Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To kolejna już "odhaczona" pozycja pióra Remigiusza Mroza. Wątpiłam, by po serii Forsta i Chyłki coś mnie jeszcze tak pozytywnie zaskoczyło. A jednak - powieść wciąga niemal od pierwszej strony. Czytana wieczorami naprawdę przyprawia o dreszcze.Miałam wrażenie, że oglądam film i to najwyższej klasy horror. Moje ukłony panie Remigiuszu :)

To kolejna już "odhaczona" pozycja pióra Remigiusza Mroza. Wątpiłam, by po serii Forsta i Chyłki coś mnie jeszcze tak pozytywnie zaskoczyło. A jednak - powieść wciąga niemal od pierwszej strony. Czytana wieczorami naprawdę przyprawia o dreszcze.Miałam wrażenie, że oglądam film i to najwyższej klasy horror. Moje ukłony panie Remigiuszu :)

Oczekiwałam tej książki z wielką niecierpliwością :) w końcu nie co dzień słyszy się o tak dobrze "krytykowanej" powieści. I jak to często bywa - oczekiwania rozmineły się z rzeczywistością.
Nie zrozumcie mnie źle - to naprawdę dobry kryminał.Przez 3/4 powieści nawet nie zaświta w głowie rozwiązanie zagadki. Niestety to właśnie te 3/4 mnie zawiodły. Nie wciągnęła mnie, moim zdaniem, powolnie prowadzona fabuła, nie wciągnęła mnie skomplikowana emocjonalnie główna bohaterka bo ile razy można czytać o tym że znów piję dżin z tonikiem i ma wyrzuty sumienia...
Warto przeczytać ale bez czytania "okładkowych recenzji" - bez wysokich oczekiwań

Oczekiwałam tej książki z wielką niecierpliwością :) w końcu nie co dzień słyszy się o tak dobrze "krytykowanej" powieści. I jak to często bywa - oczekiwania rozmineły się z rzeczywistością.
Nie zrozumcie mnie źle - to naprawdę dobry kryminał.Przez 3/4 powieści nawet nie zaświta w głowie rozwiązanie zagadki. Niestety to właśnie te 3/4 mnie zawiodły. Nie wciągnęła mnie, moim...

Ach, nareszcie nowa Gerritssen :) Powieść jak zwykle ;) dobra, acz chyba oczekiwałam ciut więcej. Troszkę w tym wszystkim zabrakło mi mojej ukochanej Rizzoli no i Maura też jakaś taka zbyt miękka... Fabuła jak najbardziej na plus, jednak nie czuć w tej książce że jest to kontynuacja "sagi" Rizzoli, a szkoda

Ach, nareszcie nowa Gerritssen :) Powieść jak zwykle ;) dobra, acz chyba oczekiwałam ciut więcej. Troszkę w tym wszystkim zabrakło mi mojej ukochanej Rizzoli no i Maura też jakaś taka zbyt miękka... Fabuła jak najbardziej na plus, jednak nie czuć w tej książce że jest to kontynuacja "sagi" Rizzoli, a szkoda

Być może tak duża ilość gwiazdek wynika z faktu, iż dawno nie czytałam typowej "babskiej" opowieści. Ale cóż tu ukrywać - wciągnęła mnie w 100%, od dawna nie miałam w ręce ksiązki z jednej strony lekkiej i przyjemnej , a z drugiej tak bardzo absorbującej. Polecam :)

Być może tak duża ilość gwiazdek wynika z faktu, iż dawno nie czytałam typowej "babskiej" opowieści. Ale cóż tu ukrywać - wciągnęła mnie w 100%, od dawna nie miałam w ręce ksiązki z jednej strony lekkiej i przyjemnej , a z drugiej tak bardzo absorbującej. Polecam :)

To nie pierwsza książka pani Terakowskiej, którą dane mi było przeczytać. Przyznaję, że do tych książek podchodziłam hm.. z pewnym onieśmieleniem - Terakowska zawsze porusza trudne acz ważne tematy, to nie są ot takie tam lekkie opowiastki na dobranoc.
Zbiór felietonów "Dobry adres to człowiek" to opowieść przy której szczerze się naśmiałam i "nakiwałam" głową zgadzając się z autorką. Świetna, humorystyczna, prawdziwa!

To nie pierwsza książka pani Terakowskiej, którą dane mi było przeczytać. Przyznaję, że do tych książek podchodziłam hm.. z pewnym onieśmieleniem - Terakowska zawsze porusza trudne acz ważne tematy, to nie są ot takie tam lekkie opowiastki na dobranoc.
Zbiór felietonów "Dobry adres to człowiek" to opowieść przy której szczerze się naśmiałam i "nakiwałam" głową zgadzając...

Pożegnanie z Teodorem Szackim... czekałam na tą książkę - nie żebym chciała rozstawać się z moim ulubionym prokuratorem, ale nowa książka Miłoszewskiego to zawsze pozycja warta wyczekiwania.
Największy plus - jak zawsze humor i cięty dowcip autora!
Co zaś do fabuły - nie chcę za wiele zdradzać - od pewnego momentu książka wciąga niczym rwąca rzeka, która niestety przed końcem zwalnia.. no ale cóż pożegnania chyba muszą takie być. Pewien niedosyt pozostał, choć za całokształt wielki plus.

Pożegnanie z Teodorem Szackim... czekałam na tą książkę - nie żebym chciała rozstawać się z moim ulubionym prokuratorem, ale nowa książka Miłoszewskiego to zawsze pozycja warta wyczekiwania.
Największy plus - jak zawsze humor i cięty dowcip autora!
Co zaś do fabuły - nie chcę za wiele zdradzać - od pewnego momentu książka wciąga niczym rwąca rzeka, która niestety przed...

Po przeczytaniu "Dziedzictwa" spodziewałam się dobrej lektury ale bez rewelacji. Z przyjemnością stwierdzam, że "echa pamięci" są moim zdaniem zdecydowanie lepsze!! Interesująca fabuła, dwuznaczne postaci ze skomplikowanymi charakterami. Wielki plus

Po przeczytaniu "Dziedzictwa" spodziewałam się dobrej lektury ale bez rewelacji. Z przyjemnością stwierdzam, że "echa pamięci" są moim zdaniem zdecydowanie lepsze!! Interesująca fabuła, dwuznaczne postaci ze skomplikowanymi charakterami. Wielki plus

Powinnam napisać że nie lubię książek sience-fiction , nawet tych z pogranicza... powinnam napisać że nie lubię również tego typu filmów, w szczególności gdy akacja rozgrywa się kosmosie...
Ale skoro autorką jest Gerritsen warto było chociaż podjąć próbę przeczytania. I tu następuję moje zdziwienia - po raz pierwszy w trakcie czytania książki miałam nieodparte wrażenie jakby oglądała film a nie przewracała kartki papieru (choć w moim przypadku były to klawisze ebooka ;)). Książka wciąga, zaskakuje i troszkę odbiega od tego do czego przyzwyczaiła mnie Gerritsen ale muszę przyznać że to bardzo miła odmiana.

Powinnam napisać że nie lubię książek sience-fiction , nawet tych z pogranicza... powinnam napisać że nie lubię również tego typu filmów, w szczególności gdy akacja rozgrywa się kosmosie...
Ale skoro autorką jest Gerritsen warto było chociaż podjąć próbę przeczytania. I tu następuję moje zdziwienia - po raz pierwszy w trakcie czytania książki miałam nieodparte wrażenie...

Nazwisko Akunin zobowiązuje (przynajmniej dla mnie) do dobrej literatury. Ah jak przyjemnie jest czytać taką powieść. Wątek miłosny, wątek sensacyjny, historyczne tło... I nie dajcie się zwieść - fabuła wcale nie jest przewidywalna!
Jak dla mnie perełka :)

Nazwisko Akunin zobowiązuje (przynajmniej dla mnie) do dobrej literatury. Ah jak przyjemnie jest czytać taką powieść. Wątek miłosny, wątek sensacyjny, historyczne tło... I nie dajcie się zwieść - fabuła wcale nie jest przewidywalna!
Jak dla mnie perełka :)

Muszę przyznać, że tym razem autorka się postarała :) intryga iście zawiła i wciągająca. Jak zwykle prywatne wątki poboczne troszkę rozczarowujące. Wielki plus za rozwinięcie postaci Gosty :)

Muszę przyznać, że tym razem autorka się postarała :) intryga iście zawiła i wciągająca. Jak zwykle prywatne wątki poboczne troszkę rozczarowujące. Wielki plus za rozwinięcie postaci Gosty :)

Muszę przyznać że książka mnie zaskoczyła, może nawet powinnam napisać że zawiodła - oczekiwałam typowo babskiej opowieści z wątkiem miłosnym i historycznym tłem, a tymczasem przeczytałam fascynujący "reportaż" historyczny z czasów Rewolucji Francuskiej. Dodam, że w dawnych czasach szkolnych historia leżała daleko od moich zaintersowań. Sposób napisania książki jak i na końcu dopisek autorki odnośnie tego, które wydarzenia z powieści są faktami, zdecydowania podbija moją ocenę. Gdyby w ten spoósb uczyć historii w szkole.... ;)

Muszę przyznać że książka mnie zaskoczyła, może nawet powinnam napisać że zawiodła - oczekiwałam typowo babskiej opowieści z wątkiem miłosnym i historycznym tłem, a tymczasem przeczytałam fascynujący "reportaż" historyczny z czasów Rewolucji Francuskiej. Dodam, że w dawnych czasach szkolnych historia leżała daleko od moich zaintersowań. Sposób napisania książki jak i na...

Kolejna część sagi Lackberg. Po zakończeniu poprzedniej książki, nie ukrywam, od razu sięgnęłam po "Latarnika". I cóż?
Troszkę się zawiodłam. Co prawda główny wątek powieści jest rzeczywiście dość zaskakujący, niestety poboczne motywy już nie porywają.
Najbardziej czekałam na rozwój sytuacji w kwestii wypadku samochodowego Eriki i Anny - żałuję że autorka nie pociągnęła go inaczej i dłużej... No i cóż wzmianki z XIX wieku są bardzo ciekawe niestety dość przewidywalne... Jak na Lackberg mogło być lepiej.

Kolejna część sagi Lackberg. Po zakończeniu poprzedniej książki, nie ukrywam, od razu sięgnęłam po "Latarnika". I cóż?
Troszkę się zawiodłam. Co prawda główny wątek powieści jest rzeczywiście dość zaskakujący, niestety poboczne motywy już nie porywają.
Najbardziej czekałam na rozwój sytuacji w kwestii wypadku samochodowego Eriki i Anny - żałuję że autorka nie pociągnęła go...

Pewnie nie będę do końca obiektywna, ponieważ cóż tu ukrywać uwielbiam taką literaturę. Saga rodzinna/odkrywanie rodzinnych sekretów sprzed lat to dla mnie prawie pewnik dobrej lektury. I tym razem nie było inaczej. Książka mnie wciągnęła, fabuła z każdą stroną rozkręcała i wcale nie była tak oczywista jak to bywa w takiej literaturze. Fanom gatunku gorąco polecam!

Pewnie nie będę do końca obiektywna, ponieważ cóż tu ukrywać uwielbiam taką literaturę. Saga rodzinna/odkrywanie rodzinnych sekretów sprzed lat to dla mnie prawie pewnik dobrej lektury. I tym razem nie było inaczej. Książka mnie wciągnęła, fabuła z każdą stroną rozkręcała i wcale nie była tak oczywista jak to bywa w takiej literaturze. Fanom gatunku gorąco polecam!

Po recenzjach znajdujących się na okładce pomyślałam, że muszę przeczytać tą książkę. Trylogia lepsza od "Millenium"?? No cóż nie ukrywam że wywindowało to moje oczekiwania.
Niestety zawiodłam się. Ok, intryga jest może nietypowa, ale mnie jakoś nie porwało. Zbyt często urywana akcja, zbyt częste przeniesienia w czasie, zbyt dużo przemocy (miałam wrażenie że autorzy chcą w ten sposób podbić popularność książki anie zainteresować czytelnika). Kolejnym minusem jest "wymuszenie" na czytelniku zakupu kolejnej części, gdyż co tu ukrywać "Obłęd" kończy się bez wielu wyjaśnień, których byłam ciekawa - niestety mnie takie podejście frustruje zamiast przyciągać do czytania kolejnej części (choć pewnie przeczytam całą trylogię bo nie lubię urywanych historii). Porównanie do Larssona mocno przesadzone. Ale jak wspominałam na początku - miałam duuże wymagania do tej książki

Po recenzjach znajdujących się na okładce pomyślałam, że muszę przeczytać tą książkę. Trylogia lepsza od "Millenium"?? No cóż nie ukrywam że wywindowało to moje oczekiwania.
Niestety zawiodłam się. Ok, intryga jest może nietypowa, ale mnie jakoś nie porwało. Zbyt często urywana akcja, zbyt częste przeniesienia w czasie, zbyt dużo przemocy (miałam wrażenie że autorzy chcą w...

Na ostatnią część trylogii czekałam z niecierpliwością. I nie zawiodłam się.
Muszę przyznać , że jak często bywa z sagami bądź trylogiami - to pierwsza część jest zdecydowania najlepsza. Zapewne wynika to z poznawania świata przedstawianego przez autora.
Wracając do Requiem: bardzo spodobało mi się pokazanie miłości i wolności z różnych stron, aspektów - w końcu to nie sama sielanka.
Wbrew niektórych opinii jakie czytałam końcówka mnie nie rozczarowała - jak dla mnie zakończenie serii bardzo udane. Polecam!

Na ostatnią część trylogii czekałam z niecierpliwością. I nie zawiodłam się.
Muszę przyznać , że jak często bywa z sagami bądź trylogiami - to pierwsza część jest zdecydowania najlepsza. Zapewne wynika to z poznawania świata przedstawianego przez autora.
Wracając do Requiem: bardzo spodobało mi się pokazanie miłości i wolności z różnych stron, aspektów - w końcu to nie sama...

Po przeczytaniu pierwsze części opowieści lauren Oliver "Delirium" świerzbiły mnie ręce aby od razu zasiąść do "Pandemonium". I ku mojemu zaskoczeniu troszkę się zawiodłam. Owszem akcja jest bardziej wartka niż w pierwszej częsci. Owszem dokładniej poznajemy świat wykreowany przez autorkę. Owszem pojawia sie sporo nowych postaci. A jednak zabrakło mi trochę tego co w pierwszej części najbardziej mnie urzekło. Opisu uczuć Leny. Główna bohaterka poznaje tym razem zupełnie odmienne uczucia niż w części pierwszej i niestety nie odkrywa dalszych etapów zakochiwania sie i miłości tylko pokazuje ją nowemu bohaterowi. Poza tym ból pos tracie Aleksa wydaje mi sie troszke pominięty. Książka nadal jest bardzo dobra, ale dla mnie przegrywa z "Delirium"

Po przeczytaniu pierwsze części opowieści lauren Oliver "Delirium" świerzbiły mnie ręce aby od razu zasiąść do "Pandemonium". I ku mojemu zaskoczeniu troszkę się zawiodłam. Owszem akcja jest bardziej wartka niż w pierwszej częsci. Owszem dokładniej poznajemy świat wykreowany przez autorkę. Owszem pojawia sie sporo nowych postaci. A jednak zabrakło mi trochę tego co w...

Na tylnej okładce książki napisana jest recenzja porównująca "Delirium" do Igrzysk śmierci.
Moim zdaniem jest to złe porównanie, które spowodowało że do ksiązki podchodziłam z pewnym wycofaniem.
Jakże się myliłam.
Jeśli można w słowach opisać miłość, pierwsze minuty zakochania, wszystkie blaski i cienie tego uczucia to jest to zawartość tej książki. Może i troszeczkę zbyt "bajkowa" ale mimo wszystko dostaje ode mnie max ilość gwiazdek - przypomina o tym co najpiękniejsze w byciu człowiekiem.

Na tylnej okładce książki napisana jest recenzja porównująca "Delirium" do Igrzysk śmierci.
Moim zdaniem jest to złe porównanie, które spowodowało że do ksiązki podchodziłam z pewnym wycofaniem.
Jakże się myliłam.
Jeśli można w słowach opisać miłość, pierwsze minuty zakochania, wszystkie blaski i cienie tego uczucia to jest to zawartość tej książki. Może i troszeczkę zbyt...

" Katarzyna Wielka" od początku była książką, po której spodziewałam się tylko dobrych wrażeń gdyż jest książką kostiumową, co osobiście bardzo mi odpowiada.
Książka jest bardzo wciągająca - bardzo dużym plusem jest wybranie głównej postaci czyli Wawrwary Nikołajewnej :) Równie dobrze oddany klimat Wszechrusi, rządów okropnej carycy i dworskich intryg.
Sądzę, że dodatkowym plusem jest fakt iż autorką książki jest Polka, a więc wprowadzenie dosłownie paru polskich wątków świetnie pomaga odnaleźć się czytelnikowi w kontekście faktów historycznych własnego kraju.
Chyba najlepiej o książce świadczy fakt, iż ja jako osoba będąca trochę na bakier z historią sięgnęłam przy czytaniu do encyklopedii żeby sprawdzić pewne fakty podawane w książce.
Gorąco polecam

" Katarzyna Wielka" od początku była książką, po której spodziewałam się tylko dobrych wrażeń gdyż jest książką kostiumową, co osobiście bardzo mi odpowiada.
Książka jest bardzo wciągająca - bardzo dużym plusem jest wybranie głównej postaci czyli Wawrwary Nikołajewnej :) Równie dobrze oddany klimat Wszechrusi, rządów okropnej carycy i dworskich intryg.
Sądzę, że dodatkowym...

Świetny polski kryminał

Świetny polski kryminał

jednym słowem : GENIALNE!

jednym słowem : GENIALNE!