Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł na historię, fabułę był dobry, ale wykonanie niekoniecznie, czasem miałam wrażenie jakbym czytała fanfiction nastolatki z przelanymi na papier jej marzeniami o jakimś chłopaku. Za to bardzo lubię to, że autorka zawsze starała się zakończyć rozdział z przytupem, żeby chciało się czytać kolejny. Mimo, że dałam 5/10 jestem ciekawa co będzie dalej, więc sięgnę po część drugą.

Pomysł na historię, fabułę był dobry, ale wykonanie niekoniecznie, czasem miałam wrażenie jakbym czytała fanfiction nastolatki z przelanymi na papier jej marzeniami o jakimś chłopaku. Za to bardzo lubię to, że autorka zawsze starała się zakończyć rozdział z przytupem, żeby chciało się czytać kolejny. Mimo, że dałam 5/10 jestem ciekawa co będzie dalej, więc sięgnę po część...

Chciałabym coś napisać o tej książce, bo dawno żadnej nie wystawiłam 10/10, ale naprawdę nie wiem co. Może zacznę od tego, że moje wyobrażenie o niej było zupełnie inne i całkowicie błędne. Wiedziałam tyle, że tytułowa złodziejka, to dziewczynka, której przyszło dorastać w czasach II WŚ i z jakichś powodów podkrada książki. Myślałam więc, że jest po tej "naszej" stronie, w kraju napadniętym; w jakimś, w którym toczy się walka; jak to z takimi książkami bywa, pewnie jest Żydówką i dlatego ukrywając się, kradnie książki, by móc na chwilę oderwać się od tragicznej rzeczywistości. Otóż nie. Jest zupełnie na odwrót. Liesel nie dość, że nie jest Żydówką, to w dodatku jest rodowitą Niemką. Poznajemy zatem historię dorastania w niebezpiecznych czasach od tej drugiej strony, mniej brutalnej, ale równie tragicznej. A złodziejka kradnie, bo łaknie słów, pożąda ich, lecz nie stać ją na nie. Z uporem poznaje zawiłości literek, trudy pisania i czytania, aż w końcu dochodzi do punktu gdy jednocześnie kocha i nienawidzi słów. Ma tylko nadzieję, że nauczyła się ich używać.
Oprócz niej poznajemy masę innych postaci, wykreowanych w taki sposób, że nie trudno było mi sobie je wyobrazić, z niektórymi nawet po części utożsamić, strasznie się do nich przywiązałam, dlatego nie mogłam przeboleć zakończenia.
To chyba jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam przez ostatni rok.

Chciałabym coś napisać o tej książce, bo dawno żadnej nie wystawiłam 10/10, ale naprawdę nie wiem co. Może zacznę od tego, że moje wyobrażenie o niej było zupełnie inne i całkowicie błędne. Wiedziałam tyle, że tytułowa złodziejka, to dziewczynka, której przyszło dorastać w czasach II WŚ i z jakichś powodów podkrada książki. Myślałam więc, że jest po tej "naszej"...

Książka bardzo mi się spodobała. Perspektywa zmiany ciała codziennie jest intrygująca, dająca wiele możliwości, ale również straszna i tragiczna.
W historii zwrócona jest głównie uwaga na miłość ze względu na wnętrze, a nie wygląd, dlatego bardzo przypadł mi też do gustu motyw bezpłciowości A, nie uznaje się za dziewczynę ani za chłopaka, ale za człowieka. Na innych również nie patrzy pod kątem płci, ale ogółu: ,,Według mojego doświadczenia pożądanie to pożądanie, a miłość to miłość. Nigdy nie zakochiwałem się w płci, zawsze w konkretnych osobach. Dla mnie to oczywiste i nie mogę zrozumieć, dlaczego niektórym wydaje się to takie trudne."
Oprócz tego przewija się wątek 'bycia szatanem', bo skoro A codziennie zmienia ciało mógłby bez problemu robić co mu się podoba nie patrząc na konsekwencje, przecież jutro i tak by go tu nie było. On jednak wybiera dobro i stara się by dzień osoby, w której ciele się znajduje nie wyróżniał się, był dobrym dniem: ,,Owszem morderstwo uszłoby mi na sucho, jednak przecież w każdym człowieku tkwi zło. Chodzi o to, że dokonujemy wyboru. Każdego dnia decydujemy, że nikogo nie skrzywdzimy. Nie jestem inny pod tym względem. Nie jestem diabłem."
Nie rozumiem czemu niektórzy czepiają się zakończenia, jak dla mnie jest takie jakie powinno być. To nie było podrzucenie Rhiannon jakiegoś chłopaka, wybrał go na podstawie osobowości, która według niego była tak samo ciekawa jak jego i tak samo pasująca do Rhiannon, a dodatkowo kazał pamiętać mu cały dzień jaki z nią spędził i całe uczucie jakim ją darzył, można powiedzieć, że przekazał cząstkę siebie, która będzie mogła zostać z Rhiannon na dłużej.

Książka bardzo mi się spodobała. Perspektywa zmiany ciała codziennie jest intrygująca, dająca wiele możliwości, ale również straszna i tragiczna.
W historii zwrócona jest głównie uwaga na miłość ze względu na wnętrze, a nie wygląd, dlatego bardzo przypadł mi też do gustu motyw bezpłciowości A, nie uznaje się za dziewczynę ani za chłopaka, ale za człowieka. Na innych również...