Książka przeciętną. Ekranizacja dużo lepsza

Książka przeciętną. Ekranizacja dużo lepsza

Przeczytana już dawno, ale wciąż mocno pamiętam tamte emocje, towarzyszące mi podczas czytania, choć fabułę już tylko pobieżnie.

Przeczytana już dawno, ale wciąż mocno pamiętam tamte emocje, towarzyszące mi podczas czytania, choć fabułę już tylko pobieżnie.

„Dobra pomoc jest jak prawdziwa miłość, tylko jedna na całe życie.„

W życiu nic nie dzieje się bez przyczyny.
Na święta chciałam dostać od Mikołaja reportaż „Służące” i tak napisałam w liście do niego 😉 nie dodałam jednak, że chodziło mi o „Służące do wszystkiego” Joanny Kuciel-Frydryszak. Dostałam za to egzemplarz napisany przez Kathryn Stockett.
„Ok” myślę sobie. Książka jest, przyjmę każdą.
O jak dobrze się stało. (Dzięki Mikołaje)

Już od pierwszej strony czułam, że będzie to książka z tych „nieodkladalnych” o których myśli się, nawet gdy nie trzymasz jej w rękach.
Rzecz dzieje się w południowoamerykańskim miasteczku w stanie Missisipi. Opowiada historię głównie z punktu widzenia czarnoskórych pomocy domowych oraz realia tamtych czasów na długo już po zniesieniu niewolnictwa jednak nadal w rygorze podziału rasowego.
Ciepła i otulająca opowieść która wywiera w czytelniku całą paletę uczuć.
Cudownie pokazuje oddanie i miłość wobec dzieci którymi Służące zajmują się na codzień. Często to właśnie one odgrywają najważniejsza rolę w pierwszych latach życia tychże dzieci, tworząc nierozerwalną więź oraz przekazując mądrość która kiełkuje w dalszych latach życia.

„Jesteś mądra, jesteś dobra, jesteś ważna”

Nie brakuje tu jednak uprzedzeń i nienawiści w stosunku do „kolorowych” z którymi jednak nasze bohaterki z dumą i odwagą radzą sobie każdego dnia.
Piękna opowieść o odnajdywaniu w sobie siły po to aby coś zmienić zarówno w sobie jak i w otaczającym nas świecie.
Na pewno nigdy jej nie zapomnę i jestem pewna, że gdy poczuję potrzebę aby pokrzepić się w trudniejszym momencie - sięgnę po nią ponownie.

„Dobra pomoc jest jak prawdziwa miłość, tylko jedna na całe życie.„

W życiu nic nie dzieje się bez przyczyny.
Na święta chciałam dostać od Mikołaja reportaż „Służące” i tak napisałam w liście do niego 😉 nie dodałam jednak, że chodziło mi o „Służące do wszystkiego” Joanny Kuciel-Frydryszak. Dostałam za to egzemplarz napisany przez Kathryn Stockett.
„Ok” myślę sobie....

Fantastyczna pozycja! wzruszająca historia, akcja toczy się wartko, z poczuciem humoru, mimo druzgocących warunków, w których główne bohaterki żyją. Fantastyczne dialogi - petarda! Irytujące są białe panieneczki, którym wszystko z nieba spadło.. zapatrzone w siebie, niewidzące krzywd, które wyrządzają - oburzające, ale jakże aktualne także w naszych czasach! Dobrze podsumowała tę sytuacja sama Autorka: za późno i za mało... za późno zaczęliśmy walczyć z rasizmem, za późno zobaczyliśmy obok człowieka, za mało jeszcze zostało zrobione... ale wszystko przed nami, trzymam mocno kciuki, i dokładam własne , małe cegiełeczki, aby temat rasizmu powoli się zacierał.. Polecam, polecam, polecam!

Fantastyczna pozycja! wzruszająca historia, akcja toczy się wartko, z poczuciem humoru, mimo druzgocących warunków, w których główne bohaterki żyją. Fantastyczne dialogi - petarda! Irytujące są białe panieneczki, którym wszystko z nieba spadło.. zapatrzone w siebie, niewidzące krzywd, które wyrządzają - oburzające, ale jakże aktualne także w naszych czasach! Dobrze...

Pozycja godna uwagi, głęboka, poruszająca i zmuszająca do refleksji.. Dotyczy bardzo ważnych w życiu człowieka segmentów: segregacji rasowej, inności, nierówności społecznej, nietolerancji, rasizmu ale także odwagi, miłości, oddania, przywiązania i lojalności itd. I chociaż warto po nią sięgnąć to jakoś trudno mi się ją czytało. Historię poznajemy z punktu widzenie kilku bohaterek mających inny statut społeczny, inne warunki materialne, inny kolor skóry ( co wówczas miało niebagatelne znaczenie),inne wykształcenie, inne doświadczenie życiowe i inne problemy życia codziennego. A wszystko to w czasie przełomowym i niezwykle ważnym dla Stanów Zjednoczonych lat 60-tych XX wieku. Trochę przeszkadzały mi specjalnie zostawione błędy językowe.

Pozycja godna uwagi, głęboka, poruszająca i zmuszająca do refleksji.. Dotyczy bardzo ważnych w życiu człowieka segmentów: segregacji rasowej, inności, nierówności społecznej, nietolerancji, rasizmu ale także odwagi, miłości, oddania, przywiązania i lojalności itd. I chociaż warto po nią sięgnąć to jakoś trudno mi się ją czytało. Historię poznajemy z punktu widzenie kilku...

W swoim życiu przeczytałam wiele książek, przeczytałam fizycznie nie " przeleciałam " czy " odsłuchałam " Nie zdarzyło mi się tak bardzo męczyć nad tekstem.
" Służące " napisane są okropnie (!) albo takie okropne tłumaczenie (!) nie znam oryginału a filmu też nie oglądałam.

Żeby było jasne nie mówię o tematyce, która początki ma już w " Chacie wuja Toma " po przez " Korzenie " (niewolnictwo) aż do lat pięćdziesiątych czy sześćdziesiątych gdzie już nie ma niewolnictwa, ale w dalszym ciągu funkcjonuje rasizm, ku klux klan, podział na dzielnice i miejsca dla " białych " i " czarnych "

Chyba nie rozumiem tych zachwytów, bo nie wolno pomijać
poprawności języka polskiego. Szczególnie w
" obecnym czasie " gdzie słownictwo polskie " pikuje w dół " właśnie w kierunku takiego tłumaczenia.
Uważam, że wydanie książkowe jest po prostu przetłumaczonym scenariuszem filmu.
Zbędne " prostackie " wypowiedzi służącej, być może właściwe w jej dialekcie czy żargonie, ale dla treści nic nie wnosi, a drażni.
Czyta się fatalnie, może jest dobre do słuchania, ale musiałby być dobry interpretator np. pani A.Dereszowska.

W swoim życiu przeczytałam wiele książek, przeczytałam fizycznie nie " przeleciałam " czy " odsłuchałam " Nie zdarzyło mi się tak bardzo męczyć nad tekstem.
" Służące " napisane są okropnie (!) albo takie okropne tłumaczenie (!) nie znam oryginału a filmu też nie oglądałam.

Żeby było jasne nie mówię o tematyce, która początki ma już w " Chacie wuja Toma " po przez...

No rewelacja, acz kolwoek oryginał jest lepszy od przekładu. Mam wrażenie, że niektóre polskie przekłady są aż nazbyt "spolszczone". Film natmiast... no cóż tu wiele pisać. zasłużony Oscar i tyle.

No rewelacja, acz kolwoek oryginał jest lepszy od przekładu. Mam wrażenie, że niektóre polskie przekłady są aż nazbyt "spolszczone". Film natmiast... no cóż tu wiele pisać. zasłużony Oscar i tyle.

Rewelacyjna powieść traktująca o równości, toleracji, akceptacji, życzliwości, odwadze , szacunku, dążeniu do spełnienia marzeń,... Można by długo wymieniać.
Książka opowiada o życiu czarnoskórych kobiet, pracujących jako służące w gospodarstwach domowych u "białych" w latach 60 XX wieku w stanie Missisipi.
Opowiada o traktowaniu czarnoskórych i ich prawach, o ich odczuciach i marzeniach, o krzywdach im wyrządzonych, jak i radościach jakie daje im praca.
Powieść jest świetnie napisana, trzeba tylko przebrnąć przez pierwsze 100 stron, które autorka poświęciła na przedstawienie postaci, a które niezbyt wciągają. Ale to co jest potem (przez kolejne 500 stron) to już prawdziwa uczta dla wrażliwego czytelnika.
Powieść powinna być wciągnięta do kanonu lektur szkolnych, aby pokazać mlodym do czego prowadzi nietolerancja i jak ważne jest równe traktowanie każdego człowieka. Ten temat był, jest i niestety będzie zawsze aktualny, ponieważ w każdych czasach znajdą się ludzie, którym wydaje się, że są "lepsi" od innych.
Gorąco polecam!

Rewelacyjna powieść traktująca o równości, toleracji, akceptacji, życzliwości, odwadze , szacunku, dążeniu do spełnienia marzeń,... Można by długo wymieniać.
Książka opowiada o życiu czarnoskórych kobiet, pracujących jako służące w gospodarstwach domowych u "białych" w latach 60 XX wieku w stanie Missisipi.
Opowiada o traktowaniu czarnoskórych i ich prawach, o ich...

Dobra książka, aczkolwiek film wywołał u mnie więcej emocji. Polecam obydwie formy :)

Dobra książka, aczkolwiek film wywołał u mnie więcej emocji. Polecam obydwie formy :)

Rzadko daje noty powyżej "8", ale tym razem musiałam. Wspaniała, ciepła, pełna emocji - tych dobrych i tych trudnych - opowieść o tym jak (prawdopodobnie) było w sumie nie tak dawno temu. Rzecz dzieje sie w 1962 roku, wiec gdyby moi rodzice urodzili sie w Missisipi, mogli mieć czarnoskóra służącą. Jedyne, czego mogłabym sobie dla nich życzyć, to żeby byla jak Aibileen :-) Polecam serdecznie, warto poznać taka perspektywę na tamte wydarzenia.

Rzadko daje noty powyżej "8", ale tym razem musiałam. Wspaniała, ciepła, pełna emocji - tych dobrych i tych trudnych - opowieść o tym jak (prawdopodobnie) było w sumie nie tak dawno temu. Rzecz dzieje sie w 1962 roku, wiec gdyby moi rodzice urodzili sie w Missisipi, mogli mieć czarnoskóra służącą. Jedyne, czego mogłabym sobie dla nich życzyć, to żeby byla jak Aibileen :-)...