Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak to jest, że jedną książkę choćby krótką, czyta się i czyta bez końca, a inną, mającą znacznie więcej stron - w okamgnieniu?

Zawsze sięgając po książki Ludki jest to samo - zacznę, nie mogę się oderwać i w efekcie kończę ekspresowo, szybciej niż bym tego chciała.

“Łatwopalna” to jedna z tych książek, za które uwielbiam twórczość autorki. “Opiekunka” , “Przeczucie”, “Fikcyjna dziewczyna” to romanse z idealną dawką thrilleru. I tu jest podobnie. To równie wciągająca historia jak tamte i tak jak “Przeczucie” ma w sobie dodatkowo intrygujący wątek paranormalny.

Delaney Fox od 20 lat obwinia się za śmierć swojego brata bliźniaka. Zginął w pożarze ich domu, a ona żyje w przekonaniu, że sama go wywołała i…nie potrafiła nad nim zapanować. Nie zapomniała wyłączyć kuchenki czy zakręcić gazu. Ona ma od zawsze ogień w sobie…

“Mam w sobie żar, któremu niewiele potrzeba, by zamienić się w prawdziwy płomień. Wystarczy trochę ognia w pobliżu.”

Ciągnie ją do niego choć zarazem przeraża ją ten żywioł. Stara się go unikać oraz wszystkiego co z nim związane. Ale kot jej sąsiada - strażaka - ewidentnie ma to w nosie, wchodząc do jej domu jak do siebie. Ponadto wszystko wskazuje na to, że w pracy będzie musiała przejąć obowiązki koleżanki, tym samym stanie się częstym gościem w jednostkach straży pożarnej.

Niby nic takiego, to aż tak bardzo nie skomplikowałoby może jej życia, gdyby nie fakt, że w podejrzanych okolicznościach spłonął dom jej przyjaciółki. Podpalacz zostawił w nim wiadomość dla Delaney - maskę lisa z adresem kolejnego celu oraz takimi samymi bliznami jakie ona nosi na twarzy od 20 lat.

Czy uda jej się zapobiec kolejnej tragedii ?

Kim jest podpalacz i co go łączy z Laney ?

Dax Donovan, to nie tylko strażak i właściciel utrapionego kocura. To mężczyzna, z typu tych którzy mogliby mieć każdą kobietę. Jednak jego uwagę zwróciła zakompleksiona z powodu blizn od poparzeń, Delaney. I mimo, że zawzięcie nie dopuszcza go do siebie, on się nie poddaje. Czy zrezygnuje z niej gdy pozna prawdę na temat jej “związku” z ogniem ?

“Widywałam już w życiu wielu przystojnych facetów, ale żaden nie zrobił na mnie takiego wrażenia jak Dax Donovan. Przy żadnym nie czułam się tak, jakbym miała stanąć w płomieniach od jednego pocałunku.”

Niesamowita książka łącząca ze sobą dosłownie ognisty romans, motyw tajemniczego i przerażającego podpalacza, który wie na temat naszej bohaterki więcej niż ktokolwiek inny i stanowi ogromne zagrożenie, a także elementy niby nierealny ale…czy napewno ? Czy wątki paranormalne są nierzeczywiste ?

Ludka stworzyła bohaterkę, której pewność siebie jest wręcz nikła. Przez zarówno blizny na ciele jak i swój dar Laney czuje się gorsza, uszkodzona, niebezpieczna… Nie wierzy w swoją szansę na szczęście i miłość. Czy z pomocą upartego strażaka, nabierze pewności siebie ? Czy będzie umiała dostrzec w sobie to piękno, które on zauważył już przy pierwszym spotkaniu?

Co prawda Delaney ma od lat u boku broniącą ją przyjaciółkę. Ale Savannach jest dziwną / specyficzną bohaterką... Miałam mieszane uczucia co do jej osoby. Często zachowywała się nietaktownie, a jej podejście do Del pozostawiało wiele do życzenia. Można było ją odebrać jako zadufaną w sobie egoistkę. Czy jest prawdziwą przyjaciółką czy może stanie się rozczarowaniem dla Delaney ?

Z pewnością ta historia ma w sobie wiele ciekawych i wciągających wątków. Autorka świetnie wykreowała bohaterów. Nawet winnego wszystkich pożarów stworzyła w taki sposób i tak perfekcyjnie zakamuflowała wręcz wśród innych postaci, że prawie do końca, a już z pewnością do momentu, w którym to autorka nie stwierdziła, że pozwoli nam poznać jego prawdziwą tożsamość, kompletnie nie podejrzewałam kim on jest w rzeczywistości.

Także tematyka kompleksów Delaney i pozbawiającego ją ich Daxa, została bardzo dobrze przemyślana. Czujemy wręcz targające nią sprzeczne uczucia, niepewność, to jak Dax na nią działał i jak bała się uwierzyć w to, że widzi w niej nie tylko blizny i…ogień.

Wszystko rozgrywa się w odpowiednim tempie, akcja nie pędzi, miłość nie wybucha jak inicjowane w książce pożary. Powoli odkrywamy kolejne fakty, szczegóły, a uczucia równie wolno i stabilnie, rozkwitają. Czy nikt ich nie ugasi ? Czy mimo obaw i szalejącego podpalacza, Del i Dax mają szansę być razem ?

To już sprawdźcie sami. Jeśli znacie twórczość Ludki, a mam nadzieję, że tak właśnie jest, wiecie na co ją stać i pokazuje tu pokazuje to w pełni. Nie będziecie rozczarowani.

Gorąco polecam i dziękuję za egzemplarz do recenzji.

Jak to jest, że jedną książkę choćby krótką, czyta się i czyta bez końca, a inną, mającą znacznie więcej stron - w okamgnieniu?

Zawsze sięgając po książki Ludki jest to samo - zacznę, nie mogę się oderwać i w efekcie kończę ekspresowo, szybciej niż bym tego chciała.

“Łatwopalna” to jedn...

Rozwiń

Zwiń

Czy słodkie i niepozorne wróbelki mogą uczyć życia ? Zdecydowanie tak !

Nie ocenia się książki po okładce, zna tę zasadę każdy książkoholik mały i duży. Ale jednak lubimy jak cieszy oko.
A ta książeczka : “Historyjka nowa o Niponkach z Niponkowa” jest tak pięknie wydana, że nie da się jej nie podziwiać. Z zewnątrz już mamy barwną i wręcz promienną okładkę, zaś wewnątrz masę przepięknych ilustracji uzupełniających napisaną przez Annę Chabior bajkę.

Jednak to historyjka niebanalna, przemycająca pomiędzy wersami o losach Niponków, wiele cennych i życiowych rad oraz wskazówek.

Książeczka zawiera 8 pisanych wierszem historii. Na wstępie dokładnie poznajemy rodzinę Niponków, dzięki czemu kolejne są łatwiejsze w zrozumieniu i już mamy oczywiście pewną więź z tymi uroczymi ptaszkami. A dalej ?

Poznajemy z Niponkami ich szkołę, wyruszamy na bal, nad jezioro i rzeczkę, do salonu piękności czy brzozowego gaju. Pomiędzy historyjkami dostajemy też pewnego rodzaju lekcje i rady od autorki do czytelnika. Każdy etap wędrówki to też lekcja. Może nie pisania czy dodawania ale doceniania tego co nas otacza. Książka uświadamia jak cenna jest rodzina i przyjaźń, wzajemny szacunek, kultura - wartości, które nie tylko warto ale wręcz trzeba zaszczepić dzieciom, bo “czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci.”

Niezmiernie cenię takie książeczki, które pomagają nam - rodzicom, pokazać co w życiu jest najistotniejsze. Niponki pokazują, że każdy członek rodziny jest doceniany, ważny ale zarazem nie umniejsza tym pozostałym. Takie małe ptaszki, a pokazują jak wspierać siebie nawzajem.

“Bo nieważne, czyś człowiekiem,
ptaszkiem lub motylkiem,
robaczkiem czy pieskiem,
milej płyną chwile
z tymi, co cię kochają
zawsze i wzajemnie,
czyniąc świat pięknym,
w którym jest bezpiecznie!”

Czy taki cytat nie pokazuje jak wiele może nauczyć niepozorna bajka dla dzieci? Nawet my - dorośli możemy czerpać z tej nauki.

Warto sięgać po takie książeczki i tę zdecydowanie Wam polecam !

Dziękujemy za egzemplarz do recenzji.

Czy słodkie i niepozorne wróbelki mogą uczyć życia ? Zdecydowanie tak !

Nie ocenia się książki po okładce, zna tę zasadę każdy książkoholik mały i duży. Ale jednak lubimy jak cieszy oko.
A ta książeczka : “Historyjka nowa o Niponkach z Niponkowa” jest tak pięknie wydana, że nie da się j...

Rozwiń

Zwiń

Myślicie czasem o śmierci ? Chcielibyście wiedzieć kiedy będzie ten Wasz ostatni dzień istnienia ?

Kaja Dolna nie wiedziała, że ten dzień skończy się w tak drastyczny sposób. Nie miałam pojęcia, że kolejnego poranka jej zwłoki zostaną odnalezione przy brzegu jeziora. Młodziutka dziewczyna, przed którą całe życie dopiero otwierało ramiona, ostatnie chwile swojego istnienia spędziła walcząc o oddech… Przegrała…

“Topienie kogoś należy do wyjątkowo drastycznych sposobów zadania śmierci.”

Słyszałam kiedyś, że podobno najboleśniejsza śmierć to ta przez spalenie żywcem. Ale czy to prawda ?Każda śmierć jest straszna na swój sposób, czy bolesna czy też nie, nagła czy niespodziewana…

Dominika Sajna wraca po urlopie wychowawczym do pracy w policji. Już na starcie rzucono jej kłody pod nogi. Liczyła na to, że zajmie się sprawą byłej już niani swojej córeczki, bo właśnie zamordowana Kaja zyskała jej zaufanie. Ale niestety podczas swojej nieobecności na komendzie, została zdegradowana. Nie powstrzymuje jej to jednak by rozpocząć śledztwo w tajemnicy, na własną rękę.

Sprawa nie należy do prostych, mimo że wina już została przypisana Piotrowi Janikowi. Ale czy ten chłopak potrafiłby naprawdę kogokolwiek skrzywdzić ? I czy morderstwo Kai ma jakiś związek z zaginięciem sprzed wielu laty, ciotki Piotra ?

Weronika Mathia już swoim debiutem pokazała, że ma talent, ma potencjał i warto mieć ją na oku. Bez wahania zgłosiłam się do kolejnej jej książki, nie mając wątpliwości, że ktoś kto tak imponująco startuje jako autor, nie będzie później rozczarowaniem. I tak jak “Żar” tak i “Szept” ma w sobie to “coś”.

Zawiła historia rozgrywająca się na dwóch płaszczyznach czasowych, opisywana z kilku perspektyw pozwala nam poznać powolutku wydarzenia z 1973 roku oraz obecne. Lawirujemy pomiędzy przeszłością - życiem Ani Janik , ostatnimi dniami życia Kai, a także obecnymi chwilami gdy Dominika z pomocą dawnego przyjaciela, obecnie księdza Roberta, stara się odkryć co naprawdę się wydarzyło.

Sama nie miałam pojęcia kogo podejrzewać. A autorka dała takiego mentalnego pstryczka w nos zarówno mnie jak i Dominice, bo obie byłyśmy w pewnym momencie pewne, że winny jest…człowiek, którego żadna z nas nie chciała podejrzewać.

To co oczywiste tylko takie się tu wydaje. W efekcie zakończenie tej historii jest zaskakujące, bolesne i nie takie jakiego się spodziewałam. Aczkolwiek wcale nie jestem nim rozczarowana, bo zawsze powtarzam, że czy thriller czy kryminał jest najlepszy gdy jest nieprzewidywalny. Nie ma frajdy z czytania czegoś, czego zakończenie zbyt szybko jest oczywiste. Tu - w przypadku książek Weroniki - widzę, że nam to nie grozi.

To kolejna książka w sumie, przy której miałam dreszcze jako matka. Autorka zwraca uwagę na to jak trudnym przeżyciem jest śmierć własnego dziecka. Zawsze takie wątki ruszają mnie najmocniej.

“ - Kiedy dziecku dzieje się krzywda, woła swojego rodzica. Nieważne, czy ma trzy lata, czy piętnaście. Woła mamę lub tatę, bo oczekuje, że mu pomogą. (...) A co, jeśli ona mnie wołała ?”

Mamy też Sandrę, która również chce poznać prawdę na temat śmierci siostry, również był to dla niej cios ale… chwilami jej zachowanie powodowało, że nie miałam pewności jaką rolę tu odgrywa. To też atut tej historii, bo niezaprzeczalnie Mathia mąci w głowie, nasuwa podejrzenia nie zawsze uzasadnione, nie zawsze trafne ale spełniają swoją rolę - trzymają w napięciu i niepewności.

Świetna książka - mroczna i obnażająca ludzką podłość. Często najmocniej potrafią skrzywdzić i rozczarować osoby, po których najmniej byśmy się tego spodziewali…

Polecam serdecznie, warto spędzić czas z tą książką.

Dziękuję za egzemplarz do recenzji.

Myślicie czasem o śmierci ? Chcielibyście wiedzieć kiedy będzie ten Wasz ostatni dzień istnienia ?

Kaja Dolna nie wiedziała, że ten dzień skończy się w tak drastyczny sposób. Nie miałam pojęcia, że kolejnego poranka jej zwłoki zostaną odnalezione przy brzegu jeziora. Młodziutka dziewczyna...

Rozwiń

Zwiń

Czytacie opisy książek, które decydujecie się poznać ? A może są wątki książkowe, które omijacie szerokim łukiem ?

Ja do tej pory nie sięgałam po książki / romanse gdzie miłość rodzi się pomiędzy parami tej samej płci. Uważałam, że wątki LGBT nie są dla mnie, bo choć nie uważam, że trzeba “to” tępić, sądzę, że należę do grona do osób tolerancyjnych, to trzymam się zasady, że nie zaglądam im do łóżka. A tu proszę - “One shot”. Moja gafa i …niespodzianka.

Co mam na myśli ?

Zobaczyłam - o, kolejna książka Leny - biorę. Nie czytałam opisu i dopiero po jakimś czasie coś mi zaczynało podpadać… I bałam się jaki będzie rezultat. Ale autorka pokazała, że jednak mogę brać jej książki w ciemno i tego nie żałować.

Lance lata temu zaliczył przykry coming out. Nie miał szans na to żeby wyjawić innym swoją orientację na własnych warunkach. Liam niesamowicie go wtedy zawiódł i rozczarował i choć od tych wydarzeń minęło 16 lat, żal pozostał.

“Byłem pewien, że mnie kochałeś, ale jak kogoś kochasz, nie zostawiasz go samemu sobie.”

Teraz Lance to dojrzały mężczyzna, omijający gwiazdę koszykówki jaką stał się Liam, szerokim łukiem. Mimo, że obracają się w tych samych kręgach, bo Lance jest agentem sportowym. Świetnym agentem. I niestety mimo to, został mu postawiony warunek - albo podejmie współpracę z Liamem, albo straci stanowisko, na które pracował latami. Brzmi beznadziejnie ? A może wyniknie z tego coś dobrego ?

Lance i Liam są skrajnie różni i wbrew pozorom (w moim odczuciu) , mimo, że Lance’owi zarzuca się tu notorycznie posiadania kija w tyłku, pod wieloma względami jest on bardziej wyluzowany od Liama. A już z pewnością w przeciwieństwie do sportowca, jest pogodzony ze swoją orientacją, w pełni ją akceptuje i się jej nie wstydzi.

“- Już dawno przeszedłem fazę akceptacji siebie i tego, że niektórym nie podoba się moja orientacja. Powiedziałbym, że ch#$ im w d&*ę, ale to byłaby dla nich za wielka przyjemność.”

A Liam ? Nadal zamknięty w szafie, panicznie boi się, że inni poznają prawdę na jego temat. Miałam wrażenie, że choć jest w tym samym wieku co Lance, chwilami zachowywał się bardzo niedojrzale. Potrzeba do niego sporo cierpliwości. Czy Lancowi jej starczy ? Czy ich współpraca skończy się wojną i aferą medialną ? Czy może dawne uczucia wciąż nie wygasły ?

Bez wątpienia przeszłość stoi murem pomiędzy tą dwójką. Nie tak łatwo odzyskać tak mocno zawiedzione zaufanie. Tym bardziej, że Liam wciąż boi się przyznać, że woli mężczyzn - a konkretnie TEGO mężczyznę.

Z każdym kolejnym rozdziałem byłam w coraz większym szoku jak mi się to niesamowicie podobało! Świetna historia ucząca samoakceptacji, tolerancji. Autorka za pomocą historii tych dwóch mężczyzn pokazujące, że miłość może dotyczyć każdego, że płeć jej nie ogranicza. Dwóch mężczyzn czy dwie kobiety mogą kochać się równie mocno i z równie wielką pasją, jak pary heteroseksualne. I też motają nimi wątpliwości, tak samo boją się często swoich uczuć, zranienia. A nawet boją się bardziej, bo tak często są z tego powodu szkalowani przez społeczeństwo.

Czemu Liam tak bardzo bał się, że inni poznają prawdę o nim ? Czy jako gej czy osoba biseksualna staje się gorszym koszykarzem ? Innym człowiekiem ?

“Mało kogo interesują twoje osiągnięcia, znaczna część czeka tylko na nawet najmniejsze potknięcie. Nawet na najdrobniejszy, nic nie znaczący błąd, żeby wytykać go przez długi, długi czas, aż zaczniesz nim rzygać.”

Historia ma w sobie całą masę uczuć, emocji i niemało humoru. Lena świetnie wykreowała bohaterów. Lance uwielbia dominować i nie będę ukrywać, że nie jedna scena wywołała u mnie rumieńce. Jednak nie tylko “klasyczne” romanse to potrafią. A tu chłopaki nie narzucili jakiegoś szybkiego tempa. Choć czuć ewidentny ogień między nimi to zarazem stąpają po kruchym lodzie i robią to ostrożnie, by tym razem żadne serce nie zostało złamane.

Jak się to skończy ? Czy ta para ma szansę na wspólną przyszłość ? To już sprawdźcie sami i gwarantuję, że nawet jeśli tak jak ja do tej pory omijaliście takie książki szerokim łukiem, tu nie będziecie rozczarowani.

Warto, a nawet trzeba wspomnieć o tym, jak pięknie książka jest wydana. Każdy rozdział zdobi rysunek bohatera i takowym rysunków znajdziecie w środku sporo. Jak dobrze pamiętam, zostały one wykonane przez Sandrę Biel i pokazuje ona tym samym, że jej talent nie ogranicza się tylko do pisania. Jej dłonie mają magiczną moc :)

Polecam gorąco ! I dziękuję za możliwość poznania historii tych rewelacyjnych bohaterów.

Czytacie opisy książek, które decydujecie się poznać ? A może są wątki książkowe, które omijacie szerokim łukiem ?

Ja do tej pory nie sięgałam po książki / romanse gdzie miłość rodzi się pomiędzy parami tej samej płci. Uważałam, że wątki LGBT nie są dla mnie, bo choć nie uważam, że trzeba...

Rozwiń

Zwiń

“Jeśli kiedykolwiek istniał wzorcowy przykład pary, która nie miała szans na związek, to byliśmy nią właśnie my.”

Co powiecie na nową wersję historii Romea i Julii ?

Helena Weston i Jessiah Coldwell to członkowie rodzin, które się po prostu nienawidzą. To już nie jest rywalizacja w rankingu wpływowych osób w Nowym Jorku. Trish Coldwell jest chyba zdolna do wszystkiego żeby zniszczyć rodzinę Westonów.
Czy ma ku temu powody ?

Trzy lata - tyle minęło od śmierci Valerie Weston i Adama Coldwella. Podczas świętowania swoich zaręczyn spożyli zanieczyszczoną kokainę… Winą za tę tragedię obarczono Valerie. Co oczywiste - ona już nie może się bronić. A Trish ? Czy szkalując jej imię na wszelkie możliwe sposoby, dusi gorycz i rozpacz po utracie syna, który był jej najbliższy ? W jej przekonaniu Adam był doskonały, idealny następca. Czy jest po prostu podłą kobietą pnącą się na szczyt po trupach ?

Zaraz po śmierci siostry, rodzina wysłała Helenę na studia do Anglii. Gdy w końcu może wrócić do ukochanego Nowego Jorku, ma plan i misję - poznanie prawdy i oczyszczenie zmarłej siostry z wszelkich oskarżeń. Czy jej się to uda ?

Jednak to nie kryminał. To historia miłości, która nie ma szans na to by rozkwitnąć. Takiej z góry skazanej na porażkę.

“Nie w tym życiu. Nie z naszymi nazwiskami. Z naszymi rodzinami, które nienawidziły się nawzajem.”

Czytając tę książkę, często zastanawiałam się, czy gdyby poznali się jak ich rodzeństwo żyło, gdyby nie doszło do tej tragedii, ich rodziny zostałyby wręcz podwójnie połączone związkami stworzonymi z wyjątkowej i prawdziwej miłości ?

Ale nie mieli tego szczęścia.

Helena i Jess pewnie szybko padliby w swoje ramiona w innych okolicznościach. Od pierwszego spotkania czuli silne przyciąganie, od razu zaczęła tworzyć się między nimi wyjątkowa więź. Nie tylko z powodu bólu po stracie, który niezaprzeczalnie ich łączył, bo tylko oni się nawzajem w tej kwestii rozumieli.
Ale w niewielu książkach tak wyraźnie czuć chemię i nasilające się uczucia między dwójką bohaterów, tak jak tutaj. Tylko ta świadomość, że ich relacja nie ma szans na przetrwanie czy szczęśliwe zakończenie, zapewniła nam takie slow burn. Bronili się, rozsądek walczył z sercem na każdym kroku, wiedzieli, że z tego nie wyniknie nic dobrego, że może dojść do kolejnego dramatu.

Ale miłość nie pyta czy jej chcemy.

Historia tych dwoje pokazuje zarówno jakie możliwości daje pozycja w społeczeństwie i bogactwo ale też jak wiele wolności odbiera, jak bardzo ogranicza i niszczy człowieka. Przeraża to, że osoby mające tak wiele, same narzucają i sobie i innym takie swego rodzaju kajdany. Słowo “etykieta” ( formy zachowania wymagane w pewnych środowiskach) to coś niby kojarzącego się z kulturą, wyrafinowaniem, taką dostojnością ale czy to nie jest narzucanie ograniczeń ? Jak zauważył sam Jess - czy idąc po raz drugi na przyjęcie w tym samym garniturze, popełniamy tak wielką gafę ? Czy ludzie nie mają poważniejszych zajęć i problemów niż notowanie czy dana osoba już w tym stroju się gdzieś pokazała? To tylko przykład absurdalności ludzi z wyższych sfer. Choć sama będąc w tych niższych widzę podobne zachowania… Czy warto?

Miłość potrafi mimo to rozkwitnąć w najbardziej niekorzystnych warunkach, jak ten kwiatek na środku asfaltowej drogi. Ale czy przetrwa to… już nie jest takie pewne. Czy to niesamowite uczucie, dające szczęście bohaterom “Westwell” jakiego jeszcze nigdy nie zaznali, ma szanse ? Od początku wiedzą, że nie. Ale nadzieja - ona zawsze umiera ostatnia.

Sprawdźcie koniecznie czy i ta historia miłosna skończy się jak w książce Shekspira. Moim zdaniem pokochacie ją choć nie jest wesoła, choć boli przeżywanie tego wszystkiego wraz z Heleną i Jessem ale warto czasem pocierpieć. Szczególnie przy tak dobrych książkach.

Polecam !!! I dziękuję za egzemplarz do recenzji.

“Jeśli kiedykolwiek istniał wzorcowy przykład pary, która nie miała szans na związek, to byliśmy nią właśnie my.”

Co powiecie na nową wersję historii Romea i Julii ?

Helena Weston i Jessiah Coldwell to członkowie rodzin, które się po prostu nienawidzą. To już nie jest rywalizacja w ranki...

Rozwiń

Zwiń

Czy wpadliście już w ramiona uzależnienia od kolekcjonowania książek z barwionymi / zdobionymi brzegami ? Ja … nie zamierzam iść na odwyk ;)

“Hobbit” to książka już chyba należąca do klasyki. Zaryzykuję stwierdzenie, że raczej nie ma osoby, która by nie znała książki i / lub ekranizacji. Tak jak samo nazwisko - Tolkien - to już ikona, osobistość znana z serii o niziołkach i ich przygodach, dokonaniach. Czy to Frodo czy Bilbo, każdy ich zna. No chyba każdy … ale sądzę, że trudno nie mieć pojęcia o ich istnieniu.

Lata temu ambitnie chwyciłam za tę książkę i…poległam. Styl pisania Tolkiena jest … specyficzny. Choć już wtedy kochałam fantastykę to nie potrafiłam dać się porwać tej historii, bo wydawała mi się za ciężka. Później jednak z zapałem oglądałam wszystkie części “Władcy Pierścieni” i tuptałam z entuzjazmem do kina na ekranizację właśnie “Hobbita”.

Teraz gdy zobaczyłam przepiękne, nowe i urozmaicone ilustracjami oraz objaśnieniami, wydanie tej książki za pośrednictwem Wydawnictwa Bukowy Las, uznałam, że to znak by ponownie spróbować.

Nie było łatwo… Ale było warto.

Obszerny, bo 40 stronicowy wstęp, to cała masa ciekawostek z życia autora, dotyczących zarówno faktów związanych z powstaniem “Hobbita” jak i jego kolejnymi wydaniami, a także o samej pracy pisarza czy jego zainteresowaniach.

Następnie czeka nas historia wędrówki grupy krasnali i towarzyszącego im hobbita - Bilbo Bagginsa. Nie będę się na jej temat akurat rozpisywać, bo większość z Was pewnie choć mniej więcej zna tę historię. Ważne tu jest czym ta książka różni się od innych, jakie zalety poza samą historią w sobie ma.

Styl autora nadal nie jest dla mnie taki lekki i łatwo przyswajalny jak przy innych książkach ale z pewnością dodatki jakie wprowadziło wydawnictwo, wiele ułatwiają takiemu czytelnikowi jak ja. I dzięki nim cała historia staje się na swój sposób ciekawsza. Niby jestem za stara na książki ilustrowane ale czy zdajecie sobie np sprawę, że w tej książce są akurat ilustracje wykonane przez samego autora ? Załączone obrazki, rysunki i mapy wykonane osobiście, własnoręcznie przez Tolkiena są czymś naprawdę interesującym.

Kolejnym atutem tego wydania są wspomniane już objaśnienia. Dotyczą one źródeł z jakich czerpał autor, kreacji wyjątkowych postaci występujących w książce, opisów miejsc przez które wędruje ta niesamowita drużyna. Niezaprzeczalnie w ekranizacjach, same te widoki robią fantastyczne wrażenie, a w książce ? Jeśli Wasza wyobraźnia pozwoli, będą jeszcze piękniejsze. W końcu książki pobudzają ją do działania, a takie robią to szczególnie intensywnie.

Jeśli miałabym się czepiać to zastrzeżenia miałabym wyłącznie do wielkości czcionki i tego, że książka nie ma twardej oprawy. Takie dzieło moim zdaniem prezentowałoby się w niej lepiej. Ale i tak cieszy oko i nie żałuję, że podjęłam to swego rodzaju wyzwanie by ponownie spróbować przeczytać tę historię. Tym razem dla odmiany nie przegrałam, nie poddałam się i jestem z siebie dumna.

Dziękuję, że mogłam tego dokonać Wydawnictwu Bukowy Las.

Czy wpadliście już w ramiona uzależnienia od kolekcjonowania książek z barwionymi / zdobionymi brzegami ? Ja … nie zamierzam iść na odwyk ;)

“Hobbit” to książka już chyba należąca do klasyki. Zaryzykuję stwierdzenie, że raczej nie ma osoby, która by nie znała książki i / lub ekranizacji. ...

Rozwiń

Zwiń

Boicie się burzy ?

To zjawisko atmosferyczne z pewnością ma prawo przerażać. Doskonale wie o tym Vesper - bohaterka książki, którą miałam ostatnio przyjemność czytać. Burza otacza jej miasto od lat, jest coraz bliżej, pochłania kolejne kręgi, na które podzielone jest miasto. Standardowo sektory dzielą ludzi wg statusu, pozycji. Ona mieszka w tym na granicy, tuż obok największego zagrożenia. Każdy kolejny szkwał coś im odbiera - kolejne życia, fragmenty miasta, poczucie bezpieczeństwa, nadzieję na przyszłość…

Nie ma ucieczki. Ich życie to ciągła walka o przetrwanie. Wojownicy Wardanu walczą z potworami, które burza zrzuca do miasta. Jednak przybywa ofiar, przybywa przeklętych, a nadziei na ratunek ubywa.

Dalco, następca tronu i przyszły Regia, wierzy, że istnieje magiczny znak - ikona, która ich uratuje. Uparcie poszukuje jej i osoby, która może ją znać. Ojca Vesper… A gdy trafia w jego ręce - co będzie ważniejsze - zemsta za wydarzenia z przeszłości, w których mężczyzna brał udział czy dobro miasta. A może miłość, która niespodziewanie wkroczyła w jego życie ?

“Burza” to książka, w której autorka wykreowała bardzo ciekawy świat, choć wizja jest ewidentnie taka postapokaliptyczna. My mamy świadomość, że gdy nam nie odpowiada otoczenie - miasto, kraj, a nawet kontynent - mamy szansę by je zmienić. Tu bohaterowie książki nie mają na to szans. Burza szczelnie otacza ich miasto i nawet latający wojownicy, nie znaleźli jej kresu. A wkroczenie w nią to praktycznie pewna śmierć lub przekleństwo. A klątwy jakimi burza dotyka ludzi są …przerażające.

Jednak wszystko wskazuje na to, że tylko to źródło zagrożenia stanowi odpowiedź i szansę na ratunek. Absurdalne ale gdy nie ma innej szansy, nie ma nadziei, to trzeba zaryzykować. Jakie będą efekty ? Czy bohaterom uda się uratować królestwo ?

Bardzo zaintrygował mnie wątek Regii - osoby, następcy tronu, nad którego ciałem przejmuje władzę duch Wielkiego Króla. Zalatuje opętaniem? Przyznam, że cały czas w ten sposób to odbierałam. A mimo to opisywane jest to jak pewnego rodzaju błogosławieństwo i jedyny ratunek. Bo moc Wielkiego Króla daje ochronę przed Burzą. Czym silniejsze “naczynie” czyli następca udostępniający swoje ciało, tym burza mniej szkód ma możliwość narobić.

Dalco ma być kolejnym Regią, w każdej chwili nad jego życiem, ciałem i duszą, może przejąć kontrolę Wielki Król. Z pozoru jest dumny, lecz Vesper szybko dostrzega targające nim przerażenie. Wcale mnie ono nie dziwiło.

“Przejrzałam go. Na wierzchu cienka jak papier skorupka bohaterskiego księcia, altruisty oddanego ludowi. Pod spodem zaś tylko przerażenie, które można czasem dojrzeć w tym, jak nagle ciemnieją mu oczy, jak zaciska zęby, jak nie jest w stanie zapanować nad nerwowymi ruchami rąk. “

Czuł się zobowiązany do chronienia miasta, na jego barkach spoczywa ogromna odpowiedzialność. Desperacko szuka ratunku i dla miasta i dla matki i dla…siebie. Zarazem ratując Vesper. Ale gdy rozpacz przejmie nad nim władzę… Były chwile, że zupełnie straciłam do niego szacunek. Czy go odzyskam ? Okaże się w kolejnym tomie.

To historia świetnie skonstruowana, przemyślana, skomplikowana. Jej złożoność, wielowątkowość nie daje czytelnikowi szans na nudę. Każdy kolejny element zaskakuje. Ta historia nie należy do tych schematycznych i przewidywalnych. Osoby, które z początku wydawało się, że będą wrogami, że nie ma szans by je polubić, z czasem pokazują swoje zupełnie inne oblicza. Czyli kreacja bohaterów w moim przekonaniu jest bez zarzutu.

Patrząc na okładkę nasuwało mi się przypuszczenie, że będzie to coś podobnego do Szklanego Tronu ale tylko wizualnie te książki mają może nikłe, podobieństwo. Treść i elementy tej historii, są zupełnie różne. I wciągające, emocjonujące. Czuć ten strach bohaterów, czuć ich desperację - każde z nich ma swój cel , ma wątpliwości, każdy boi się, że zawiedzie, że nie podoła temu co chce / musi osiągnąć. A jako czytelnicy mamy okazję się przekonać czy im się udało, czy polegli.

Finał tego tomu to cała lawina emocji i szok. Zostałam z milionem pytań i nadzieją, że w kolejnej części otrzymam na nie odpowiedzi. Pozostaje czekanie.

Ostatnio częściej sięgam po fantastykę, może niedługo znów będzie dominować jak lata temu, wśród książek, które czytam. Niezwykle rzadko rozczarowują mnie takie książki i w tym przypadku absolutnie rozczarowana nie jestem. Spędziłam z nią bardzo przyjemnie czas i serdecznie Wam ją polecam.

Dziękuję za egzemplarz do recenzji.

Boicie się burzy ?

To zjawisko atmosferyczne z pewnością ma prawo przerażać. Doskonale wie o tym Vesper - bohaterka książki, którą miałam ostatnio przyjemność czytać. Burza otacza jej miasto od lat, jest coraz bliżej, pochłania kolejne kręgi, na które podzielone jest miasto. Standardowo ...

Rozwiń

Zwiń

Czy można wybaczyć kłamstwo ? Czy istnieje takie w dobrej wierze, które można po prostu zrozumieć i zaakceptować ?

“Kłamstwa prędzej czy później wychodzą na jaw, a im później tym gorzej.”

To już trzeci i niestety ostatni tom serii “I wanna” Asi Chwistek. Zarazem ten najbardziej dla mnie intrygujący. Często jest tak, że ci najbardziej ponurzy, zamknięci w sobie bohaterowie, ciekawią niesamowicie. Chce się ich poznać, wydobyć na światło dzienne ich sekrety. A Kai Kane ma ich niemało. Kim jest tak naprawdę najskrytszy z paczki przyjaciół ?

Taki cichy, niepozorny, a nie dość, że koszmarnie bogaty to jeszcze demon w łóżku. Nie wierzy w miłość, z politowaniem patrzy na przyjaciół, którzy dali się owinąć wokół palca swoim drugim połówkom. On uwielbia seks bez zobowiązań, ostry, perwersyjny, chętnie w większym gronie… Nie ogranicza się do jednej łóżkowej partnerki. Można powiedzieć, że korzysta z życia. Jednak pewnej nocy w barze widzi dziewczynę, która budzi w nim coś, czego się nie spodziewał. Następnie poznaje Amy - niewidomą dziewczynę, która go irytuje i…nie tylko.

Ona nie ma jak korzystać z życia. Jej możliwości są mocno ograniczone przez to, że praktycznie nie widzi. Zwykle rodzice robią wszystko by zadbać o swoje dzieci, o ich zdrowie. Ona nie miała tego szczęścia, Jej rodzina to przyczyna samych nieszczęść, traum i rozczarowań. Jednak jest ambitna, waleczna i odseparowała się od nich, poszła na studia, znalazła pracę, w której to, że jest niewidoma nie ma znaczenia. Jej cel to uzbieranie na operację, która pozwoli jej odzyskać to co straciła - wzrok.

“Zupełnie inaczej jest jak nie widzisz całe życie, bo tak naprawdę nie wiesz, czego masz żałować. Natomiast Amy miała coś, co zostało jej odebrane. Ona doskonale wiedziała, co straciła.”

Ich drogi przecięły się przez niefortunny wypadek czy przeznaczenie maczało w tym palce ?

To miał być układ. Chłopak, który zwykle nie przejmował się nikim prócz grupki najbliższych mu osób, zaoferował jej pomoc. Nie z litości. Obudziła się w nim troska, która zaskoczyła nawet jego. I rosła. Potrzeba by się nią opiekować była coraz większa. Jednak ona nie chciała czuć się jak ofiara losu potrzebująca niańki. Ale to akurat drobiazg w porównaniu z innymi problemami jakim będą musieli stawić czoła.

Oboje skryci, zamknięci w sobie. Nie uważają, że w ich układzie szczerość jest konieczna. Ale kłamstwa, niedopowiedzenia, napsują bardzo wiele. Czy uda im się wybaczyć ?

“Wszyscy popełniamy błędy i trzeba dać sobie szansę.”

Powiem Wam, że ta książka była po prostu świetna! Aśka stworzyła młodzieżówkę, że tak powiem - “smyrniętą” mafią, z wątkiem tanecznym i sportowym. Wykreowała bohatera, który wydawał się może ponurakiem w poprzednich tomach, na niesamowicie intrygującego i skomplikowanego zboczucha z wielkim sercem, które ukrył głęboko, bo zbyt wiele razy został już zraniony. I Amy mogła się okazać plastrem na jego rany ale i ona zaczęła nieświadomie robić mu krzywdę. Niestety i on nie był bez winy. I tak jak kłamstwa, tak i ich wielka duma, mogła tu zrujnować wszystko. Na pierwszy rzut oka jej niepełnosprawność mogła być problemem, a okazała się nieistotna. To ich upór i błędne przekonania narobiły bałaganu.

Jednak w przyjaźni siła. W miłości również. Ona wiele wybaczy, a przyjaciele pomogą poskładać rozsypane puzzle.

Dużym atutem tego finałowego tomu było to, że autorka dała nam jeszcze zasmakować życia każdego bohatera z serii. Ostatnie rozdziały dają nam możliwość pożegnania się z nimi oraz pewność, że możemy się o nich nie martwić. Mają siebie, są i będą dla siebie wsparciem. Uwielbiam takie dodatki. Były jak lukier na pączku z przepysznym nadzieniem - idealna kompozycja.

Żal, że to już koniec. Ale Aśka pokazuje, że jaki romans spod jej pióra by nie wyszedł, czy to młodzieżówka czy mafia, to i tak porwie bez reszty i zostanie w pamięci.

Dziękuję serdecznie za tę moc emocji i polecam gorąco całą serię.

Czy można wybaczyć kłamstwo ? Czy istnieje takie w dobrej wierze, które można po prostu zrozumieć i zaakceptować ?

“Kłamstwa prędzej czy później wychodzą na jaw, a im później tym gorzej.”

To już trzeci i niestety ostatni tom serii “I wanna” Asi Chwistek. Zarazem ten najbardziej dla mnie ...

Rozwiń

Zwiń

Macie już swój TBR na majówkę ? Może brakuje na tej liście czegoś w klimacie MC ?

Marcowa premiera wydana samodzielnie przez Sandrę Robins to właśnie romans z bikerami na pierwszym planie. A przede wszystkim - tym jednym , który niespodziewanie wraca nie tylko do rodzinnego miasteczka po latach ale też do życia Hannah, która zupełnie się nie spodziewała, że jeszcze kiedykolwiek go spotka.

Sam uciekł pewnej nocy, bez pożegnania, po dramatycznych wydarzeniach. Jakich ? Na tę informację trzeba poczekać, nie od razu autorka zdradza dlaczego wielu mieszkańców ma go za niebezpiecznego człowieka, którego powinno się unikać. Już zanim założył kamizelkę klubu, był wyklęty. Nie tylko wyrzuty sumienia zrobiły z niego bezdomnego nastolatka. Ale znalazł się ktoś, kto wyciągnął do niego pomocną dłoń i także na prośbę tej osoby, wrócił w dawne strony i ścieżki jego oraz dawnej przyjaciółki, znów się skrzyżowały.

Czemu prezes klubu Demony ciemności, wysłał Sama do miasteczka ?

Czy jego i Hannah nadal łączą jakieś uczucia ?

Sama do końca nie wiem co myśleć o tej książce. Ma swoje zalety, bo jest to MC tego typu, który lubię - bez suk, zbędnego wulgaryzmu, uprzedmiotowienia kobiet i takiego brudnego romansu po środku. Uroczo oczywiście też nie jest ale… nie czułam chemii pomiędzy główną parą bohaterów i nie polubiłam Hannah.

Poza romansem mamy tu wiszącą nad bohaterami wojnę klubów i pewne sekrety do odkrycia. Jednak miałam wrażenie, że zbyt szybko te najbardziej emocjonujące wątki się kończyły. Zanim zaczęły na dobre trzymać w napięciu, już było po wszystkim. Jakby autorka wpadała na pomysł, zaczęła tworzyć scenę, która budziła nadzieję na coś wow i zmieniała koncepcję, na coś może nie beznadziejnego ale już nie tak porywającego jak czułam, że się wydarzy. Takiego pazura mi brakowało.

W efekcie trafiła w moje ręce książka ślicznie wydana, taka którą czyta się szybko i przyjemnie, jednak nie zostaje długo w pamięci. A szkoda.

Mimo to oczywiście nie odradzam. I wątek, którego jak sądzę, otrzymamy kontynuację, bardzo zaciekawił. Chętnie poznam dalsze losy Edge’a i Lily.

Dziękuję za egzemplarz do recenzji.

Macie już swój TBR na majówkę ? Może brakuje na tej liście czegoś w klimacie MC ?

Marcowa premiera wydana samodzielnie przez Sandrę Robins to właśnie romans z bikerami na pierwszym planie. A przede wszystkim - tym jednym , który niespodziewanie wraca nie tylko do rodzinnego miasteczka po ...

Rozwiń

Zwiń

“Czy kiedykolwiek poszedłeś na skróty, żeby dostać to czego chcesz… ?”

Poznaliście już bohaterów ze świata Five Night’s at Freddy’s ?

W nasze ręce trafił finałowy tom serii “Tales from the Pizzaplex”, tzn “Bobbiedoty”. Kolejna książka, mroczna historia autorstwa twórców gier, a nawet coraz popularniejszych ekranizacji. Dreszczowce dla młodszych odbiorców mające liczną rzeszę fanów. Należycie do tego grona ?

Mój syn mam wrażenie, że już ma obsesję. Wczoraj jak się nie mylę, dołączył do grona graczy. A niedawno przeczytał wspomnianą książkę. To 5 tom serii, a w nim mamy aż 3 opowiadania.

Co znajdziecie w tej książce ?

Powiem, że to nie jest lekka lektura. Trzeba mieć głowę nie od parady żeby pojąć o co w tym chodzi. Ważnym elementem tych książek są animatroniczne istoty, które wywołują u mnie gęsią skórkę, a u mojego syna podejrzany entuzjazm…

Pierwsze skrzypce gra na starcie podejrzany GGY. Osiąga on imponujące wyniki w grze na automatach co wzbudza zaciekawienie ale też wspomniane - podejrzenia. Da się szybko zauważyć, że gracz korzysta z konkretnych maszyn, na których wygrywa i to niemało. Jakim cudem ? Czy to zwykły fart ?

Sztuczna inteligencja, porwania, hakerstwo, Pizzaplex, gry i wspomniane animatroniki - to tylko część intrygujących elementów i wątków tej książki. Każde z opowiadań ma w sobie coś co wciągnie i przerazi. To nie jest książka dla bojaźliwych młodych czytelników, ale dla tych lubiących już w dzieciństwie, mocniejsze wrażenia, intrygi, zagadki, podstępy.

Seria zarówno ta jak ogólnie Five Nights at Freddy’s może wzbudzać wątpliwości, wcale mnie nie zdziwi jeśli pomyślicie “ to nie nadaje się dla dzieci”. Sama miałam wątpliwości. Ale nie można odmówić tym książkom i ich autorom kreatywności. Nie są to banalne historie, bo złożone, skomplikowane i na swój sposób pouczające.

Wspomniania sztuczna inteligencja jest teraz coraz popularniejsza, coraz częściej w pewnym stopniu wykorzystywana. Może zaciekawi ten wątek Wasze dzieci ? I to nie jedyny wątek, który może być pewnego rodzaju inspiracją. W końcu to serie pisane przez twórców gier, a nie jedno z naszych dzieci chciałoby je projektować. Może tu znajdą pomysł na własną ?

Ja zawsze staram się szukać pozytywów w książkach i w granicach rozsądku co prawda ale jednak pozwalam dzieciom rozwijać swoje pasje, poszerzać swoje zainteresowania, poznawać świat. Cieszy mnie jak robią to z pomocą książek.

My się wychowaliśmy oglądając np Gremliny. W wielu z pozoru subtelnych bajkach były elementy i bohaterowie po prostu przerażający. Akurat Buka z Muminków przychodzi mi do głowy. Dlatego uważam, że nie ma powodu by ograniczać młodzieży poznawanie takich historii. Niech kształtują swoje gusty czytelnicze.

A to jest też książka która może się oczywiście spodobać także starszym odbiorcom. Może i Wy po nią sięgniecie ? Polecam !

Dziękujemy za egzemplarz do recenzji

“Czy kiedykolwiek poszedłeś na skróty, żeby dostać to czego chcesz… ?”

Poznaliście już bohaterów ze świata Five Night’s at Freddy’s ?

W nasze ręce trafił finałowy tom serii “Tales from the Pizzaplex”, tzn “Bobbiedoty”. Kolejna książka, mroczna historia autorstwa twórców gier, a nawet cor...

Rozwiń

Zwiń