Katherine Webb- Dziedzictwo🌺
Druga powieść jaka przeczytałam tej autorki.
Akcja toczy się dwutorowo, opowieść o prababce -ta część pochłonęła mnie najbardziej z drugiej wątek czasy współczesne, dwie siostry Erica i Beth. Przyjeżdżają do odziedziczonej po seniorce posiadłości w celu uporządkowania rodzinnych pamiątek, zdecydowanie co dalej z ogromnym domem. Jak się dalej potoczyły losy bohaterów...to już musicie przeczytać.
Powieść godna polecenia, skłania do przemyśleń. Nie wszystko jest takie jak nam się wydaje.🌺❤️

Katherine Webb- Dziedzictwo🌺
Druga powieść jaka przeczytałam tej autorki.
Akcja toczy się dwutorowo, opowieść o prababce -ta część pochłonęła mnie najbardziej z drugiej wątek czasy współczesne, dwie siostry Erica i Beth. Przyjeżdżają do odziedziczonej po seniorce posiadłości w celu uporządkowania rodzinnych pamiątek, zdecydowanie co dalej z ogromnym domem. Jak się dalej...

Byłam przekonana,że mam w ręku jakiś romans. Okazało się, że to też ale przede wszystkim była to poruszająca historia. Dwie siostry po śmierci babki wracają do jej domu, by uporządkować rzeczy. Ciąży im jednak historia z dzieciństwa, kiedy to zaginął ich kuzyn. Erica chce poznać prawdę. W trakcie swoich poszukiwań wpada na trop tajemniczego dziecka.
Równolegle opowiedziana jest historia Caroline, prababki sióstr. Okazuje się, że jej zachowanie, spowodowane jest tragiczną historią.
Okazuje się, że czasem trzeba uważać, czego się chce. A le też okazuje się poraz kolejny, że aby k9goś ocenić, trzeba go bajpierw poznać. Czasem za czyimś zachowaniem może kryć się trudna przeszłość. Może powieść nie jest jakaś ambitna ale jest ciekawa. A najważniejsze jest to, że nie nudziłam się. Warto po nią sięgnąć.

Byłam przekonana,że mam w ręku jakiś romans. Okazało się, że to też ale przede wszystkim była to poruszająca historia. Dwie siostry po śmierci babki wracają do jej domu, by uporządkować rzeczy. Ciąży im jednak historia z dzieciństwa, kiedy to zaginął ich kuzyn. Erica chce poznać prawdę. W trakcie swoich poszukiwań wpada na trop tajemniczego dziecka.
Równolegle ...

Sama nie wiem jak mam opisac tą książkę. Z jednej strony fajna, głównie wciągnęła mnie opowieść o prababce, z drugiej wkurzająca i troszkę momentami nudna gdy przenosi nas w czasy współczesne. Siostry - jedna z depresją, druga z lekką amnezją co się stało z kuzynem gdy były dziećmi, w sumie rozwiązanie tej sprawy też trochę dziwne.

Sama nie wiem jak mam opisac tą książkę. Z jednej strony fajna, głównie wciągnęła mnie opowieść o prababce, z drugiej wkurzająca i troszkę momentami nudna gdy przenosi nas w czasy współczesne. Siostry - jedna z depresją, druga z lekką amnezją co się stało z kuzynem gdy były dziećmi, w sumie rozwiązanie tej sprawy też trochę dziwne.

Katherine Webb w powieści zatytułowanej „Dziedzictwo” stworzyła dwie, całkiem niezłe historie. Akcja jednej z nich rozgrywa się w czasach współczesnych. Najważniejszymi postaciami tego wątku są dwie siostry, Beth i Erica. Poznajemy je w momencie, kiedy przyjeżdżają do odziedziczonej po babce ogromnej posiadłości, położonej w Storton Manor, w Anglii. Celem wizyty jest uporządkowanie rodzinnych pamiątek, rozejrzenie się po rezydencji oraz zadecydowanie, co zrobić z domem. Sprzedać? A może w nim zamieszkać? Nie, ta druga opcja nie wydaje się być dobrym pomysłem. Już sama myśl o potencjalnej przeprowadzce wywołuje lęk. Obie obawiają się, że to miejsce będzie im nieustannie przypominało o pewnym tragicznym zdarzeniu z czasów, gdy były jeszcze małymi dziećmi. Wtedy to na terenie przylegającym do posiadłości zaginął ich kuzyn, Henry. Długie poszukiwania nie przyniosły efektu i nigdy nie udało się ustalić, co dokładnie się wtedy wydarzyło. I rzeczywiście, po przekroczeniu progu domu, wspomnienia powracają. Beth z całych sił próbuje o nich nie myśleć. Za to Erica reaguje inaczej. Ona nieoczekiwanie zaczyna odczuwać palące pragnienie rozwikłania tej zagadki. Zwłaszcza, że już od jakiegoś czasu podejrzewa, że Beth oraz Dinny – ich przyjaciel z dzieciństwa, który nadal mieszka w sąsiedztwie rezydencji, mogą wiedzieć o tej sprawie coś, co nigdy nie ujrzało światła dziennego…

W drugiej historii przenosimy się do Ameryki przełomu XIX i XX wieku. Poznajemy w niej historię życia Caroline - prababki sióstr, która jako młoda dziewczyna, porzuciła wygodne życie w Nowym Jorku i wraz z mężem zamieszkała na farmie, położonej gdzieś na środku prerii. Na terenach dzikich i słabo zaludnionych, na które nie dotarła jeszcze cywilizacja. Na ranczu spędziła kilka lat - do czasu, kiedy zdarzyła się pewna tragedia. Niedługo po niej, Caroline powróciła do Nowego Jorku, a stamtąd wyjechała do Anglii. I tam, w Storton Manor, rozpoczęła nowe życie, usiłując nie powracać myślami do tego, co działo się w Ameryce. Jednak straszliwa rzecz, której dokonała tuż przed wyjazdem, już nigdy nie pozwoliła jej zaznać spokoju i szczęścia…

Szczerze mówiąc, to początek tej powieści był dla mnie okropny. Czytając, nie mogłam się nadziwić, dlaczego tylu czytelników tak wysoko oceniło tę książkę. Ja przez jakieś 150 stron w ogóle nie potrafiłam dostrzec w niej pozytywów. Żadnych. Nie dość, że cała akcja została przeraźliwie rozwleczona, to jeszcze bardzo długo nic się nie działo. Bohaterowie okazali się postaciami nijakimi, natomiast ponura i przygnębiająca atmosfera, jaka towarzyszyła opisywanej historii, zamiast nadać jej klimat, tylko zniechęcała do czytania. Zabrakło tutaj dreszczyku emocji, który powinien towarzyszyć tego typu książkom. Niby od początku wiadomo było, że jest w rodzinie niewyjaśniona tajemnica, ale długo nie czułam najmniejszej ciekawości o co w niej chodzi i jak się wszystko zakończy. Ale na szczęście, ta obojętność miała miejsce tylko do czasu. W któryś momencie historia zaczęła mnie ciekawić, i tak po prawdzie, to sama nie wiem kiedy. Nie było tutaj żadnego wyraźnego punktu, który by to zainteresowanie zainicjował, bo w zasadzie nic się w treści nie zmieniło. Bohaterowie nie przeszli żadnej metamorfozy, akcja nadal ciągnęła się w nieskończoność, atmosfera również nie uległa większej zmianie. Myślę, że po prostu barwny język i ciekawa fabuła w końcu zrobiły swoje i sprawiły, że zainteresowanie samo się pojawiło, a słabe strony powieści, choć nadal były, przestały być dostrzegane.

Tak więc, ja nie podzielam tych wszystkich zachwytów, jakie przewijały się w opiniach. Moim zdaniem, książka jest co najwyżej przeciętna. I tak też ją oceniam. Pięć gwiazdek. Pierwsza połowa tak bardzo mnie nudziła i męczyła, że lepszej oceny dać nie mogę. Ale, mimo wszystko cieszę się, że tę powieść przeczytałam. Rewelacyjna nie jest, ale do najgorszych też nie można jej zaliczyć.

Katherine Webb w powieści zatytułowanej „Dziedzictwo” stworzyła dwie, całkiem niezłe historie. Akcja jednej z nich rozgrywa się w czasach współczesnych. Najważniejszymi postaciami tego wątku są dwie siostry, Beth i Erica. Poznajemy je w momencie, kiedy przyjeżdżają do odziedziczonej po babce ogromnej posiadłości, położonej w Storton Manor, w Anglii. Celem wizyty jest...

Kolejna, wspaniała opowieść.

Katherine Webb jest niesamowita :)

Kolejna, wspaniała opowieść.

Katherine Webb jest niesamowita :)

Książka na pewno spodoba się wielbicielom powieści Kate Morton i Lucindy Riley. Bardzo ciekawa fabuła i umiejscowienie akcji. Jedyne co bym zmieniła to zakończenie, które wydaje mi się nijakie.

Książka na pewno spodoba się wielbicielom powieści Kate Morton i Lucindy Riley. Bardzo ciekawa fabuła i umiejscowienie akcji. Jedyne co bym zmieniła to zakończenie, które wydaje mi się nijakie.

Daję wysoką ocenę książce, która pochłania człowieka od pierwszej strony za sprawą czynów niecodziennych, rodzinnych sekretów, siostrzanych więzi. Historia rodu przedstawiona na dwóch płaszczyznach, dodatkowo ubarwia wątkiem Indian w Oklahomie a w Anglii taborami Cyganów. Książka jest po prostu ogromnie interesująca, wszystkie kobiety- jedne silne drugie okrutne inne borykające się z depresją- są bardzo charakterystyczne a ich tajemnice nie są do przewidzenia nawet przez wieloletniego książkoholika.

Daję wysoką ocenę książce, która pochłania człowieka od pierwszej strony za sprawą czynów niecodziennych, rodzinnych sekretów, siostrzanych więzi. Historia rodu przedstawiona na dwóch płaszczyznach, dodatkowo ubarwia wątkiem Indian w Oklahomie a w Anglii taborami Cyganów. Książka jest po prostu ogromnie interesująca, wszystkie kobiety- jedne silne drugie okrutne inne...

Dopiero jakoś od połowy książki zaczęłam się w nią wciągać. Jakoś specjalnie mnie nie porwała, ale też nie była zła. Domyśliłam się pewnego aspektu dotyczącego Henrego. Ogólnie rzec biorąc książka została ciekawie napisana, małymi kroczkami dowiadujemy się dlaczego owa ziemia była przeklęta. Książka sama w sobie skłania do przemyśleń na temat swojej własnej rodziny.

Dopiero jakoś od połowy książki zaczęłam się w nią wciągać. Jakoś specjalnie mnie nie porwała, ale też nie była zła. Domyśliłam się pewnego aspektu dotyczącego Henrego. Ogólnie rzec biorąc książka została ciekawie napisana, małymi kroczkami dowiadujemy się dlaczego owa ziemia była przeklęta. Książka sama w sobie skłania do przemyśleń na temat swojej własnej rodziny.

Ta książka jest znakomita. Świetnie napisana! Wciąga od pierwszej strony. Tajemnica, strach, wina. Świetna. Polecam!

Ta książka jest znakomita. Świetnie napisana! Wciąga od pierwszej strony. Tajemnica, strach, wina. Świetna. Polecam!

"Dziedzictwo" przypadło mi do gustu nieco mniej niż "Echa pamięci" tej samej autorki. fabuła opiera się na popularnym schemacie - tajemnicy rodzinnej. W powieści funkcjonują dwa plany czasowe. Poznajemy dwie siostry - Erikę i Beth, które po latach wracają do starej angielskiej posiadłości, z którą wiążą się tragiczne wspomnienia z dnia, w którym zaginął bezpowrotnie ich kuzyn. Ponad sto lat wcześniej ich prababka Caroline porzuca luksusowe życie w Nowym Jorku, by poślubić hodowcę bydła i zamieszkać z nim w skromnych warunkach, w dodatku wśród Indian, którzy napawają ją lękiem. Chociaż autorka posługuje się popularnymi motywami, tworzy oryginalne postacie, które zapadają w pamięć. "Dziedzictwo" czyta się dobrze, chociaż pojawiają się zbędne dłużyzny, a oba wątki są dość nierówne - ten współczesny wydawał mi się znacznie gorzej napisany, Mimo wad, to dobra, niewymagająca powieść na długi wieczór.

"Dziedzictwo" przypadło mi do gustu nieco mniej niż "Echa pamięci" tej samej autorki. fabuła opiera się na popularnym schemacie - tajemnicy rodzinnej. W powieści funkcjonują dwa plany czasowe. Poznajemy dwie siostry - Erikę i Beth, które po latach wracają do starej angielskiej posiadłości, z którą wiążą się tragiczne wspomnienia z dnia, w którym zaginął bezpowrotnie ich...