Po pierwsze: postacie. Postacie tak ludzkie, tak prawdziwe, ze swoimi wadami, zaletami, pragnieniami i celami, że jestem w stanie uwierzyć, że istniały naprawdę. Za to ogromny plus, bo skończyłam książkę, a wciąż pamiętam o Sugar, Agnes, Williamie i innych.

Piękny styl, każde zdanie można czytać z przyjemnością.

Widać pracę autora włożoną w poznanie realiów epoki.

Świetny początek! Wciągnał mnie od razu. Niestety, ta energia z pierwszych stron szybko się kończy i powieść zmienia się w obyczajówkę. Szkoda, mogło to być coś naprawdę wyjątkowego.

To książka, którą trzeba czytać powoli (inaczej się nawet nie da),rozkoszując się każdym zdaniem. Może znudzić, może zmęczyć. Ja musiałam zrobić sobie od niej przerwę (tak jakoś w połowie zrobiło się mega nudno) i to na kilka miesięcy! Szczerze, nie wiedziałam, czy powrócę. Ale było warto.

Książka dla miłośników wiktoriańskiej Anglii, którzy lubią skupienie na postaciach, nie przeszkadza im powolne tempo rozwoju wydarzeń oraz często nieprzyjemne opisy seksu i wulgaryzmy.

Jak dla mnie zdecydowanie powyżej średniej, mocne 7/10.

Po pierwsze: postacie. Postacie tak ludzkie, tak prawdziwe, ze swoimi wadami, zaletami, pragnieniami i celami, że jestem w stanie uwierzyć, że istniały naprawdę. Za to ogromny plus, bo skończyłam książkę, a wciąż pamiętam o Sugar, Agnes, Williamie i innych.

Piękny styl, każde zdanie można czytać z przyjemnością.

Widać pracę autora włożoną w poznanie realiów...

Rzadko zdarza się, że utykam w czytaniu książki, a to był właśnie ten przypadek. Narracja jest uciążliwa, ponieważ narrator prowadzi czytelnika za rękę i niemal pokazuje palcem na co zwrócić uwagę, co w połączeniu z powolną akcją wystawia ciekawość na próbę.

To co mnie trzymało przy lekturze, to miejsce i czas akcji - realistyczne spojrzenie na Londyn z czasów panowania królowej Wiktorii, gdy czytelnik znajduje się w ciasnych, dusznych zaułkach miasta sprzed czasów Kuby Rozpruwacza.

Czasami lubię wracać do książek, które znam, ale ta wymęczyła mnie i jednorazowa lektura wystarczy.

Rzadko zdarza się, że utykam w czytaniu książki, a to był właśnie ten przypadek. Narracja jest uciążliwa, ponieważ narrator prowadzi czytelnika za rękę i niemal pokazuje palcem na co zwrócić uwagę, co w połączeniu z powolną akcją wystawia ciekawość na próbę.

To co mnie trzymało przy lekturze, to miejsce i czas akcji - realistyczne spojrzenie na Londyn z czasów panowania...

Najlepsza powieść jaką czytałam. Taka, którą bym napisała gdybym potrafiła :)

Najlepsza powieść jaką czytałam. Taka, którą bym napisała gdybym potrafiła :)

To nie jest powieść, która może zachwycać. Ale zachwyci. Jeśli ktoś ma dosyć klimatów kostiumowych rodem z popularnych seriali (jest też miniserial "Szkarłatny płatek i biały", ekranizacja, POLECAM, kilka sugestii, które w powieści są tak sprytnie poukrywane, że dopiero obraz je uwidacznia). Jeśli ktoś chce się zanurzyć w odmęty wiktoriańskiego błota na Brick Lane. Poznać Sugar cierpiącą na egzemę i Williama cierpiącego na niespełnione ambicje. A przede wszystkim, poznać jedną z lepiej stworzonych postaci dam ówczesnych czasów, czyli Agnes Rackham. Uwielbiam Agnes, jest tak autentyczna, że głowa mała. To jest ta wiktoriańska pani domu, nie pyskate nastolatki z kostiumówek, które ciągają się nocami Bóg wie gdzie i Bóg wie z kim (xD).
Nie jestem natomiast fanką zakończenia, bo nie lubię otwartych, a "Jabłko" niby coś sugeruje, ale niezbyt wiele.

To nie jest powieść, która może zachwycać. Ale zachwyci. Jeśli ktoś ma dosyć klimatów kostiumowych rodem z popularnych seriali (jest też miniserial "Szkarłatny płatek i biały", ekranizacja, POLECAM, kilka sugestii, które w powieści są tak sprytnie poukrywane, że dopiero obraz je uwidacznia). Jeśli ktoś chce się zanurzyć w odmęty wiktoriańskiego błota na Brick Lane. Poznać...

Dla mnie osobiście jest to jedna z lepszych książek. jest długa - to fakt. Ale kreacje, zachowanie, myślenie postaci jest super przedstawione. Jestem w połowie i już martwię się, że coraz bliżej koniec. Ja bym ją porównała jakością i poziomem do Przeminęło z wiatrem. Oczywiście język jest tu inny, ale mnie to nie przeszkadza. Narracja również na plus.

Dla mnie osobiście jest to jedna z lepszych książek. jest długa - to fakt. Ale kreacje, zachowanie, myślenie postaci jest super przedstawione. Jestem w połowie i już martwię się, że coraz bliżej koniec. Ja bym ją porównała jakością i poziomem do Przeminęło z wiatrem. Oczywiście język jest tu inny, ale mnie to nie przeszkadza. Narracja również na plus.

Książka nie jest zła, całkiem ciekawa fabula, ale bardzo wolno idzie akcja, zero dynamiki przez co jak już znalazłam czas na czytanie to nie umiałam się wkręcić 🙄 i finalnie wybiłam się z rytmu 🙈
Podnoszę oczko za narrację, pierwszy raz spotykam się z takim zabiegiem, wow 😃
Zakończenie takie, jakich nie lubię, więc słabo.

Książka nie jest zła, całkiem ciekawa fabula, ale bardzo wolno idzie akcja, zero dynamiki przez co jak już znalazłam czas na czytanie to nie umiałam się wkręcić 🙄 i finalnie wybiłam się z rytmu 🙈
Podnoszę oczko za narrację, pierwszy raz spotykam się z takim zabiegiem, wow 😃
Zakończenie takie, jakich nie lubię, więc słabo.

„ - A Boże przykazanie: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się”? (…...) -Moim zdaniem rozmnożyliśmy się już wystarczająco, nie sądzisz? - wzdycha pani Fox. Doskonale udało nam się zapełnić świat przerażonymi i głodnymi ludźmi, nieprawdaż? Dzisiaj pytanie brzmi: co z nimi wszystkimi począć?”

Pozycja, która bardzo długo czekała na przeczytanie na mojej półce. Teraz znalazła swój czas. Dobry czas, choć początek lektury był był mozolny i trudny, ale lektura odpłaciła się dobrze spędzonym czasem. Książka, która wzbudza emocje i to te niełatwe. Wzbudza wewnętrzny bunt, dlaczego w świecie musi być tak dużo zła, dlaczego dzieci i dorośli zmuszani są do niegodziwego i niegodnego życia, dlaczego są zabawkami w rękach grupy uprzywilejowanej, tzn. mającej pieniądze i możliwości.
Akcja rozgrywa się w dziewiętnastowiecznym Londynie, częściowo w środowisku prostytutek a częściowo w środowisku ludzi z wyższych sfer. Akcja mroczna, brudna, zachowania kierowane niskimi instynktami, pełnymi obsesji, ale nie pozbawiona marzeń i nadziei. Bohaterowie , to pełna galeria postaci niezwykle różnorodnych, świetnie wykreowanych. Długo będę miała w pamięci losy młodej, inteligentnej prostytutki Sugar, marzącej o odwróceniu swojego losu; Wiliama znudzonego życiem u boku chorej psychicznie żony; Agnes, chorej psychicznie, pogrążonej w obsesji wiary żony Wiliama i odrażającej pani Castaway.
Powieść warta przeczytania.

„ - A Boże przykazanie: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się”? (…...) -Moim zdaniem rozmnożyliśmy się już wystarczająco, nie sądzisz? - wzdycha pani Fox. Doskonale udało nam się zapełnić świat przerażonymi i głodnymi ludźmi, nieprawdaż? Dzisiaj pytanie brzmi: co z nimi wszystkimi począć?”

Pozycja, która bardzo długo czekała na przeczytanie na mojej półce. Teraz znalazła...

Cudowna! Narratorem okazuje się kobieta, która pełni rolę "oprowadzacza" po dziewiętnastowiecznym Londynie i która decyduje, na co czytelnik ma zwrócić uwagę. Narracja i dialogi są mieszanką wytworności i wulgaryzmów, takie było zamierzenie pisarza. Rzeczywiście, jak głosi napis na okładce, tak pisałby Dickens, tylko czy przyznałby się do znajomości środowiska prostytutek? To jest książka, o której się nie zapomina.

Cudowna! Narratorem okazuje się kobieta, która pełni rolę "oprowadzacza" po dziewiętnastowiecznym Londynie i która decyduje, na co czytelnik ma zwrócić uwagę. Narracja i dialogi są mieszanką wytworności i wulgaryzmów, takie było zamierzenie pisarza. Rzeczywiście, jak głosi napis na okładce, tak pisałby Dickens, tylko czy przyznałby się do znajomości środowiska prostytutek?...

Czytając pierwsze trzy rozdziały, bardzo się męczyłam. Myślałam, że nie dotrwam do końca książki, w ogóle mnie nie wciągnęło, do tego czcionka drobna i rozlana po brzeg kartki. Rozdział ma okolo dwudziestu stron, przeczytanie jednego zabierało jakoś trzydzieści, niekiedy czterdziesci minut. Stwierdziłam, ze przeczytam ich jeszcze kilka, dam ksiazce szanse. Dobrze, ze tak zrobilam. Przy kolejnych rozdzialach, lektura mnie pochłonęła. Ciekawa opowiesc. Chciałam ciagle poznawac dalsze losy bohaterow. Bardzo sie cieszę, ze nie poddalam sie przy pierwszych stronach. Polecam.

Czytając pierwsze trzy rozdziały, bardzo się męczyłam. Myślałam, że nie dotrwam do końca książki, w ogóle mnie nie wciągnęło, do tego czcionka drobna i rozlana po brzeg kartki. Rozdział ma okolo dwudziestu stron, przeczytanie jednego zabierało jakoś trzydzieści, niekiedy czterdziesci minut. Stwierdziłam, ze przeczytam ich jeszcze kilka, dam ksiazce szanse. Dobrze, ze tak...

Dotrwałam do 17 rozdziału, ciągnie się mozolnie i nadal nie wiadomo do czego dąży… i nie wiem czy chce się dowiedzieć…

Dotrwałam do 17 rozdziału, ciągnie się mozolnie i nadal nie wiadomo do czego dąży… i nie wiem czy chce się dowiedzieć…