Od kilku miesięcy książka stała na półce i czekała na swoją kolej. Gdy już po nią sięgnąłem, to nie mogłem się oderwać. Wciągnąłem ją duszkiem. Chociaż na początku brakowało mi elementu tajemnicy, miałem wrażenie, że wątki Eweliny i Jasona zbyt szybko się ze sobą łączą. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem co raz bardziej zastanawiałem się do czego autorka zmierza, kto jest kim, jaki będzie finał...? A finał... jak to finał, oczywiście zaskakujący, jak przystało na dobry kryminał.

A jeśli chodzi o gatunek literacki, oczywiście jest to kryminał, krótka powieść sensacyjna, ale nie znajdzie się tu klasycznego układu: tajemnicza zbrodnia, żmudne śledztwo, pościgi za przestępcami, wymierzenie sprawiedliwej kary itp. itd., bla, bla, bla... O nie, tego tu nie ma. To jest coś zupełnie innego, coś naprawdę nowatorskiego.

Na koniec dodam jeszcze małe ostrzeżenie: nie należy czytać tej książki tuż przed snem. To nie jest lektura do poduszki. Wbija się w głowę, ryje głębokie bruzdy na umyśle i grozi koszmarami. :P

Kto sięgnie po tę książkę, na pewno się nie zawiedzie. Gorąco polecam.

PS. do autorki: hmm... nie jestem pewien czy to ja to ja i czy na pewno to ja napisałem tę opinię. ;-)

Od kilku miesięcy książka stała na półce i czekała na swoją kolej. Gdy już po nią sięgnąłem, to nie mogłem się oderwać. Wciągnąłem ją duszkiem. Chociaż na początku brakowało mi elementu tajemnicy, miałem wrażenie, że wątki Eweliny i Jasona zbyt szybko się ze sobą łączą. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem co raz bardziej zastanawiałem się do czego autorka zmierza, kto...

Noooo się dzieje... Między prawdą a fikcją. Co jest prawdą? co fikcją? Dowiesz się po lekturze.

Noooo się dzieje... Między prawdą a fikcją. Co jest prawdą? co fikcją? Dowiesz się po lekturze.

Ewa Dudziec autorka „Wizaż śmierci” oraz „Dziennik Beatrycze”. Są to książki mało znane, jednak jak zobaczycie ich opinie na lubimyczytać to oceniane są bardzo wysoko. „Trzynaste lustro” to książka, której mam zaszczyt patronować. Jest to świetnie napisana i bardzo wciągająca opowieść. Dosłownie pochłoniecie ją w jeden wieczór i będzie to niezapomniana lektura.

Ewelina ma problem z zanikami pamięci. Kładzie się spać, a rano budzi się nie wiedząc co działo się z nią w tym czasie, kiedy jej ciało było pod kontrola kogoś innego. Jednak drugi lokator jej ciała coraz bardziej zaczyna mieszać w jej życiu. Próbuje on ją chronić, jednak jego problemem jest brak skrupułów. Nie raz popełnia on największą ze zbrodni. Ewelina żyje myśląc, że tylko ona jest w jej ciele. Jednak kiedy koło niej zaczynają dziać się coraz dziwniejsze, niewyjaśnione zbrodnie. Orientuje się że coś jest nie tak. Coraz częściej ma problem z zanikami pamięci. Próbuje poznać tajemnice organizmu i dogadać się z niechcianym lokatorem. Jak potoczy się życie znanej pisarki uwięzionej w ciele z okrutnym zbrodniarzem? Poznając kolejne tajemnice zbliża się do poznania odpowiedzi na nurtujące ją pytanie: skąd on się wziął? W tej opowieści niczego nie można być pewnym.

Takiej książki jeszcze nie czytaliście. Brutalna i zarazem nieprzewidywalna. Autorka nie bawi się w przesadne opisy. Dostajemy krwistą historię, której nie da się odłożyć. Razem z bohaterką poznajemy jej ciemną naturę. Sami nie wiemy co się dzieje. Świetny thriller na wieczór pod kocem i z herbatą w ręce. Jest to krótka pozycja, jednak czytelnik dostaje w niej wszystko czego szuka w tym gatunku: brutalne morderstwa, tajemnice i mrok otaczający całą historię. Nie mamy chwili na oddech. Tajemnice wciąż się piętrzą. Nie dają o sobie zapomnieć. Jest to historia z bardzo ciekawymi bohaterami. Zabieg, który autorka wykorzystała w książce nadaje jej niesamowity charakter. Dla kogo jest ta książka? Dla ludzi lubiących thrillery i krew w książkach. Dla czytelników, którzy lubią być zaskakiwani i razem z bohaterem lubią odkrywać historię.
Biorąc ją do ręki nie zawiedziecie się akcją. Tam dosłownie akcja biegnie i wrzuca czytelnika w wir wydarzeń, jednak łatwo się w nich odnajdziecie. Kolejne rozdziały będą się wam same czytały. Jest to zarazem mój pierwszy patronat. Denerwuje mnie jak ktoś mówi, że nie czyta polskich autorów, bo nie czują klimatu powieści. Ewa Dudziec to jedna z wielu autorek łamiących ten stereotyp. Bardzo się cieszę, że mogę patronować tej książce. Pamiętajcie czytajcie polskich autorów. Cytując: cudze chwalicie, swego nie znacie. Oceniam tę książkę 9,5/10. Bardzo zachęcam was do tej lektury. To naprawdę dobra książka.

Ewa Dudziec autorka „Wizaż śmierci” oraz „Dziennik Beatrycze”. Są to książki mało znane, jednak jak zobaczycie ich opinie na lubimyczytać to oceniane są bardzo wysoko. „Trzynaste lustro” to książka, której mam zaszczyt patronować. Jest to świetnie napisana i bardzo wciągająca opowieść. Dosłownie pochłoniecie ją w jeden wieczór i będzie to niezapomniana lektura.

Ewelina ma...

"Trzynaste Lustro" Ewy Dudziec to thriller składający się z powiązanych ze sobą krótkich opowiadań. Tworzą one logiczny ciąg fabularny, z którego dowiadujemy się coraz więcej informacji o głównej bohaterce. 


Poczytna pisarka po raz kolejny traci przytomność. Budzi się kilkadziesiąt minut później na drugim końcu miasta - cała i zdrowa, a nietknięta torebka leży obok. Prawdziwy niepokój wzbudzają w niej lokalne wiadomości, z których dowiaduje się o brutalnych zabójstwach popełnionych w pobliżu miejsc, gdzie odzyskiwała świadomość. Zaczyna szukać odpowiedzi na dręczące pytania: co się z nią wtedy dzieje, jak się przemieszcza i dlaczego potem nic nie pamięta. 


***


Sama główna bohaterka na tle swoich alternatywnych osobowości wypada blado. Szczególnie jedna z postaci, Jason, przypadła mi do gustu. Cyniczny, bezkompromisowy, pewny siebie, brutalny. Jest tym, kim Ewelina nigdy by sobie nie pozwoliła świadomie być. 


Lekki styl autorki sprawia, że świat Eweliny wciąga niesamowicie i wypuszcza dopiero po przeczytaniu ostatniej kropki. Wypuszcza, ale nie znaczy to, że zostawia na dobre. Nie, nie, nie. Jeszcze długo po skończeniu siedział mi w głowie Jason. To jedna z postaci "Trzynastego lustra", która tak naprawdę mi się podobała. Cyniczna, odważna, bezpardonowa. 


"Chciałabyś - zaśmiał się złośliwie. - Brakowało ci odwagi, więc ci ją pokazałem. Brakowało ci siły, nauczyłem cię walczyć. Gdy chciałaś się poddać, podniosłem cię z kolan. Wstydziłaś się swoich czynów, ja pamiętam je za ciebie, a ty nie musisz się martwić. Jestem tym, kim ty nie potrafisz być." 


***


Tematyka osobowości wielorakich jest interesująca i stwarza ogromne pole do popisu dla twórców. Ewa Dudziec na swoją bohaterkę wybrała pisarkę. Czyż pisarze czasem nie miewają różnorakich osobowości (oczywiście nie w stopniu oznaczających rozdwojenie jaźni) tworząc swoich bohaterów, pisząc o nich, stają się nimi w jakiś sposób? Czy pseudonimy, które przybierają niekiedy autorzy nie stają się ich alter ego? Czy pseudonim literacki Eweliny ma aż taki wpływ na jej zachowanie? Dopiero gdy w życiu głównej bohaterki zaczynają się dziać niepokojące rzeczy, gdy traci ona nie tylko poczucie czasu, ale także pamięć dotyczącą kilku, bądź kilkunastu godzin decyduje się na wizytę u psychiatry. Później wydarzenia następują po sobie coraz szybciej i szybciej. Zakończenie zaskakuje i satysfakcjonuje. 


"Nagle uświadomiła sobie, że wcale nie spała, tylko najprawdopodobniej utraciła na moment przytomność. Kto ją wyciągnął z tego odrętwienia? Co się właściwie stało? Przez tysiące galopujących pytań odechciało się jej spać." 


***


Z niekłamaną przyjemnością daję się uwodzić takim opowieściom jak ta, która wyszła spod pióra Ewy Dudziec. Chociaż w pewnym momencie niemal wszystko staje się przewidywalne (dość szybko właściwie),słówko niemal staje się otwartą furtką, za którą czeka na czytelnika mega zaskoczenie. Jedynie mogę sobie ponarzekać na zbyt małą objętość. Książka skończyła się stanowczo zbyt szybko. 


Tematyka, prócz osobowości wielorakich, porusza także traumy i ich destrukcyjny wpływ na psychikę. Szczególnie psychikę dziecka. Autorka sukcesywnie odkrywa przed nami przeszłość Eweliny, pozwalając lepiej zrozumieć jej zachowanie i wytłumaczyć sobie pewne rzeczy. 


***


"Trzynaste lustro" to wciągająca lektura i jeśli lubicie thrillery psychologiczne zachęcam Was do sięgnięcia po tę powieść. Czuję dumę będąc jej patronką i dziękuję autorce za okazane zaufanie. 


Zachęcam Was także do odwiedzin na profilu autorskim Ewy Dudziec, oraz blogu, gdzie znajdziecie z pewnością jeszcze więcej Jasona, a także moc innych ciekawych rzeczy.

"Trzynaste Lustro" Ewy Dudziec to thriller składający się z powiązanych ze sobą krótkich opowiadań. Tworzą one logiczny ciąg fabularny, z którego dowiadujemy się coraz więcej informacji o głównej bohaterce. 


Poczytna pisarka po raz kolejny traci przytomność. Budzi się kilkadziesiąt minut później na drugim końcu miasta - cała i zdrowa, a nietknięta torebka leży obok....

Kobiecy sposób myślenia zdominowany przez męskiego "intruza". To wystarczy, by było ciekawie. Kilka scen z nożem w roli głównej działają jak dobra przyprawa a sceny erotyczne (trochę ich mało) dodają ostrzejszego smaku. A fabuła? Nie będę spojlerował... powiem tylko, że nic nie jest tak, jak sobie będziecie wyobrażać w czasie czytania.
Ciekawy temat, poruszający delikatne struny psychodelicznych otchłani, wcale nie takich rzadkich w obecnych czasach.
Jeśli będzie druga część... to ja się na nią piszę.

Kobiecy sposób myślenia zdominowany przez męskiego "intruza". To wystarczy, by było ciekawie. Kilka scen z nożem w roli głównej działają jak dobra przyprawa a sceny erotyczne (trochę ich mało) dodają ostrzejszego smaku. A fabuła? Nie będę spojlerował... powiem tylko, że nic nie jest tak, jak sobie będziecie wyobrażać w czasie czytania.
Ciekawy temat, poruszający delikatne...

Zaskakująca od początku do końca

Zaskakująca od początku do końca

"A możemy kiedykolwiek być w pełni sobą?"
Zapraszam na moją opinię
https://mojefikusnezycieblog.blogspot.com/2020/03/trzynaste-lustro.html

"A możemy kiedykolwiek być w pełni sobą?"
Zapraszam na moją opinię
https://mojefikusnezycieblog.blogspot.com/2020/03/trzynaste-lustro.html