Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo nierówny zbiór. Opowiadania są chyba ułożone chronologicznie, a w takim razie widać wyraźne postępy od mocno średnich tekstów wcześniejszych do naprawdę dobrych późniejszych. "Kolonia Lanfier" - nadczłowiek ze złamanym sercem próbuje życia na nowo w egzotycznej kolonii, czytało się jak przyciężki fanfik Josepha Conrada. "Opowiadanie Birka" - niesamowitość, osobliwość, motyw sobowtóra, reminiscencje klasycznych opowiadań niesamowitych. "Spadek po Pik-Miku" - zapiski umarłego, dziwność i rozdźwięk z rzeczywistością, ciężkie do przyswojenia, dosyć mdławe pod względem treści. "Tajemnicza płyta", "Mrok", "Potęga nieprzeniknionego", "Rywalizacja w Lissie", "Zabójstwo w Kunst-Fisze" - zespół klasycznych opowiadań niesamowitych, zwięzłych, łatwych do łyknięcia, bardzo zgrabnych, choć nieszczególnie zapadających w pamięć; może tylko "Rywalizacja w Lissie" wyróżnia się motywem lotniczym i opozycją maszyny i organizmu, która powróci w "Szarym samochodzie". "Lina" - ciekawie przedstawiony epizod z życia człowieka cierpiącego na urojenia, niesamowitość skręca zdecydowanie w stronę zaburzeń psychicznych i interpretacji racjonalnej. "Wierzba" - można streścić to jako "mężczyzna chce odnaleźć przyjaciółkę z młodości, która tymczasem próbuje podbić świat jako tancerka", ale zarys fabuły nie oddaje sprawiedliwości temu dziwnemu, wielowarstwowemu tekstowi. Ciekawie przekształcony motyw diabelskiego paktu. "Napowietrzne rusałki" - znów klimaty lotnicze, fantastyka przestworzy, może być. "Szczurołap" - tytułowe opowiadanie chyba podobało mi się najbardziej, doskonale współgrają ze sobą prawdziwa niesamowitość opuszczonego gmachu pełnego dziwnych głosów i rozchwiany stan psychiczny bohatera osłabionego głodem i tyfusem. "Szary samochód" - również znakomite opowiadanie z bohaterem o skrzywionej psychice (choć w sposób bardzo nieoczywisty),opozycja maszyny - życie organiczne, realizm i niesamowitość znakomicie się ze sobą przeplatają. Z tego wszystkiego za naprawdę dobre muszę uznać "Szczurołapa" i "Szary samochód", w trochę mniejszym stopniu "Wierzbę", bo czytało mi się ją dziwnie ciężko. Niestety jakość samego wydania pozostawia wiele do życzenia, korekty nie było, zdarzają się "kóle" i inne kfiatki literówkowe i interpunkcyjne.