Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem w takim momencie życia, w którym potrzebowałam właśnie tej książki. Inspirujące.

Jestem w takim momencie życia, w którym potrzebowałam właśnie tej książki. Inspirujące.

Zdumiewający rytm włoskich miast wybrzmiewa z tej powieści. Włoską ekspresję słychać nawet w dialogu. Kiedy obejrzałam film, byłam poruszona. Po przeczytanych słowach czuję zachwyt nad literackim warsztatem i smutek z powodu ludzkiego losu. Jakże rzadka musi być zatem miłość. Czasem nawet w naszych równoległych światach jej brakuje.

Zdumiewający rytm włoskich miast wybrzmiewa z tej powieści. Włoską ekspresję słychać nawet w dialogu. Kiedy obejrzałam film, byłam poruszona. Po przeczytanych słowach czuję zachwyt nad literackim warsztatem i smutek z powodu ludzkiego losu. Jakże rzadka musi być zatem miłość. Czasem nawet w naszych równoległych światach jej brakuje.

Nie sądziłam, że tak bardzo zżyję się z tą historią. Cieszę się, że Kaz i jego ekipa nie dali się wykiwać. Cegła po cegle zniszczyli tych, którzy zniszczyli wcześniej ich. Zachwycały mnie pomysły i zwroty akcji. Niczego nie można było przewidzieć, gdyż Kaz zawsze miał jeszcze inne karty w rękawie. Jednak trochę szkoda, że Szóstka Wron nie przetrwała razem do końca. Ale życie nie zawsze ma szczęśliwe zakończenie, jeśli mieszka się w Ketterdamie. Jak to mówią... Żadnych żałobników. Żadnych pogrzebów.

Nie sądziłam, że tak bardzo zżyję się z tą historią. Cieszę się, że Kaz i jego ekipa nie dali się wykiwać. Cegła po cegle zniszczyli tych, którzy zniszczyli wcześniej ich. Zachwycały mnie pomysły i zwroty akcji. Niczego nie można było przewidzieć, gdyż Kaz zawsze miał jeszcze inne karty w rękawie. Jednak trochę szkoda, że Szóstka Wron nie przetrwała razem do końca. Ale...

Jestem zachwycona kreacją bohaterów i tym, że nic nie jest usprawiedliwiane w ich czynach. Świetny język i duża dawka niejednokrotnie czarnego humoru. Świat jest zarysowany genialnie - brud i brzydota, które stają się fascynacją, a nawet pięknem. Trochę jak w Łodzi.

Jestem zachwycona kreacją bohaterów i tym, że nic nie jest usprawiedliwiane w ich czynach. Świetny język i duża dawka niejednokrotnie czarnego humoru. Świat jest zarysowany genialnie - brud i brzydota, które stają się fascynacją, a nawet pięknem. Trochę jak w Łodzi.

To śmieszne, ale rozważałam, jaką ocenę przyznać tej powieści. Niektórych książek nie można ocenić. A jednak ta jest naprawdę wyjątkowa, ponieważ zabolała mnie. Bolała mnie cholernie mocno podczas czytania. Niejednokrotnie byłam wzruszona lub rozbawiona. Ale ta książka jest przede wszystkim przerażająca w swej prawdziwości. Poruszająca. Traumatyczna. Dająca nadzieję. Jest o życiu. A życie zawsze jest trudne. Ale czy to znaczy, że nie może być piękne? Cieszę się, że zdecydowałam się jednak pokonać tyle stron właśnie teraz, że nie przełożyłam tego na kolejne wakacje, a potem na następne i jeszcze późniejsze. Tę książkę trzeba przeczytać. I bez względu na czas, zawsze będzie to ten najwłaściwszy.

To śmieszne, ale rozważałam, jaką ocenę przyznać tej powieści. Niektórych książek nie można ocenić. A jednak ta jest naprawdę wyjątkowa, ponieważ zabolała mnie. Bolała mnie cholernie mocno podczas czytania. Niejednokrotnie byłam wzruszona lub rozbawiona. Ale ta książka jest przede wszystkim przerażająca w swej prawdziwości. Poruszająca. Traumatyczna. Dająca nadzieję. Jest o...

Niezwykła. Niezapomniana. Inna. Zabawna. Smutna. Trudna. Pilna. Astrofizyczna. Inteligentna.
Nie wiem, co mogłabym napisać o tej książce. To coś absolutnie wspaniałego.

Niezwykła. Niezapomniana. Inna. Zabawna. Smutna. Trudna. Pilna. Astrofizyczna. Inteligentna.
Nie wiem, co mogłabym napisać o tej książce. To coś absolutnie wspaniałego.

Mam mieszane uczucia po skończeniu tej książki. Jednocześnie wychwytywałam nieścisłości, śmiałam się i drżałam z napięcia. A na koniec rozpłakałam się, zdając sobie sprawę z tego, jak przykre bywa życie, nawet, jeśli istnieje w magicznym świecie. To jedna z najsmutniejszych historii jakie czytałam.

Mam mieszane uczucia po skończeniu tej książki. Jednocześnie wychwytywałam nieścisłości, śmiałam się i drżałam z napięcia. A na koniec rozpłakałam się, zdając sobie sprawę z tego, jak przykre bywa życie, nawet, jeśli istnieje w magicznym świecie. To jedna z najsmutniejszych historii jakie czytałam.

Myślę, że wraz z tą powieścią rozwijałam się wewnętrznie. Jest intrygująca, genialnie napisana i absolutnie wciągająca. Bohaterowie mają duszę, co sprawia, że potrafisz ich albo kochać, albo nienawidzić. Sarkazm, romans i psychoza sprawiają, że nie możesz się oderwać od tej historii. I z pewnością pozostanie ona w twojej pamięci na długo. W mojej tkwi do dziś.

Myślę, że wraz z tą powieścią rozwijałam się wewnętrznie. Jest intrygująca, genialnie napisana i absolutnie wciągająca. Bohaterowie mają duszę, co sprawia, że potrafisz ich albo kochać, albo nienawidzić. Sarkazm, romans i psychoza sprawiają, że nie możesz się oderwać od tej historii. I z pewnością pozostanie ona w twojej pamięci na długo. W mojej tkwi do dziś.

Z biegiem lat, im staję się starsza, tym mniej czasu poświęcam takim drobnostkom, jak oglądanie telewizji z rodziną. Były święta Bożego Narodzenia, a moja mama oglądała "Służące". Słyszałam kiedyś o tej ekranizacji, moja szkoła chyba robiła jakiś wyjazd do kina, czy coś takiego - w końcu film oscarowy! Przysiadłam na skraju fotela i przyglądałam się jak Hilly beszta Skeeter na jej werandzie. Zapytałam mamę, o co chodzi. Moja mama powiedziała: "O to, że wszyscy jesteśmy równi", a później dodała ze śmiechem: "No i o ciasto czekoladowe". Wzruszyłam ramionami, zabrałam kubek herbaty, którą wcześniej zaparzyłam w kuchni, i wróciłam do pokoju. Tamtej nocy, obejrzałam ten film, a kilka tygodni później kupiłam książkę, którą z braku czasu, skończyłam dopiero dziś. Chyba nie jest istotne "kiedy", jest istotne, że w końcu. Bo w końcu "wszyscy jesteśmy równi" i wszyscy jesteśmy ludźmi.

Z biegiem lat, im staję się starsza, tym mniej czasu poświęcam takim drobnostkom, jak oglądanie telewizji z rodziną. Były święta Bożego Narodzenia, a moja mama oglądała "Służące". Słyszałam kiedyś o tej ekranizacji, moja szkoła chyba robiła jakiś wyjazd do kina, czy coś takiego - w końcu film oscarowy! Przysiadłam na skraju fotela i przyglądałam się jak Hilly beszta Skeeter...

Szkoda, że nie ma już takich powieści, bowiem nie da się odtworzyć tak doskonale tamtych czasów. Ten sarkazm, ta namiętność, mężczyźni, maniery, miłość, piękne suknie, groza, smutek, śmierć, a nawet fakty historyczne. To doskonała, bardzo dobrze napisana powieść. Bohaterowie są stworzeni tak drobiazgowo, że nie da się ich nie polubić lub, dla odmiany, nie znienawidzić. A główna bohaterka jest małą, bezczelną, zadufaną w sobie ignorantką, której nie da się nie podziwiać za jej upór, odwagę, bezwzględność i stanowczość. Takie cechy są pożądane i dlatego wybornie jest móc chociaż o nich czytać. Wbrew pozorom to smutna książka, która jedynie dodaje rozrywki podczas leniwych popołudni.

Szkoda, że nie ma już takich powieści, bowiem nie da się odtworzyć tak doskonale tamtych czasów. Ten sarkazm, ta namiętność, mężczyźni, maniery, miłość, piękne suknie, groza, smutek, śmierć, a nawet fakty historyczne. To doskonała, bardzo dobrze napisana powieść. Bohaterowie są stworzeni tak drobiazgowo, że nie da się ich nie polubić lub, dla odmiany, nie znienawidzić. A...

Mam mieszane uczucia odnośnie do tej książki. Kiedy zaczynałam ją czytać, byłam przerażona, ponieważ odnalazłam w niej cząstkę siebie, a to zawsze jest chyba trochę straszne… Zupełnie tak, jakby ktoś wszedł do Twojej głowy i ją analizował – wszystkie Twoje pragnienia, rozterki i smutki. W powieściach pana Murakami podoba mi się to, że zawsze pisze on jakąś najbardziej oczywistą rzecz, a jednak nie zastanawiamy się nad nią, dopóki o niej nie przeczytamy. To zabawne… Ta książka jest nie tylko o marzeniach, ale i samotności. I o tym, że każdy z nas ma coś takiego, że gdy to straci, zupełnie się rozpada, tworząc nową osobę, której może już nigdy nie będzie w stanie dobrze poznać. W zasadzie spodziewałam się innego zakończenia… Jeszcze nie jestem pewna, czy to mnie rozczarowało czy też nie. Ale myślę, że warto przeczytać tę pozycję.

Mam mieszane uczucia odnośnie do tej książki. Kiedy zaczynałam ją czytać, byłam przerażona, ponieważ odnalazłam w niej cząstkę siebie, a to zawsze jest chyba trochę straszne… Zupełnie tak, jakby ktoś wszedł do Twojej głowy i ją analizował – wszystkie Twoje pragnienia, rozterki i smutki. W powieściach pana Murakami podoba mi się to, że zawsze pisze on jakąś najbardziej...

Kiedy kończyłam przygodę z Harrym Potterem, sądziłam, że już żadne losy bohaterów nie wciągną mnie tak bardzo. Jestem pochłonięta seriami Cassandry Clare, ale książki Riordana to coś czego naprawdę szukałam i potrzebowałam. Sądziłam, że podobał mi się film. I chyba wciąż go lubię, jednak w porównaniu z tą powieścią jest naprawdę niczym. Uwielbiam postaci i ich humor. Myślałam, że tłumaczenie będzie irytujące, a jednak język, którym napisana jest książka w ogóle mnie nie razi. Nie mogę się doczekać, kiedy będę miała okazję przeczytać drugą część historii Percy’ego Jacksona. Chyba po raz pierwszy od dawna jestem zakochana…

Kiedy kończyłam przygodę z Harrym Potterem, sądziłam, że już żadne losy bohaterów nie wciągną mnie tak bardzo. Jestem pochłonięta seriami Cassandry Clare, ale książki Riordana to coś czego naprawdę szukałam i potrzebowałam. Sądziłam, że podobał mi się film. I chyba wciąż go lubię, jednak w porównaniu z tą powieścią jest naprawdę niczym. Uwielbiam postaci i ich humor....

Kocham to niesamowite uczucie, kiedy historia tak bardzo wciąga mnie w swój bieg, że nie mogę się od niej oderwać. Kiedy nie mogę zasnąć z niepewności, kiedy płaczę lub się śmieję i wraz z bohaterami przeżywam ich losy. „W każdym spotkaniu jest część żalu z rozstania, ale w każdym rozstaniu jest ta sama ilość radości ze spotkania.” Myślę, że z Tessą i Jemem spotkamy się jeszcze w innych książkach pani Clare, a jednak wspólna droga tej fascynującej trójki dobiegła końca. Moje serce na zawsze pozostanie przy Willu, ale to nie znaczy, że za innymi będę tęsknić mniej. Słowa Cassandry Clare mają taką niesamowitą magię – są niczym muzyka, płynniejsze niż woda. Są czymś, co tak bardzo na mnie wpływa. To takie niewiarygodne, że moja przygoda z nimi kończy się na zawsze, mimo że tak często będę do niej wracać. Inaczej jest znać zakończenie, a inaczej jest obgryzać paznokcie z niepewności. Bo znajome jest nudne, ale to nie oznacza, że wciąż nie jest piękne…

„Ave in perpetum, frater, ave atque vale.”

Kocham to niesamowite uczucie, kiedy historia tak bardzo wciąga mnie w swój bieg, że nie mogę się od niej oderwać. Kiedy nie mogę zasnąć z niepewności, kiedy płaczę lub się śmieję i wraz z bohaterami przeżywam ich losy. „W każdym spotkaniu jest część żalu z rozstania, ale w każdym rozstaniu jest ta sama ilość radości ze spotkania.” Myślę, że z Tessą i Jemem spotkamy się...

Kiedy czytałam książki o Chłopcu, Który Przeżył, tej jednej części nie mogłam nigdzie dostać. I nagle, właśnie w tym roku, miałam przyjemność powrócenia do niesamowitego Hogwartu... Przyznam się, że ta powieść leżała na mojej półce ponad dwa miesiące i ilekroć zaczynałam ją czytać, nigdy nie mogłam skończyć. Ale teraz nie żałuję, ponieważ to mój świat, to świat, w którym wielu z nas dorastało. Cudownie było odnaleźć swoją małą wersję siebie i połączyć ją z tą już nieco większą, która wciąż kocha czary, Harry'ego i jego przyjaciół.

Kiedy czytałam książki o Chłopcu, Który Przeżył, tej jednej części nie mogłam nigdzie dostać. I nagle, właśnie w tym roku, miałam przyjemność powrócenia do niesamowitego Hogwartu... Przyznam się, że ta powieść leżała na mojej półce ponad dwa miesiące i ilekroć zaczynałam ją czytać, nigdy nie mogłam skończyć. Ale teraz nie żałuję, ponieważ to mój świat, to świat, w którym...