Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnia część o historii Katniss jest według mnie najgorszą z całej trylogii. Wiedziałem że sensowne dokończenie wątku kończącego drugi tom nie będzie łatwe. Mimo wszystko autorka w miarę dobrze podołała zadaniu. Ostateczne porachunki z Kapitolem w znacznej mierze opierały się na kręceniu filmów propagujących rebelię. Znaczną część książki bohaterka spędziła w szpitalu lub na skraju załamania nerwowego. Do tego za mało akcji jak dla mnie oraz za dużo technologii rodem z kosmosu. Wiem, to nie zachęca. Jednak opowieść czyta się bardzo szybko i lekko. Brnie się przez kolejne strony głównie przez chęć poznania zakończenia, a te jest w pewnym sensie zaskakujące i całkiem zgrabnie kończy trylogię. Osobiście zachęcam najbardziej do przeczytania części pierwszej. Jeśli ktoś przeczyta część pierwszą to do dokończenia całej trylogii zachęcać już nie trzeba.

Ostatnia część o historii Katniss jest według mnie najgorszą z całej trylogii. Wiedziałem że sensowne dokończenie wątku kończącego drugi tom nie będzie łatwe. Mimo wszystko autorka w miarę dobrze podołała zadaniu. Ostateczne porachunki z Kapitolem w znacznej mierze opierały się na kręceniu filmów propagujących rebelię. Znaczną część książki bohaterka spędziła w szpitalu lub...

Malownicze, małe miasteczko Salem gdzie życie przebiega leniwie i spokojnie. Przynajmniej pozornie. Wśród murów domów z ludzi wychodzi mroczniejsza strona. Właśnie poznawanie losów, tajemnic i upodobań mieszkańców było dla mnie najciekawsze w tej opowieści. Do tego należy dodać walkę z mrocznymi siłami oraz potężnym wrogiem. Autor zgrabnie miesza wątki, uchyla krok po kroku rąbka tajemnicy dzięki czemu progresywnie nasyca naszą ciekawość. Książka klimatyczna i czyta się bardzo przyjemnie. Czytałem, że King nie był zadowolony z zakończenia i dlatego powstało również alternatywne. Ja jednak nie mam zastrzeżeń. Lektura co prawda nie jeży włosów na głowie ale i tak serdecznie polecam.

Malownicze, małe miasteczko Salem gdzie życie przebiega leniwie i spokojnie. Przynajmniej pozornie. Wśród murów domów z ludzi wychodzi mroczniejsza strona. Właśnie poznawanie losów, tajemnic i upodobań mieszkańców było dla mnie najciekawsze w tej opowieści. Do tego należy dodać walkę z mrocznymi siłami oraz potężnym wrogiem. Autor zgrabnie miesza wątki, uchyla krok po kroku...

Wojciecha Cejrowskiego kocha się albo nienawidzi. Ten typ tak ma. Ale nie można nie zgodzić się z faktem, że pisarzem jest rewelacyjnym. "Wyspa na Prerii" jest książką pełną barwnych postaci i humoru z dużą domieszką kurzu, traw i drewna. Autor w ciekawy i przystępny sposób opowiada o obyczajach mieszkańców dzikiego zachodu oraz środowisku naturalnym prerii. Gwarantuje, że po przeczytaniu tej książki każdy będzie rozważał zakup swojego małego domku na prerii.

Wojciecha Cejrowskiego kocha się albo nienawidzi. Ten typ tak ma. Ale nie można nie zgodzić się z faktem, że pisarzem jest rewelacyjnym. "Wyspa na Prerii" jest książką pełną barwnych postaci i humoru z dużą domieszką kurzu, traw i drewna. Autor w ciekawy i przystępny sposób opowiada o obyczajach mieszkańców dzikiego zachodu oraz środowisku naturalnym prerii. Gwarantuje, że...

Powieść po prostu wybitna ! Historia Hazel i Augustusa każdemu zapadnie w pamięć. Ciekawi bohaterowie, humor, mistrzowskie dialogi i cięte riposty, wzloty i upadki, momenty smutne oraz wzruszające, liczne okazje do rozmyśleń, to tylko niektóre z elementów zawartych w tej książce. Fabuła spójna i wciągająca jak tornado. Nie znalazłem w tej książce żadnego zbędnego zdania, a może nawet słowa. Bardzo prawdopodobne, że kiedy zaczniesz czytać to zatrzymasz się dopiero na podziękowaniach od autora. Gorąco polecam ! Kiedy dorosły chłop płacze jak niemowle to wiedz, że coś się dzieje :)

Powieść po prostu wybitna ! Historia Hazel i Augustusa każdemu zapadnie w pamięć. Ciekawi bohaterowie, humor, mistrzowskie dialogi i cięte riposty, wzloty i upadki, momenty smutne oraz wzruszające, liczne okazje do rozmyśleń, to tylko niektóre z elementów zawartych w tej książce. Fabuła spójna i wciągająca jak tornado. Nie znalazłem w tej książce żadnego zbędnego zdania, a...

Nie będę ukrywał, że kupiłem tę książkę głównie ze względu na dwa opowiadania związane z pewnym gościem z Rivii i na tych faktycznie nie zawiodłem się. Autor serwuje nam dziesięć opowiadań o tematyce rozmaitej. W zbiorze są takie gatunki jak fantasy, SF oraz horror ale w tym ostatnim według mnie pisarz nie sprawdził się. Opowiadania mają nierówny poziom i dlatego postanowiłem ocenić każde z nich osobno:

„Droga, z której się nie wraca” - 7/10
„Muzykanci” - 6/10
„Tandaradei!” - 4/10
„W leju po bombie” - 8/10
„Coś się kończy, coś się zaczyna” - 9/10
„Bitewny pył” - 6/10
„Złote popołudnie” - 9/10
„Zdarzenie w Mischief Creek” - 6/10
„Spanienkreuz” - 6/10
„Maladie” - 7/10

Podczas czytania tego zbioru pojawia się dużo zwrotów obcojęzycznych co sprawia,że poligloci zaczerpną z czytania więcej przyjemności. Niestety ja się do nich nie zaliczam. Osoby które znają twórczość Sapkowskiego zachęcam do sięgnięcia po tę książkę. Jeśli z Sapkowskim styczności nie miałeś to na pierwszy rzut polecam "Ostatnie życzenie" lub "Narrenturm".

Nie będę ukrywał, że kupiłem tę książkę głównie ze względu na dwa opowiadania związane z pewnym gościem z Rivii i na tych faktycznie nie zawiodłem się. Autor serwuje nam dziesięć opowiadań o tematyce rozmaitej. W zbiorze są takie gatunki jak fantasy, SF oraz horror ale w tym ostatnim według mnie pisarz nie sprawdził się. Opowiadania mają nierówny poziom i dlatego...

Powieść "Cienka czerwona linia" jest z całą pewnością książką przeciwko wojnie. Niemal na każdej stronie wymieniane są przykłady jak bezsensownym precederem jest wojna, która generuje jedynie cierpienie i okrucieństwo. Przykłady te nie są jednak podane nachalnie i w wyraźny sposób pokazują, że z wojny nikt nie wychodzi zwycięsko. Strach przed śmiercią, strach o przyjaciół, wyczerpanie fizyczne i psychiczne, lęk przed własnym tchórzostwom, tropikalne choroby i insekty, tęsknota za kobietami oraz świadomość że jest się jedynie trybikiem w wojennej maszynie to tylko niektóre udręki żołnierzy. Amerykanie nie są jednak aniołkami, a skrajne okrucieństwo objawia się u żołnierzy Cesarstwa Japońskiego jak również armii Amerykańskiej. Mną osobiście wstrząsnęło to jak zagłodzeni, chorzy oraz słabo uzbrojeni Japończycy mocny opór stawiali Amerykanom. W książce nie ma opisanych skomplikowanych taktyk wojennych oraz specjalistycznego opisu sprzętu wojskowego, a autor skupia się głównie na emocjach żołnierzy. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, a fakt, że czytałem wydanie z 1984 roku, które zostało nadgryzione zębem czasu dodawało nieco II wojennego klimatu.

Powieść "Cienka czerwona linia" jest z całą pewnością książką przeciwko wojnie. Niemal na każdej stronie wymieniane są przykłady jak bezsensownym precederem jest wojna, która generuje jedynie cierpienie i okrucieństwo. Przykłady te nie są jednak podane nachalnie i w wyraźny sposób pokazują, że z wojny nikt nie wychodzi zwycięsko. Strach przed śmiercią, strach o przyjaciół,...