razem sięgnąłem po książkę z wysoką oceną czytelniczą (7,6) której opis bardzo mnie zaciekawił. Niestety po "bestiach" spodziewałem się sporo więcej a czytając cały czas miałem ochotę po prostu spać (nie wiem czy to kwestia redakcji, tłumaczenia, czy po prostu taka jest już ta historia).
Nie potrafiłem odnaleźć się w tym zwyczajnym świecie z pierwiastkiem bestii. Pomysł był dobry zabrakło jego rozwinięcia, wyczerpania. W tej trochę nieśmiało, trochę narzekalsko, trochę jęcząco dawkowany świat zwyczajny przypudrowany koncepcją. Pozycja niestety dość męcząca. Nie było w tym jakiejś odwagi, większego pomysłu. Szkoda.

Sporadycznie sięgam po literaturę autorów z Azji - zakładam że jest ona nieco inna niż znana nam powtarzalna beletrystyka, z pomysłem, prowadzona w jakiś oryginalny sposób. Tym razem sięgnąłem po książkę z wysoką oceną czytelniczą (7,6) której opis bardzo mnie zaciekawił. Niestety po "bestiach" spodziewałem się sporo więcej a czytając cały czas miałem ochotę po prostu spać...

Zastanawiałem się czy chcę sięgnąć po książkę autostwa jednego z ciekawszych twórców filmowych. Obawiałem się że otrzymamy smętne, oklepane tematy - zwłaszcza że scenariusz filmowy nieco się różni od literatury.
Jak to zazwyczaj bywa ze zbiorami opowiadań - jedne przypadną nam do gustu, inne nie. W tym przypadku większość mnie zauroczyła - pomysłem i jego realizacją. Jest w tym pewna delikatność prowadzenia pióra, niemal namacalny obraz, jasny, klarowny. Są elementy zdające się bardziej życiowe podczas gdy inne są wyssane z palca czy wręcz miałoby się ochotę powiedzieć zbędne - to jednak mają one ten niesamowity Almodovarowy pierwiastek, roztoczony czar jak w jego filmach.

Zastanawiałem się czy chcę sięgnąć po książkę autostwa jednego z ciekawszych twórców filmowych. Obawiałem się że otrzymamy smętne, oklepane tematy - zwłaszcza że scenariusz filmowy nieco się różni od literatury.
Jak to zazwyczaj bywa ze zbiorami opowiadań - jedne przypadną nam do gustu, inne nie. W tym przypadku większość mnie zauroczyła - pomysłem i jego realizacją. Jest...