Dobry adres to człowiek

Króciusieńka książeczka, ale sympatyczna.
.
Z jej pomocą można się uśmiechnąć na to, jak wygląda życie, jak wyglądamy my...
.
Chciałoby się mieć zawsze taki dobry dystans do siebie i do życia; taki oczy, które widzą "inaczej"...

Króciusieńka książeczka, ale sympatyczna.
.
Z jej pomocą można się uśmiechnąć na to, jak wygląda życie, jak wyglądamy my...
.
Chciałoby się mieć zawsze taki dobry dystans do siebie i do życia; taki oczy, które widzą "inaczej"...

Krótkie felietony, które właściwe w całości nadają się do cytowania. To jedna z tych autorek, które mnie nigdy nie zawiodły, więc jedynym minusem tych historii jest to, że są za krótkie i jest ich za mało.

Krótkie felietony, które właściwe w całości nadają się do cytowania. To jedna z tych autorek, które mnie nigdy nie zawiodły, więc jedynym minusem tych historii jest to, że są za krótkie i jest ich za mało.

Bardzo szybko się czyta, można znaleźć kilka ciekawych rozwiązań literacko-językowych. Gdy została wydana, mogła zawierać nowatorskie myśli, które teraz są nam już aż zbyt dobrze znane.

Bardzo szybko się czyta, można znaleźć kilka ciekawych rozwiązań literacko-językowych. Gdy została wydana, mogła zawierać nowatorskie myśli, które teraz są nam już aż zbyt dobrze znane.

Pani Terakowska po raz kolejny urzekła mnie w swoich przemyśleniach. Cudna pisarka i osoba!

Pani Terakowska po raz kolejny urzekła mnie w swoich przemyśleniach. Cudna pisarka i osoba!

Ciekawy i sympatyczny zbiór felietonów. Humorystyczne podejście do świata i ludzi.

Ciekawy i sympatyczny zbiór felietonów. Humorystyczne podejście do świata i ludzi.

Po śmierci Doroty Terakowskiej (1938 – 2004), Wydawnictwo Literackie wydało ten zbiór 10 wybranych tekstów publikowanych wcześniej w latach 2003-2004 na łamach "ELLE”

Recenzowałem jej tylko dwie książki („W krainie kota” i „Władca Lewawu”) stawiając w obu przypadkach 7 gwiazdek; myślę, że obecnie dałbym więcej.

Rezygnuję z oceny poszczególnych tekstów, bo całość liczy zaledwie 60 stron, czyli godzina czytania, nie mogę więc psuć Państwu lektury, którą gorąco polecam.

Pisała te felietony dokładnie w moim wieku (75 lat), więc mam powody do zazdrości, bo na ironię mnie stać, lecz na takie ciepło chyba już nie.

Szkoda gadać! Dla mnie bomba! 10/10

Po śmierci Doroty Terakowskiej (1938 – 2004), Wydawnictwo Literackie wydało ten zbiór 10 wybranych tekstów publikowanych wcześniej w latach 2003-2004 na łamach "ELLE”

Recenzowałem jej tylko dwie książki („W krainie kota” i „Władca Lewawu”) stawiając w obu przypadkach 7 gwiazdek; myślę, że obecnie dałbym więcej.

Rezygnuję z ...

Mądra, ciepła, dowcipna. Często do niej wracam.

Mądra, ciepła, dowcipna. Często do niej wracam.

"Dobry adres to człowiek, nie ulica"

Po przeczytaniu felietonów autorki, niezbyt ją polubiłam, chociaż kilka ciekawych myśli udało mi się wyłuskać. Ale to moje subiektywne wrażenie. Ogólnie, bez szału.

"Dobry adres to człowiek, nie ulica"

Po przeczytaniu felietonów autorki, niezbyt ją polubiłam, chociaż kilka ciekawych myśli udało mi się wyłuskać. Ale to moje subiektywne wrażenie. Ogólnie, bez szału.

Dla mnie nowe,inne oblicze pani Terakowskiej.
Wesołe teksty przy których uśmiech nie schodzi z twarzy :-)
Polecam!!!

Dla mnie nowe,inne oblicze pani Terakowskiej.
Wesołe teksty przy których uśmiech nie schodzi z twarzy :-)
Polecam!!!

Czytałem „Ono” i „Poczwarkę”, i jakoś nie rzuciły mnie na kolana. Właściwie uznałem, że dosyć będzie przygód z książkami Doroty Terakowskiej, szkoda mi na nie czasu. Być może takie, naiwne dość, manipulowanie emocjami czytelników, komuś się naprawdę bardzo podoba, ale…

Książka „Dobry adres to człowiek” trafiła w moje ręce jakoś tak… przypadkowo. Nie miałem pojęcia, czym jest; spodziewałem się powieści. Idea zbioru krótkich tekstów (zebranych przez Wydawnictwo Literackie i wydanych po śmierci Terakowskiej felietonów, drukowanych w „Elle”, w latach 2003-2004) nawet mi się spodobała, ale kiedy okazało się, że jest ich tak niewiele, rozczarowałem się do końca.

Z nutką lekkiej pogardy dla czytelników Terakowska podejmowała w nich tematy bajek w nowym i starym stylu, testów na człowieczeństwo, facetów w telewizyjnych reklamach i kobiet doznających orgazmu na widok błyszczących kurków, wigilijnej tradycji, pożytkach z bycia innym niż wszyscy, wartości dziwacznych rad rodziców, zalet życia w bloku…

Może kilkanaście lat temu, w czasopiśmie, miało to sens, ale… Wydaje mi się, że własny czas można spożytkować korzystniej.

Czytałem „Ono” i „Poczwarkę”, i jakoś nie rzuciły mnie na kolana. Właściwie uznałem, że dosyć będzie przygód z książkami Doroty Terakowskiej, szkoda mi na nie czasu. Być może takie, naiwne dość, manipulowanie emocjami czytelników, komuś się naprawdę bardzo podoba, ale…

Książka „Dobry adres to człowiek” trafiła w moje ręce jakoś tak… przypadkowo. Nie miałem pojęcia, czym...