Reportaż dotyczący trójmiejskiego "łowcy nastolatek", Krystiana W. - gwałciciela, pedofila z Wejherowa i samobójstwa czternastoletniej Anaid, najprawdopodobniej jednej z ofiar pedofila (niestety nie znaleziono dowodów potwierdzających stosunek, gwałt czy zmuszenie do innych czynności seksualnych). Autorzy, skupiając się na sposobie działania W., zapoznają nas z historią kilkunastu gwałtów (części nie udowodniono) oraz wprowadzają w wielowarstwową trójmiejską patologię. Mamy tu przede wszystkim 38 letniego gwałciciela nastolatek, nieudolność wymiarów ścigania, seksbiznes w ekskluzywnych klubach (Zatoka Sztuki, Dream Club) oraz dzieci z biednych, często rozbitych i patologicznych rodzin. Dodatkowo, poszlakowo, pojawia się również sprawa zaginięcia Iwony Wieczorek.

Reportaż dotyczący trójmiejskiego "łowcy nastolatek", Krystiana W. - gwałciciela, pedofila z Wejherowa i samobójstwa czternastoletniej Anaid, najprawdopodobniej jednej z ofiar pedofila (niestety nie znaleziono dowodów potwierdzających stosunek, gwałt czy zmuszenie do innych czynności seksualnych). Autorzy, skupiając się na sposobie działania W., zapoznają nas z historią...

„Zatoka świń” (autorzy Bożena Aksamit, Piotr Głuchowski) to reportaż z 2016 roku. Akcja toczy się w Polsce, w miejscach dobrze znanych. Takich, które pozornie nie kojarzą się z przemocą i niebezpieczeństwem. Tylko pozornie, bo okazuje się że dziewczęta i młode kobiety nigdzie nie mogą czuć się pewnie, również w luksusowych lokalach z kulturą i sztuką w nazwie. Opowieść zaczyna się od nagłej śmierci pewnej ślicznej nastolatki i szybko rozwija się w dramat z przemocą i gwałtem w tle. Książka oparta jest na faktach, które wstrząsnęły Polską kilka lat temu. Dalsze losy głównych bohaterów są równie dramatyczne jak te opowiedziane w książce. Minęły lata, a aktualność i pytania opowieści nadal są takie same – czy młode dziewczęta i kobiety prowokują przemoc i gwałty? Czy wielkie pieniądze i tzw. znajomości gwarantują w Polsce dozgonną bezkarność?

„Zatoka świń” (autorzy Bożena Aksamit, Piotr Głuchowski) to reportaż z 2016 roku. Akcja toczy się w Polsce, w miejscach dobrze znanych. Takich, które pozornie nie kojarzą się z przemocą i niebezpieczeństwem. Tylko pozornie, bo okazuje się że dziewczęta i młode kobiety nigdzie nie mogą czuć się pewnie, również w luksusowych lokalach z kulturą i sztuką w nazwie. Opowieść...

Przeczytałam ten reportaż i był naprawdę wciągający, ale i przerażający.
Pokazuje też jak w Polsce kultura gwałtu ma się świetnie - jak łatwo obwinić młode dziewczynki.
A tak naprawdę 14, 15-latki są przeważnie podatne na różne manipulacje i nie miało prawa skończyć się to tragedią.
Dodatkowo taka zastraszona nastolatka nie ma się gdzie zgłosić po pomoc i zostaje, albo obarczona winą, albo sama z problemem - w sieci, z której nie widzi już ucieczki.

Poniżej przeczytałam też opinię jakoby reportaż został ubarwiony fikcją i oparty prawie w całości na pracy innych dziennikarzy, więc na pewno przeczytam jeszcze książkę "Łowca nastolatek" autorstwa Macieja Podolskiego - który w tej sprawie zrobił najwięcej, i który zasługuje na ogromne uznanie.

Przeczytałam ten reportaż i był naprawdę wciągający, ale i przerażający.
Pokazuje też jak w Polsce kultura gwałtu ma się świetnie - jak łatwo obwinić młode dziewczynki.
A tak naprawdę 14, 15-latki są przeważnie podatne na różne manipulacje i nie miało prawa skończyć się to tragedią.
Dodatkowo taka zastraszona nastolatka nie ma się gdzie zgłosić po pomoc i zostaje, albo...

Nastolatki wykorzystane przez Krystka, oprócz tego, że były ładne, łączyło też to, że często były z niezbyt zamożnych rodzin i z niezbyt dobrą sytuacją w domu. A przede wszystkim spora część z nich była jeszcze dziećmi! Ale oczywiście i tak znajdą się mędrcy (np. adwokat Krystka),które będą twierdzić, że gówniary same się pakowały w kłopoty. Znowu dotykamy wierzchołka góry lodowej, bo Krystek wykorzystał aż 33 nastolatki (miał rozmach prawie jak Weinstein! cóż, jaki kraj, taki Weinstein...),a ilu takich "Krystków" chodzi cały czas wolno? Straszne jest też to, że Krystek też długo chodził wolno i trudno się pozbyć wrażenia, że Anaid nie popełniłaby samobójstwa, gdyby 10 lat wcześniej policjantka nie sugerowała innej zgwałconej dziewczynce, że jest winna (np. tego, że śledztwo się nie uda, bo uprała ubrania, które miała na sobie w momencie gwałtu),co doprowadziło do wycofania zeznań. Wydarzenia są poukładane i opisane w taki sposób, że czyta się tę książkę jak wciągający kryminał, nie tracąc jednocześnie z oczu, że stoi za tym prawdziwa ludzka tragedia. Chociaż przyznam, że mój entuzjazm trochę opadł, gdy dowiedziałam się z wypowiedzi Głuchowskiego, w reakcji na zarzuty autora konkurencyjnej książki, Mikołaja Podolskiego, że książka jest w 70% prawdą, a w 30% fikcją. Ale czyta się świetnie.

Nastolatki wykorzystane przez Krystka, oprócz tego, że były ładne, łączyło też to, że często były z niezbyt zamożnych rodzin i z niezbyt dobrą sytuacją w domu. A przede wszystkim spora część z nich była jeszcze dziećmi! Ale oczywiście i tak znajdą się mędrcy (np. adwokat Krystka),które będą twierdzić, że gówniary same się pakowały w kłopoty. Znowu dotykamy wierzchołka góry...

Ta książka jest plagiatem książki Łowca nastolatek Mikołaja Podolskiego. Nie jest to zresztą pierwszy przypadek w karierze red. Głuchowskiego, podobnie było z książką "Odwet. Prawdziwa Historia Braci Bielskich"

Mikołaj Podolski (dziennikarz Onet.pl, który był jedną z osób badającą sprawę związaną z sopockimi klubami nocnymi) wiosną 2020 roku wraz z Tomaszem Patorą z "Uwagi TVN" i Katarzyną Włodkowską z magazynu reporterskiego „GW” „Duży Format” (oboje pisali o sprawie) wystosowali do Jarosława Kurskiego, pierwszego zastępcy redaktora naczelnego „GW”, pismo, w którym wyrazili sprzeciw wobec „notorycznego naruszania i ignorowania prawa oraz zasad staranności i rzetelności dziennikarskiej przez redaktora Piotra Głuchowskiego, przy relacjonowaniu sprawy »Zatoki Sztuki«”.W liście dziennikarze zaznaczają, że sprawą klubów zajął się Patora (jego materiały TVN wyemitowała w czerwcu 2015 roku),Podolski (opublikował ustalenia w lipcu 2015 roku),Sylwester Latkowski z Michałem Majewskim (w serwisie Kulisy24.com) oraz Włodkowska (wówczas w gdańskiej „GW”). Sygnatariusze zwracają uwagę, że pierwszy tekst Aksamit i Głuchowskiego ukazał się 2 listopada 2015 roku, Głuchowski „włączył się do sprawy jako jeden z ostatnich”, a później przypisał sobie „ciężką pracę innych reporterów w imię spełnienia własnych ambicji”. Patora, Podolski i Włodkowska piszą w liście, że książka Aksamit i Głuchowskiego to „błędy rzeczowe i beztroska mieszanina zmyśleń”: twierdzą, że część cytatów, sugerujących rozmowę z bohaterkami, to „treści facebookowych wiadomości”, a relacja z jednego klubów, w którym doszło do zgwałcenia dwóch nastolatek, to „w większości fantazja autorów, którzy – choć otrzymali kontakty do nastolatek – z żadną się nie skontaktowali”. Autorzy listu zaznaczają, że opisany na początku książki gwałt, którego ofiarą miał być „łowca nastolatek” Krystian W. „został wymyślony”. Oskarżają także autorów książki, że złamali jedną z podstawowych zasad dziennikarskich, dając matce Anaid (jedna z bohaterek książki, popełniła samobójstwo – przyp. red.) ekspres do kawy. Patora, Podolski i Włodkowska w liście domagali się wewnętrznego audytu, mającego wyjaśnić kulisy powstania „Zatoki świń”. „To odpowiedni czas, by porozmawiać o zawodowej niekompetencji oraz nałogowej skłonności do konfabulacji Piotra Głuchowskiego” - podkreślali.

Ta książka jest plagiatem książki Łowca nastolatek Mikołaja Podolskiego. Nie jest to zresztą pierwszy przypadek w karierze red. Głuchowskiego, podobnie było z książką "Odwet. Prawdziwa Historia Braci Bielskich"

Mikołaj Podolski (dziennikarz Onet.pl, który był jedną z osób badającą sprawę związaną z sopockimi klubami nocnymi) wiosną 2020 roku wraz z Tomaszem Patorą z...

Nie wiem, co mógłbym tu napisać - przestępstwo jest przestępstwem, w pełni gardzę Krystkiem i szkoda każdej jednej dziewczyny.
Książka-reportaż to nie jest coć, co na codzień czytam, o samej historii nigdy nie słyszałem (mieszkam poza Polską),rozumiem, że suche fakty byłyby nie do przebrnięcia dla zwykłego konsumenta (jak ja),przez co jest to historia trochę ubarwiona, niechronologiczna, żeby podtrzymać zainteresowanie. Lecz mimo powyższego, lektura mnie nie urzekła, jeśli mogę użyć takiego stwierdzenia.
Ponadto, brak tu zakończenia, czy to przez opieszałość sądów, czy pośpiech wydawców, "póki historia jeszcze świeża"...

Nie wiem, co mógłbym tu napisać - przestępstwo jest przestępstwem, w pełni gardzę Krystkiem i szkoda każdej jednej dziewczyny.
Książka-reportaż to nie jest coć, co na codzień czytam, o samej historii nigdy nie słyszałem (mieszkam poza Polską),rozumiem, że suche fakty byłyby nie do przebrnięcia dla zwykłego konsumenta (jak ja),przez co jest to historia trochę ubarwiona,...

Wstrząsająca książka. Chylę czoła dla reporterów śledczych.

Wstrząsająca książka. Chylę czoła dla reporterów śledczych.

Chylę czoła . Komuś się chciało , kogoś to poruszyło , ktoś się po prostu na to nie zgodził. Wielka odwaga i wielka praca .
Ja sama nie wiem co o tym myśleć , jestem przerażona .
Co to za czasy , że piętnastoletnie dzieciaki mają konta na profilach randkowych , reklamują się przez Internet , szukają pracy jako hostessy, idąc na rozmowę o pracę zakładają kusą sukienkę i szpilki . To niestety chyba nie jest nic nowego , lecz teraz ten proces bardzo przyspieszył . Nowe technologie nie pozwalają na długie bycie dzieckiem .
Ta akceleracja jest bardzo niebezpieczna .

Chylę czoła . Komuś się chciało , kogoś to poruszyło , ktoś się po prostu na to nie zgodził. Wielka odwaga i wielka praca .
Ja sama nie wiem co o tym myśleć , jestem przerażona .
Co to za czasy , że piętnastoletnie dzieciaki mają konta na profilach randkowych , reklamują się przez Internet , szukają pracy jako hostessy, idąc na rozmowę o pracę zakładają kusą sukienkę i...

Nie interesują mnie raczej sprawy kryminalne, bo jestem zdania, że im mniej wiem, tym lepiej śpię. Książka jednak zaciekawiła mnie, bo pamiętałam reportaże z telewizji na ten temat. Wstrząsająca lektura, czyta się jednak bardzo dobrze. Myślę, że autorzy zrobili kawał dobrej roboty, dobrze że finalnie udało się tę sprawę nagłośnić.

Nie interesują mnie raczej sprawy kryminalne, bo jestem zdania, że im mniej wiem, tym lepiej śpię. Książka jednak zaciekawiła mnie, bo pamiętałam reportaże z telewizji na ten temat. Wstrząsająca lektura, czyta się jednak bardzo dobrze. Myślę, że autorzy zrobili kawał dobrej roboty, dobrze że finalnie udało się tę sprawę nagłośnić.

Reportaż głównie dla zainteresowanych tematem. Szkoda, że został wydany w 2016 roku, bo brakuje mi ciągu dalszego (doczytałam w mediach).

Reportaż głównie dla zainteresowanych tematem. Szkoda, że został wydany w 2016 roku, bo brakuje mi ciągu dalszego (doczytałam w mediach).