Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę, że klasykę trudno oceniać stosując współczesne wymagania. Trzeba mieć ogólne pojęcie o czasach i realiach w których powstawało dzieło oraz porównanie do książek z podobnego okresu. Tego mi brakuje. Są jednak powieści, które mimo upływających lat czyta się z wypiekami na twarzy. Tu tego nie czułem. Tak czy owak Frankensteina warto przeczytać - w końcu to popkulturowy fenomen. Jeśli chodzi o samo dzieło - za dużo tu o cierpieniu. Wszyscy cierpią - tak po Werterowsku. Jak mawia mój kolega "Jak ktoś takie lubi, to dobre" ;).

Myślę, że klasykę trudno oceniać stosując współczesne wymagania. Trzeba mieć ogólne pojęcie o czasach i realiach w których powstawało dzieło oraz porównanie do książek z podobnego okresu. Tego mi brakuje. Są jednak powieści, które mimo upływających lat czyta się z wypiekami na twarzy. Tu tego nie czułem. Tak czy owak Frankensteina warto przeczytać - w końcu to popkulturowy...

Valis to, Valis tamto. Valis mnie zmęczył. Wydarzenia z książki są tak bardzo nieistotne że w ogóle nie zapadają w pamięć. Przy każdym powrocie do lektury musiałem przekartkować kilka stron, żeby połapać się w sytuacji bohaterów. Valis jest bogiem, kosmitą, robotem czy może wielorybem - bez znaczenia - sensu tyle samo. Książka tylko dla fanów Dicka.

Valis to, Valis tamto. Valis mnie zmęczył. Wydarzenia z książki są tak bardzo nieistotne że w ogóle nie zapadają w pamięć. Przy każdym powrocie do lektury musiałem przekartkować kilka stron, żeby połapać się w sytuacji bohaterów. Valis jest bogiem, kosmitą, robotem czy może wielorybem - bez znaczenia - sensu tyle samo. Książka tylko dla fanów Dicka.

Zazdroszczę ludziom, którzy wynieśli coś z tego bełkotu. Uwielbiam Dicka ale nie w tym wydaniu - poziom szaleństwa sięgnął zenitu. Przerażające jest to, jak chaotyczne i puste rozważania bohaterów przeplatane są z błyskotliwymi spostrzeżeniami autora. Dla mnie - olbrzymi dysonans. "Zdrowy małż nie rodzi perły". Można się z tym zgodzić, ale nasz małż przeszedł zdecydowanie zbyt wiele. Świetne były rozmowy w "Przez ciemne zwierciadło", lecz tam interlokutorzy byli naćpani. Tutaj ślepiec udaje, że widzi. Dick to poniekąd postać tragiczna, a w "Valisie" tragizm ten szczególnie się uwidacznia. Takie jest moje zdanie, aczkolwiek autorytetem nie jestem :)

Zazdroszczę ludziom, którzy wynieśli coś z tego bełkotu. Uwielbiam Dicka ale nie w tym wydaniu - poziom szaleństwa sięgnął zenitu. Przerażające jest to, jak chaotyczne i puste rozważania bohaterów przeplatane są z błyskotliwymi spostrzeżeniami autora. Dla mnie - olbrzymi dysonans. "Zdrowy małż nie rodzi perły". Można się z tym zgodzić, ale nasz małż przeszedł zdecydowanie...