Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I kolejna przeczytana książka Cobena. Kolejna, którą dobrze się czyta od pierwszej strony w typowo Coben'owskim stylu. Właściwie nie ma co do czego się przyczepić, choć zakończenie dla mnie jest słodko gorzkie, ale za to zgodne niestety z rzeczywistością. Jak to się mówi rączka rączkę myje, a sprawiedliwość dotyka tylko tych, którzy nie mają kasy.

I kolejna przeczytana książka Cobena. Kolejna, którą dobrze się czyta od pierwszej strony w typowo Coben'owskim stylu. Właściwie nie ma co do czego się przyczepić, choć zakończenie dla mnie jest słodko gorzkie, ale za to zgodne niestety z rzeczywistością. Jak to się mówi rączka rączkę myje, a sprawiedliwość dotyka tylko tych, którzy nie mają kasy.

Kiedy opowiadałam koleżance o treści tej książki, stwierdziła ona, że w tej książce jest więcej wątków niż w telenoweli brazylijskiej. Nic dziwnego skoro wydarzenia następują w dłuższym okresie czasu. Jest to książka, w której nie ma podziału na dobrych i złych. Są tu same szarości, nikt nie jest idealny, każdy ma coś na sumieniu. Może dlatego tak wciąga.

Kiedy opowiadałam koleżance o treści tej książki, stwierdziła ona, że w tej książce jest więcej wątków niż w telenoweli brazylijskiej. Nic dziwnego skoro wydarzenia następują w dłuższym okresie czasu. Jest to książka, w której nie ma podziału na dobrych i złych. Są tu same szarości, nikt nie jest idealny, każdy ma coś na sumieniu. Może dlatego tak wciąga.

Ciekawa książka napisana w sposób prosty, dzięki czemu szybko i łatwo się nią czyta, aczkolwiek zakończenie mnie nie zaskoczyło.

Ciekawa książka napisana w sposób prosty, dzięki czemu szybko i łatwo się nią czyta, aczkolwiek zakończenie mnie nie zaskoczyło.

Podziwiam Mroza za to, że ma tyle pomysłów i konsekwentnie je realizuje. Jednak czasem co za wiele, to po prostu za wiele. Pierwsza część była lepsza, co potwierdza regułę, że czasem trzeba poprzestać na jednym tomie i nie bawić się w kontynuację. Ktoś zasugerował, że w tym przypadku można poprzestać na przeczytaniu początku i zakończenie. Z przykrością muszę przyznać mu rację. Gdybym po pierwszym rozdziale od razu przeskoczyła do ostatniego, niczego bym nie straciła.

Podziwiam Mroza za to, że ma tyle pomysłów i konsekwentnie je realizuje. Jednak czasem co za wiele, to po prostu za wiele. Pierwsza część była lepsza, co potwierdza regułę, że czasem trzeba poprzestać na jednym tomie i nie bawić się w kontynuację. Ktoś zasugerował, że w tym przypadku można poprzestać na przeczytaniu początku i zakończenie. Z przykrością muszę przyznać mu...

Ocena "może być" jest wystarczająca. Temat taki jaki lubię. Podróże kosmiczne, nowe światy, obcy. Jednak aby książka mnie zaciekawiła, musiałam przebrnąć aż 120 stron. Przetrwałam to tylko, że lubię tematykę kosmosu. Jednak nie da się ukryć, że ilość nie idzie w jakość. Prawie 500 stron, ale jakby skrócić o połowę i przyspieszyć nieco akcję, książka byłaby lepsza. Obawiam się, że niewielu przetrwa do końca.

Ocena "może być" jest wystarczająca. Temat taki jaki lubię. Podróże kosmiczne, nowe światy, obcy. Jednak aby książka mnie zaciekawiła, musiałam przebrnąć aż 120 stron. Przetrwałam to tylko, że lubię tematykę kosmosu. Jednak nie da się ukryć, że ilość nie idzie w jakość. Prawie 500 stron, ale jakby skrócić o połowę i przyspieszyć nieco akcję, książka byłaby lepsza. Obawiam...

Książka porwała mnie od pierwszej strony. Pełno w niej zwrotów akcji. Policjantka przy wszystkich obrażeniach, które co chwile nabywa, robi wrażenie Robocopa, aż trudno uwierzyć w jej heroiczne poświęcenie, aby rozwiązać sprawę. Przy okazji odsłania się prawdziwe oblicze policji, w której swój chroni tyłek swojego, tylko można się domyślać ile my zwykli ludzie nasłuchaliśmy się policyjnych bajeczek, mających na celu zatuszować ich machlojki, wpadki, niekompetencje. Akcja książki porywa, ale zakończenie niestety nie. Wszystko to jest naciągnięte na siłę, aby jakoś się sklejało. I czy policja naprawdę nie ma wglądu do aktów urodzenia? Trzecia córka nie bierze się z kapusty.

Dużym zaskoczeniem było to, że pod pseudonimem Thomas Arnold kryje się Polak. Na pewno sięgnę po inne jego książki.

Książka porwała mnie od pierwszej strony. Pełno w niej zwrotów akcji. Policjantka przy wszystkich obrażeniach, które co chwile nabywa, robi wrażenie Robocopa, aż trudno uwierzyć w jej heroiczne poświęcenie, aby rozwiązać sprawę. Przy okazji odsłania się prawdziwe oblicze policji, w której swój chroni tyłek swojego, tylko można się domyślać ile my zwykli ludzie nasłuchaliśmy...

Książka na początku mnie porwała. Nie mogłam się oderwać. Jednak koniec mnie rozczarował.

Książka na początku mnie porwała. Nie mogłam się oderwać. Jednak koniec mnie rozczarował.

W idealnym świecie rządzi sprawiedliwość. Człowiek wierzy, że jak zdarzy się nieszczęście, winny poniesie surową karę, ale na ile lat można wycenić czyjąś krzywdę, czyjeś życie? W rzeczywistości światem rządzi niesprawiedliwość. A gdyby istniała szansa, że ktoś wymierzy sprawiedliwość zgodnie z zasadą oko za oko ząb za ząb, ilu ludzi by nie skorzystało z szansy wyrównania rachunku?
Książka jest rewelacyjna. I nie jestem w tym momencie oryginalna, bo słowo "rewelacyjna' pojawia się prawie w każdej zamieszczonej tu recenzji. Jednak nie ma lepszego słowa. Książka jest rewelacyjna, wielowątkowa, nie pozostawia niedomówień, a to się ceni. Pokazuje prawdziwą twarz człowieka. Nikt nie jest idealny. W każdym z nas są pierwiastki dobra i zła. W każdym z nas kryje się zalążek zła, który może się obudzić pod wpływem negatywnych wydarzeń, a motorem napędzającym jest nienawiść.

W idealnym świecie rządzi sprawiedliwość. Człowiek wierzy, że jak zdarzy się nieszczęście, winny poniesie surową karę, ale na ile lat można wycenić czyjąś krzywdę, czyjeś życie? W rzeczywistości światem rządzi niesprawiedliwość. A gdyby istniała szansa, że ktoś wymierzy sprawiedliwość zgodnie z zasadą oko za oko ząb za ząb, ilu ludzi by nie skorzystało z szansy wyrównania...

Stary dobry Coben. Cenię go za to, że rzadko mnie zawodzi. W tej opowieści odnajduję trzy historie. Dwóch rzeczy domyśliłam się sama, ale mimo wszystko na koniec byłam zaskoczona. Ta książka, która wydaje się powstała akurat podczas kampanii prezydenckiej w USA, więc autor doskonale mógł się wczuć w panujące realia, we wszystkie jej brudne gierki, ukazuje niestety przykrą prawdę kulis politycznych: jak łatwo zmanipulować wyborców.

Stary dobry Coben. Cenię go za to, że rzadko mnie zawodzi. W tej opowieści odnajduję trzy historie. Dwóch rzeczy domyśliłam się sama, ale mimo wszystko na koniec byłam zaskoczona. Ta książka, która wydaje się powstała akurat podczas kampanii prezydenckiej w USA, więc autor doskonale mógł się wczuć w panujące realia, we wszystkie jej brudne gierki, ukazuje niestety przykrą...

Kiedy przypadkiem odkryłam, że planowana jest czwarta część cyklu: Wiktoria Biankowska, ucieszyłam się. Czekałam z niecierpliwością, zastanawiając się, czy to nie jakiś chochlik za tym stoi. Kiedy wreszcie się ukazała, zaczęłam się obawiać, czy to nie będzie tak jak z odgrzanym kotletem. Niby smakuje, ale to nie to samo. Troszkę ciężko było mi przebrnąć przez początek książki. Zawiodłam się informacją, że Wiktoria i Beleth już nie są z sobą. Wątek z Ujzelem jest trochę według mnie bez sensu. Poza tym książka zyskuje wraz z rozwojem akcji. Diabły tym razem dla odmiany chcą ocalić świat przed szaleństwem Lucka, któremu zechciało się przyspieszyć Apokalipsę.
Z żalem ukończyłam czytanie. Był to miły powrót, mam nadzieję, że nie tylko na chwilę i ktoś zaczaruje naszą pisarkę, aby powstała kolejna część. Jeśli uczynią to diabły, na pewno będzie z tego niezła śmietanka wybuchowa, a jeszcze lepsza zabawa.

Kiedy przypadkiem odkryłam, że planowana jest czwarta część cyklu: Wiktoria Biankowska, ucieszyłam się. Czekałam z niecierpliwością, zastanawiając się, czy to nie jakiś chochlik za tym stoi. Kiedy wreszcie się ukazała, zaczęłam się obawiać, czy to nie będzie tak jak z odgrzanym kotletem. Niby smakuje, ale to nie to samo. Troszkę ciężko było mi przebrnąć przez początek...

W życiu nie ma tylko czerni i bieli. Czasem to świat pełen szarości. I nic nie jest proste, bo życie nie daje gotowych scenariuszy. Nikt nie jest krystalicznie czysty.
Tak jak sugeruje tytuł książki, taka tragedia może spotkać każdą normalną, przeciętną rodzinę. Taka tragedia może postawić każdemu z nas pytanie, jak należy postąpić. Co jest właściwe? Czy należy zostawić swoje dziecko na pastwę bezwzględnej sprawiedliwości, czy może samemu przejąć ster? To historia w której każdy rodzic stawiałby sobie szereg pytań, na które ciężko jest odnaleźć obiektywną odpowiedź. Co zrobiłem źle? Co mogłem zmienić? Jest to też książka pisana z perspektywy trzech osób. Z innych recenzji doczytałam się, że niektórych nużyła opowieść ojca. Mnie właśnie ta opowieść wciągnęła. Jak dla mnie matka najbardziej mieszała, ale chyba po to, aby czytelnika wodzić za nos do końca książki. Dla mnie każda opowieść daje szerszy obraz każdej z postaci. Ojciec który jest pastorem musi wybierać między córką, a swoim posłannictwem szerzenia prawdy i wiary. Jako namiestnik Boga wydawałoby się że będzie to postać idealna. Tymczasem jest człowiekiem z krwi i kości, który też popełnia błędy i nie zawsze je dostrzega. To człowiek słaby, który daje sobą manipulować. Córka jak to większość nastolatek ciągle sę buntuje i próbuje wytorować swoją drogę. Z kolei matka prawniczka o nie skażonej reputacji podobnie jak mąż musi wybierać między miłością do córki a swoją profesją. Człowiek wchodzi w swoje życie z głową pełną ideałów, ale to właśnie życie w pewnym momencie je weryfikuje. Zawsze nam się wydaje, że kiedy nadejdzie dzień próby, wybierzemy właściwą drogę. Ale czym jest właściwa droga? Czym jest właściwy wybór? W życiu nie ma wyboru między czarnym i białym. Zycie to wybór pełen subiektywnej szarości.

W życiu nie ma tylko czerni i bieli. Czasem to świat pełen szarości. I nic nie jest proste, bo życie nie daje gotowych scenariuszy. Nikt nie jest krystalicznie czysty.
Tak jak sugeruje tytuł książki, taka tragedia może spotkać każdą normalną, przeciętną rodzinę. Taka tragedia może postawić każdemu z nas pytanie, jak należy postąpić. Co jest właściwe? Czy należy zostawić...

Przez całe życie człowiek, czy chce czy nie, musi dokonać wyboru. Wyboru szkoły, ścieżki kariery, męża, imienia dla dzieci. A kiedy przyjdzie dokonać wyboru między życiem córki a życiem syna, nie ma dobrego salomonowego wyroku. Tu pojawia się też pytanie, czy matka kocha swoje dzieci jednakowo.
Mózg płata w życiu różne figle. Czasem widzimy coś, czego nie ma. Ale jeśli jednak obrazy w głowie są prawdziwe? Czy wierzyć instynktowi? A może to wszystko to iluzja?
Daję średnią ocenę książkę, bo dla mnie początek jest przydługawy, a zakończenie nie jest jak dla mnie zaskakujące.

Przez całe życie człowiek, czy chce czy nie, musi dokonać wyboru. Wyboru szkoły, ścieżki kariery, męża, imienia dla dzieci. A kiedy przyjdzie dokonać wyboru między życiem córki a życiem syna, nie ma dobrego salomonowego wyroku. Tu pojawia się też pytanie, czy matka kocha swoje dzieci jednakowo.
Mózg płata w życiu różne figle. Czasem widzimy coś, czego nie ma. Ale jeśli...

Jest jej siostrą. Osobą najbliższą jej sercu. Zna ją od podszewki, ale czy na pewno? Dwie siostry całkowicie różne, ale związane ze sobą silną siostrzaną miłością. I śmierć córeczki, która rozdziela siostry na dwie strony barykady. Książka ma ciekawy układ. Obraz spojrzenia na sprawę z każdej strony. Zarówno ofiary, podejrzanej, świadka, czy też samego sędziego. I jedno pytanie, które dręczy zarówno głównych bohaterów jak i czytelnika. Czy siostra zamordowała siostrzenicę?

Jest jej siostrą. Osobą najbliższą jej sercu. Zna ją od podszewki, ale czy na pewno? Dwie siostry całkowicie różne, ale związane ze sobą silną siostrzaną miłością. I śmierć córeczki, która rozdziela siostry na dwie strony barykady. Książka ma ciekawy układ. Obraz spojrzenia na sprawę z każdej strony. Zarówno ofiary, podejrzanej, świadka, czy też samego sędziego. I jedno...

Przyznaję bez bólu, że dałam się nabrać tej historii, która tak wciąga, że czytelnik podąża za zrozpaczoną matką, razem z nią szukając zaginionej Alicji.

Przyznaję bez bólu, że dałam się nabrać tej historii, która tak wciąga, że czytelnik podąża za zrozpaczoną matką, razem z nią szukając zaginionej Alicji.

Miłość potrafi ranić, przynosi cierpienie, miłość potrafi zabić. Czy warto ryzykować, na szali postawić swoje życie? Kiedy dotyk może zabić, czy warto choć spróbować się zakochać.
Jest to ciekawa książka, którą płynnie się czyta. W zakończeniu czegoś jednak brakuje. Tak jakby autorka coś zaczęła, nagle przerwała i chciała potem jak najszybciej skończyć. Tak czy inaczej warto to przeczytać.

Miłość potrafi ranić, przynosi cierpienie, miłość potrafi zabić. Czy warto ryzykować, na szali postawić swoje życie? Kiedy dotyk może zabić, czy warto choć spróbować się zakochać.
Jest to ciekawa książka, którą płynnie się czyta. W zakończeniu czegoś jednak brakuje. Tak jakby autorka coś zaczęła, nagle przerwała i chciała potem jak najszybciej skończyć. Tak czy inaczej...

To jest inna Diane Chamberlain, ale jednocześnie ta sama, która pokazuje, że w życiu są różne ścieżki wyboru, ale każda pociąga za sobą inne konsekwencje.

To jest inna Diane Chamberlain, ale jednocześnie ta sama, która pokazuje, że w życiu są różne ścieżki wyboru, ale każda pociąga za sobą inne konsekwencje.

Chyba będę jedną z niewielu osób, którą ta książka pochłonęła, a rzadko co mnie ostatnio tak wciąga. Faktycznie ilość książek tego pana jest imponująca, ale wydaje mi się, że jednak trochę czasu tej książce musiał poświęcić. Co prawda pierwszy raz czytałam horror religijny. Konice co prawda mnie trochę zawiódł, ale nie uważam, że zmarnowałam czas. Szkoda że wygląda na to że to jedyny horror tego pisarza.

Chyba będę jedną z niewielu osób, którą ta książka pochłonęła, a rzadko co mnie ostatnio tak wciąga. Faktycznie ilość książek tego pana jest imponująca, ale wydaje mi się, że jednak trochę czasu tej książce musiał poświęcić. Co prawda pierwszy raz czytałam horror religijny. Konice co prawda mnie trochę zawiódł, ale nie uważam, że zmarnowałam czas. Szkoda że wygląda na to że...

Zakończenie zabójcze i czekam na to, co będzie dalej. Książka trzyma poziom. Przyczepiłabym się jedynie jednego wątku, mianowicie ubezpieczenia w PZU. Wątpię, aby szanujący się zakład ubezpieczeń zgłosił do ubezpieczenia człowieka chorego na raka, bez badań.

Zakończenie zabójcze i czekam na to, co będzie dalej. Książka trzyma poziom. Przyczepiłabym się jedynie jednego wątku, mianowicie ubezpieczenia w PZU. Wątpię, aby szanujący się zakład ubezpieczeń zgłosił do ubezpieczenia człowieka chorego na raka, bez badań.