Męstwo

Bardzo udana kontynuacja "Zawiści". Obok starych i lubianych postaci pojawiają się nowe, które wzbudzają mieszane emocje. Zdecydowanym plusem jest to, że lepiej poznajemy Jehar oraz relacje panujące pomiędzy poszczególnymi klanami olbrzymów. Niezmiennie podoba mi się wizja wojny niebiańsko-piekielnej, jaką serwuje Autor oraz powiązania z GoT.
Nie żałuję zakupu całej serii. Żałuję, że przez nawał obowiązków nie mogę poświęcić książkom więcej czasu.

Bardzo udana kontynuacja "Zawiści". Obok starych i lubianych postaci pojawiają się nowe, które wzbudzają mieszane emocje. Zdecydowanym plusem jest to, że lepiej poznajemy Jehar oraz relacje panujące pomiędzy poszczególnymi klanami olbrzymów. Niezmiennie podoba mi się wizja wojny niebiańsko-piekielnej, jaką serwuje Autor oraz powiązania z GoT.
Nie żałuję zakupu całej serii....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kawał porządnej fantasy. Kto jednak liczy na choć odrobinę oryginalności, ten się rozczaruje. Książka nie wychodzi poza kanony.

Kawał porządnej fantasy. Kto jednak liczy na choć odrobinę oryginalności, ten się rozczaruje. Książka nie wychodzi poza kanony.

Pokaż mimo to

Powiem tak - autor Ameryki nie odkrył, bo wydaje się, że wszystko już gdzieś tam człowiek czytał. Ale jest to tak dobrze, tak "smacznie" zapakowane, że człowiek po prostu pochłania lekturę bez mrugnięcia okiem.

Powiem tak - autor Ameryki nie odkrył, bo wydaje się, że wszystko już gdzieś tam człowiek czytał. Ale jest to tak dobrze, tak "smacznie" zapakowane, że człowiek po prostu pochłania lekturę bez mrugnięcia okiem.

Pokaż mimo to

Wierni i Upadli to cykl książek, które naprawdę potrafią budować ogromny, spójny i bardzo ciekawy świat. Ma to być klasyczna opowieść o bohaterze od zera do wiadomo kogo, jednak autor stara się na nowo rozwiązać te kwestie mieszając nam postacie, na nowo określając kto jest dobry a kto zły. Jest to interesujący miszmasz, ale czy udało się z tego stworzyć dobrą opowieść? Dowiecie się tego czytając poniższy tekst.

Już w pierwszej książce dowiadujemy się, że cała opowieść nie będzie działa się tylko miedzy ludźmi - to większa historia, a przepowiednia o Jasnej Gwieździe i Ciemnym Słońcu tylko ją odpowiednio ukierunkowuje. Musimy szukać wraz z bohaterami kto jest kim i dlaczego to właśnie ta postać jest wybrańcem z przepowiedni. Autor podsuwa nam wskazówki i kluczy w całej opowieści ale twisty, które nadchodzą w kolejnych tomach całkowicie zmieniają obraz gry i pokazują nam co tak naprawdę motywuje naszych bohaterów do działania.

Jeśli już o nich mowa to mamy ich bardzo wielu i wszyscy są w mniejszym lub większym stopniu istotni dla fabuły i jej przebiegu. Na szczęście na końcu książek jest zawsze spis tych postaci, więc możemy sobie przypomnieć kto jest kim. Droga dwójki głównych bohaterów jest bardzo podobna, ale jednocześnie całkowicie różna przez decyzje, które podejmują. Ich działania dążą do tego samego, bo chcą ratować świat, jednak drogi którymi podążają prezentują nam ich wartości, co jest dla nich najważniejsze i jaki wpływ na daną osobę ma jego otoczenie.

Ten cykl uważam za bardzo udany i ciekawy. Książki fantasy mają przede wszystkim nas zdumiewać pomysłami autora dotyczącymi świata i opowieści w nim przedstawionym. Tutaj jesteśmy wrzucani w schemat dobrego i złego bohatera, którzy są wybrani do walki między sobą, jednak jest to schemat na tyle ciekawie podany, że cała ta obszerna lektura to czysta przyjemność. Książki polecam wszystkim miłośnikom fantasy i długich opowieści z niesamowitymi bohaterami.

Wierni i Upadli to cykl książek, które naprawdę potrafią budować ogromny, spójny i bardzo ciekawy świat. Ma to być klasyczna opowieść o bohaterze od zera do wiadomo kogo, jednak autor stara się na nowo rozwiązać te kwestie mieszając nam postacie, na nowo określając kto jest dobry a kto zły. Jest to interesujący miszmasz, ale czy udało się z tego stworzyć dobrą opowieść?...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mocno przewidywalna,ale i tak bardzo dobra,dużo się dzieje,trup ściele się gęsto,opisy są niezłe no i ta wszech obecna dekapitacja:).

Mocno przewidywalna,ale i tak bardzo dobra,dużo się dzieje,trup ściele się gęsto,opisy są niezłe no i ta wszech obecna dekapitacja:).

Pokaż mimo to

Wielowątkowa powieść. Ciekawi bohaterowie drugoplanowi. W sumie konkretna saga, chociaż przewidywalna i naiwna czasami. Pierwszy tom był trochę toporny, ale później autor się rozwinął.

Wielowątkowa powieść. Ciekawi bohaterowie drugoplanowi. W sumie konkretna saga, chociaż przewidywalna i naiwna czasami. Pierwszy tom był trochę toporny, ale później autor się rozwinął.

Pokaż mimo to

Czy można czytać bez znajomości pierwszego tomu?

Czy można czytać bez znajomości pierwszego tomu?

Pokaż mimo to

Jedynym naprawdę pozytywnym aspektem drugiego tomu cyklu "Wierni i upadli" jest to, że nie jest gorszy od pierwszego. Poza tym jest to dalej sztampowa i nadmiernie rozdmuchana przez autora historia typowej walki dobra ze złem. Zło jest podstępne i w większości uwięzione w zaświatach a dobro zbyt ostrożne, nieco tępawe, kompletnie nieprzygotowane do konfrontacji i z trudnością usiłujące nadrabiać dystans do przeciwników. Obie strony zbierają siły i niechybnie nie spoczną zanim nie przebrną przez wszystkie nadmiernie liczne królestwa umieszczone przez autora na nieodzownej mapie. A na razie do tego daleko, bo przecież trzeba jeszcze (jakże oryginalnie) zająć się poszukiwaniem siedmiu magicznych artefaktów, bez których zło jest zupełnie bez formy. Postaci od początku irytują swoją schematycznością i brakiem jakiejkolwiek głębi. Nic tu nie zaskakuje. Nie ma żadnych tajemnic. To zresztą jedna z dziwniejszych cech tego cyklu, wszystko bowiem wskazuje na to, że John Gwynne właściwie wyłożył wszystkie karty na stół na samym początku I tomu i ujawnił czytelnikom wszystkie tajemnice o wiele za wcześnie. W II tomie nic się nie zmienia pod tym względem, akcja toczy się w jasno określonych granicach. Wszyscy posłusznie miotają się po mapie. Po przeczytaniu połowy cyklu jestem pewien, że historia ta może skończyć się tylko w jeden możliwy sposób i niczym mnie już nie zaskoczy, poza, być może, jakimiś drobiazgami. To dodatkowo psuje przyjemność z czytania, pomimo że akcja jest szybka, trup ściele się gęsto a postać głównego bohatera wzbudza jednak sympatię.

Pozostaje mi więc na koniec wyjaśnić tajemnicę sześciu gwiazdek, które przyznałem tej powieści. Pisząc opinię i znęcając się nad pomysłami autora pomyślałem sobie nagle, że zupełnie inaczej odebrałbym te książki na początku swojej kariery czytelnika fantasy. Sądzę, że byłbym jeśli nie zachwycony to przynajmniej zadowolony z lektury i z napięciem sięgałbym po kolejne tomy. Nie chcę więc nikogo zniechęcać, ale trzeba jasno napisać, że żaden doświadczony czytelnik nie znajdzie w tej książce niczego, czego by już dziesiątki bądź setki razy nie umieszczano między okładkami innych powieści fantasy. Gwynne jest po prostu fatalnie wtórnym autorem.

Jedynym naprawdę pozytywnym aspektem drugiego tomu cyklu "Wierni i upadli" jest to, że nie jest gorszy od pierwszego. Poza tym jest to dalej sztampowa i nadmiernie rozdmuchana przez autora historia typowej walki dobra ze złem. Zło jest podstępne i w większości uwięzione w zaświatach a dobro zbyt ostrożne, nieco tępawe, kompletnie nieprzygotowane do konfrontacji i z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oooo!!! I tu właśnie potwierdzę moje teoria że warto czasami przeczytać przydługi początek, w którym zawiązuje się akcja. Zrobiło się całkiem ciekawie, tyle że trochę mi szkoda niektórych bohaterów, którzy zeszli już ze sceny. Z drugiej strony to nie jest lekka powieść przygodowa, w której wszystkie główne postacie ocaleją.
I w tym miejscu uwaga do tłumacza mojego ulubieńca pisarza Marcina Mortki.
Panie Marcinie, mam takie poczucie, że w warunkach bojowych opisanych w kolejnych dwóch tomach powieści, w których statystycznie na co 0,379 stronie :) mamy do czynienia z odrąbaną głową lub innymi częściami anatomicznymi fruwającymi w powietrzu stosowne jest używanie względem rodziców pojęć z powieści dla młodzieży: mama i tata. Ja się może czepiam, ale mnie to chrzęści jak drobny piasek wysypany na kanapkę zamiast soli.
Ale przyznaję piasek jest coraz bardzie słony a kanapka coraz smaczniejsza...
Czekam na CDN :)

Oooo!!! I tu właśnie potwierdzę moje teoria że warto czasami przeczytać przydługi początek, w którym zawiązuje się akcja. Zrobiło się całkiem ciekawie, tyle że trochę mi szkoda niektórych bohaterów, którzy zeszli już ze sceny. Z drugiej strony to nie jest lekka powieść przygodowa, w której wszystkie główne postacie ocaleją.
I w tym miejscu uwaga do tłumacza mojego ulubieńca...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Akcja drugiego tomu rozpoczyna się w miejscu, gdzie zakończyła się w Zawiści. Corban ucieka z Ardanu, Cywen stara się przetrwać wśród wrogów, a Nathair poprzez swoich popleczników zdobywa kolejne tereny na Ziemiach Wygnanych. I jest to wszystko konsekwentnie rozwijane i przedstawiane przez całą książkę. Akcję obserwujemy z punktu widzenia dużej liczby postaci, w tym wielu nowych, dzięki czemu uzyskujemy szeroki obraz tego, co dzieje się na Ziemiach Wygnanych. Na brak akcji zatem trudno narzekać, ponieważ nieustannie coś się dzieje - znajdziemy tutaj ucieczki, pogonie, oblężenia, pojedynki, bitwy, starcia i wiele więcej.

Mimo dużej obszerności treści w tej książce nie czułem się znużony ba chwilami nie mogłem się wręcz od niej oderwać. Bardzo wciągająca a do tego szybko się czyta.

Akcja drugiego tomu rozpoczyna się w miejscu, gdzie zakończyła się w Zawiści. Corban ucieka z Ardanu, Cywen stara się przetrwać wśród wrogów, a Nathair poprzez swoich popleczników zdobywa kolejne tereny na Ziemiach Wygnanych. I jest to wszystko konsekwentnie rozwijane i przedstawiane przez całą książkę. Akcję obserwujemy z punktu widzenia dużej liczby postaci, w tym wielu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to