Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ustalmy jedno: to nie jest ósma część Harry'ego Pottera.
To scenariusz sztuki teatralnej opartej na motywach z Harry'ego, wydany w formie książki.

Czyta się w zasadzie dobrze, ale ciężko to uznać za ósmy tom, skoro nie pisała go Rowling i jest bardzo, bardzo, bardzo dużo odstępstw od oryginału.
Początek jest mocno słaby, ale z czasem historia się rozkręca. Widać, że fabuła miała zostać przedstawiona tylko i wyłącznie na scenie, w 4 aktach, i nic więcej.

Szczerze mówiąc wątpię, aby właśnie tak miały potoczyć się losy dobrze nam znanych bohaterów. Dla mnie to taki fan-fic z rozmachem.

Jeśli ktoś tęskni za Potterem, będzie zachwycony. Jeśli ktoś uważa, że seria powinna się skończyć na 7 tomie, niech nawet się do "Przeklętego dziecka" nie zbliża, bo tylko się wścieknie.

Oceniam na 6, bo w sumie historia jest dosyć naciągana (mieliśmy już happy end, więc co jeszcze można było dodać?). No ale to w końcu "Harry Potter".

Ustalmy jedno: to nie jest ósma część Harry'ego Pottera.
To scenariusz sztuki teatralnej opartej na motywach z Harry'ego, wydany w formie książki.

Czyta się w zasadzie dobrze, ale ciężko to uznać za ósmy tom, skoro nie pisała go Rowling i jest bardzo, bardzo, bardzo dużo odstępstw od oryginału.
Początek jest mocno słaby, ale z czasem historia się rozkręca. Widać, że fabuła...

Książka zawiera sporo błędów i nie sądzę, żeby można z niej było się nauczyć norweskiego od podstaw. Pierwsze zetknięcie z nowym językiem jest ważne, ale zaczynając naukę przy pomocy tej książki można zrobić sobie samemu krzywdę.
Jak ktoś wcześniej wspomniał, ta pozycja może być przydatna dla kogoś, kto chce pojechać do Norwegii na wakacje i pochwalić się, że umie powiedzieć po norwesku 2 zdania. Jednak jeśli ktoś faktycznie chce się nauczyć języka, lepiej po tę książkę nie sięgać.

Książka zawiera sporo błędów i nie sądzę, żeby można z niej było się nauczyć norweskiego od podstaw. Pierwsze zetknięcie z nowym językiem jest ważne, ale zaczynając naukę przy pomocy tej książki można zrobić sobie samemu krzywdę.
Jak ktoś wcześniej wspomniał, ta pozycja może być przydatna dla kogoś, kto chce pojechać do Norwegii na wakacje i pochwalić się, że umie...

Długo zastanawiałam się, czy nie oceniłam pierwszego tomu zbyt wysoko. Choć byłam urzeczona całością i światem powieści, to jednak bardzo drażniło mnie pewne niedopracowanie - czytelnik poznaje Ym poprzez krótkie wzmianki i wiele rzeczy pozostało niedopowiedzianych, czy przeze mnie niezrozumianych.

Jednak to, co zastałam w drugim tomie, sprawiło, że wiele (bo wciąż nie wszystko) stało się jasne i świadczy o tym, że autorka od początku miała gotowy plan na całość. A to, że wszystko nie jest od razu podane na tacy, jest tylko jeszcze większym plusem.

"Zgnilizna" skręca znacząco w stronę urban fantasy (które dużo bardziej kojarzy mi się z młodzieżówką, niż typową fantastyką), co mnie początkowo bardzo zaskoczyło, potem trochę zasmuciło, że jednak nie zostaliśmy w klimacie nordyckiego fantasy, ale koniec końców wszystko do siebie pasuje. I wciąż jest wspaniałe.

Podoba mi się też to, że historia niesie ze sobą pewne przesłanie (tak samo tu, jak i w pierwszym tomie), a nie jest jedynie ciekawą opowiastką, jak to często bywa.

Czekam na ostatni tom i mam nadzieję, że się nie rozczaruję, bo po pierwszych dwóch częściach mam wysokie oczekiwania :)

Długo zastanawiałam się, czy nie oceniłam pierwszego tomu zbyt wysoko. Choć byłam urzeczona całością i światem powieści, to jednak bardzo drażniło mnie pewne niedopracowanie - czytelnik poznaje Ym poprzez krótkie wzmianki i wiele rzeczy pozostało niedopowiedzianych, czy przeze mnie niezrozumianych.

Jednak to, co zastałam w drugim tomie, sprawiło, że wiele (bo wciąż nie...