Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Dziennik. Wyprawa 1907" to trzecia, po obu częściach "Dziennika 29", interaktywna gra książkowa, po jaką sięgnęłam w ciągu ostatniego tygodnia. Choć nie jest ona tak dobra, jak poprzedniczki, zapewniła mi sporo zabawy i przyjemnie spędzone popołudnie. Podobnie jak w poprzednich książkach, część zagadek była dla mnie prawie niemożliwa do samodzielnego rozwiązania. Co gorsza, w niektórych przypadkach nie byłam w stanie wydedukować nawet, dlaczego uzyskany ze strony internetowej "gotowiec" jest poprawną odpowiedzią. Poprzednie książki wraz z rozwiązaniem podawały stojące za nim rozumowanie - tutaj bardzo brakuje mi tego elementu. To niejedyna myląca część rozgrywki. Na początku książki otrzymujemy bowiem polecenie, by liczyć sobie Punkty Poczytalności - dodawać je za każdą rozwiązaną samodzielnie zagadkę, a odejmować za korzystanie z podpowiedzi i gotowców. Niestety szybko okazuje się, że nie mają one żadnego wpływu na rozgrywkę. Nie są nam potrzebne także otrzymywane za rozwiązanie zagadek słowa kodowe. Sama rozgrywka jest zatem znacznie mniej spójna, niż w poprzednich interaktywnych grach książkowych wydawnictwa. Zdecydowanie na plus moim zdaniem zaliczyć należy natomiast prawie nieobecną w poprzednich książkach fabułę. Prowadzona w pierwszej osobie narracja jest mroczna, niepokojąca i doskonale wciąga w nastrój niebezpieczeństwa i paranoi. W połączeniu ze świetnymi ilustracjami stylizowanymi na szkice ołówkiem sprawiło to, że ta mini-powieść zrobiła na mnie naprawdę duże wrażenie. Szkoda tylko, że kolejne rozdziały z dziennika znajdują się na końcu książki, zamiast po odpowiadających im zagadkach. Konieczność nieustannego przeskakiwania między stronami trochę wybija z rytmu. Podsumowując, mimo pewnych irytujących elementów rozgrywki uważam, że warto poświęcić kilka godzin na tę książkę, choćby dla samego klimatu i lekkiej gimnastyki szarych komórek.