Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O zbrodni w Rakowiskach przeczytałam, obejrzałam i wysłuchałam chyba wszystko.

W tej historii mnóstwo jest błędów ze strony szkół, rodziców. Nie było odpowiedniej reakcji, choć czerwonych flag było wiele. Zamiast zrozumienia i wysłuchania, były kary i pozbywanie się “problemu” przez przenoszenie do kolejnych placówek. To opowieść o tym, jak hejt ze strony rówieśników może być jedną z przyczyn tragedii. Jedną, bo jest tu ich wiele.

Oczywiście nie bronię sprawców, próbuję to wszystko zrozumieć, niemniej, to jedna z tych niezwykle ważnych pozycji, która uświadamia, jak kluczową rolę odgrywa dbanie o zdrowie psychiczne niezależnie od wieku.

Instagram sprawczyni zatrzymał się 13 grudnia 2014 roku, nadal wisi tam ostatni post z tragicznego dnia. Pozostaje mieć nadzieję, że chociaż przez tych 10 lat zmieniło się podejście do zdrowia psychicznego uczniów i mogą oni liczyć na wysłuchanie, zrozumienie i przede wszystkim realne wsparcie.

O zbrodni w Rakowiskach przeczytałam, obejrzałam i wysłuchałam chyba wszystko.

W tej historii mnóstwo jest błędów ze strony szkół, rodziców. Nie było odpowiedniej reakcji, choć czerwonych flag było wiele. Zamiast zrozumienia i wysłuchania, były kary i pozbywanie się “problemu” przez przenoszenie do kolejnych placówek. To opowieść o tym, jak hejt ze strony rówieśników może...

Przyznaję to z ogromnym bólem, bo odkąd autorka zaczęła wrzucać jakiekolwiek informacje o tej książce na swoje social media, nie mogłam się doczekać, aż ją przeczytam, ogromnie się rozczarowałam. Samo zbudowanie bohaterów na plus. Faktycznie czułam, że ich znam i w większości lubię. Ale nie wiem, czy to przez to budowanie napięcia na długo przed wydaniem powieści, czy inne recenzje i głosy o tym „zakończeniu, które rozwala mózg”, spodziewałam się czegoś więcej, czegoś bardziej spektakularnego. Przez ponad połowę książki się nudziłam, bo choć dzieje się sporo, nie dzieje się nic. Czytałam kartka po kartce, czekając na ten niesamowity przełom, który wywoła gęsią skórkę czy zaowocuje łzami. Nic takiego się nie wydarzyło. Zakończenie totalnie mnie rozczarowało i choć jest abstrakcyjne, było też po prostu do przewidzenia - dwójka niby skłóconych, specyficznych, „tajemniczych” braci, która jednoczy siły przeciw reszcie. Autorkę lubię, mam jej wszystkie książki, ale ta zwyczajnie na minus. Być może przez to, że nie jestem do końca targetem, bo young adult już nie jestem. Mimo wszystko niecierpliwie czekam na kolejne dzieła :)

Przyznaję to z ogromnym bólem, bo odkąd autorka zaczęła wrzucać jakiekolwiek informacje o tej książce na swoje social media, nie mogłam się doczekać, aż ją przeczytam, ogromnie się rozczarowałam. Samo zbudowanie bohaterów na plus. Faktycznie czułam, że ich znam i w większości lubię. Ale nie wiem, czy to przez to budowanie napięcia na długo przed wydaniem powieści, czy inne...

Według mnie, lepsza od "Czerwieni". Aura tajemniczości, upiory w tle i kontrowersyjne śmierci. Trzyma w napięciu do samego końca. Jedyny minus za dość dużą liczbę literówek, ale rozumiem, że to pierwsze wydanie :). Czekam na kolejne!

Według mnie, lepsza od "Czerwieni". Aura tajemniczości, upiory w tle i kontrowersyjne śmierci. Trzyma w napięciu do samego końca. Jedyny minus za dość dużą liczbę literówek, ale rozumiem, że to pierwsze wydanie :). Czekam na kolejne!

Bardzo dobra!

Bardzo dobra!

Nie będę obiektywna, bo Wojaczek jest jednym z moich ulubionych artystów. Zdradzę tylko, że na taką książkę czekałam i jest to absolutnie najlepsza rzecz, jaka mogła się przydarzyć. Plus za cudowne wydanie, jestem oczarowana.

Nie będę obiektywna, bo Wojaczek jest jednym z moich ulubionych artystów. Zdradzę tylko, że na taką książkę czekałam i jest to absolutnie najlepsza rzecz, jaka mogła się przydarzyć. Plus za cudowne wydanie, jestem oczarowana.

Książka dobra, ale bez efektu "wow". Po recenzjach spodziewałam się czegoś naprawdę mocnego, a lektura momentami mnie nudziła. Sam pomysł ciekawy, oryginalny, ale nie byłam pochłonięta historią i czasami nie miałam ochoty otwierać kolejnych rozdziałów.

Książka dobra, ale bez efektu "wow". Po recenzjach spodziewałam się czegoś naprawdę mocnego, a lektura momentami mnie nudziła. Sam pomysł ciekawy, oryginalny, ale nie byłam pochłonięta historią i czasami nie miałam ochoty otwierać kolejnych rozdziałów.

Z przyjemnością spędziłam kilka godzin w towarzystwie Pana Rojka. Mamy podobne spojrzenie na wiele kwestii. Warto przeczytać - pozycja nie tylko dla fanów Myslovitz.

Z przyjemnością spędziłam kilka godzin w towarzystwie Pana Rojka. Mamy podobne spojrzenie na wiele kwestii. Warto przeczytać - pozycja nie tylko dla fanów Myslovitz.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale raczej ostatnie. Książka do poczytania w chłodne wieczory, ale nic szczególnego. Z pewnością jest wiele innych pozycji, które będą przyjemniejszą lekturą. Mnie drażniły błędy typu "ilość punktów", a Pani podobno jest z wykształcenia polonistką... 4 gwiazdki za to, że przez historię przebrnęłam.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale raczej ostatnie. Książka do poczytania w chłodne wieczory, ale nic szczególnego. Z pewnością jest wiele innych pozycji, które będą przyjemniejszą lekturą. Mnie drażniły błędy typu "ilość punktów", a Pani podobno jest z wykształcenia polonistką... 4 gwiazdki za to, że przez historię przebrnęłam.

Ulubiona!

Ulubiona!

Mam zawsze przy sobie.

Mam zawsze przy sobie.

Sporo przydatnych porad, które można wykorzystać w codziennym życiu. Nie ma efektu "wow", ale warto po nią mimo wszystko sięgnąć :)

Sporo przydatnych porad, które można wykorzystać w codziennym życiu. Nie ma efektu "wow", ale warto po nią mimo wszystko sięgnąć :)

Doskonała książka - pozycja obowiązkowa dla miłośników kryminału. Przeczytałam jednym tchem.

Doskonała książka - pozycja obowiązkowa dla miłośników kryminału. Przeczytałam jednym tchem.

Niestety, ale dla mnie książka, przez którą ledwo przebrnęłam. Niepotrzebnie rozciągane opisy, przy których wręcz można usnąć. I choć uwielbiam Tokarczuk, to ta książka jest "rozwleczona". Co więcej, niczym mnie nie zaskoczyła, bo od samego początku wiedziałam, kto morduje. Szkoda.

Niestety, ale dla mnie książka, przez którą ledwo przebrnęłam. Niepotrzebnie rozciągane opisy, przy których wręcz można usnąć. I choć uwielbiam Tokarczuk, to ta książka jest "rozwleczona". Co więcej, niczym mnie nie zaskoczyła, bo od samego początku wiedziałam, kto morduje. Szkoda.

Choć muzyka Manaamu i samej Kory nie trafiły nigdy w mój gust, książkę przeczytałam z przyjemnością. Mnie bardzo podobają się te metafizyczne nawiązania. Cieszę się, że mogłam się zapoznać z życiem Kory, które było czasami do bólu smutne i przerażające, a innym razem fascynujące. Książkę czyta się bardzo szybko, dobrze, że nie jest taka do bólu cukierkowa i wychwalająca artystkę oraz jej zespół. Po prostu prawdziwa.

Choć muzyka Manaamu i samej Kory nie trafiły nigdy w mój gust, książkę przeczytałam z przyjemnością. Mnie bardzo podobają się te metafizyczne nawiązania. Cieszę się, że mogłam się zapoznać z życiem Kory, które było czasami do bólu smutne i przerażające, a innym razem fascynujące. Książkę czyta się bardzo szybko, dobrze, że nie jest taka do bólu cukierkowa i wychwalająca...

Nad wyraz trudne było dla mnie przebrnięcie przez tę książkę. Szkoda, bo wiązałam z nią spore nadzieje, ale ani styl autora, ani opowieści mnie nie wciągnęły - dla mnie bełkot.

Nad wyraz trudne było dla mnie przebrnięcie przez tę książkę. Szkoda, bo wiązałam z nią spore nadzieje, ale ani styl autora, ani opowieści mnie nie wciągnęły - dla mnie bełkot.