Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W Rozkrzyczanych Krainach od trzech lat panuje spokój. Max Voorten wiedzie sielskie życie u boku ukochanej. Ale pewnego dnia...
Jak się okazuje wróg nie odszedł, przyczaił się i znów trzeba podjąć walkę o zachowanie równowagi.
Ostatnia część Straceńców Maxa Voortena jak zwykle pełna nagłych zwrotów akcji i szalonych bitew.
Tym razem odsłuchałem audiobooka i pomimo bardzo dobrego lektora chyba jednak wolę wersję papierową.

W Rozkrzyczanych Krainach od trzech lat panuje spokój. Max Voorten wiedzie sielskie życie u boku ukochanej. Ale pewnego dnia...
Jak się okazuje wróg nie odszedł, przyczaił się i znów trzeba podjąć walkę o zachowanie równowagi.
Ostatnia część Straceńców Maxa Voortena jak zwykle pełna nagłych zwrotów akcji i szalonych bitew.
Tym razem odsłuchałem audiobooka i pomimo bardzo...

Szalona historia. Już od samego początku można poczuć jak kłębią się myśli w kobiecym umyśle. Jedna myśl pociąga za sobą kolejną, całkiem luźno powiązaną, a za nią biegnie następna. Taki natłok myśli powoduje szereg dziwnych decyzji, których sama autorka/bohaterka chyba nie do końca rozumie co robi. Cała książka obfituje szereg zwrotów akcji i zabawnych sytuacji.

Szalona historia. Już od samego początku można poczuć jak kłębią się myśli w kobiecym umyśle. Jedna myśl pociąga za sobą kolejną, całkiem luźno powiązaną, a za nią biegnie następna. Taki natłok myśli powoduje szereg dziwnych decyzji, których sama autorka/bohaterka chyba nie do końca rozumie co robi. Cała książka obfituje szereg zwrotów akcji i zabawnych sytuacji.

Żeby zrozumieć te książkę trzeba od samego początku przyjąć elficki sposób myślenia. Logika fabuły, szczególnie na początku, trudna jest do ogarnięcia zwykłym ludzkim rozumowaniem.
Połączenie świata ludzi i świata elfów jest zupełnie inne niż w innych powieściach, co właśnie wyróżnia tę historię. Nie mniej jednak dobrze się czyta, fabuła wciąga i chce się poznać dalsze przygody głównych bohaterów.

Żeby zrozumieć te książkę trzeba od samego początku przyjąć elficki sposób myślenia. Logika fabuły, szczególnie na początku, trudna jest do ogarnięcia zwykłym ludzkim rozumowaniem.
Połączenie świata ludzi i świata elfów jest zupełnie inne niż w innych powieściach, co właśnie wyróżnia tę historię. Nie mniej jednak dobrze się czyta, fabuła wciąga i chce się poznać dalsze...

Od kilku miesięcy książka stała na półce i czekała na swoją kolej. Gdy już po nią sięgnąłem, to nie mogłem się oderwać. Wciągnąłem ją duszkiem. Chociaż na początku brakowało mi elementu tajemnicy, miałem wrażenie, że wątki Eweliny i Jasona zbyt szybko się ze sobą łączą. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem co raz bardziej zastanawiałem się do czego autorka zmierza, kto jest kim, jaki będzie finał...? A finał... jak to finał, oczywiście zaskakujący, jak przystało na dobry kryminał.

A jeśli chodzi o gatunek literacki, oczywiście jest to kryminał, krótka powieść sensacyjna, ale nie znajdzie się tu klasycznego układu: tajemnicza zbrodnia, żmudne śledztwo, pościgi za przestępcami, wymierzenie sprawiedliwej kary itp. itd., bla, bla, bla... O nie, tego tu nie ma. To jest coś zupełnie innego, coś naprawdę nowatorskiego.

Na koniec dodam jeszcze małe ostrzeżenie: nie należy czytać tej książki tuż przed snem. To nie jest lektura do poduszki. Wbija się w głowę, ryje głębokie bruzdy na umyśle i grozi koszmarami. :P

Kto sięgnie po tę książkę, na pewno się nie zawiedzie. Gorąco polecam.

PS. do autorki: hmm... nie jestem pewien czy to ja to ja i czy na pewno to ja napisałem tę opinię. ;-)

Od kilku miesięcy książka stała na półce i czekała na swoją kolej. Gdy już po nią sięgnąłem, to nie mogłem się oderwać. Wciągnąłem ją duszkiem. Chociaż na początku brakowało mi elementu tajemnicy, miałem wrażenie, że wątki Eweliny i Jasona zbyt szybko się ze sobą łączą. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem co raz bardziej zastanawiałem się do czego autorka zmierza, kto...

Jest to historyczna powieść obyczajowa, oparta na faktach. Opisuje życie Sydonii, panny szlachetnie urodzonej w najstarszym rodzie na Pomorzu. W rodzie tak "starym jak sam diabeł".
Sydonia von Bork, kobieta silna, inteligentna, odważna, samodzielna, która wyprzedała swoje czasy o całe stulecia. Ośmieliła się myśleć samodzielnie, co na przełomie XVI i XVII wieku było nie do pomyślenia. Zapłaciła za to najwyższą cenę.
Czy faktycznie była czarownicą, czy tylko skrzywdzoną kobietą przez własną rodzinę? Na to pytanie czytelnik musi sobie sam odpowiedzieć.

Jest to historyczna powieść obyczajowa, oparta na faktach. Opisuje życie Sydonii, panny szlachetnie urodzonej w najstarszym rodzie na Pomorzu. W rodzie tak "starym jak sam diabeł".
Sydonia von Bork, kobieta silna, inteligentna, odważna, samodzielna, która wyprzedała swoje czasy o całe stulecia. Ośmieliła się myśleć samodzielnie, co na przełomie XVI i XVII wieku było nie do...

Doskonała pozycja dla osób lubiących zagadki logiczne jako okres przejściowy pomiędzy siedzeniem przed komputerem a książkami. Wiem to z własnego doświadczenia. ;)
Poziom trudności tak jak w poprzednich częściach, bardzo zróżnicowany. Jedne zagadki rozwiązuje się po pierwszym spojrzeniu na treść, a innym trzeba poświęcić nawet kilka dni. Czasem bez podpowiedzi ciężko wpaść na właściwy trop. Niektórzy w swych opiniach wspominają o błędach, ja ich tu nie zauważyłem. Fakt, niektóre zagadki mają bardzo zawiły tok rozumowania, ale błędów nie było. Każdą zagadkę da się rozwiązać.
Jest to już moja czwarta książka z tej serii i za pewne nie ostatnia.

Doskonała pozycja dla osób lubiących zagadki logiczne jako okres przejściowy pomiędzy siedzeniem przed komputerem a książkami. Wiem to z własnego doświadczenia. ;)
Poziom trudności tak jak w poprzednich częściach, bardzo zróżnicowany. Jedne zagadki rozwiązuje się po pierwszym spojrzeniu na treść, a innym trzeba poświęcić nawet kilka dni. Czasem bez podpowiedzi ciężko wpaść...

Moja opinia nie będzie obiektywna, bo autorka to moja siostra :) <3
Nie mniej jednak akcja kryminału tocząca się w Białymstoku (w miejscach które faktycznie istnieją) i okolicach, to rzadkość na naszym rynku i chociażby dlatego warto sięgnąć po tę pozycję.

Agentka CBŚP Beatrycze Konieczna wraz z konsultantem z FBI prowadzi śledztwo w sprawie tajemniczych zaginięć modelek. Dlaczego z FBI? Jak się okazuje podobne zdarzenia miały miejsce w "ju es ej", a trop prowadzi do Polski, do Białegostoku. Niemal od samego początku jest jeden podejrzany... Ale czy to na pewno on?
Akcja szybko nabiera tempa i do samego końca nie zwalnia. Autorka wyszła z założenia, jak u Hichcock'a, że dobra historia "musi zacząć się od trzęsienia ziemi, a potem napięcie musi rosnąć" i to się Ewie Dudziec udało.
Oczywiście zakończenie musi być zaskakujące.

Moja opinia nie będzie obiektywna, bo autorka to moja siostra :) <3
Nie mniej jednak akcja kryminału tocząca się w Białymstoku (w miejscach które faktycznie istnieją) i okolicach, to rzadkość na naszym rynku i chociażby dlatego warto sięgnąć po tę pozycję.

Agentka CBŚP Beatrycze Konieczna wraz z konsultantem z FBI prowadzi śledztwo w sprawie tajemniczych zaginięć modelek....

Czekam na ciąg dalszy. :)

Czekam na ciąg dalszy. :)

Uwielbiam zagadki logiczne, a ta książka to prawdziwy eskape room.

Uwielbiam zagadki logiczne, a ta książka to prawdziwy eskape room.

Ciąg dalszy niełatwych zagadek. Takie lubię najbardziej.

Ciąg dalszy niełatwych zagadek. Takie lubię najbardziej.

Doskonała pozycja dla miłośników zagadek logicznych. Ciągle mam niedosyt, chciałbym więcej i więcej...

Doskonała pozycja dla miłośników zagadek logicznych. Ciągle mam niedosyt, chciałbym więcej i więcej...

Czytając cały czas się zastanawiałem czy w tej książce jest więcej historii czy historyjki, ile jest w tym fikcji literackiej, a ile faktów historycznych? Fabuła sprytnie została spleciona z historią. Intryga polityczno-kryminalna wciąga od samego początku, a wyjaśnia się, jak przystało na dobry kryminał,w ostatnim rozdziale.

Czytając cały czas się zastanawiałem czy w tej książce jest więcej historii czy historyjki, ile jest w tym fikcji literackiej, a ile faktów historycznych? Fabuła sprytnie została spleciona z historią. Intryga polityczno-kryminalna wciąga od samego początku, a wyjaśnia się, jak przystało na dobry kryminał,w ostatnim rozdziale.

Tajemne składniki, symbole alchemiczne i astrologiczne, rytuały, zaklęcia... hmm...
Nie daj się nabrać, to nie jest księga magiczna ;-) to zbiór zagadek logicznych.
Nie które są naprawdę trudne, a treść instrukcji tak zakręcona, że dopiero wideoporadnik wyjaśnia o co chodziło autorowi. Jednak samodzielne rozwiązanie daje o wiele więcej satysfakcji. Gdy po kilku "trudniejszych" zagadkach, nad którymi kombinowałem przez kilka godzin i w końcu zajrzałem do podpowiedzi, to stwierdziłem, że podpowiedzi nie wnoszą niczego nowego, a jedynie utwierdzały mnie, że jestem na właściwym tropie. Dlatego też przy kolejnych łamigłówkach zdarzyło mi się spędzić nawet kilka dni. Ale warto było chociażby dla satysfakcji samodzielnego rozwiązania. :-) Z wideoporadnika skorzystałem tylko, a może aż 2 razy.
Chyba jest coś ze mnę nie tak, bo mam ciągle nie dosyt i zamówiłem już kolejny interaktywny Dziennik.
Polecam tę pozycję miłośnikom łamigłówek, szarad i wszelkiego rodzaju zagadek logicznych. :-)
* * *
PS. Sugeruję, aby do notatek używać oddzielnego notatnika. Osobiście nie cierpię pisania po książce, a do czystej książki można za jakiś czas wrócić i ponownie zmierzyć się z zadaniami.

Tajemne składniki, symbole alchemiczne i astrologiczne, rytuały, zaklęcia... hmm...
Nie daj się nabrać, to nie jest księga magiczna ;-) to zbiór zagadek logicznych.
Nie które są naprawdę trudne, a treść instrukcji tak zakręcona, że dopiero wideoporadnik wyjaśnia o co chodziło autorowi. Jednak samodzielne rozwiązanie daje o wiele więcej satysfakcji. Gdy po kilku...

Po doświadczeniach z poprzednimi Dziennikami to była bułka z masłem ;-) chociaż zagadka z Noblem przysporzyła mi trochę więcej kłopotów i musiałem zajrzeć do podpowiedzi.
Jedyny minus, za który odejmuje gwiazdkę, to zbyt mało zadań do rozwiązania, takie moje małe rozczarowanie. W poprzednich Dziennikach zawsze było ich ponad 40, a tu trzydziestu nie ma.
Nie mniej jednak książka jest godna polecenia, bo oprócz łamigłówek jest też część fabularna. Trochę w książce, trochę w sieci - fajnie wszystko razem się uzupełnia.
Na pewno jest to doskonała pozycja dla miłośników zagadek logicznych i szaradziarskich.
PS. Sugeruje, aby do notatek używać własnego notatnika i nie pisać po książce, jak sugeruje wydawca. Wracając do książki np. za rok, trzeba będzie od nowa szukać właściwych odpowiedzi, i znowu będzie zabawa. :-)

"Jeżeli chodzi o mnie, to wciąż jestem w szoku po tym, co się stało. Minie trochę czasu zanim będę miał coś do powiedzenia. Oprócz tego, że brawo."

Po doświadczeniach z poprzednimi Dziennikami to była bułka z masłem ;-) chociaż zagadka z Noblem przysporzyła mi trochę więcej kłopotów i musiałem zajrzeć do podpowiedzi.
Jedyny minus, za który odejmuje gwiazdkę, to zbyt mało zadań do rozwiązania, takie moje małe rozczarowanie. W poprzednich Dziennikach zawsze było ich ponad 40, a tu trzydziestu nie ma.
Nie mniej jednak...